Κεφάλαιο 23.

Πνευματική ζωή και πνευματικός θάνατος

Όταν ο Θεός έκανε "καθ' ομοίωσιν" τον άνθρωπο, τον προειδοποίησε ότι δεν έπρεπε να φάει από ένα συγκεκριμένο δένδρο. Του είπε:

"Τη μέρα που θα φας απ' αυτό, θα πεθάνεις εξάπαντος". (Γένεση 2/β΄ 17).

Κι όμως, ο Αδάμ έζησε πολλά χρόνια αφού έφαγε. (Γένεση 5/ε΄ 5).

Τι έγινε λοιπόν; Ψέματα τού είπε ο Θεός; Ή μήπως μιλούσε για ένα άλλο είδος θανάτου, και όχι για το γνωστό μας βιολογικό θάνατο;

Στη Γένεση 2/β΄ 7, λέει για τη δημιουργία τού ανθρώπου:

"Και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν".

Γιατί άραγε λέει: "ψυχήν ζώσαν"; Υπάρχει και νεκρή ψυχή; Κι αν ναι, πότε μία ψυχή είναι νεκρή;

Οι άγιοι πατέρες, διδάσκουν ότι το παραπάνω εδάφιο δεν σημαίνει ότι ο Θεός έδωσε ζωή σε ένα νεκρό σώμα, αλλά ότι έδωσε στον Αδάμ το Άγιο Πνεύμα, που τον ζωοποίησε πνευματικά.

Όταν λοιπόν ο Αδάμ έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό, έχασε το Άγιο Πνεύμα που τον ζωοποιούσε, και έγινε πλέον "Πνευματικά νεκρός", μια "νεκρή ψυχή".

Εκεί εντοπίζεται και το νόημα τού Χριστιανικού βαπτίσματος, που καθιστά τον άνθρωπο και πάλι ζωντανή ψυχή, όπως ήταν ο Αδάμ πριν από την πτώση του. Αυτό φαίνεται και στο χωρίο Εφεσίους 2/β΄ 5,6:

"Και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τω Χριστώ… και συνήγειρεν και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού."

Αυτά τα λόγια όμως, ο απόστολος Παύλος τα λέει χωρίς να έχει πεθάνει ακόμα σωματικά. Δε μιλάει λοιπόν για σωματική ανάσταση, αλλά για πνευματική.

Με το Χριστιανικό βάπτισμα, ενώνεται και πάλι το Άγιο Πνεύμα με τον άνθρωπο, ο οποίος ανασταίνεται Πνευματικά, και καθαρίζοντας την καρδιά του, αποκτάει πάλι το "κατ' εικόνα", που του δίνει τη δυνατότητα να φθάσει στο "καθ' ομοίωσιν".

"Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν τοις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα του κτίσαντος αυτόν". -Κολοσσαείς 3/γ΄ 9,10.

"Ανίσταμαι" σημαίνει "ξαναστέκομαι".  Όταν το ανθρώπινο σώμα πεθαίνει, με τη δύναμη του Θεού μπορεί να σηκωθεί και να ξανασταθεί, να αναστηθεί.  Κατά τον ίδιο τρόπο, το νεκρό (πνευματικά) ανθρώπινο πνεύμα, με τη λήψη του Αγίου Πνεύματος που γίνεται με το βάπτισμα, (Πράξεις 2/β΄ 38) "ξαναστέκεται" στο πρώτερο μεγαλείο που είχε ο Αδάμ πρωτού χάσει το Άγιο Πνεύμα (Γένεσις 2/β΄ 17).

Ανάσταση είναι λοιπόν και του πνεύματος, ανάσταση είναι και του σώματος.

Με αυτά τα δεδομένα, παρατηρούμε ότι στην Αγία Γραφή η λέξη: "ανάσταση", είναι συχνά ταυτόσημη με τη λέξη: "αναγέννηση", ή "άνωθεν γέννηση", όπως μπορούμε να δούμε στα επόμενα χωρία:

"΄Η αγνοείτε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; συνετάφημεν ουν (λοιπόν) αυτώ δια τού βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα (έτσι ώστε) ώσπερ ηγέρθει Χριστός εκ νεκρών δια τής δόξης τού Πατρός ούτως και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν.

