Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Κεντρική Σελίδα

Αγ. Γραφή ΟΟΔΕ και Αγ. Γραφή Παγαν. ιστ.

Η ερμηνευτική κακοήθεια των εχθρών του Χριστιανισμού * Η ερμηνεία τής Αγίας Γραφής * Οι 2 γενεαλογίες του Χριστού

Περισσότερα για τις 2 γενεαλογίες του Χριστού

Οι γενεαλογίες και οι προφητικές "γενεές δεκατέσσερεις"

Προφάσεις εν αμαρτίαις κακοπροαίρετων ερμηνευτών

 

 

Σε προηγούμενη μελέτη, ήδη μιλήσαμε για τις δύο γενεαλογίες του Ιησού Χριστού, και τους λόγους που τις διαφοροποιούν. Εδώ θα δώσουμε περισσότερα στοιχεία για το θέμα αυτό, εν όψει ορισμένων εχθρών της Χριστιανικής πίστης, που εμμένουν να ασχολούνται με θέματα απαντημένα εδώ και αιώνες, για να παρασύρουν τους άσχετους και τους αφελείς.

 

1. Η σημασία των γενεαλογιών για τους Εβραίους

Το θέμα των δύο γενεαλογιών του Χριστού είναι τεράστιο. Η αναφορά όλων αυτών των ονομάτων, οι συγγένειες μεταξύ τους, οι ανδραδελφικές (κατά νόμον) συγγένειες σε σύγκριση με τις φυσικές, οι πιθανές διασταυρώσεις φυσικών και κατά νόμον γονέων, οι διαφορές διαφόρων κειμένων που έφθασαν ως εμάς με κάποια ονόματα παραλλαγμένα, και τα κείμενα από τα οποία λήφθηκαν οι κατάλογοι αυτοί, αποτελούν ένα ζήτημα τόσο μεγάλο, που μόνο ένα περιεκτικότατο βιβλίο θα μπορούσε να το καλύψει ικανοποιητικά, σε πολλούς τόμους μάλιστα! Γι' αυτό εμείς εδώ, σ' αυτό το άρθρο, δεν σκοπεύουμε να κάνουμε όλη αυτή την ανάλυση. Θα στηρίξουμε τις αναλύσεις μας ΜΟΝΟ στο Βυζαντινό Κείμενο της Αγίας Γραφής που έχουμε σε χρήση στις Εκκλησίες μας, προσπερνώντας τις μικροαλλαγές που έχουν διάφορα άλλα αρχαία κείμενα. Με το άρθρο αυτό, απλώς θα απαντήσουμε σε συγκεκριμένες προκλήσεις που γίνονται κατά καιρούς από κακόπιστους αναγνώστες της Αγίας Γραφής, που όμως έχουν πλήρη άγνοια του πνεύματός της, της σημασίας της, αλλά και της ιστορίας της. Κατά καιρούς ίσως χρειασθεί να επανερχόμαστε στο ίδιο αυτό θέμα, με περισσότερες πληροφορίες, ανάλογα με τις προκλήσεις που γίνονται. Γιατί στο κάτω - κάτω, όλες αυτές οι λεπτομέρειες, έχουν μόνο μικρή σημασία στην πίστη μας, και η υπερβολική ενασχόληση με όλα αυτά, αποπροσανατολίζει από το κεντρικό νόημα της σωτηρίας. Και η ενασχόληση των εχθρών της Αγίας Γραφής με τις  γενεαλογίες της, θυμίζει την παροιμία που λέει ότι "όταν κάποιος δείχνει το φεγγάρι, ο ανόητος κοιτάζει το δάχτυλο"!!!

Στα πλαίσια αυτής της σύντομης ανάλυσης, είναι κατ' αρχήν απαραίτητο, να ξεκαθαρίσουμε τη σημασία που είχαν για τους Εβραίους οι γενεαλογίες, ώστε να καταλάβουμε το λόγο που οι δύο Ευαγγελιστές τις χρησιμοποίησαν για τον Χριστό.

Και κατ' αρχήν, πρέπει να πούμε ότι ως γνωστόν και καθολικά παραδεκτό, ολόκληρη η πολιτική και κοινωνική ζωή του Ισραήλ, ήταν στηριγμένη στις 12 φυλές του! Οι αρχηγοί των διαφόρων πατριών, οι ιερείς, οι περιουσίες τους και τα κτήματά τους, η τοποθεσία που έμεναν, η λατρεία τους, συχνά και η κοινωνική τους θέση, στηριζόταν ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ στην καταγωγή τους! Κάθε φυλή, είχε δική της περιοχή όπου έμενε, και οι ακίνητες περιουσίες ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΝ ΜΟΝΙΜΑ, αλλά το πολύ για διάστημα 50 ετών. Μετά, επέστρεφαν στην αρχική φυλή και οικογένεια που τις είχε. Ομοίως και οι ιερείς, είχαν κληρονομική την ιεροσύνη, καθώς λαμβάνονταν ΜΟΝΟ από τη φυλή του Λευί, η οποία ήταν ΑΚΛΗΡΗ, και ζούσε από την ιερουργία! Και ακόμα και μέσα στη φυλή, οι διάφορες ιερατικές λειτουργίες, γίνονταν από καθορισμένες οικογένειες και γενεαλογικές γραμμές.

