1. Προϊστορία της ΟΟΔΕ

Πολύ πριν ακόμα γίνω Χριστιανός, από μικρό παιδάκι, είχα μια πολύ όμορφη συνήθεια: Όταν ο πατέρας μου ξάπλωνε για τη μεσημεριανή του ξεκούραση, ξάπλωνα δίπλα του στο κρεβάτι, και του ζητούσα να μου διηγηθεί "ιστορίες της Αγίας Γραφής". Κυριολεκτικά "ρουφούσα" όλες αυτές τις ιστορίες που μου δίδασκε ο πιστός αυτός, (αν και πλανημένος στην αίρεση), άνθρωπος. Αλλά και η μητέρα μου, πιστή στην εντολή της Αγίας Γραφής, ότι ο γονιός δεν θα έπρεπε να παραμελεί την εκπαίδευση των παιδιών του, δεν παρέλειπε να με διδάσκει διάφορα δόγματα της αίρεσης των γονιών μου. Και η αγάπη μου για τον Θεό, τους αποστόλους Του και τους Προφήτες Του, μεγάλωνε. Ήθελα κι εγώ, όταν μεγαλώσω να τους μοιάσω στον κατά Θεόν ζήλο, και να συμμετέχω στην πρόοδο του σκοπού του Θεού, για έναν καλύτερο κόσμο, "όπου το λιοντάρι θα τρώει άχυρο μαζί με το μοσχάρι", και "θάνατος δεν θα υπάρχει πια". Ονειρευόμουν να γίνω ιεραπόστολος της αίρεσης των γονιών μου, και εργαζόμουν προς την κατεύθυνση αυτή καθώς μεγάλωνα, μελετώντας σε βάθος ΤΑ ΠΑΝΤΑ, και συζητώντας ΜΕ ΚΑΘΕ άνθρωπο που αγαπούσε την έρευνα και την αναζήτηση της αλήθειας...

Διόμισι δεκαετίες αργότερα, βρισκόμουν έξω από τη μητρική μου αίρεση, γνωρίζοντας πως και οι γονείς μου, και εγώ, είχαμε πλανηθεί. Στα χέρια μου, κρατούσα πλέον τα τεκμήρια της πλάνης, αλλά ταυτόχρονα και τα τεκμήρια της αληθινής Εκκλησίας του Κυρίου, της Ορθόδοξης, στην οποία μόλις είχα βαπτισθεί!

Είναι μεγάλο το βάρος της ευθύνης που νιώθει κάποιος, όταν στα χέρια του κρατάει κάτι τόσο πολύτιμο! Κάτι που τον "πλουτίζει", αλλά που μπορεί να πλουτίσει και κάθε άνθρωπο που θα το αποκτήσει. Κάτι που μοιράζεται, χωρίς να ελαττώνεται, κάτι που όσο το μοιράζεις, τόσο αυξάνει και σε πλουτίζει! Το λόγο του Ευαγγελίου! Του αληθινού Ευαγγελίου!

Κράτησα από τους γονείς μου όσα άξιζαν πραγματικά. Τις ιστορίες της Αγίας Γραφής, την πικρή αλλά χρήσιμη εμπειρία της αίρεσης, και την αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Και αναζητούσα τρόπους να τα επενδύσω στη σωστή κατεύθυνση αυτή τη φορά. Αναζητούσα ανθρώπους πρόθυμους να μοιρασθούν μαζί μου τον "πολύτιμο μαργαρίτη" που δίνει ο Κύριος, και ανθρώπους που διψούσαν για αλήθεια, αλλά που ζούσαν σε μια έρημο ψεύδους, σαν αυτή που είχα μεγαλώσει.

Μα ένιωθα τόσο μικρός, τόσο μόνος και αδύναμος γι' αυτό που επιθυμούσα!