Ει γαρ (επειδή εάν) σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα. Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθει, ίνα καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία... ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσωμεν αυτώ". -Ρωμαίους 6/ς΄ 3 - 8.

"συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτισμώ, εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ νεκρών.  Και υμάς νεκρούς όντας εν τοις παραπτώμασιν και τη ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίησεν υμάς συν αυτώ, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα". -Κολοσσαείς 2/β΄ 12,13.

Με το Άγιο Βάπτισμα λοιπόν, ο άνθρωπος ανασταίνεται Πνευματικά. Αυτό φαίνεται και στο εδάφιο: Πράξεις 2/β΄ 38:

"Μετανοήσατε φησιν, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών υμών, και λήμψεσθε την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος".

"Ει ουν συνηγέρθητε τω Χριστώ, τα άνω ζητήτε, ου ο Χριστός εστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος.  Τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης.  Απεθάνετε γαρ και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ". -Κολοσσαείς 3/γ΄ 1-3.

Φαίνεται στα παραπάνω χωρία, πως με το Χριστιανικό βάπτισμα, ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος πεθαίνει, και στη θέση του ανασταίνεται ο καινούργιος άνθρωπος, σύμφωνα και με το επόμενο:

"αποθέσθαι υμάς κατά την προτέραν αναστροφήν τον παλαιόν άνθρωπον τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης, ανανεούσθαι δε τω πνεύματι του νοός υμών". -Εφεσίους4/δ΄ 22,23.

Για να αρχίσει να ζωοποιείται ο "καινούργιος άνθρωπος", πρέπει πρώτα να θανατωθεί ο παλαιός.  Έτσι, αρχίζει μια πορεία ανακαίνισης και αγιασμού.  Είναι μια νέα, Χριστιανική ζωή, που αρχίζει με το Χριστιανικό βάπτισμα στο νερό και στο Πνεύμα το Άγιο, όπως είπε ο Χριστός στο Νικόδημο.  Με το νερό και το Άγιο Πνεύμα, το πνεύμα του Χριστιανού ξαναγεννιέται, ανασταίνεται, και όπως "το σώμα χωρίς το πνεύμα είναι νεκρό" (Ιάκωβος 2/β΄ 26), έτσι και το ανθρώπινο πνεύμα χωρίς την αναγέννηση του Αγίου Πνεύματος είναι νεκρό, και χρειάζεται ανάσταση (Εφεσίους 2/β΄ 5,6).

Έτσι επανερχόμαστε στο σημείο που ξεκινήσαμε:

Για να μπορέσει ο άνθρωπος να αναρριχηθεί στα ύψη της τελειότητας, και να φθάσει στην επίγνωση του "καθ' ομοίωσιν", έπρεπε πρώτα, αφού καθαρίσει το "κατ' εικόνα", να αναστήσει ο Θεός το Πνεύμα του ανθρώπου, χαρίζοντάς του πάι το Άγιο Πνεύμα, όπως το είχε ο Αδάμ.  Έτσι, έστειλε την Πεντηκοστή, την "επαγγελία του Αγίου Πνεύματος", ανασταίνοντας πνευματικά τα μέλη του σώματος του Χριστού, και οδηγώντας τα στην τελειότητα, στην οποία ο Αδάμ απέτυχε να φθάσει αρχικά, αν και βρισκόταν σε πορεία "καθ' ομοίωσιν".

Αυτό που έχασε ο Αδάμ όταν αμάρτησε, και τον κατέστησε Πνευματικά Νεκρό, μπορεί πλέον ο άνθρωπος να το λάβει με το Άγιο Βάπτισμα. Πρόκειται για "την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος", για "την αναγέννηση", για την οποία μίλησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός στο Νικόδημο, στο Ιωάννης 3/γ΄ 3 - 8:

"εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού".