Οι αθεϊστές, νομίζουν ότι βρήκαν την κότα με το χρυσό αυγό, και παίρνουν μια έκφραση νικητή, όταν λένε: "Τι έχετε να πείτε εσείς οι Χριστιανοί για τα θαύματα άλλων θρησκειών; Αν θεωρείτε τα θαύματα απόδειξη του Θεού σας, τότε γιατί δεν δέχεστε άλλους θεούς, όταν οι πιστοί τους μαρτυρούν και αυτοί θαύματα της δικής τους θρησκείας;" Αλλά όπως πάντα, τους διαφεύγει η πραγματικότητα της πίστης μας...

Η αντίφαση της μη αποδοχής θαυμάτων ξένων θρησκειών

Από τη στιγμή όμως κάποιος αποδέχεται τα θαύματα για τη δική του θρησκεία, επειδή τα μαρτυρούν οι πιστοί της, είναι ανακόλουθο το να απορρίπτει τα θαύματα που συμβαίνουν σε άλλες θρησκείες. Δεν μπορείς να λες: «Εμείς κάνουμε θαύματα, αλλά εσείς λέτε ψέματα», γιατί με την ίδια λογική, μπορεί κάποιος να σου πει το ίδιο, για τους δικούς σου ισχυρισμούς. Και αυτό το αντιλαμβάνονται οι αθεϊστές, γι' αυτό συνήθως κάνουν αυτή την ερώτηση. Γιατί νομίζουν ότι θα οδηγήσουν έτσι τους πιστούς σε αντίφαση.

Όμως, εφ’ όσον υπάρχουν ισχυρισμοί (αλλά και στοιχεία) για θαύματα σε άλλες θρησκείες, όχι μόνο μέσα, αλλά και έξω από τις ονομαζόμενες «Χριστιανικές» θρησκείες, η Χριστιανική πίστη αποδέχεται ότι συμβαίνουν. Το ερώτημα όμως που τίθεται αμέσως μετά, είναι: "Πώς εξηγούνται τα θαύματα αυτά;"

Οι τρεις πηγές

Εάν εξαιρέσουμε διάφορα φυσικά φαινόμενα, που παρεξηγούνται μερικές φορές, όσον αφορά τις ανεξήγητες επαφές με νοήμονες δυνάμεις, τρεις μπορεί να είναι οι πηγές αυτών των ανεξήγητων καταστάσεων: 1. Από τον Θεό, ή οντοτήτων απεσταλμένων από Αυτόν. 2. Από ανθρώπινες ψυχικές δυνάμεις. 3. Από μη ανθρώπινες νοήμονες οντότητες. Και αυτή δεν είναι μόνο της Εκκλησίας θέση, αλλά την υιοθετούν άνθρωποι από όλες τις θρησκείες, μια και καλύπτουν όλες τις επαφές αυτές, χωρίς να μένει άλλη πηγή που να μπορούμε να στραφούμε για λύση. Ας δούμε αυτές τις επαφές μία - μία:

1ον. Όσον αφορά τον Θεό, δεν είναι δυνατόν να αποδοθούν όλες αυτές οι επαφές με μη ανθρώπινες νοήμονες οντότητες σε Αυτόν ή στους αγγέλους Του, για έναν κυρίως λόγο: Πολλές από αυτές, είναι η μία ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ. Για παράδειγμα, εφ’ όσον ο Θεός είναι εξ’ ορισμού καλός, και δεν στοχεύει στην εξαπάτησή μας, δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι ο Θεός και οι απεσταλμένοι Του, λένε αντίθετα πράγματα σε δύο διαφορετικές θρησκείες, άλλα στη μία και άλλα στην άλλη. Άρα τα θαύματα πρέπει να αποδοθούν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΗΓΗ.

2ον. Όσον αφορά τις ανθρώπινες ψυχικές δυνάμεις και τις μη ανθρώπινες ΚΤΙΣΤΕΣ οντότητες που έρχονται σε επαφή μαζί μας, ήδη έχει αποδειχθεί η ύπαρξή τους στα εργαστήρια ESP (Extra Sensory Perception ή «Υπεραισθητική Αντίληψη), και μάλιστα γίνονται εκτενή πειράματα. Ήδη από την αρχαιότητα, η Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών, η πολύ προγενέστερή της Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών, και οι καταγραμμένες στην Αγία Γραφή και στα υπόλοιπα κείμενα των πατέρων, Χριστιανικές περιθανάτιες ή εξωσωματικές εμπειρίες, συμφωνούν με όλα αυτά που σήμερα καταγράφονται από τους συγχρόνους ερευνητές, όπως ο δρ Μούντυ, ο Ρόμπερτ Μόνροου, η δρ Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ Ρος, και οι γιατροί Όσις και Χάραλντσον, που ηγήθηκαν στην προσπάθεια αυτή, στο τελευταίο μισό του 20ού αιώνα. Μάλιστα ο Αμερικανός Ρόμπερτ Μόνροου, από το 1958 άρχισε ο ίδιος να κάνει έρευνες στο λεγόμενο «αστρικό πεδίο» βγαίνοντας κατά βούλησιν από το σώμα του, και καταγράφοντας τον εναέριο κόσμο των πνευμάτων. Εκεί, τόσο αυτός, όσο και όσοι συναντούσε ήταν «πνευματικές οντότητες». Όμως περισσότερες λεπτομέρειες ξεφεύγουν από το θέμα μας.

Όποιος έχει «βγει» από το σώμα του, γνωρίζει τι εννοούμε με τα παραπάνω. Τόσο για τη δική του έξοδο και τις ανθρώπινες δυνατότητες όταν βγαίνει, όσο και για «αυτούς» που συναντάει εκεί. Μάλιστα πλήθος σχολών Ανατολικών θρησκειών όπως του Βουδισμού και του Ινδουϊσμού, έχουν ως βασική ενασχόληση τις εξωσωματικές αυτές δραστηριότητες, και το σύστημά τους ΔΟΥΛΕΥΕΙ. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, αλλά και πνεύμα. Και υπό ορισμένες συνθήκες, ή τεχνικές που χρησιμοποιούνται από τις θρησκείες αυτές, το πνεύμα του ανθρώπου, μπορεί να ενεργεί και ερήμην του υλικού του σώματος.

3ον: Πιθανόν όμως, κάποιες τέτοιες εμπειρίες με μη υλικά όντα, να οφείλονται σε άλλες νοήμονες πνευματικές δυνάμεις, άσχετες με τον άνθρωπο και με τον Θεό. Στη Χριστιανική πίστη, τις λέμε: "δαίμονες".

Η διάκριση κτιστού και ακτίστου

Τόσο οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε εξωσωματική εμπειρία, όσο και οι άλλες πνευματικές οντότητες που ζουν στη διάσταση εκείνη, είναι ΚΤΙΣΜΑΤΑ.

Οτιδήποτε είναι άχρονο και αχώρετο, είναι αναλλοίωτο, και συνεπώς ούτε αρχή έχει, ούτε περιορίζεται στο χώρο, αλλά διαχέεται ως «πανταχού παρόν». Είναι δηλαδή ΟΜΟΟΥΣΙΟ με τον Θεό ως συνάναρχο. Κάτι όμως που βρίσκεται μέσα στον χώρο και τον χρόνο περιοριζόμενο από αυτά, είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ από τον άναρχο Θεό, συνεπώς είναι κτίσμα που έχει την αρχή του στο χρόνο. Αυτή είναι μια βασική διάκριση, που δυστυχώς διέφυγε από πολλούς αρχαίους φιλοσόφους.

Οι άνθρωποι λοιπόν, και οι άλλες νοήμονες οντότητες που βρίσκονται μέσα στο χώρο και το χρόνο, ανήκουν στην ίδια ομάδα, στην ομάδα των ΚΤΙΣΤΩΝ αιτιών τέτοιων φαινομένων. Έτσι, έχουμε την εξής διάκριση, ως προς την προέλευση των «παράξενων» εμπειριών που βιώνει η ανθρωπότητα: Κτιστή πηγή, και Άκτιστη. Στην κτιστή πηγή, συμπεριλαμβάνονται και οι θεόσταλτοι άγγελοι που επικοινωνούν συχνά μαζί μας.

