Νεοπαγανιστικές απάτες Απάντηση στις ψευδείς συκοφαντίες τού Νεοπαγανισμού

Επιστροφή στην ενότητα Παραλογισμοί

Είναι η σταθερότητα προς την αλήθεια "αλαζονεία";

Ένας συχνότατος παραλογισμός των Νεοπαγανιστών, είναι ο εξής: Κατηγορούν τη Χριστιανική πίστη ως "αλαζονική", επειδή αξιώνει αποκλειστικότητα αληθείας, και δεν παραδέχεται ότι είναι δυνατόν να έχει λάθη, και ότι άλλες θρησκείες, είναι εξ' ίσου σωστές. Γι' αυτό, στο άρθρο αυτό θα δείξουμε τη σαθρότητα αυτής της κατηγορίας, και τους παραλογισμούς που περιέχει αυτή η νοοτροπία.

1. Υπάρχει αλαζονεία πίστης;

Κατ' αρχήν, να πούμε ότι η αλαζονεία δεν είναι χαρακτηριστικό πίστεως, αλλά χαρακτηριστικό ανθρώπου. Μια πίστη δεν μπορεί να είναι αλαζονική. Μπορεί να είναι κάποιοι πιστοί της. Η πίστη είναι είτε αληθινή, είτε ψευδής. Και το να πει κάποιος ότι "μια πίστη είναι αλαζονική", είναι πολύ ανόητο, καθώς κάθε πίστη θεωρεί ως δεδομένο το ότι είναι αληθινή.

Η κατηγορία λοιπόν, ότι μια πίστη είναι "αλαζονική", επειδή αξιώνει ότι είναι σωστή, είναι δίκοπο μαχαίρι προς τους κατηγόρους. Γιατί αν λένε κάτι τέτοιο, αυτομάτως θέτουν την πίστη τους σε αυτόν τον ίδιο τον ισχυρισμό τους, σε αμφισβήτηση. Αν το να πιστεύει κάποιος σε κάτι, είναι αλαζονικό, τότε είναι αλαζονικό και το να πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί αλαζονεία! Αν πάλι δεν είναι απόλυτοι σε αυτό που λένε, δεν μπορούν να το χρησιμοποιούν ως κατηγορία εναντίον άλλων! Γιατί η ίδια τους η πίστη για την ορθότητα αυτού του ισχυρισμού τους, τους εκθέτει ως... αλαζόνες!

 

2. Η αλαζονεία των πιστών

Υπάρχει ακόμα ένα λογικό λάθος, στο οποίο βασίζονται όσοι κάνουν τέτοιες ανόητες παρατηρήσεις... περί αλαζονείας! Αλλά υπάρχει και μία αλήθεια. Ας ξεκινήσουμε από την αλήθεια.
 
    Η αλήθεια είναι πως υπάρχει κόσμος που νοιώθει ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που γεννήθηκε μέσα στην Ορθοδοξία και αυτό το εκφράζει ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟΤΑΤΑ, με τη απόρριψη οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Ξεχνάει τον "σπερματικό λόγο" που υπάρχει σχεδόν παντού, και δεν ανέχεται την πίστη του άλλου. Μια πίστη που μπορεί μεν να είναι πλάνη, αλλά ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να σεβαστούμε το δικαίωμά του να την ασκεί, χωρίς να σημαίνει πως θα την αποδεχτούμε. Γιατί άλλο σεβασμός προς τον αλλόθρησκο και άλλο αποδοχή της πίστης του. Μιλάμε για ανθρώπους των οποίων το "εγώ" το έχουν προβάλλει στην Εκκλησία και νομίζουν πως επειδή είναι μέλη σε κάτι (όντως) αληθινό και ιερό, είναι ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ... "ιεροί". Αυτό είναι η βάση του ευσεβισμού, της λεγόμενης "οργανωσιακής" συμπεριφοράς, του φαρισαϊσμού κτλ. Δεν είναι ΓΝΗΣΙΑ έκφραση Ορθοδοξίας. Είναι η εγωϊστική αυτοϊκανοποίηση του "εγώ" μέσω της μετοχής σε ένα ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ (γιατί έτσι καταντούν την κατ' αυτούς "ορθοδοξία"). Νοιώθουν απλά "ανώτεροι". Καλύτερο γι' αυτούς θα ήταν να ήταν μέλη σε κάποιο κλαμπ, κόμμα ή λέσχη.
 