Δεν γνώριζα ακόμα πολλά για την Εκκλησία, μα γνώριζα πολλά για την αίρεση. Και αυτή η πικρή εμπειρία δεν έπρεπε να μείνει αναξιοποίητη. Θλιβόμουν βλέποντας ανθρώπους που χόρταιναν την πείνα τους με τα σκουπίδια της πλάνης, τα οποία πλήρωναν ακριβά ως "συμπόσιο". Κι έψαχνα τρόπους να προσεγγίσω περισσότερους απ' αυτούς τους ανθρώπους, για να τους υποδείξω τη σωστή Οδό, και νιώσουν τη χαρά μου, τη χαρά του Κυρίου! Αγόρασα μία γραφομηχανή, και με τη βοήθεια του αναδόχου μου έμαθα να γράφω "τυφλό σύστημα", και στρώθηκα στη δουλειά, γράφοντας και φωτοτυπώντας...

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, -δέκα χρόνια αργότερα- γνώριζα πλήθος ανθρώπων. Ανθρώπους από πολλές αιρέσεις που είχα ερευνήσει, με κάθε είδους γνώμες και συνήθειες, και Χριστιανούς που τους παρακινούσε η ίδια αυτή επιθυμία, για ευαγγελισμό. Είχαν κι αυτοί δοκιμάσει τη γλυκύτητα του Ευαγγελίου, και αναζητούσαν τρόπους να το κάνουν προσιτό στον κάθε άνθρωπο. Δύο τέτοιοι άνθρωποι ήταν ο Γιώργος και ο Άγγελος.

Μα και η δική τους φωνή ακουγόταν ισχνή!

Ο Γιώργος ήταν ζηλωτής στην έρευνα, και δαπανούσε άφθονο χρόνο στο να βοηθάει ανθρώπους από αιρέσεις, να γνωρίσουν την Εκκλησία. Κι ο Άγγελος ήταν Κοζάκος από Ισλαμική χώρα, που είχε κι αυτός ανακαλύψει τον αληθινό Θεό και είχε βαπτισθεί Ορθόδοξος. Μαζί συχνά κουβεντιάζαμε την κατά Θεόν επιθυμία μας, να βρούμε έναν αποδοτικό τρόπο, να ακουσθεί δυνατότερα η φωνή του Ευαγγελίου, πέρα από τον μικρόκοσμο της περιοχής μας, στην οποία δραστηριοποιούμασταν. Και η πρώτη σκέψη ήταν ένα περιοδικό, που σταδιακά θα δημοσίευε τα πορίσματα των ερευνών μας, καθώς γνωρίζαμε καλύτερα την Εκκλησία του Χριστού. Μα δεν είχαμε ιδέα από εκδόσεις, ούτε και χρήματα!

Τότε ήταν ο καιρός που έγιναν για πρώτη φορά γνωστοί οι προσωπικοί υπολογιστές. Και ήταν ο καιρός που οι δύο από εμάς, προσανατολιζόμασταν προς μια δική μας, αυτοδύναμη εργασία, που θα μας έδινε το χρόνο και τις ευκαιρίες να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας προς δόξαν Θεού. Και η αγορά ενός υπολογιστή, φαινόταν μια καλή διπλή λύση. Θα τον χρησιμοποιούσαμε στη δουλειά μας, και παράλληλα, θα τυπώναμε με αυτόν μια σειρά εντύπων για ευαγγελισμό!

Κι έτσι, αγοράσαμε υπολογιστές.

Θυμάμαι ακόμα τον πρώτο μου (μεταχειρισμένο) υπολογιστή, που αγόρασα με τη βοήθεια του Αριστοτέλη, ενός Προγραμματιστή πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά που είχε έρθει από την Αυστρία, τον οποίο μόλις τότε, είχα βοηθήσει να βγει από την αίρεση και να ενταχθεί στην Εκκλησία. Με έναν σκληρό δίσκο χωρητικότητας περίπου 300 MB, φαινόταν για την εποχή του "κελεπούρι", με τις 300.000 δραχμές που τον αγόρασα. Σ' αυτόν, με την ευλογία του Πνευματικού μου και του αναδόχου μου, τύπωσα κάποια χρήσιμα αντιαιρετικά βιβλιάρια που είχαμε γράψει, τα οποία ως τότε υπήρχαν μόνο σε μορφή φωτοτυπημένων κειμένων γραφομηχανής. Εκεί τύπωσα σταδιακά και μια σειρά 50 περίπου τετρασέλιδων φυλλαδίων, με τίτλο: "Σύντομες Μελέτες", από το υλικό που είχα αποθηκευμένο, για βοήθεια αιρετικών από τον Προτεσταντισμό. Αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα για το περιοδικό που ονειρευόμουν, και για τη δημιουργία του οποίου, αναζητούσα χρήματα και πληροφόρηση.