Το σημαντικότερο όμως, ήταν ότι από την εποχή του Αδάμ ακόμα, γνώριζαν οι Ιουδαίοι (μέσω των προφητειών της Π.Δ.), ότι ο Μεσσίας θα προέλθει μέσω των "κόμβων" του Νώε, του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ, του Ιούδα, και του Δαβίδ. Έτσι θα μπορούσαν να τον αναγνωρίσουν όταν θα ερχόταν, αποκλείοντας διάφορους ψευτο-μεσσίες άλλων γενεαλογικών γραμμών.

Μετά από αυτές τις διευκρινίσεις, είναι πιστεύουμε φανερός ο λόγος που οι Ευαγγελιστές παρέθεσαν τη γενεαλογία του Χριστού.

Ο ένας, ο Ματθαίος, επειδή έγραψε το Ευαγγέλιό του αρχικά στα Αραμαϊκά, με αποδέκτες τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, ξεκινάει τον κατάλογό του από τον Αβραάμ, γιατί αυτό που θέλει να δείξει, είναι τη γενεαλογική γραμμή από τον "πατέρα των πιστευόντων" τον Αβραάμ, ώστε να τεκμηριώσει την έλευση του Χριστού μέσω όλων των προσώπων, προς τα οποία ο Γιαχβέ είχε υποσχεθεί ότι θα γίνουν προπάτορες του Μεσσία.

Ο δεύτερος, ο Λουκάς, που έγραψε το Ευαγγέλιό του για τον Θεόφιλο, όπως αναφέρει στην αρχή και του Ευαγγελίου αλλά και των Πράξεων των Αποστόλων, αναφέρεται προς Εθνικό. Ο Θεόφιλος, όπως μαρτυρεί το όνομά του, που είναι Ελληνικό, ήταν ένας από τους εξ Εθνικών Χριστιανούς. Γι' αυτό και ο Λουκάς δεν περιορίζει τη γενεαλογία του μόνο στον Αβραάμ, αλλά την επεκτείνει μέχρι τον Αδάμ, για να καταλήξει στον Δημιουργό Θεό, ως την αρχή του ανθρώπου. Πρόκειται δηλαδή για μια συνολική κατήχηση, που δεν περιορίζεται στην Εβραϊκή καταγωγή, αλλά που μεταβαίνει στην ίδια την Πρώτη Αιτία των όλων, τον Θεό. Και παραθέτοντας όλη αυτή τη γενεαλογία, ο Λουκάς δίνει στον Θεόφιλο τις πληροφορίες εκείνες, που θα του δείξουν όλη την ιστορία της Σωτηρίας, από Αδάμ ως Χριστού. Δεν τον ενδιαφέρει δηλαδή τόσο η ανάδειξη του Χριστού ως Ιουδαίου, αλλά ως αποκορυφώματος τους Θείου Σχεδίου, μέσω μιας σειράς ανθρώπων, από κτίσεως Αδάμ, έως του Χριστού.

 

2. Οι δύο γενεαλογίες. Κείμενο

Ας δούμε λοιπόν το κείμενο των δύο γενεαλογιών, και μετά θα τακτοποιήσουμε τα ονόματα σε πίνακα.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ 1/α: 1-17 ΛΟΥΚΑΣ 3/γ: 23-38

1 Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ.

2 Αβραάμ εγέννησεν τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησεν τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, 3 Ιούδας δε εγέννησεν τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησεν τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησεν τον Αράμ, 4 Αράμ δε εγέννησεν τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησεν τον Ναασσών, Ναασσών δε εγέννησεν τον Σαλμών, 5 Σαλμών δε εγέννησεν τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησεν τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησεν τον Ιεσσαί, 6 Ιεσσαί δε εγέννησεν τον Δαυίδ τον βασιλέα. Δαυίδ δε εγέννησεν τον Σολομώντα εκ της τού Ουρίου, 7 Σολομών δε εγέννησεν τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησεν τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησεν τον Ασά, 8 Ασά δε εγέννησεν τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησεν τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησεν τον Οζίαν, 9 Οζίας δε εγέννησεν τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησεν τον Αχαζ, Αχαζ δε εγέννησεν τον Εζεκίαν,

10 Εζεκίας δε εγέννησεν τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησεν τον Αμών, Αμών δε εγέννησεν τον Ιωσίαν, 11 Ιωσίας δε εγέννησεν τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος.

