Γενικά:

 Πρόκειται για ένα σύνολο 11 χειρογράφων γραμμένων στην ελληνική γλώσσα που περιλαμβάνουν βιβλικά αλλά και άλλα κείμενα (π.χ. ιατρικά). Οι βιβλικοί πάπυροι περιλαμβάνουν 7 χειρόγραφα με αποσπάσματα από βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, 3 με αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη και 1 με αποσπάσματα από το βιβλίο του Ενώχ (ανήκει στα Απόκρυφα) και ένα αγνώστου συγγραφέα γραπτό κήρυγμα. Η ανακάλυψή τους ανακοινώθηκε το 1931 και τα περισσότερα χρονολογούνται στον 3ο αι. μ.Χ. και κάποια στον 2ο και σήμερα φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη του Chester Beatty, στο πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν και αλλού.

 

Περιεχόμενα:
Οι περισσότερες από τις επιστολές του Παύλου, με  εξαίρεση τις Ποιμαντικές. Η διάταξη είναι η ακόλουθη:

Ρωμαίους: 5:17-6:3,  5-14, 8:15-25, 27-35, 8:37-9:32, 10:1-11:22, 24-33, 11:35-15:10 15:11-16:27.

Εβραίους: 1:1-9:16, 9:18-10:20, 22-30, 10:32-13: 25.

Α' Κορινθίους: 1:1-9:2, 9:4-14:14, 14:16-15:15, 15:17-16:22.

Β' Κορινθίους: 1:1-11:10, 12-21; 11:23-13:13.

Εφεσίους: 1:1-2:7, 2:10-5:6, 5:8-6:6, 8-18, 20-24.

Γαλάτας: 1:1-8; 1:10-2:9, 12-21; 3:2-29, 4:2-18, 4:20-5:17, 5:20-6:8, 10-18.

Φιλιππισίους: 1:1, 5-15, 17-28; 1:30-2:12, 14-27, 2:29-3:8, 10-21, 4:2-12, 14-23.

Κολοσσαείς: 1:1-2, 5-13, 16-24, 1:27-2:19, 2:23-3:11, 13-24, 4:3-12, 16-18.

Α΄ Θεσσαλονικείς: 1:1, 1:9-2:3, 5:5-9, 23-28.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνεται και η προς Εβραίους επιστολή.

 

Νέες ανακατασκευές εμφανίζονται στο:

Ρωμαίους 11:2, 15:10.

Εβραίους 7:28.

Α' Κορινθίους 1:13-14, 4:10, 5:7-8, 14:15, 15:50, 16:23.

Β' Κορινθίους 4:12, 6:2, 11:21-22.

Εφεσίους 5:6, 6:18.

Φιλιππισίους 1:1, 3:8.

 

Χρονολογία

Μέσα του Β' αιώνα – (Αναλύεται πιο κάτω).

 

Προέλευση

Στο Fayum, Αίγυπτος, ή πιθανόν στα ερείπια μιας εκκλησίας ή ενός μοναστηριού κοντά στην Atfih (αρχαία Αφροδιτόπολη)

 

Τοποθεσία φύλαξης

Αν Άρμπορ, Μίτσιγκαν ΗΠΑ: Πανεπιστήμιο του Michigan, Βιβλιοθήκη  Ειδικών Συλλογών

Ο Πάπυρος Mich. inv. 6238, έχει 30 φύλλα, που περιέχουν:

Ρωμ. 11:35-14:8, Ρωμ.15:11-Εβρ. 8:8, Εβρ. 9:10-26, Α΄ Κορ. 2:3-3:5, Β΄ Κορ. 9:7-13:14, Εφεσίους, Γαλατ.1:1-6:10). 

Δουβλίνο, Ιρλανδία: Συλλογή του Τσέστερ Μπήτυ

Ο Πάπυρος Chester Beatty II, έχει 56 φύλλα, που περιέχουν:

Ρωμ. 5:17-6:14,  8:15-11: 35, 14:19-15:11, Εβρ. 8:9-9:10, Εβρ. 9:26- Α' Κορ.2:3, Α' Κορ. 3:6-Β' Κορ.9:7, Γαλάτ. 6:10-18, Φιλιππησίους, Κολασσαείς, Α' Θεσσαλ. 1:1 έως 2: 3,  5:5-28.

 

Βιβλιογραφία

* Frederic G. Kenyon, οι Βιβλικοί Πάπυροι του Τσέστερ Μπήτυ, φυλλάδιο 3.1, Παύλειες Επιστολές και Αποκάλυψη, Κείμενο (Λονδίνο: Έμερυ Ουώκερ, 1934) φυλλάδιο 3, Παράρτ. 3.1, Παύλειες Επιστολές, Κείμενο (Λονδίνο: Έμερυ Ουώκερ, 1936), φυλλάδιο 3, Παραρτ.3.2, Παύλειες Επιστολές, Πλάκες (Λονδίνο: Έμερυ Ουώκερ, 1937). Χένρυ Α. Σάντερς, "Κώδικας Παπύρων 3ου αιώνα των Επιστολών του Παύλου (Αν Άρμπορ: Εκδόσεις Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν, 1935).

Γιάνγκ Κίου Κιμ, «Παλαιογραφική Χρονολόγηση P46 μέχρι τον Ύστερο Πρώτο Αιώνα» Biblica 69 (1988): 248-57. Ούλριχ Βίλκεν, Archiv  fur Papyrusforschung 11  (Αρχείo Εύρεσης Παπύρων) (1935): 112-14.

http://en.wikipedia.org/wiki/Chester_Beatty_Papyri

 

Χαρακτηριστικά

Αρχικά είχε 52 δίπτυχα (= 104 φύλλα, 208 σελίδες).

9 δίπτυχα λείπουν.

15 εκατ. Χ 27 εκατ. 25-31 γραμμές ανά σελίδα.

Σελιδοποίηση από 1 έως 199, γραμμένα από επαγγελματία γραφέα.

 

Είδος Κειμένου

Πρωτο-Αλεξανδρινό.

 

Χρονολόγηση

Ο Κένυον χρονολόγησε αυτόν τον κώδικα, ότι γράφτηκε μέχρι το πρώτο ήμισυ του τρίτου αιώνα. Η χρονολόγηση του Κένυον επηρεάστηκε  κυρίως από την μορφή γραφής των στιχομετρικών σημειώσεων στο τέλος αρκετών από τις επιστολές, τις οποίες χρονολόγησε  έως το πρώτο μέρος του τρίτου αιώνα.¹Ο Ούλριχ Βίλκεν, ο οποίος ήταν διευθυντής της βιβλιοθήκης της Βιέννης και ιδρυτής του Archiv fiir Papyrusforschung (Αρχείoυ Εύρεσης Παπύρων), πίστευε πως μπορούσε με βεβαιότητα να τοποθετηθεί χρονολογικά γύρω στο 200 μ.Χ.²   Ο Βίλκεν πρότεινε αυτήν την  χρονολογία βασιζόμενος στην εξέταση ενός μόνο φύλλου. Ο Χανς Γκέρστινγκερ επίσης πίστευε πως ανήκει στον δεύτερο αιώνα.

Ο Γιάνγκ Κίου Κιμ πρότεινε μια χρονολογία μέσα στην βασιλεία του Δομητιανού (81-96 μ.Χ.) βασιζόμενος σε έξι κριτήρια:³

1. Σε όλους τους λογοτεχνικούς παπύρους παρόμοιους με τον ακριβή χαρακτήρα του Ρ46 έχουν οριστεί χρονολογίες μεταξύ του πρώτου αιώνα μ.Χ. και των αρχών του δεύτερου αιώνα μ.Χ. Τα πρωταρχικά παραδείγματά του είναι οι: Ρ. Oxy. 1790, Ρ. Oxy. 2337, Ρ. Oxy. 3695, Ρ. Mil. Vogl. 1181, Ρ. Mich. 6789, Ρ. Alex. 443, MED Ρ. 70.01 πίσω όψη, και Ρ. Rylands ΙΙΙ 550. Τα δευτερεύοντα παραδείγματά του είναι Ρ. Mon. GR. 216, Ρ. Berol. 6926/P. GEN 100,  Ρ. GR. Berol. 19c, Ρ. GR. Berol. 29b, Ρ. Oxy. 8, Ρ. Hamb. ΙΙΙ 193, και Ρ. Oxy. 3721.

2. Συγκρίσιμοι αποδεικτικοί πάπυροι χρονολογούνται πρώιμα: Ρ. Oxy. 211, 270, 318, 320, και 3051.

3. Η γραφή τού Ρ46 είναι κατακόρυφη, άτυπη, στρογγυλόσχημη γραφή χειρός του πρώιμου τύπου. Είναι μορφή με τα γράμματά τους ασύνδετα μεταξύ τους  όπως σε βιβλίο, που ορισμένες φορές εμφανίζεται ως μια συνεχόμενη γραφή, υποχωρώντας εδώ και εκεί με συνδέσμους, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίζεται μέσα στην επάνω (νοερή) γραμμή. Ένα τέτοιο ύφος είναι πολύ σπάνιο μετά από τον πρώτο αιώνα.

4. Τα τελειώματα στην βάση των γραμμάτων εμφανίζονται και σε άλλα χειρόγραφα που χρονολογούνται από το τελευταίο τέταρτο του τρίτου αιώνα π.Χ. μέχρι το τρίτο τέταρτο του πρώτου αιώνα μ.Χ.

5. Η μορφή "εγ" (πριν από τις συνθέσεις με β, δ, και λ) είναι πολύ πρώιμη, συγκριτικά με την μορφή "εκ".

6. Η γραφίδα κάποιου διορθωτή (αριθ. 11, ο οποίος γράφει "και") εμφανίζεται σε χειρόγραφα από το δεύτερο αιώνα π.Χ. μέχρι τις αρχές του δεύτερου αιώνα μ.Χ.

 

Μια παρατήρηση είναι ότι τα περισσότερα από τα χειρόγραφα από τον πρώτο αιώνα που ο Κιμ βλέπει ως ανάδειξη  μιας γραφίδας συγκρίσιμης με  την Ρ46 παρουσιάζουν μερικές ομοιότητες σε μεμονωμένα γράμματα αλλά όχι στην συνολική εμφάνιση και επομένως δεν ανήκουν στην ίδια χρονική περίοδο με την Ρ46. Ο ίδιος ο Κιμ παραδέχεται πως αρκετά από αυτά τα χειρόγραφα εμφανίζουν μια πρώιμη μορφή αυτού που βλέπουμε αργότερα στο P46, ειδικά σε σχέση  με τις  ουρίτσες (τελειώματα) στο κάτω και στο πάνω άκρο των γραμμάτων.

Ας πάρουμε για παράδειγμα, μερικούς από τους παπύρους που χρονολογούνται μέχρι τον πρώτο αιώνα, τους οποίους ο  Κιμ αναφέρει ως απεικονίσεις του είδους γραφίδας που  εμφανίζεται στην Ρ46. Παρατηρείται πως τα ακόλουθα χειρόγραφα είναι πάρα πολύ πρώιμα για να αποτελούν παράλληλα παραδείγματα της Ρ46:

Ρ. Med. 70.01 πίσω όψη (55 μ.Χ.) - αρκετές ομοιότητες, αλλά  νωρίτερες από P 46.

Ρ. Oxy. 270 (94 μ.Χ.) - μερικές ομοιότητες, αλλά όχι πολλές.

Ρ. Oxy. 2987 (78-79 μ.Χ.) - εν εξελίξει ομοιότητες.

Ρ. Oxy. 3051 (89 μ.Χ.) - λίγες ομοιότητες.

Ρ. Oxy. 3695 (πρώτος αιώνας μ.Χ.) - πολλές ομοιότητες, αλλά όχι απολύτως ίδια.

Ρ. Gr. Berol. 6845 (περίπου μ.Χ. 100) - λίγες ομοιότητες.

Ρ. Berol. 6926 + P. Gen 100 (δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα μ.Χ.) - λίγες ομοιότητες στα τελειώματα των πεζών, αλλά όχι απολύτως ίδια.

Αυτά τα χειρόγραφα πιθανόν να έχουν, εδώ και εκεί, μερικά γράμματα σαν το Ρ46, αλλά η συνολική εμφάνισή τους είναι προγενέστερη.

 

Πολύ περισσότερες ομοιότητες παρατηρούνται στα ακόλουθα χειρόγραφα:

Ρ. Oxy. 8 (αποδόθηκε στο τέλος πρώτου ή  αρχές δεύτερου αιώνα) - πολύ παρόμοιος μορφολογικά.

Ρ. Oxy. 841 (η δεύτερη γραφίδα, που δεν μπορεί να χρονολογηθεί αργότερα από το 125-150 μ.Χ. [δείτε το σχέδιο και την συζήτηση σε C. H. Roberts, Ελληνικές Λογοτεχνικές Γραφίδες, αριθ. 14]) - η γραφή  χειρός είναι παρόμοια με αυτήν που βρίσκεται στο Ρ46

Ρ. Oxy. 1622 (χρονολογημένος με βεβαιότητα ως προ του 148 μ.Χ., πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αδριανού [117-138], λόγω του αποδεικτικού κειμένου στην πίσω όψη) - αυτό το πρώιμης χρονολογίας δείγμα μοιράζεται πολλά όμοια χαρακτηριστικά γνωρίσματα με το Ρ46.

Ρ. Oxy. 2337 (αποδόθηκε στο τέλος πρώτου αιώνα) - πολύ όμοιο αλλά πιθανώς προγενέστερο του Ρ46.

Ρ. Oxy. 3721 (αποδόθηκε στο δεύτερο ήμισυ του δεύτερου αιώνα, αλλά ο Κιμ θα το χρονολογούσε ως πρωιμότερο) – ίσως το πιο συγκρίσιμο όλων των χειρογράφων.

Ρ. Rylands Γ' 550 (αποδόθηκε στον δεύτερο αιώνα) – έχει μια αξιοσημείωτη ομοιότητα με το Ρ46.

Ρ. Berol. 9810 (αρχές δεύτερου αιώνα) - αρκετά όμοιος (δείτε το σχέδιο και τη συζήτηση, στον Schubart, Palaeographie, (Παλαιογραφία) Handbuch der Altertumswissenschaft, 1.4.1 [Μόναχο: Γ. Χ. Beck, 1925], 29b.)

 

Ένας άλλος λογικός τρόπος χρονολόγησης του Ρ46 (Ρ. Τσέστερ Μπήτυ ΙΙ) είναι να συγκριθεί με τα άλλα χειρόγραφα μαζί με τα οποία ανακαλύφθηκε. Το πιο πρώιμο χειρόγραφο σε αυτήν την συλλογή είναι αδιαφιλονίκητα του Ρ. Τσέστερ Μπήτυ VI (Αριθμοί - Δευτερονόμιο). Αυτό το χειρόγραφο, που φανερώνει ένα καλό παράδειγμα ενός ρωμαϊκού τύπου γραφίδας, είναι πολύ συγκρίσιμο με το σπουδαίο χειρόγραφο του Υπερείδη, P. London 132 (αρχές δεύτερου αιώνα μ.Χ.) το χειρόγραφο Herodas, Ρ. Egerton 1 (περίπου 100 μ.Χ.) και Ρ. Oxy. 270 (ένα αποδεικτικό κείμενο που χρονολογείται το 94 μ.Χ.). Οπότε, ο Μπήτυ VI πρέπει να χρονολογηθεί περίπου 125 μ.Χ.⁴

Ο Ρ46 (Ρ. Τσέστερ Μπήτυ ΙΙ) πιθανό να μην είναι τόσο πρώιμο όσο το  Μπήτυ VI.  Μάλιστα, του Κένυον του φάνηκε πως  το Ρ46 «είχε χάσει λίγη από την απλότητα του καλύτερου των ρωμαϊκών γραφίδων."⁵  Στην τελική ανάλυση, το Ρ46 ανήκει στον δεύτερο αιώνα και πιθανόν ανήκει στο μέσο εκείνου του αιώνα, όταν λάβουμε υπ' όψιν την αναμφισβήτητη συγκρισιμότητά του με το Ρ. Oxy. 1622 (περίπου 117-138 μ.Χ.),  τον Ρ. Oxy. 3721 (δεύτερο μισό του δεύτερου αιώνα), τον Ρ. Rylands ΙΙΙ 550 (δεύτερος αιώνας), τον Ρ. Berol 9810 (αρχές δεύτερου αιώνα), και τον Ρ. Oxy. 841 (δεύτερο χέρι 125-150). Έτσι, στηρίζεται η γνώμη ότι το Ρ46 ανήκει σε μια περίοδο μετά από το  81-96 μ.Χ. (εποχή που επιβεβαιώνει ο Κιμ) - ίσως τα μέσα του δεύτερου αιώνα.

Η χρονολόγηση του Ρ46 μέχρι αυτήν την εποχή αφήνει  τα χρονικά περιθώρια  να έχει προκύψει η διαμόρφωση του Παύλειου υλικού  και να έχει παραχθεί και κυκλοφορήσει μια αρχετυπική συλλογή στην Αίγυπτο. Ο Zuntz υπολόγισε πως ένα αρχετυπικό Παύλειο υλικό είχε διαμορφωθεί ως το 100 μ.Χ. στην  Αλεξάνδρεια.⁶

Έτσι, ένα Αλεξανδρινό αντίγραφο όπως ο Ρ46 θα μπορούσε να έχει παραχθεί σύντομα έκτοτε και να έχει χρησιμοποιηθεί από τους  Αιγύπτιους Χριστιανούς στην Αλεξάνδρεια και άλλες κοντινές πόλεις όπως στην Αφροδιτόπολη  (δείτε τη συζήτηση της προέλευσης του σχετικού χειρογράφου Ρ45).

 

Προέλευση

Ο Ρ46 ανακαλύφθηκε (μαζί με τους Ρ45 και Ρ47) κάπου στο Fayum της Αιγύπτου ή πιθανόν στα ερείπια μιας εκκλησίας ή το μοναστήρι κοντά στο Atfih, αρχαία Αφροδιτόπολη (δείτε τα σχόλια Ρ45). Ένας έμπορος από το Κάιρο πούλησε το χειρόγραφο σε χωριστές παρτίδες σε δύο διαφορετικά μέρη, τον Τσέστερ Μπήτυ και το Πανεπιστήμιο του Michigan. Ο Τσέστερ Μπήτυ αγόρασε δέκα φύλλα του χειρογράφου το 1930-31, και το Πανεπιστήμιο του Michigan αγόρασε έξι φύλλα στην ίδια περίοδο. Το Πανεπιστήμιο του Michigan απόκτησε ακόμα εικοσιτέσσερα φύλλα το χειμώνα του 1932-33. Τα δέκα φύλλα στη συλλογή του Μπήτυ δημοσιεύθηκαν αρχικά το 1936 στο φυλλάδιο 3 του "Πάπυροι του Τσέστερ Μπήτυ". Τα τριάντα φύλλα στη συλλογή του Μίτσιγκαν δημοσιεύθηκαν το 1935 από τον Χ. Α. Σάντερς στο "Κώδικας Παπύρων 3ου αιώνα των Επιστολών του Παύλου". Σύντομα μετά από αυτήν την δημοσίευση, ο Τσέστερ Μπήτυ ανήγγειλε ότι είχε αποκτήσει ακόμα 46 φύλλα του ίδιου χειρογράφου. Μέσω συνεργασίας, δημοσιεύθηκε ολόκληρο το χειρόγραφο το 1936 (δείτε τη βιβλιογραφία).

 

Κειμενικός χαρακτήρας

Ο γραφέας που παρήγαγε αυτό το χειρόγραφο βασίσθηκε σε ένα πρώιμο, άριστο υπόδειγμα. Ήταν επαγγελματίας γραφέας, επειδή υπάρχουν σημειώσεις στίχων στο τέλος αρκετών βιβλίων (δείτε στο συμπέρασμα  στο Ρωμαίους, Κορινθίους Β', Εφεσίους και Φιλιππησίους). Οι στίχοι  εχρησιμοποιούντο από επαγγελματίες για να σημειώσουν πόσες γραμμές είχαν αντιγραφεί, για μια ανάλογη αμοιβή. Πιθανότατα, ένας υπάλληλος του scriptorium (=χώρος μοναστηριού όπου παρήγαγαν τα αντίγραφα, πιθανόν συνδεδεμένο με βιβλιοθήκη εκκλησίας), σελιδοποίησε τον κώδικα και υπέδειξε τους στίχους. Ο ίδιος ο γραφέας έκανε μερικές διορθώσεις καθώς προχωρούσε, και έπειτα ορισμένοι άλλοι αναγνώστες έκαναν διορθώσεις εδώ και εκεί. Ο Κιμ σημείωσε τουλάχιστον 16 διαφορετικές γραφίδες.⁷ Έτσι, το χειρόγραφο ήταν πάρα πολύ εν χρήσει, πιθανώς από τα διάφορα μέλη της εκκλησίας ή του μοναστηριού. Ένας αναγνώστης είχε σημαδέψει σχεδόν  ολόκληρο το κείμενο της προς Εβραίους και της προς Ρωμαίους με σημάδια Αναγνώστη (εκκλησίας) ως προετοιμασία για προφορική ανάγνωση.  Όμως αυτά τα σημάδια δεν συνεχίζονται από εκεί και πέρα, εκτός από το Α' Κορινθ. 14-15 (αξιόλογα κεφάλαια για προφορική ανάγνωση). Εν γένει, το χειρόγραφο είχε χρησιμοποιηθεί πάρα πολύ καλά και κάπως διορθωμένο, αλλά όχι κατά τρόπο ασυμβίβαστο. Σε αυτόν τον  τόμο έχουμε υποδείξει τις διορθώσεις του αρχικού γραφέα ως c¹, εκείνες του σελιδοποιητή (που έκανε διορθώσεις με έντονες, πλατειές πινελιές) ως c², και εκείνες ενός διορθωτή που έκανε διορθώσεις με λοξή, συνεχόμενη γραφή, (πιθανώς στον τρίτο αιώνα), ως c³. Αυτό συμφωνεί γενικά με τις παρατηρήσεις του Zuntz.⁸

Το κείμενο του Ρ46 παρουσιάζει ισχυρή συγγένεια με το Β (ειδικά στο Κορινθίους Α' και Β', Εφεσίους, Κολοσσαείς και Εβραίους), με το  Αλεξανδρινό χειρόγραφο 1739  του 10ου αιώνα, και έπειτα με το Κ. Στην προς Εβραίους, ο Ρ46 και ο Ρ13 παρουσιάζουν ένα πολύ όμοιο κείμενο, εμφανίζοντας μια 80% συμφωνία σε σχέση με τις παραλλαγές κειμένου.  Οι αντιγραφείς των Ρ13 και Ρ46 έκαναν παρόμοια χρήση των διπλών σημείων για τη στίξη, και οι σελιδοποιήσεις και των δύο εγγράφων δείχνουν πως  το προς Ρωμαίους προηγήθηκε του προς Εβραίους στον Ρ13 καθώς επίσης και  στον Ρ46.  Οι κειμενικοί κριτικοί έχουν παρατηρήσει ότι όταν συμφωνεί το Ρ46 με το Β και με το D, το F, και το G, τότε η ανάγνωση είναι συνήθως «δυτική.» (Μια ανάγνωση με συνδυασμό των Β, D, F, G συνήθως απορριπτόταν από τους Westcott και Hort.) Εντούτοις, διάφορες αναγνώσεις που υποστηρίζονται από τον Ρ46 και Β - από μόνες τους ή με χειρόγραφα όλων των τύπων κειμένων - αναδεινκύονται ως πιθανότατα Παύλειες. Εκτός από ορισμένες γκάφες γραφέων στο Ρ46, ο Zuntz είπε ότι  το Ρ46 ήταν εκπρόσωπος «ενός κειμένου του ανώτερου, πρώιμου -Αλεξανδρινού τύπου⁹.

 

Σημειώσεις:

---

1. Frederic G. Kenyon, The Chester Beatty Biblical Papyri, φυλλάδιο 3, παράρτημα3.1, Pauline Epistles, Text (London: Emery Walker, 1936), xiv-xv.

2. Ulrich Wilcken, Archiv fur Papyrusforschung 11 (1935): 113; επίσης αναφέρεται στον Gunther Zuntz, The Text of the Epistles: A Disquisition upon the Corpus Patdinum, Schweich Lectures 1946 (London: Oxford University Press for the British Academy, 1953), 11.

3. Young Kyu Kim, "Palaeographical Dating of P46 to the Later First Century," Biblica 69(1988): 248-57.

4. Ο Wilcken χρονολόγησε τον Beatty VI μέχρι την βασιλεία του Ανδριανού (117-138 μ.Χ.). ιδε Archiv fiir Papyrusforschung 11 (1935): 113.

5. Frederic G. Kenyon, The Chester Beatty Biblical Papyri, φυλλάδιο. 1, General Introduction (London: Emery Walker, 1933), 13-14.

6. Zuntz, Text of the Epistles, 278-79.

7. Kim ("Palaeographical Dating," σχ.2 [συνέχεια της σελ. 256])  καταγράφει 16 διορθωτές οι οποίοι εργάσθηκαν πάνω στον Ρ46. Αν και διακρίνονται καθαρά κάποιες διαφορετικές γραφίδες στην δική του ταξινόμηση, δεν είναι σαφής η κάθε διάκριση. Συνεπώς στο βιβλίο αυτό δεν έχουμε επιχειρήσει να διαφοροποιήσουμε όλους τους διορθωτές σε ολόκληρη την αντιγραφή.

8. Zuntz, Text of the Epistles, 252-54.

9. του ιδίου, 25.

Έρευνα - Επιλογή - Ψηφιοποίηση: Γ.Κ. Μετάφραση Κ.Ν.