Αλλά τότε ακόμα, δεν φανταζόμουν ότι τα φυλλάδια αυτά, στην πραγματικότητα σύντομα θα γίνονταν η βάση για μια ιστοσελίδα παγκόσμιας ακτινοβολίας: της ΟΟΔΕ!

 

2. Το Ίντερνετ

Καθώς η δεκαετία του 1990 πλησίαζε στο τέλος της, δεν γνώριζα ακόμα τι ήταν το Ίντερνετ. Άκουγα αυτή τη λέξη όλο και συχνότερα, αλλά δεν είχα ιδέα! Ήξερα μόνο ότι έχει σχέση με τους υπολογιστές, και με "παγκόσμια πληροφόρηση". Γι' αυτό αγόρασα ένα σχετικό περιοδικό με σχετικό αφιέρωμα, το οποίο όμως ποτέ δεν βρήκα χρόνο να το διαβάσω! Ήταν μια εποχή δύσκολων επαγγελματικών υποχρεώσεων και για τους τρεις μας, και οι μήνες περνούσαν αναξιοποίητοι.

Μέσα στο 1998 είχα πλέον καταλάβει πολύ καλά τι πληροφορική επανάσταση "ερχόταν". Και συνειδητοποίησα, ότι το όνειρό μας για ένα Χριστιανικό περιοδικό, ήταν πλέον "παρωχημένος" στόχος. Γιατί να αφιερώναμε τόσο χρόνο σε κάτι τόσο "λίγο" και δύσκολο, όταν μπορούσαμε με λιγότερο χρόνο, να προσεγγίσουμε ανθρώπους από όλο τον πλανήτη;

Είπα την ιδέα μου στους συνεργάτες μου, και η απόφαση πάρθηκε: Ο νέος στόχος ήταν μια ιεραποστολή στο Ίντερνετ, μέσω μιας Χριστιανικής ιστοσελίδας, που θα ξεκινούσε με τις "Σύντομες μελέτες" που είχαμε σε φυλλάδια, και που σταδιακά θα απλωνόταν και σε άλλες γλώσσες, και θα εμπλουτιζόταν με περισσότερα θέματα. Ο βασικός μας στόχος ήταν οι Προτεστάντες, τους οποίους οι δύο από εμάς γνωρίζαμε πολύ καλά. Γνωρίζοντας τον κατά Θεόν ζήλο των Προτεσταντών, επιθυμούσαμε "να τους δείξουμε τον δρόμο του Θεού ακριβέστερα", όπως κάποτε έκαναν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα στον Απολλώ. Γνωρίζαμε ότι όσοι απ' αυτούς θα εκτιμούσαν το Ευαγγέλιο, θα γίνονταν νησίδες σωτηρίας, που θα έφερναν πραγματική επανάσταση στη Δύση. Κάτι που βέβαια αν και δεν συνέβη από εμάς, ήδη τότε βρισκόταν στο ξεκίνημά του, και απλώς δεν το γνωρίζαμε ακόμα.

Όμως δεν γνωρίζαμε να φτιάχνουμε ούτε ιστοσελίδες! Και χρήματα δεν είχαμε για να πληρώσουμε γι' αυτές!

Δυστυχώς, ο διάβολος μας πολεμούσε έντονα. Είχαμε μεγάλα σχέδια, και καθόλου χρόνο. Επαγγελματικές φουρτούνες για τους δύο μας, και οικογενειακές για τον τρίτο από εμάς, μας είχαν απομονώσει. Και μόνο εγώ από τους τρεις μας, κατάφερα να απεμπλακώ σύντομα από τα προβλήματα. Οι άλλοι δύο, δεν έπαψαν να ταλαιπωρούνται έντονα ως σήμερα, δέκα χρόνια μετά! Κι έτσι, από τεχνικής πλευράς, έμεινα τότε ουσιαστικά μόνος μου, στην κατασκευή μιας ιστοσελίδας, (αν και οι 2 πρώτοι συνεργάτες μου δεν έπαψαν ποτέ να με στηρίζουν με τις προσευχές τους).