12 Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησεν τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησεν τον Ζοροβάβελ, 13 Ζοροβάβελ δε εγέννησεν τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησεν τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησεν τον Αζώρ, 14 Αζώρ δε εγέννησεν τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησεν τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησεν τον Ελιούδ, 15 Ελιούδ δε εγέννησεν τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησεν τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησεν τον Ιακώβ, 16 Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός.

17 Πάσαι ούν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυίδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως τού Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες.

23 Καί αυτός ήν ο Ιησούς ωσεί ετών τριάκοντα αρχόμενος, ών, ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, τού Ηλί, 24 τού Ματθάν, τού Λευί, τού Μελχί, τού Ιωαννά, τού Ιωσήφ, 25 τού Ματταθίου, τού Αμώς, τού Ναούμ, τού Εσλίμ, τού Ναγγαί, 26 τού Μαάθ, τού Ματταθίου τού Σεμεύ, τού Ιωσήφ, τού Ιωδά, 27 τού Ιωαννάν, τού Ρησά, τού Ζοροβάβελ, τού Σαλαθιήλ, τού Νηρί, 28 τού Μελχί, τού Αδδί, τού Κωσάμ, τού Ελμωδάμ, τού Ήρ, 29 τού Ιωσή, τού Ελιέζερ, τού Ιωρείμ, τού Ματθάτ, τού Λευί,

30 τού Συμεών, τού Ιούδα, τού Ιωσήφ, τού Ιωνά, τού Ελιακείμ, 31 τού Μελεά, τού Μαϊνάν, τού Ματταθά, τού Νάθαν, τού Δαυίδ, 32 τού Ιεσσαί, τού Ωβήδ, τού Βοόζ, τού Σαλμών, τού Ναασσών, 33 τού Αμιναδάβ, τού Αράμ, τού Ιωράμ, τού Εσρώμ, τού Φαρές, τού Ιούδα, 34 τού Ιακώβ, τού Ισαάκ, τού Αβραάμ, τού Θάρα, τού Ναχώρ, 35 τού Σερούχ, τού Ραγαύ, τού Φάλεκ, τού Έβερ, τού Σαλά, 36 τού Καϊνάν, τού Αρφαξάδ, τού Σήμ, τού Νώε, τού Λάμεχ, 37 τού Μαθουσάλα, τού Ενώχ, τού Ιάρεδ, τού Μαλελεήλ, τού Καϊνάν, 38 τού Ενώς, τού Σήθ, τού Αδάμ, τού Θεού.

 

 

3. Πίνακας των Γενεαλογιών

Ας τα δούμε τώρα όλα αυτά τα ονόματα σε πίνακα, για να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις. Στον παρακάτω πίνακα, υπάρχουν οι διαχωρισμοί του Ματθαίου ανά "γενεές 14", και με έντονα γράμματα τονίζονται τα ονόματα που δημιουργούν, ή ξεκινούν μια διαφορά στους δύο καταλόγους της γενεαλογίας του Ιωσήφ:

  αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυίδ γενεαί δεκατέσσαρες και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως τού Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες  
ΛΟΥΚΑΣ   ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ   ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ   ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΛΟΥΚΑΣ

Θεός

1

Αβραάμ

Αβραάμ

1

Δαβίδ

Δαβίδ

1

Ιεχονίας

Ιωσής

Ματταθίας

Αδάμ

2

Ισαάκ

Ισαάκ

2

Σολομών

Νάθαν

2

Σαλαθιήλ

Ηρ

Μαάθ

Σηθ

3

Ιακώβ

Ιακώβ

3

Ροβοάμ

Ματταθάς

3

Ζοροβάβελ

Ελμωδάμ

Ναγγαί

Ενώς

4

Ιούδας

Ιούδας

4

Αβιά

Μαϊνάν

4

Αβιούδ

Κωσάμ

Εσλίμ

Καϊνάν

5

Φαρές

Φαρές

5

Ασά

Μελεάς

5

Ελιακείμ

Αδδί

Ναούμ

Μαλελεήλ

6

Εσρώμ

Εσρώμ

6

Ιωσαφάτ

Ελιακίμ

6

Αζώρ

Μελχί

Αμώς

Ιάρεδ

 

 

Ιωράμ

7

Ιωράμ

Ιωνάς

7

Σαδώκ

Νηρί

Ματταθίας

Ενώχ

7 Αράμ

Αράμ

8

Οζίας

Ιωσήφ

8

Αχείμ

Σαλαθιήλ

Ιωσήφ

Μαθουσάλας

8

Αμιναδάβ

Αμιναδάβ

9

Ιωάθαμ

Ιούδας

9

Ελιούδ

Ζοροβάβελ

Ιωαννάς

Λάμεχ

9

Ναασών

Ναασών

10

Άχαζ

Συμεών

10

Ελεάζαρ

Ρησά

Μελχί

Νέω

10

Σαλμών

Σαλμών

11

Εζεκίας

Λευί

11

Ματθάν

Ιωαννάν

Λεί

Σημ

11

Βοόζ

Βοόζ

12

Μανασσής

Ματθάτ

12

Ιακώβ

Ιωδάς

Ματθάν

Αρφαξάδ

12

Ωβήδ

Ωβήδ

13

Αμών

Ιωρείμ

13

Ιωσήφ

Ιωσήφ

Ηλί

Καϊνάν

13

Ιεσσαί

Ιεσσαί

 14

Ιωσίας

Ελιέζερ

14

Ιησούς

Σεμεΰ

Ιωσήφ

Σάλα

 14 Δαβίδ Δαβίδ            

Ιησούς

Έβερ

                 

 

Φάλεκ

                   

Ραγαύ

                   

Σερούχ

                   

Ναχώρ

                   

Θάρα

                   

 

4. Είναι οι κατάλογοι πλήρεις;

Μια πρώτη παρατήρηση, για όποιον δει παράλληλα τους δύο καταλόγους της γενεαλογίας του Χριστού, είναι ότι υπάρχει μια πρώτη ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ μεταξύ τους, στον καιρό του Αράμ. Έτσι, ενώ ο Ματθαίος τον Αράμ τον παρουσιάζει ως γιο του Εσρώμ, ο Λουκάς τον εμφανίζει ως εγγονό του. Και από το σημείο εκείνο και μετά, πάλι οι  γενεαλογίες είναι όμοιες, (ως ένα σημείο). Γιατί όμως να υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση, αν οι γενεαλογίες είναι σωστές;

Το πρώτο που θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, πριν σκεφθούμε την παραπάνω ερώτηση όμως, είναι το εξής: Είναι οι γενεαλογίες πλήρεις; Ή μήπως ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΑ;

Σε άλλο μας άρθρο, δείξαμε για τις αρχαιότατες γενεαλογίες της Γενέσεως, ότι εκεί απουσιάζουν ονόματα, τα οποία χάθηκαν ή ξεχάστηκαν στο διάβα των αιώνων, και έτσι οι κατάλογοι έμειναν ελλειπείς. Το ότι λοιπόν ο Λουκάς παραθέτει τις ίδιες εκείνες γενεαλογίες της Γενέσεως, είναι μια πρώτη απόδειξη, ότι ΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΙΣ. Με άλλα λόγια, λείπουν ονόματα, που χάθηκαν ή ξεχάστηκαν. Ας μη ξεχνάμε, ότι μιλάμε για χιλιετίες πίσω, όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα γνώσης ανάγνωσης και γραφής, και που ακόμα και όταν είχε πλέον ανακαλυφθεί η γραφή, δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν. Οι κατάλογοι αυτοί λοιπόν, σε μεγάλο βαθμό διατηρήθηκαν ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ για διάφορες χρονικές περιόδους, με αποτέλεσμα να έχουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ χαθεί ονόματα. Και ανάλογα με την οικογένεια που διατήρησε τον κάθε κατάλογο, υπήρχαν και οι σχετικές ελλείψεις. Και ακόμα στις αντιγραφές των καταλόγων, στις τόσες γενιές και αντιγραφές, όλο και κάποιο όνομα πιθανόν να παραλήφθηκε κατά λάθος, ή επειδή δεν μπορούσε να διαβασθεί από κάποιο παλαιότερο φθαρμένο χειρόγραφο. Ας μη ξεχνάμε επίσης, ότι τότε δεν ήταν και τόσο απλό να γράφει κάποιος, όπως γράφουμε εμείς σήμερα σε χαρτί ή σε υπολογιστή! Τα κείμενα ήταν δυσεύρετα και πολύτιμα.

Το ότι οι κατάλογοι αυτοί δεν είναι πλήρεις, ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ από τους ελλειπείς καταλόγους της Γενέσεως, αποδεικνύεται και από τα εξής:

Ο Εσρώμ, (6ος στην πρώτη 14άδα του πίνακα), γεννήθηκε στη Χαναάν, ΠΡΙΝ ο Ιακώβ μετοικήσει στην Αίγυπτο λόγω της πείνας (Γένεσις 46/μστ: 12). Όμως, στο 9ο όνομα της πρώτης 14άδας του Ματθαίου, έχουμε τον Ναασών. Ποιος ήταν αυτός; Ήταν αρχηγός φυλής του Ισραήλ, κατά την εποχή της εξόδου του Ισραήλ από την Αίγυπτο. (Αριθμοί 1/α: 7 και Α΄ Παραλειπομένων 2/β: 10). Έχουμε δηλαδή ΜΟΝΟ 3 ΓΕΝΙΕΣ, για τα πάνω από 400 χρόνια που διήρκεσε η παραμονή των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο. Είναι προφανές, ότι στην περίοδο αυτή, κάποια ονόματα έχουν χαθεί. Μάλιστα, ακριβώς μέσα στην περίοδο αυτή, υπάρχει και το όνομα του Ιωράμ, τον οποίο ο Λουκάς τοποθετεί μετά τον Εσρώμ, ενώ ο Ματθαίος τον αγνοεί. Είναι προφανές ότι ο Λουκάς στο σημείο αυτό, έχει έναν πληρέστερο κατάλογο, κατά ένα όνομα! Και έτσι είναι επίσης προφανές, ότι δεν έχουμε εδώ αντίφαση, αλλά απλώς πληρέστερους και ελλειπέστερους καταλόγους!

Αυτό εξηγεί και το ότι ο κατάλογος του Λουκά, περιέχει πολύ περισσότερα ονόματα, για την ίδια περίοδο χρόνου. Επειδή είναι ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΟΣ! Όμως ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΛΗΡΗΣ.

Συνεπώς, σε αντίθεση με ό,τι θέλουν να καταλάβουν αυτοί που προσπαθούν να βρίσκουν αντιφάσεις σε κάθε σημείο της Αγίας Γραφής, εδώ δεν έχουμε καταλόγους που δείχνουν κατ' ανάγκην πατέρα και γιο, αλλά καταλόγους που δείχνουν πρόγονο και απόγονο! Μπορεί ο προηγούμενος να είναι πατέρας, ή παππούς του επομένου, ακόμα και προπάππους του! Πουθενά δεν λέει το κείμενο, ότι όλα αυτά τα ονόματα, είναι πατεράδες και γιοι. Λέει για τον μεν Ματθαίο: "...Ο Τάδε εγέννησε τον Δείνα...", για τον δε Λουκά: "...του Τάδε, του Δείνα..".

Το να προσπαθεί λοιπόν κάποιος, από αυτή την έλλειψη ενός ονόματος, να μιλήσει για "λάθη" και "αντιφάσεις", δείχνει μόνο άγνοια, και κακόπιστη διαστρέβλωση του κειμένου. Οι δύο Ευαγγελιστές, απλώς παραθέτουν τους καταλόγους που διαθέτουν, για τη γενιά του Ιωσήφ.

 

5. Πώς μετράμε τις 14άδες;

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ, με τη διαφορά που έχουν οι δύο κατάλογοι μετά από τον Δαυίδ, γιατί με το θέμα αυτό ασχοληθήκαμε στο προηγούμενο σχετικό μας άρθρο. Λέμε εδώ απλώς, ότι ενώ ο ένας κατάλογος αναφέρει τους ΝΟΜΙΚΟΥΣ (ανδραδελφικούς) απογόνους, ο άλλος αναφέρει τους φυσικούς γονείς.

Εδώ όμως θα ασχοληθούμε με μία άλλη "σοφιστεία", όσων προσπαθούν να βρουν αντιφάσεις στην Αγία Γραφή, για να προσβάλλουν το κύρος της. Αυτοί, (Νεοπαγανιστές κυρίως), καταστρατηγώντας κάθε κανόνα ερμηνευτικής, παίρνουν τις τρεις 14άδες στις οποίες ο Ματθαίος χωρίζει τις γενεαλογίες του, ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΟΠΟΙΟΥΝ! Ρωτάνε λοιπόν:

Πώς μετράμε τις γενεές; Ξεκινάμε  από τον Αβραάμ και λέμε "ΕΝΑ", ή πάμε στον Ισαάκ και λέμε "ΕΝΑ";

α) Αν κάνουμε το πρώτο τότε από Αβραάμ μέχρι Δαβίδ έχουμε 14. Μετά από Δαβίδ λέμε πάλι "ΕΝΑ", κ.ο.κ. μέχρι Ιωσία, και έχουμε  14. Από Ιωσία μέχρι Ιωσήφ έχουμε τότε 14 και περισσεύει ο Χριστός 15η γενιά.