Δείγμα δαιμονικού θαύματος

Ας δούμε κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο του Αμερικανού Ιερομονάχου π. Σεραφείμ Ρόουζ, στο βιβλίο του: «Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος». Πρόκειται για ένα βιβλίο, αφιερωμένο στην ανάλυση των θαυμάτων που συμβαίνουν σε άλλες σύγχρονες θρησκείες, στο φως της Ορθόδοξης πίστης. Το βιβλίο αυτό, στις σελίδες 52,53 αναφέρει τα εξής, ως προσωπική εμπειρία μιας πρώην Ινδουίστριας Αμερικανίδας, και μετέπειτα Ορθόδοξης Χριστιανής:

«Έντεκα χρόνια μετά το επεισόδιο στους Ιφουγκάο, έκανα ένα προσκύνημα στο σπήλαιο του Αμαρνάθ, (Amarnath), βαθειά στα Ιμαλάϊα. Η Ινδουϊστική παράδοση το έχει για το πιο ιερό μέρος λατρείας του Σίβα, το μέρος όπου αποκαλύπτει τον εαυτό του στους λάτρεις του και εισακούει τις παρακλήσεις τους. Είναι ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι πάνω από τη Μαχαγκούνα (Mahaguna), ένα στενό πέρασμα στα 14.000 πόδια και πάνω σ’ ένα παγετώνα. Έτσι υπήρχε πολύς χρόνος να τον λατρέψω νοερά στον δρόμο, ιδίως αφού το παιδί που οδηγούσε το πόνυ με το φορτίο δεν μιλούσε καθόλου Αγγλικά, κι εγώ δεν μιλούσα καθόλου Ινδικά. Αυτή τη φορά ήμουν προδιατεθειμένη να πιστέψω ότι ο θεός που λάτρευα και διαλογιζόμουν σχετικά μ’ αυτόν για χρόνια, θα αποκαλυπτόταν καταδεκτικά σε εμένα.

Η εικόνα του Σίβα μέσα στο σπήλαιο είναι κάτι αξιοπερίεργο από μόνη της. Μια εικόνα από πάγο, σχηματισμένη από νερό που στάζει. Όταν είναι πανσέληνος, η φυσική εικόνα φτάνει την οροφή του σπηλαίου – περίπου 15 πόδια – και στη χάση του φεγγαριού δεν απομένει σχεδόν τίποτα απ’ αυτήν. Έτσι μεγαλώνει και μικραίνει κάθε μήνα. Απ’ όσο ξέρω, κανείς ως τώρα δεν έχει εξηγήσει αυτό το φαινόμενο. Πλησίασα το σπήλαιο σε ευνοϊκό καιρό, όταν η εικόνα είχε σχηματιστεί πλήρως. Σύντομα επρόκειτο να λατρέψω το θεό μου με πράσινη καρύδα, θυμίαμα, κόκκινα και λευκά κομμάτια υφάσματος, καρύδια, σταφίδες και ζάχαρη – όλα όσα απαιτούσε η τελετή. Μπήκα στο σπήλαιο με δάκρυα αφοσίωσης. Αυτό που συνέβη τότε δύσκολα περιγράφεται. Το μέρος δονείτο…»

Εδώ θα κάνω μια στάση, για να πω ότι η γυναίκα αυτή που αφηγείται την εμπειρία της, 11 χρόνια πριν πάει εκεί, είχε μια άλλη εμπειρία, την οποία θα αναφέρω περιληπτικά όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Σεραφείμ Ρόουζ: «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος», στις σελίδες 51, 52:

«Το 1956 έκανα κοινωνική εργασία για τους κυνηγούς κεφαλιών στις Φιλιππίνες. Ενδιαφερόμουν για την πρωτόγονη θρησκεία… Όταν έφτασα στη φυλή των Ιφουγκάο δεν πίστευα στη μαύρη μαγεία. Όταν έφυγα πίστευα. Ένας ιερέας Ιφουγκάο, ένας μουνμπάκι, ονόματι Ταλούπα, έγινε ο καλύτερος φίλος και πληροφοριοδότης μου. Με τον καιρό έμαθα ότι ήταν φημισμένος για την επιτηδειότητά του στη μαύρη τέχνη. Με πήρε στο «μπάκι», που είναι μια τελετή μυσταγωγικής μαγείας που γίνεται σχεδόν κάθε βράδυ κατά την περίοδο του θερισμού… Οι εικόνες πλένονταν σε αίμα κοτόπουλου, το οποίο είχε μαζευτεί σ’ ένα πιάτο και χρησίμευε για μαντεία του μέλλοντος… (σημείωση δική μας: Πρόσεξε πώς οι Ιφουγκάο χρησιμοποιούσαν τις ίδιες πρακτικές με τους αρχαίους Έλληνες Παγανιστές, για την πρόγνωση του μέλλοντος!) …τον καιρό που έφυγα, είχα δει τέτοια ποικιλία και ποσότητα υπερφυσικών φαινομένων πού κάθε επιστημονική εξήγηση ήταν ουσιαστικά αδύνατη. Αν ήμουν προδιατεθειμένη να πιστέψω κάτι όταν έφτασα, αυτό ήταν ότι η μαγεία είχε μια εντελώς φυσική εξήγηση. Επίσης, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν τρομάζω πολύ εύκολα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι άφησα τους Ιφουγκάο επειδή είδα ότι οι τελετές τους όχι μόνο λειτουργούσαν, αλλά είχαν λειτουργήσει και πάνω μου – τουλάχιστον δύο φορές».

Στο σημείο αυτό, θα συνεχίσουμε την ιστορία της ιδίας, από εκεί που τη σταματήσαμε πριν, όταν περιέγραφε την προσκύνηση της εικόνας πάνω στα Ιμαλάϊα. Είχαμε σταματήσει εκεί που μπήκε μέσα, και πρόσφερε τη θυσία της στον Ινδουίστικό θεό Σίβα, και στην εικόνα του τη φτιαγμένη από νερό που έσταζε:

«…Μπήκα στο σπήλαιο με δάκρυα αφοσίωσης. Αυτό που συνέβη τότε, δύσκολα περιγράφεται. Το μέρος δονείτο – όπως μια Ιφουγκάο καλύβα με μπάκι σε πλήρη δραστηριότητα. Συγκλονισμένη που βρήκα το ναό ένα τόπο ανεξήγητου λάθους, έφυγα αναγουλιάζοντας πριν ο ιερέας προλάβει να τελειώσει την προσφορά μου στη μεγάλη εικόνα από πάγο. Το προσωπείο του Ινδουϊσμού είχε ραγίσει όταν μπήκα στο σπήλαιο του Σίβα…».

Η γυναίκα αυτή, ευτυχώς είχε την εμπειρία της μαύρης μαγείας των Ιφουγκάο, και έτσι αναγνώρισε την ταυτότητα του δαίμονα που εμφανιζόταν με το όνομα «Σίβα» στους Ινδουϊστές. Όμως εκατομμύρια άνθρωποι πάνε εκεί ακόμα, στα Ιμαλάϊα, και εντυπωσιάζονται από αυτές τις θαυματουργικές εκδηλώσεις, και λατρεύουν τον δαίμονα αυτόν, νομίζοντας ότι είναι θεός.

Τέτοιες οντότητες που προκαλούν σήμερα θαύματα, δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι ίδιες οντότητες, τα προκαλούσαν και στο παρελθόν. Τέτοιες οντότητες ήταν και οι "θεοί" των αρχαίων Ελλήνων, όπως δείξαμε σε άλλο σχετικό άρθρο.

Απομένει λοιπόν να ορίσουμε τρόπους διάκρισης, ώστε να γνωρίζουμε από πού προέρχονται τα διαφόρων ειδών θαύματα, και πώς να τα διαχωρίζουμε. Και αυτά όμως θα τα αναλύουμε σε άλλο άρθρο.

Ν. Μ.