Στα μέσα του 1998, μόνος πλέον στον πρακτικό τομέα, με την ευλογία και τις ευχές του Πνευματικού μου και του Αναδόχου μου, που με στήριζαν πάντοτε, ξεκίνησα να κατασκευάζω τα πρώτα άρθρα, ΠΡΙΝ ακόμα συνδεθώ στο Ίντερνετ. Ο στόχος μου ήταν, όταν συνδεθώ να υπάρχουν ήδη αρκετά θέματα φτιαγμένα, ώστε να μην είναι η ιστοσελίδα φτωχή. Αλλά δεν ήξερα πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν γνώριζα καν τη διαφορά των αρχείων ιστοσελίδων, από τα αρχεία που χρησιμοποιούσα ως τότε. Και μη γνωρίζοντας άλλη γλώσσα πέραν της Ελληνικής, έπρεπε να βασανιστώ πολύ με έναν Αγγλόφωνο υπολογιστή που διέθετα! Γιατί τον καιρό εκείνο, ούτε προγράμματα, ούτε βοηθήματα, ούτε ιστοσελίδες έβρισκε κανείς εύκολα στα Ελληνικά. Ακόμα και η ορολογία των υπολογιστών ήταν Αγγλική, και δεν καταλάβαινα τίποτα, απ' όσα περιοδικά αγόραζα. Και τότε δεν είχα κοντά μου κανέναν σχετικό με υπολογιστές, για να με βοηθήσει και να με διδάξει, ή να μου υποδείξει τα κατάλληλα βιβλία. Δεν γνώριζα καν ότι υπήρχαν προγράμματα κατασκευής ιστοσελίδων!

Ήταν μεγάλη η έκπληξη για εμένα, όταν συνειδητοποίησα, ότι όλα αυτά που κατασκεύαζα στον υπολογιστή μου για πολλές εβδομάδες, ήταν άχρηστα. Δεν μπορούσαν να γίνουν ιστοσελίδες. Χρειαζόταν ένας ειδικός τύπος αρχείων, τύπου html. Αλλά δεν ήξερα πώς να τα σχεδιάζω, και όπου ρώτησα, μου είπαν ότι έπρεπε να μάθω τη γλώσσα ιστοσελίδων html, που ήταν ένας κώδικας με λατινικά γράμματα. Άλλη πρόκληση αυτή για κάποιον που γνώριζε μόνο Ελληνικά!

Μάζεψα αρχεία html, και μελέτησα τον κώδικά τους. Δεν ήξερα καν αν υπήρχε κάτι σχετικό στα Ελληνικά, που να με βοηθήσει να τα μάθω. Και άρχισα να φτιάχνω το δικό μου βοήθημα! Έπαιρνα τα ξένα αρχεία, τα άνοιγα στον κώδικα, και έκοβα ένα - ένα τμήμα, παρατηρώντας τι αλλαγή προκάλεσα στην ιστοσελίδα. Έτσι εντόπιζα τι κάνει κάθε εντολή του κώδικα και την κατέγραφα για μελλοντική χρήση. Και σε λίγους μήνες είχα μάθει να φτιάχνω τα βασικά, και μπορούσα πλέον να διαβάζω τον κώδικα html, και να τον χρησιμοποιώ.

Το 1998 έφθανε στο τέλος του, και τα πρώτα άρθρα ήταν έτοιμα, σωστά αυτή τη φορά. Με το ξεκίνημα του 1999, θα ανέβαζα τη νέα αυτή Ελληνική Ορθόδοξη ιστοσελίδα!

