Πάντοτε εκτιμούσα και σεβόμουν και, βεβαίως, εξακολουθώ να εκτιμώ και να σέβομαι τους ανθρώπους εκείνους που έχουν όραμα και έμπνευση, που αγαπούν τον Χριστό και λόγω αυτής της αγάπης κάνουν έργα πέρα από τα συνηθισμένα, που κάνουν μεγάλες «επαναστάσεις» μέσα στην κραυγή της σιωπής, που κολυμπούν σε «ωκεανούς», αφήνοντας τον εαυτό τους στην Πρόνοια του Θεού.

            Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο π. Ιωνάς που ξεκίνησε μια δύσκολη αποστολή, ως άλλος Προφήτης Ιωνάς, να μιλήση για την Ορθοδοξία στην μακρινή Ταϊβάν, να μεταφέρη την πλούσια θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην μυστικιστική Ανατολή.

            Δεν ξέρω πώς επέλεξε αυτήν την αποστολή. Αλλά το ότι ένας άνθρωπος ζη σχεδόν μόνος του σε μία «ξένη» χώρα, και ζη σε μεγάλο βαθμό την «ξενιτεία», το ότι παραμένει εκεί στις δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής και μαθαίνει την κινέζικη γλώσσα, προκειμένου να τους μιλήση για την Ορθόδοξη θεολογία, που γι’ αυτούς είναι… κινέζικα, το ότι γνωρίζει με επάρκεια την θεολογική διαφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τις ανατολικές θρησκείες, η οποία διαφορά συγκεκριμενοποιείται κυρίως στην θεολογία του προσωπικού Θεού, το ότι ζη έξω από τα φώτα της δημοσιότητος και των δημοσίων σχέσεων, το ότι αισθάνεται μεγάλη χαρά που τελεί την θεία Λειτουργία στην μακρυνή αυτή Χώρα και η χάρη της απλώνεται στον λαό, το ότι ξέφυγε τον πειρασμό της θρησκευτικής γραφειοκρατίας, των λεγομένων «πολιτικών της Εκκλησίας» και του εκσυγχρονισμού της ποιμαντικής, το ότι ανήκει σε μια Εκκλησία που στην περιοχή εκείνη θεωρείται «παράνομη» κλπ για μένα αυτό έχει μεγάλη αξία και σπουδαιότητα, δείχνει την αποφατική πλευρά της ορθόδοξου θεολογίας.

            Τελικά το θέμα είναι πώς να είναι κανείς ο ίδιος μια ιεραποστολή, ένας Απόστολος και όχι να κάνη απλώς ιεραποστολή, πώς να είναι ο ίδιος μια προσευχή και όχι να κάνη απλώς προσευχή, πώς να είναι ο ίδιος μια θεολογία και ένα θεολόγος και όχι πώς να διδάσκη θεολογία, πώς να είναι ο ίδιος Χριστιανός και όχι πώς να κάνη τον Χριστιανό, πώς να είναι ο ίδιος ορθόδοξος Κληρικός και όχι πώς να κάνη τον ορθόδοξο Κληρικό.

            Το ότι ο π. Ιωνάς γνώριζε τον αείμνηστο π. Πορφύριο, τον μεγάλο αυτόν ασκητή, που διαβάζοντας κανείς τους απομαγνητοφωνημένους λόγους του αντιλαμβάνεται ότι είναι ένας νέος άγιος Συμεών Νέος Θεολόγος στην εποχή μας, και το ότι έλαβε την ευλογία του, είναι στοιχείο σημαντικό για την όλη του πορεία.

            Στην συνέντευξή του που δημοσιεύεται στην συνέχεια φαίνεται όλη η προσωπικότητα του π. Ιωνά και το περιεχόμενο της ψυχής του. Διαβάζοντας τις απαντήσεις του που διακρίνονται για την ειλικρίνεια, την απλότητα και την καθαρότητα, πολλές φορές διερωτήθηκα: πώς μπορεί να περάση το έργο του π. Ιωνά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και να γίνη είδηση;  Και το θέμα αποκτά ενδιαφέρον όταν ως ειδήσεις χαρακτηρίζονται τα «σκάνδαλα» και οι άστοχες ενέργειες των αρρωστημένων μελών της Εκκλησίας και όχι η ζωή των αγίων και η μετάνοια των ανθρώπων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μια «μυστική» ζωή που κινείται πέρα από την λογική και τις αισθήσεις και δεν μπορεί να γίνη αντιληπτή από αυτούς που έχουν την λογική των «δερμάτινων χιτώνων».

            Από την θέση αυτή αισθάνομαι την ανάγκη να προσευχηθώ στον Θεό να ενδυναμώνη τον π. Ιωνά, που ως άλλος Προφήτης Ιωνάς ζητά βοήθεια βρισκόμενος μέσα στο δικό του «θαλάσσιον κήτος», να τον ενισχύη στο έργο του, να αυξάνη την έμπνευσή του. Αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλάβω τον λόγο του Χριστού «εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστις σου» (Λουκ. κβ’, 32).

† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου

Ιερόθεος

 

Kεφάλαιο 1ο

Περιεχόμενα

Εισαγωγή