    Τώρα, το "λογικό λάθος" είναι το εξής: Εμείς δεν λέμε πως ΕΜΕΙΣ είμαστε οι φορείς της μόνης αλήθειας, αλλά πως Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ είναι η μόνη αλήθεια. Και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, δεν είμαστε ούτε εμείς, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος  ούτε οι Πατριάρχες, ούτε οι Επίσκοποι, ούτε οι Πρεσβύτεροι. Είναι η Αγία Τριάδα και οι άγιοι, στο βαθμό που αντανακλούν το Άκτιστο Φως. Εμείς είμαστε απλά ασθενείς που ελπίζουμε να θεραπευθούμε. Άρα: καμία αλαζονία. Είναι τόσο αλαζονικό να λες πως η Ορθοδοξία είναι Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, όσο αλαζονικό να λες πως ο Ήλιος, είναι το μοναδικό άστρο που δίνει ζεστασιά στη Γη, ή να λες πως κάποιος είναι αλαζονικός επειδή πίνει νερό και προσκαλεί άλλους να πιουν νερό και να μην πεθάνουν από τη δίψα. Η πηγή εκεί είναι, ανεξάρτητα με το τι λέμε εμείς! Και θα είναι εκεί είτε εμείς πάμε να πιούμε και προσκαλούμε άλλους να το κάνουν είτε όχι. Η αξία είναι στην πηγή, και όχι σε εμάς.

 

3. Είναι αλαζονεία να πιστεύει κάποιος σε κάτι αληθινό;

Το αληθινό, ΠΡΕΠΕΙ να το επιβεβαιώσουμε ως πραγματικότητα, και όχι ως ιδεολόγημα ή αλαζονεία. Η Ορθοδοξία είναι ψυχοθεραπευτική μέθοδος, τεκμηριωμένη πειραματικά από τους θεραπευμένους της φωτισμένους και θεούμενους αγίους. Δεν είναι ιδεολόγημα, αλλά τρόπος ζωής και θεραπεία. Δεν είναι αφηρημένη σύλληψη κοσμοθέασης, αλλά Αποκάλυψη Θεού προς τους ανθρώπους. Και ως Αποκάλυψη, δεν περιέχει σφάλματα.

Η Ορθοδοξία ΕΙΝΑΙ η μοναδική αλήθεια, και ως μοναδική αλήθεια πρέπει να προωθείται. Όταν τόσες εσφαλμένες πίστεις προβάλλονται ως αληθινές, πόσο μάλλον θα πρέπει να προβληθεί έτσι η Ορθοδοξία; ΜΟΝΟ η μοναδική αλήθεια, έχει τη δυνατότητα να παρουσιάζεται έτσι αψευδώς, επειδή κανείς δεν μπορεί να της βρει ψεγάδι με αληθή επιχειρήματα. Ψεγάδι μπορεί κάποιος να βρει σε πιστούς της Ορθοδοξίας, που αποτυγχάνουν να την ακολουθήσουν. Στην ίδια την Ορθοδοξία όμως, ως Θεία Αποκάλυψη, κανείς δεν μπορεί να βρει ψεγάδι. Εκτός και αν είναι συκοφάντης, και ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ψεγάδια (σαν τους ηγέτες του Νεοπαγανισμού). Συκοφαντίες όμως που με μια επισταμένη έρευνα καταπίπτουν αμέσως, και εκθέτουν τους εμπνευστές τους.

Το να αποδέχεται κάποιος μια πραγματικότητα να και εμμένει σε αυτή, δεν είναι αλαζονεία. Είναι ρεαλισμός! Διαφορετικά, όποιος πιστεύει ότι η γη είναι σφαιρική, είναι αλαζόνας! Ομοίως αλαζόνας είναι και όποιος πιστεύει ότι είναι ζωντανός! Το να αποδέχεται λοιπόν κάποιος την απλή και αβίαστη πραγματικότητα της Ορθόδοξης ζωής, είναι ό,τι φυσιολογικότερο υπάρχει! Αποδοχή, όχι ως δογματικό ιδεολόγημα, αλλά ως τρόπο ζωής και θεραπείας, αποδεδειγμένο από τους αιώνες.

 

4. Η συγκριτιστική πλάνη

Μήπως εν τέλει όμως, είναι σωστό και λογικό, το να πιστεύει κάποιος ότι η αλήθεια υπάρχει σε ΟΛΑ τα κατασκευάσματα; Ή ότι ανεξαρτήτως του τι πιστεύει, θα πρέπει να προωθεί και διαφορετικές απόψεις;

Για κάθε λογικό άνθρωπο, η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι από την πρώτη στιγμή φανερή. Γιατί ποιος λογικός άνθρωπος, αν πιστεύει ότι η ώρα είναι 3:00, θα πει στον γείτονά του, ότι είναι και 8:00, και 12:00, και 1:00...; Ποιος λογικός άνθρωπος, αν τον ρωτήσουν πού βρίσκεται, θα απαντήσει: Και στην Ελλάδα, και στην Κίνα, και στον Άρη; Ποιος λογικός άνθρωπος θα θεωρήσει ότι είναι και μέρα και νύχτα ταυτόχρονα;

Σίγουρα, σπερματικά στοιχεία αλήθειας, υπάρχουν σε κάθε ανθρώπινη θρησκεία. Όμως καμία άλλη, εκτός από την αποκαλυμμένη από τον Θεό αλήθεια, δεν είναι πλήρης. Και λογικό είναι, ότι αν κάποιος αποδέχεται αυτό το γεγονός, δεν είναι δυνατόν να προωθεί και να ανακατεύει εξ ορισμού αντιφατικά στοιχεία και πίστεις.