 

3. Η γέννηση της ΟΟΔΕ

Με τους δύο συνεργάτες μου είχαμε συμφωνήσει να ονομάσουμε την ιστοσελίδα μας ΟΟΔΕ, (Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας). Ήταν ένα όνομα, που εξέφραζε με τον καλύτερο τρόπο, αυτό ακριβώς που είχαμε στο μυαλό μας: Μια ιστοσελίδα, που να είναι Ορθόδοξη, και να ερευνά σε βάθος την πίστη των Αγίων, όπως μας παραδόθηκε από την Εκκλησία. Μια ιστοσελίδα, που δεν είχε σκοπό να παραστήσει τον δάσκαλο, αλλά να είναι συνεργάτης και "συμμαθητής" των αναγνωστών της, στην έρευνα για την ακρίβεια της πίστης των Αποστόλων και των Προφητών. Που μαζί με τους αναγνώστες μας, κι εμείς να προοδεύουμε σ' αυτή την έρευνα, μιας παράδοσης τόσο πλούσιας και απέραντης, που σ' όλη τη ζωή μας δεν θα σταματούσαμε να εμβαθύνουμε στη γνώση της.

Το πρόβλημα ήταν ότι ήδη από το ξεκίνημά της, είχε πάψει να είναι "ομάδα". Χρειαζόμουν συνεργάτες!

Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα αυτή τη μοναξιά. Ό,τι έφτιαχνα, το έφτιαχνα μόνος μου. Ήταν ένα πολύ αγχωτικό συναίσθημα. Γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι συνεργάτες μου, δεν είχα απαιτήσεις απ' αυτούς. Και καθισμένος στο γραφείο μου, τις στιγμές που δεν εργαζόμουν, εκπονούσα νέες μελέτες, κατέγραφα τις ήδη υπάρχουσες, κατασκεύαζα (αραιά και πού) κάποιο νέο άρθρο για δημοσίευση, και έψαχνα στις μηχανές αναζήτησης για σημαντικά ξενόγλωσσα άρθρα, που με τη βοήθεια λεξικών, θα μπορούσαν να γίνουν Ελληνικά. (Τότε δεν υπήρχε αυτόματη μετάφραση όπως σήμερα, και εγώ μόνο στοιχειωδώς αναγνώριζα μερικές Αγγλικές λέξεις που με ενδιέφεραν). Και κατά καιρούς, κατέφευγα σε διάφορα φόρουμ, για να ξεγελάσω τη μοναξιά μου με κάτι λίγους πιστούς Χριστιανούς που είχα γνωρίσει εκεί. Παράλληλα, ένιωθα ότι αν κάτι μου συνέβαινε, κανείς δεν θα συνέχιζε αυτή την ιστοσελίδα, που για εμένα ήταν πλέον στόχος και "έργο ζωής".

Μέχρι να καταφθάσουν οι πρώτοι νέοι συνεργάτες, κάπως έτσι πέρασαν τα 3 περίπου, πρώτα χρόνια. Και η ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ, πολύ αργά αλλά σταθερά, εμπλουτιζόταν, κι εγώ μάθαινα να φτιάχνω ταχύτερα και ευκολότερα ιστοσελίδες, με τα προγράμματα που αποκτούσα, και σταδιακά έφθαναν τα πρώτα μηνύματα αναγνωστών...

 

4. Αναπολώντας...

2009! Δέκα χρόνια μετά!

Κοιτάζοντας πίσω, στα 10 αυτά ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΑΤΑ χρόνια, όλα αυτά μου φαίνονται πλέον σαν ένα ευλογημένο όνειρο. Με ένα "γραμματοκιβώτιο" που ξεχειλίζει καθημερινά, από mails πολλών δεκάδων συνεργατών και αναγνωστών, με μια ΟΟΔΕ 3.500 περίπου άρθρων σε τέσσερεις γλώσσες, με τηλέφωνα που δεν σταματούν να χτυπούν από τηλεφωνήματα συνεργατών και αναγνωστών, με δεκάδες άλλες αδελφές Ορθόδοξες ιστοσελίδες κάθε είδους, να συνεργάζονται μαζί μας, νιώθω πλέον το όνειρό μου εκπληρωμένο. Αν σήμερα ο Κύριος με καλούσε, θα έφευγα ήσυχος, αφήνοντας πίσω μου μια ΔΥΝΑΤΗ ΟΜΑΔΑ Χριστιανών συνεργατών, στους οποίους τίποτα δεν θα είχε να στερήσει αυτή μου η αναχώρηση. Θετικοί Επιστήμονες, Καθηγητές Θεολογίας, Γλωσσολόγοι, Εκπαιδευτικοί, Μεταφραστές, Κομπιουτεράδες, Γιατροί, Αρχιτέκτονες, Δημοσιογράφοι, Εκδότες, και κάθε είδους άλλη ειδικότητα, πλαισιώνουν αυτό το δίκτυο, που σήμερα ονομάζουμε: "Ορθόδοξη Απολογητική Ομάδα Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα", στο οποίο συγχωνεύθηκε η ΟΟΔΕ. Ένα παγκόσμιο δίκτυο εκατοντάδων Χριστιανών, σε μία ένθερμη προσπάθεια Ευαγγελισμού της ανθρωπότητας! Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω ως εκπλήρωση των στόχων μου;