β) ή ξεκινάμε από τον Ισαάκ λέγοντας ΕΝΑ κ.ο.κ.; Έτσι στις 14 γενιές πάμε στον Σολομώντα. Μετά από τον Ροβοάμ "ΕΝΑ" ; Έτσι φτάνουμε στον Σαλαθιήλ 14 και μετά από Ζοροβάβελ μέχρι Ιησού είναι 12!

Ο Ματθαίος αναφέρει ότι από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Ιησού είναι γενεές 14, αλλά παραθέτει 13.

 

Ο λόγος που οι "σοφοί" κριτικοί της Αγίας Γραφής, έχουν όλα αυτά τα μπλεξίματα, είναι επειδή ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΤΙ ΛΕΕΙ! Θέλουν να αλλοιώνουν το νόημα, κατά το δοκούν, ώστε να βρίσκουν λάθη! Έτσι, είτε προσθέτουν τις 14άδες, και έτσι τις βγάζουν λιγότερες από 42, (3Χ14 = 42), είτε μετρούν μόνο μια φορά το κάθε πρόσωπο, είτε θέλουν να μετρούν και τις τρεις 14άδες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Ως αποτέλεσμα, πάντα βρίσκουν κάποιο πρόβλημα.

Δείτε όμως στον πίνακα που καταρτίσαμε πιο πάνω, και θα καταλάβετε. Δείτε, πόσο ωραία και απλά, μοιράζονται τα ονόματα που αναφέρει ο Ματθαίος, σε τρεις 14άδες, απλά και αβίαστα, αν ακολουθήσουμε ακριβώς αυτά που μας λέει! Προσέξτε, ότι πάνω από κάθε 14άδα, βάλαμε το ακριβές απόσπασμα του εδαφίου, που μας λέει πώς πρέπει να μετρήσουμε τη δεκατετράδα. Και κάθε δεκατετράδα που ακολουθεί, αποτελεί μια συνεπέστατη καταγραφή αυτού που λέει το εδάφιο!

ΔΕΝ προσθέτουμε τις 14άδες. Δεν μας λέει τέτοιο πράγμα το χωρίο. Ούτε τις μετράμε πάντα με τον ίδιο τρόπο. Ξεχωρίζουμε κάθε 14άδα, κατά τις ακριβείς οδηγίες του εδαφίου! Αυτό σημαίνει, ότι ο Δαβίδ για παράδειγμα, εμφανίζεται ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ 14ΑΔΕΣ, ακριβώς όπως μας καθοδηγεί το κείμενο.

Επίσης, δεν μετράμε και τις 3 δεκατετράδες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Δηλαδή, ενώ στις δύο πρώτες, ο Δαβίδ εμφανίζεται και στις δύο, δεν συμβαίνει το ίδιο και στα πρόσωπα της Μετοικεσίας της Βαβυλώνος, που αποτελούν το τέλος και την αρχή της δεύτερης και τρίτης δεκατετράδας αντίστοιχα! Αλλά εκεί, κάθε φορά, χρησιμοποιούμε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Τον Ιωσία στο τέλος της δεύτερης 14άδας, και τον Ιεχονία στην αρχή της τρίτης! Δεν ξαναχρησιμοποιούμε τον Ιωσία στην αρχή της τρίτης, όπως κάναμε με τον Δαυίδ στην αρχή της δεύτερης.

ΓΙΑΤΙ όμως στην τρίτη 14άδα, χρησιμοποιούμε διαφορετικό τρόπο μέτρησης; Δεν είναι αυτό ασυνεπές ως μεθοδολογία;

Όχι βέβαια! Ασυνεπές θα ήταν το αντίθετο! Γιατί εδώ, δεν μας ενδιαφέρει να έχουμε μια ΟΜΟΙΑ τακτική μέτρησης, αλλά να ακολουθήσουμε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ!

Όμως, ας το εξηγήσουμε αυτό, για να γίνει κατανοητό τι μας λέει ο Ματθαίος:

Ο Ματθαίος λοιπόν, στην πρώτη 14άδα, ξεκινάει και τελειώνει ΜΕ ΟΝΟΜΑ ΠΡΟΣΩΠΟΥ. (Αβραάμ ως Δαυίδ).

Στη δεύτερη 14άδα, ξεκινάει μεν με όνομα προσώπου, (Δαυίδ), αλλά τελειώνει με ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ!!! (Μετοικεσία Βαβυλώνος).

Και την τρίτη 14άδα, ξεκινάει με ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ, (Μετοικεσία Βαβυλώνος), και τελειώνει με όνομα προσώπου (Χριστός).

