Κεφάλαιο Α΄: Τα εσωτερικά σχίσματα τών Γ.Ο.Χ.

ια΄. Η χειροθεσία των Ματθαιικών από την Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς

Δέκα έτη μετά τις παράνομες χειροτονίες του Ματθαίου η παράταξίς του αριθμούσε δεκατρείς αντικανονικούς επισκόπους, οι οποίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποδείξουν την κανονικότητά τους. Οι Ματθαιικοί είχαν αποδεχθή μόνο μία, απλή, «Διοικητικήν υποδικίαν» των χειροτονιών τους «ενώπιον Κανονικής Ορθοδόξου Συνόδου»⁸¹, χωρίς όμως αυτό να σημαίνη, ότι υπήρχε καμμία πιθανότητα να παραδεχθούν ποτέ, ότι οι αρχιερείς τους δεν «είχον την Αρχιερωσύνην πλήρη και τελείαν απ' αυτής της στιγμής της χειροτονίας των»⁸². Παρά ταύτα εντελώς ξαφνικά κατά το έτος 1971 η ματθαιική παράταξις έθεσε το ζήτημα της κανονικότητος των χειροτονιών της στην κρίσι της Συνόδου των Ρώσων της Διασποράς, αδιαφορώντας «δια το παιζόμενον θέατρον εις βάρος της όλης θεολογικής εμφανίσεως και προβολής του αγώνος»⁸³.

Οι Ρώσοι μετά την αυθαίρετη παρέμβασί τους στο εσωτερικό των Φλωρινιακών και την τέλεσι των αντικανονικών χειροτονιών του Ακακίου και των συνεπισκόπων του έσπευσαν να κάνουν ένα επιπλέον τραγικό λάθος. Θεώρησαν τους εαυτούς τους ως υπερσύνοδο και, χωρίς να συνεννοηθούν, ως ώφειλαν, με τους Φλωρινιακούς, με τους οποίους είχαν προ δύο ετών επίσημα ενωθή, ανέλαβαν να ρυθμίσουν και το πρόβλημα των Ματθαιικών. Οι Ρώσοι λοιπόν αποφάσισαν να ενωθούν και με τους Ματθαιικούς, αφού προηγουμένως χειροθέτησαν (ή σύμφωνα με άλλους αναχειροτόνησαν⁸⁴) τους δύο επισκόπους που είχαν μεταβεί στις Η.Π.Α. εκ μέρους της ματθαιικής ηγεσίας.

Οι Ρώσοι έθεσαν στους Ματθαιικούς δύο απαραιτήτους όρους για την ένωσί τους αυτή. Κατ' αρχήν απαίτησαν από τους δύο ανωτέρω επισκόπους να χειροθετήσουν, μόλις επιστρέψουν στην Ελλάδα, τους υπολοίπους συνεπισκόπους τους, καθώς και τους κληρικούς που είχαν χειροτονηθή αντικανονικά από αυτούς. Οι Ρώσοι ζήτησαν επίσης από τους Ματθαιικούς να ενωθούν πάση θυσία με την φλωρινιακή παράταξι, πράγμα φυσικά που ποτέ δεν έπραξαν.

Η ματθαιική ηγεσία αποδέχθηκε με μεγάλη ικανοποίησι την τέλεσι της χειροθεσίας από την Ρωσική Σύνοδο υποστηρίζοντας στο επίσημο δημοσιογραφικό της όργανο τα εξής: «Ούτως είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον, ότι εν τη δυνάμει Αυτού έλυσε πρόβλημα δυσχερέστατον κατά το ανήκαστον και θείον Αυτού θέλημα επί σωτηρία των ψυχών των απανταχού Γ.Ο.Χ.»⁸⁵.

Αξίζει να σημειωθή ότι οι Ματθαιικοί δεν απέφυγαν να καταφερθούν με δριμύτητα και εναντίον των αντιπάλων τους Φλωρινιακών, για τους οποίους ισχυρίσθηκαν, ότι «αρνούμενοι την κανονικότητα των χειροθεσιών μας υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου των Ρώσων της Διασποράς απώλεσαν την θείαν χάριν με το αιτιολογικόν ότι ο διαφωνών εις τας Πανορθοδόξους Συνόδους ή τοπικάς και αντιστρατευόμενος προς τας αποφάσεις αυτών αυτομάτως εκπίπτει της θείας χάριτος»⁸⁶.

Η ανωτέρω απρόσμενη ενέργεια των Ματθαιικών προκάλεσε ομολογουμένως μεγάλη έκπληξι και φανέρωσε την ανειλικρίνεια και αλαζονεία τους για τους εξής σημαντικούς λόγους:

1. Οι Ματθαιικοί δέχθηκαν το 1971 να χειροθετηθούν, παρά το ότι  το θεολογικό τους επιτελείο αγωνιζόταν από το 1948 να αποδείξη –με ανίσχυρα και διαστρεβλωμένα, κατά την γνώμη μας, θεολογικά και ιστορικά επιχειρήματα- τόσο στην Εκκλησία της Ελλάδος όσο και στους Φλωρινιακούς την κανονικότητα των χειροτονιών του ηγέτου τους.

2. Οι Ματθαιικοί δέχθηκαν να χειροθετηθούν από τους Ρώσους, οι οποίοι έως το τέλος της δεκαετίας του 1960 κοινωνούσαν με τους Νεοημερολογίτας και τις Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι, και συμπροσηύχοντο ακόμη και με τους αιρετικούς. Το δε 1971 οι Ρώσοι:

α΄. Συνέχιζαν να έχουν στην δικαιοδοσία τους ενορίες με το νέο ημερολόγιο⁸⁷.

β΄. Κοινωνούσαν με τις Ορθόδοξες Τοπικές Εκκλησίες (π.χ. την Εκκλησία της Σερβίας), δηλαδή είτε άμεσα είτε έμμεσα με τους σχισματικούς Νεοημερολογίτας⁸⁸.

γ΄. Μνημόνευαν όλους τους Ορθοδόξους πατριάρχας, παρά το ότι ήταν «Οικουμενισταί και έχουν υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο»⁸⁹.

δ΄. Κοινωνούσαν πλήρως με τους σχισματικούς, κατά τους Ματθαιικούς, Φλωρινιακούς.

ε΄. Δεν είχαν ποτέ διακηρύξει επίσημα, ότι τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών στερούνται της αγιαστικής Χάριτος.

3. Οι Ματθαιικοί λησμόνησαν τις φοβερές κατηγορίες που είχαν εξαπολύσει προ δεκαετίας κατά της Ρωσικής Διασποράς με αφορμή τις χειροτονίες των Φλωρινιακών επισκόπων. Οι Ματθαιικοί χαρακτήριζαν τους Ρώσους λατινόφρονας, κακοδόξους και θεομπαίκτας⁹⁰, και ωμιλούσαν «δια το ανόσιον έγκλημα της μετακλήσεως του λατινόφρονος καθηρημένου Επισκόπου Λεοντίου και της, δια χειρός τοσούτον εμπεριστάτου πνευματικώς και εστερημένου χάριτος και διαδοχής αποστολικής, ψευδιεράρχου, επισκοποιήσεως ορμαθού μωροδόξων ομοτραπέζων ρασοφόρων... Οι λατινόπηκτοι ψευδεπίσκοποί των, είναι εξ υπαρχής άκυροι, παράνομοι, αντικανονικοί και απόβλητοι»⁹¹.

4. Οι Ματθαιικοί απέδειξαν δια της χειροθεσίας τους από τους Ρώσους το μέγεθος του μίσους τους κατά των Φλωρινιακών. Οι Ματθαιικοί δηλαδή κατηγορούσαν σχισματικούς τους Φλωρινιακούς και έβριζαν με τις πλέον αισχρές ύβρεις τον ηγέτη τους, ενώ αυτοί -σε αντίθεσι με τους Ρώσους- από το 1924 ούτε κοινωνούσαν ούτε συμπροσηύχοντο με τους Νεοημερολογίτας.

 

Σημειώσεις:

---

81. Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, φύλλο 14, σελ. 26.

82. Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Διάλογος εν αγάπη και αληθεία δια την εν Χριστώ ένωσιν, σελ. 67.

83. Θεοδωρήτου μοναχού, το ημερολογιακόν σχίσμα δυνάμει η ενεργεία;, σελ. 14.

84. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, τα δύο άκρα, σελ. 191-192.

85. Περιοδικό Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων, Οκτώβριος 1971, σελ. 17-18.

86. Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, ένθ ανωτ.

87. Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαΐδου, ένθ ανωτ. σημείωσις 75, σελ. 348-349.

88. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ένθ ανωτ. σελ. 189-190.

89. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 74, σελ. 50.

90. Περιοδικό Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων, Ιούνιος 1963, σελ. 4, 6, και Μάρτιος 1971, σελ. 9.

91. Ένθ ανωτ. Οκτώβριος 1962, σελ. 3.