Τι να πρωτοθυμηθώ; Είναι όλα τόσο υπέροχα! Κάθε νέος συνεργάτης, κάθε νέος προσήλυτος, κάθε νέο άρθρο, κάθε νέα επέκταση, κάθε νέα ιστοσελίδα, ήταν για μας μια ξεχωριστή αιτία χαράς, γιορτής και ευχαριστίας στον Κύριο, που ευλόγησε τον πόθο της ψυχής μας αποστρέφοντας το βλέμμα του από την ανθρώπινη αναξιότητα.

Να θυμηθώ την πρώτη γνωριμία με τον Ανώνυμο Απολογητή, με τον Ραφαήλ, με τον Γιώργο, με τον Θωμά, με τον Μανώλη, με την Κατερίνα, με τη Μαρία, με τον Παναγιώτη, με τη Χρυσούλα, με τον Χρήστο.... με δεκάδες συνεργάτες που τόσο πολύτιμη είναι η συνεισφορά τους σε αυτή την προσπάθεια!

Να θυμηθώ στιγμές πόνου ή οργής, που οδήγησαν στη δημιουργία ενοτήτων της ΟΟΔΕ, όπως ο "Παρατηρητής της Σκοπιάς", ή οι "Νεοπαγανιστικές Απάτες", που τόσο κόσμο έχουν βοηθήσει (ευλογημένος πόνος και ευλογημένη οργή).

Να θυμηθώ την αγωνιώδη "κραυγή" ενός μέηλ: "Βοηθήστε μας, γιατί δεχόμαστε επίθεση στο φόρουμ μας από Αντιχριστιανούς, και δεν προλαβαίνουμε να γράφουμε..." Ήταν μια "κλήση", που οδήγησε στη δημιουργία της ομάδας των διαδικτυακών Απολογητών!

Να θυμηθώ τηλεφωνήματα που οδήγησαν σε μακροχρόνιες συνεργασίες, και σε σωτηρία αμέτρητων ψυχών, όπως το τηλεφώνημα της Κατερίνας: "Έμαθα ότι χρειάζεστε μεταφραστές!" ή όπως το τηλεφώνημα της Ι. Μ. Μαχαιρά της Κύπρου: "Μπορούμε να εκδώσουμε εκείνο το βιβλίο που έχετε στην ιστοσελίδα σας;..."

Να θυμηθώ τον πρώτο μας κεκοιμημένο συνεργάτη, τον φωτισμένο νονό μου Αγάπιο, που από τα τέλη του 2003 πρώτος εκπροσωπεί την ομάδα μας ενώπιον του ουρανίου βήματος του Κυρίου: "Ευλόγει! Είμαι στο νοσοκομείο! Έχω Οξεία Λευχαιμία. Έλα την Κυριακή να σε ευλογήσω πριν φύγω!"

Να θυμηθώ τα λόγια του συνεργάτη μας Δημήτρη, με την κλονισμένη πίστη: "Δεν χρειάζομαι πλέον τη βοήθειά σου για να πιστέψω και πάλι στον Χριστό! Δεν χρειάζεται πλέον κανένας να με πείσει! Ο Ίδιος ο Χριστός με επισκέφτηκε... Δύο φορές! Τώρα ποιος μπορεί να με πείσει ότι δεν υπάρχει;"

Να θυμηθώ τα λόγια του Ιεραποστόλου της Ταϊβάν π. Ιωνά: "Η μετάφραση της Δογματικής που κάνατε εκδόθηκε στα Κινέζικα, και είναι το βασικό μας Ορθόδοξο θεολογικό βοήθημα στην Κίνα, για τον μισό πληθυσμό της γης!"