Αυτό σημαίνει, ότι ενώ στην πρώτη 14άδα έχουμε σαφές ξεκίνημα και τελείωμα, (Από Αβραάμ ως Δαυίδ), στη δεύτερη και στην τρίτη, ΔΕΝ έχουμε ένα τέτοιο σαφές όριο, που να αναφέρεται σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Και εδώ, πρέπει να πούμε, ότι η "Μετοικεσία της Βαβυλώνος", ΔΕΝ ήταν ένα γεγονός που συνέβη μία μόνο φορά, σε μία μόνο γενιά! Ήταν μία ΠΕΡΙΟΔΟΣ 50 ετών, που συντελέσθηκε σε τέσσερεις διαφορετικές και απανωτές μετοικεσίες!!!

Αυτό σημαίνει, ότι εφ' όσον δεν έχουμε συγκεκριμένα πρόσωπα σε ένα στιγμιαίο γεγονός, μπορεί (και ΠΡΕΠΕΙ) η δεύτερη 14άδα να τελειώσει με τον Ιωσία, και η τρίτη 14άδα, να ξεκινήσει με τον Ιεχωνία, ώστε να έχουμε πράγματι τρεις 14άδες, κατά τις οδηγίες μέτρησης του Ματθαίου!

Βεβαίως οι Παγανιστές που θέλουν να βρουν λάθη στις γενεαλογίες του Χριστού, ούτε τα λόγια του Ματθαίου έχουν προσέξει να ακολουθήσουν, ούτε γνωρίζουν πόσο εκτεταμένη και περίπλοκη υπήρξε η περίοδος της Μετοικεσίας της Βαβυλώνας. Και επειδή τη θεωρούν ως "στιγμιαίο γεγονός", δεν μπορούν να φαντασθούν ότι σε αυτή, χωρούν περισσότερες από μία γενιές!!!

Για όποιον θέλει να δει επιγραμματικά την περίοδο αυτή, τον καλούμε να δει το σχετικό μας άρθρο.

 

Γιατί όμως άραγε, ο Ματθαίος χρησιμοποιεί αυτή τη διαφορετική τακτική για τον διαχωρισμό των 14άδων του;

Ο λόγος που ο Ματθαίος καταφεύγει σε αυτό το "τέχνασμα", να χρησιμοποιήσει περίοδο, και όχι ονόματα ως τέρμα και αφετηρία σε δύο 14άδες αντίστοιχα, είναι ακριβώς επειδή είναι ο μόνος τρόπος να κάνει αυτόν τον διαχωρισμό σε τρία ΙΣΑ μέρη. Οι γενεαλογικοί πίνακες, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΧΝΗΤΟ, για να το κόβουμε και να το ράβουμε ακριβώς. Και αφού δεν ήταν ο αριθμός των ονομάτων που διέθετε 42, τι θα έκανε; Κάπως έπρεπε να κάνει τον διαχωρισμό, χωρίς να χαλάσει τις 14άδες!

 

Και γιατί θέλει σώνει και καλά να χωρίσει ο Ματθαίος τη γενεαλογία αυτή σε τρεις 14άδες;

Για δύο βασικούς λόγους:

1. Όπως είπαμε, πρόκειται για αρχαιότατους καταλόγους, που σε μεγάλο βαθμό διατηρήθηκαν ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ, και με τέτοιου είδους "τεχνικούς" διαχωρισμούς, διευκολύνεται η απομνημόνευση των ονομάτων, αλλά και των περιόδων!!!

2. Ο Ματθαίος, μέσω αυτού του διαχωρισμού, μας δίνει ΕΝΑΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ για τους ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ Χριστιανούς που θα διαβάσουν κάποτε το κείμενο που έγραψε, (τον οποίο βέβαια ούτε καν τον ονειρεύτηκαν οι Νεοπαγανιστές που θέλουν να βρουν λάθη στην Αγία Γραφή). Γιατί η Αγία Γραφή γράφτηκε για να έχει πολλά επίπεδα κατανόησης, ανάλογα με την προαίρεση και την Πνευματικότητα του αναγνώστη: Λάθη για τον κακοήθη, Πληροφορίες για τον απλό ερευνητή, αλλά και πνευματικά μηνύματα για τον Πνευματικό Χριστιανό!

Α. Τα κύρια σημεία της διαιρέσεως είναι αξιοσημείωτα: Με τον Αβραάμ, εγκαινιάσθηκε η Αβραμιαία Διαθήκη (αρχή 1ης Δεκατετράδας). Στον καιρό του Δαυίδ, η οικογένεια έγινε Βασιλική. (όριο μεταξύ πρώτης και δεύτερης 14άδας). Στην αιχμαλωσία, ο βασιλικός θρόνος απωλέσθηκε. (Όριο δεύτερης και τρίτης 14άδας). Και με τον Ιησού, η βασιλεία Αποκαταστάθηκε. Τέλος δεκατετράδων.