Φυσικά ο ΝΕΟ-Παγανισμός που κατηγορεί τους Χριστιανούς για αλαζονεία, είναι λογικό να το κάνει αυτό, σε αυτό το δογματικό αχταρμά που βρίσκεται. Γιατί όταν ανήκει κάποιος σε ένα τόσο αντιφατικό ιδεολόγημα, που μιλάει για "αρχαιοελληνική θρησκεία", χωρίς να συμφωνεί με τον "ομόπιστό" του ούτε καν στα βασικά στοιχεία, μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογήσει στο μυαλό του αυτή τη σύγχυση. Όταν ο ένας τους λέει ότι οι "θεοί" είναι άνθρωποι που θεώθηκαν, ο άλλος ότι είναι "σύμβολα", ο τρίτος ότι είναι "σεβαστοί μύθοι", ο τέταρτος ότι είναι "ανώτερα εξωγήινα όντα", και όλοι αυτοί θεωρούν εαυτούς και αλλήλους "ομόθρησκους", συγνώμη, αλλά κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό τους! Και αυτό συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα σημεία της θρησκείας τους, (εκτός από τον αντιχριστιανισμό, που είναι κοινός σε όλους τους). Και ο ίδιος αυτός νεοπαγανιστής, προσπαθεί αυτόν τον παραλογισμό να τον εξωραϊσει, ως δήθεν "ανεξιθρησκεία", και να κατηγορήσει τους Χριστιανούς, επειδή έχουν σαφείς και ξεκαθαρισμένες θέσεις, δοκιμασμένες από το χρόνο και τη ζωή, και δεν τις μπλέκουν με παραμύθια!

ΜΟΝΟ η αλήθεια έχει την ευαισθησία να αρνείται να συμπορευτεί με το ψέμα. Μόνο το φως σκορπίζει το σκοτάδι. Φως και σκοτάδι δεν συμπορεύονται. Το φως ΠΑΝΤΑ σκορπίζει το σκοτάδι, και δεν το αποδέχεται. Γι’ αυτό, τόσες άλλες ιδεολογίες, ως ψευδείς, μπορούν να συμπορεύονται με διαφορετικές ιδεολογίες, περισσότερο ή λιγότερο ψευδείς. Η Ορθοδοξία όμως, ΔΕΝ είναι δυνατόν να νερώνει το κρασί της, γιατί ΔΕΝ είναι ιδεολογία αλλά ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του Θεού. Και αυτό που λέει ο Θεός είναι αλήθεια χωρίς σφάλματα. Γι’ αυτό επειδή δεν της βρίσκουν σφάλματα οι εχθροί της, διαστρέφουν την ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ που έχει, μετονομάζοντας την ηθική ακεραιότητα της αλήθειας σε αλαζονεία.

Όμως, τελειώνοντας αυτό το άρθρο, θέλουμε να θυμίσουμε στους Νεοπαγανιστές, ότι ούτε αυτό τον "συγκριτισμό" μπορούν να θεωρήσουν ως "αρχαιοελληνικό" χαρακτηριστικό. Γιατί οι πρόγονοί μας, (φιλόσοφοι και πολυθεϊστές), δεν ήταν τόσο "ανεξίθρησκοι", όσο θέλουν να τους θυμούνται οι Νεοπαγανιστές. Ας θυμηθούν για λίγο τους διωγμούς των φιλοσόφων και των Χριστιανών από τους πολυθεϊστές "ομοπίστους" τους, το κάψιμο συγγραμμάτων, και τις ύβρεις φιλοσόφων εναντίον άλλων φιλοσόφων. Και ας σκεφθούν αυτό: Αν οι πρόγονοί μας τα έκαναν αυτά για ιδεολογήματα, δεν θα σταθούμε εμείς οι Χριστιανοί σταθερά στην πίστη μας, η οποία είναι Θεία Αποκάλυψη και όχι ιδεολόγημα;

Και αν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας ήταν τόσο δογματικοί στις απόψεις τους, πώς είναι δυνατόν οι σύγχρονοι νεοειδωλολάτρες, να θεωρούν αυτό τον αχταρμά στον οποίο μετέχουν, ως ενδεικτικό του παγανιστικού ήθους;

Η ιστορία αλλά και η λογική τους ελέγχει και τους διαψεύδει και εδώ!

 

Θ. Δ.

Γ. Κ.

Το άρθρο αυτό στα Αγγλικά

Δημιουργία αρχείου: 24-12-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 9-1-2006.

ΕΠΑΝΩ