Να θυμηθώ μηνύματα αγάπης, εκτίμησης και ευχαριστίας αμέτρητων αναγνωστών, που μας υπενθυμίζουν καθημερινά, ότι "ο κόπος μας δεν είναι άδικος εν Κυρίω".

Να θυμηθώ τους "επιστρέφοντες" στην Εκκλησία, από κάθε είδους αίρεση της χώρας μας, με τη βοήθεια της ομάδας μας, με καταιγιστικό ρυθμό, ανθρώπους που ενώνουν τη φωνή τους μαζί μας, στην εξαγγελία "του Ευαγγελίου... που κηρύχθηκε σε όλη την κτίση την υπό τον ουρανό", για το οποίο κι εγώ ο ελάχιστος έγινα υπηρέτης (Κολοσσαείς 1/α: 23).

 

5. Και τώρα τι;

Και τώρα τι απομένει; Μήπως εδώ τελείωσε η προσπάθεια;

Ο στόχος επιτεύχθηκε! Μα το "όνειρο" δεν τελείωσε! Η ΟΟΔΕ είναι μόνο ένα παιδάκι 10 ετών. Μαζί της μεγαλώνουμε κι εμείς και οι στόχοι μας, και υπάρχουν τόσα πολλά να γίνουν!

Προχθές μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον συνεργάτη μου τον Θωμά. Μου ανέφερε τις νέες στατιστικές του Νοεμβρίου 2008: "1200 ξεχωριστοί αναγνώστες κάθε μέρα διαβάζουν τα άρθρα που δημοσιεύουμε σε 4 γλώσσες! Το περίμενες αυτό ότι θα γινόταν κάποτε;" Με ρώτησε.

"-Για να είμαι ειλικρινής, οι στόχοι που έβαλα όταν ξεκίνησα αυτή την ιστοσελίδα πριν 10 χρόνια, ήταν πολύ ψηλότεροι!... " του απάντησα "...Εγώ ονειρευόμουν μια ιστοσελίδα με καθημερινές δημοσιεύσεις άρθρων σε 200 περίπου γλώσσες!"

Η αρχή έγινε. Μόνο η αρχή. Πολλά ακόμα μένουν να γίνουν, αν ο Θεός θελήσει να ευλογεί αυτή την προσπάθεια. Ο πήχυς έχει μπει ψηλά, για να έχουμε μεγάλες προσδοκίες, και να πετύχουμε το μέγιστο. Γιατί το έργο δεν είναι δικό μας, αλλά του Κυρίου. Και Εκείνος ευλογεί τις δικές μας άτεχνες προσπάθειες, όχι για εμάς, αλλά για εκείνους που Τον αναζητούν!

 

Στις αρχές του νέου έτους, του 2009, η ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ θα γιορτάσει την πρώτη της δεκαετία, με τον καλύτερο τρόπο: Τον Ιανουάριο, η Κατερίνα μας, θα ταξιδέψει ως τη Γερμανία για να βαπτίσει στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Κυρίου, έναν πρώην Λουθηρανό, που κατηχήθηκε στην Ορθοδοξία από την ΟΟΔΕ, με κόπο κυρίως της Κατερίνας.

Και το Πάσχα, ως ομάδα, θα αναδεχθούμε να βαπτίσουμε έναν Τούρκο αδελφό μας, που με τους ακούραστους κόπους της Αναστασίας στην Τουρκική ενότητα της ΟΟΔΕ, γνώρισε πρόσφατα κι αυτός τον Χριστό.

...

Όσο ο Κύριος μας ανέχεται, δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε, μέχρι να εκπληρωθεί ο λόγος: "η γη θα είναι πλήρης της γνώσεως του Κυρίου, όπως τα ύδατα σκεπάζουν τη θάλασσα" (Ησαϊας 11/ια: 9).

Παρακαλούμε, μη μας ξεχνάτε στις προσευχές σας!

 

Ν. Μ.