Β. Ο αριθμός 14, υπαγορεύεται από την αριθμητική αξία των τριών εβραϊκών γραμμάτων, που σχηματίζουν το όνοματου Δαυίδ. (Οι Εβραίοι είχαν μόνο σύμφωνα). Δηλαδή DWD στα Εβραϊκά έχει την αξία: 4+6+4 = 14.

Γ. Οι τρεις 14άδες, (3Χ14), ισοδυναμούν με 6 Χ 7, αν χωρίσουμε κάθε 14άδα σε δύο ίσα μέρη. Όπου, ο αριθμός 7 αποτελεί τον αριθμό πληρότητας, στους Αγιογραφικούς συμβολισμούς. Λαμβάνοντας λοιπόν τις 6 υπο-γενεαλογίες αυτές κατ' αντιστοιχίαν στις 6 ΠΛΗΡΕΙΣ δημιουργικές περιόδους της Γενέσεως, έχουμε την πληρότητα των δημιουργικών ημερών του Θεού, στο τέλος των οποίων, (κατά την 6η Δημιουργική ημέρα), έρχεται ο Χριστός, εγκαινιάζοντας την 7η ημέρα της Κατάπαυσης για τους αγίους.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τους Παγανιστές και τους λοιπούς κριτικούς της Αγίας Γραφής...

 

6. Γιατί αναφέρονται γυναίκες στις γενεαλογίες;

Ας απαντήσουμε τέλος σε αυτή την ένσταση, ώστε να γίνει φανερή η πνευματική φτώχεια όσων διαβάζουν την Αγία Γραφή με σκοπό να της βρουν τρωτά, και όχι για να καταλάβουν το μεγαλείο της.

Πράγματι, στις γενεαλογίες ΔΕΝ αναφέρονται κατά συνήθειαν γυναίκες. Όμως εδώ γίνεται κάποια εξαίρεση. Συγκεκριμένα...

... Είναι αξιοσημείωτο, ότι στη γενεαλογία συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα των γυναικών Θάμαρ, Ραχάβ, Ρουθ, και η Βηθ Σαβεέ, σύζυγος του Ουρία.

Η Ρουθ υπήρξε Μωαβίτισσα, και όχι Ιουδαία. Ενώ οι άλλες τρεις, υπήρξαν ένοχες βαριών αμαρτημάτων. Γράφει λοιπόν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος:

"Δια γαρ τούτο ήλθεν, (ο Χριστός), ουχ ίνα φύγη τα ημέτερα, αλλ' ίνα αυτά ανέλη... και θαυμάζειν αυτόν δίκαιον... ότι και τοιούτους συγγενείς κατηξίωσεν έχειν, ουδαμού τα ημέτερα επαισχυνόμενος κακά... παιδεύων και ημάς δια τούτων μηδόποτε εγκαλύπτεσθαι επί τη των προγόνων κακία, αλλ' έν μόνον επιζητείν, την αρετήν. Ο γαρ τοιούτος, καν αλλόφυλον έχη πρόγονον, καν πεπορνευμένην, καν οτιούν έτερον ούσαν, ουδέν παραβλαβήναι δυνήσεται".

Και ο Ζηγαβηνός λέει:

"Η μεν Θάμαρ αθεμιτόγαμος ην... πόρνη δε η Ραχάβ, η δε Ρουθ αλλόφυλος, η δε του Ουρίου Βηρσαβεέ μοιχαλίς... Ο Χριστός ως ιατρός, ουχ ως κριτής παραγέγονε".

 

Έτσι λοιπόν, σε πείσμα των ματαιοφρόνων Ειδωλολατρών και κακοπροαίρετων αναγνωστών της Αγίας Γραφής, στις γενεαλογίες αυτές, και κυρίως του Ματθαίου, που συγκεντρώνει τα πυρά τους, όχι μόνο δεν υπάρχει λάθος, αλλά αντιθέτως, υπάρχει βάθος δυσθεώρητο και απροσμέτρητο, που οι λάτρεις των ειδώλων, ούτε νόησαν, ούτε να εννοήσουν ποτέ δύνανται, εσκοτισμένη έχοντες την διάνοια από τα ανόητα και βδελυρά τους είδωλα.

Γ. Κ.

Δημιουργία αρχείου: 5-10-2006.

Τελευταία μορφοποίηση: 4-7-2020.

ΕΠΑΝΩ