Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Έρευνα για το κτιστό και το Άκτιστο

Ισλάμ και Αγία Γραφή
 
Η αξιοπιστία τής Αγίας Γραφής // Το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος στην Καινή Διαθήκη // Πίνακας αξιοπιστίας βιβλίων της Κ.Δ. // Το Κοράνιο: Πρώτο στήριγμα τού "Οίκου τού Ισλάμ" // Χαντίθ: Δεύτερο στήριγμα του «Οίκου του Ισλάμ»  // Προφητεύεται στην Αγία Γραφή ο Μωάμεθ;
 

Ποιος είναι ο Παράκλητος; Ο Μωάμεθ ή το Άγιο Πνεύμα;

του expaganus

Μη έχοντας το παραμικρό ιστορικό προφητικό έρεισμα για τον Μωάμεθ οι Ισλαμιστές, και έχοντας να αντιμετωπίσουν τις εκατοντάδες προφητείες για τον Ιησού Χριστό, προβαίνουν σε μια σειρά παρερμηνειών τής Αγίας Γραφής, προσπαθώντας ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΟΥΝ ανύπαρκτες προφητείες, που παραβαίνουν κάθε λογική και ερμηνευτική συνέπεια.

Ένα συχνό επιχείρημα τών Ισλαμιστών, είναι το εξής: "Αν πριν από τον Χριστιανισμό, η ορθή πίστη ήταν ο Ιουδαϊσμός, και οι Χριστιανοί αποδέχθηκαν τη βελτίωση αυτής τής πίστης, και έγιναν από Ιουδαίοι Χριστιανοί, γιατί δεν αποδέχονται και τη συνέχεια αυτής τής βελτίωσης, ώστε να γίνουν από Χριστιανοί Μουσουλμάνοι;".

Βεβαίως (όπως γνωρίζει ο κάθε λογικός ερευνητής), όχι μόνο το Ισλάμ δεν είναι "βελτίωση", αλλά αντιθέτως οπισθοδρόμηση προς Ιουδαϊκά θρησκευτικά πρότυπα, αλλά επί πλέον, ο Ιησούς Χριστός προφητεύθηκε με εκατοντάδες προφητείες στην Παλαιά Διαθήκη, έτσι ώστε η αποδοχή του να είναι απόλυτα ασφαλής και προειπωμένη. Δηλαδή ο ίδιος ο Ιουδαϊσμός οδηγεί δια προφητειών στον Ιησού Χριστό και στη Χριστιανική πίστη. Αντίθετα, για τον Μωάμεθ, όχι μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά ούτε στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει η παραμικρή προφητεία, που να προετοιμάζει τον ερχομό του, και να παρακινεί τους πιστούς σε μια νέα θεώρηση τής πίστης. Και επιπλέον, η Καινή Διαθήκη είναι εντελώς αντίθετη με το Κοράνιο σε πλήθος βασικών ζητημάτων πίστεως και σωτηρίας, ώστε κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί με λογικό τρόπο, κάποιου είδους "συνέχεια", όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι Μουσουλμάνοι.

Προσπαθώντας οι Μουσουλμάνοι να ξεφύγουν απ' αυτή την καταλυτική απάντηση, χρησιμοποιούν το ακόλουθο παράλογο και εντελώς αστήρικτο τέχνασμα: Ισχυρίζονται ότι δήθεν η Αγία Γραφή έγραφε προφητείες για τον Μωάμεθ, και ότι ακόμα και ο Χριστός μίλησε για τον ερχομό του, αλλά δήθεν οι Χριστιανοί παραποίησαν τα κείμενα, ώστε να μην γίνουν αντιληπτές αυτές οι προφητείες για τον Μωάμεθ. Το να παραποιεί τόσο κατάφορα την πραγματικότητα το Κοράνι, ούτε καν το διανοούνται!

Για μια φορά ακόμα το άτοπο αυτού του  τεχνάσματος είναι προφανές για κάθε λογικό άνθρωπο. Επειδή όχι μόνο δεν υπάρχει το παραμικρό αρχαίο κείμενο που να στηρίζει έναν τέτοιο ισχυρισμό, όχι μόνο η Αγία Γραφή είναι το πιο αξιόπιστο βιβλίο που κυκλοφορεί και κυκλοφόρησε ποτέ στον κόσμο, όχι μόνο οι πρώτοι Χριστιανοί για 3 αιώνες πέθαναν για την πίστη τους, άρα δεν θα ήταν δυνατόν κάποιος να τους κατηγορήσει για δολιότητα και αλλοίωση, μια και αυτό που πίστευαν το υπηρέτησαν έως θανάτου, όχι μόνο τα περί παραποιήσεων και εξαφάνισης τών "ενοχλητικών κειμένων" είναι ιδίωμα τού Κορανίου και όχι τής Αγίας Γραφής, αλλά επί πλέον, οι παραποιήσεις τής Αγίας Γραφής και τής ερμηνείας της, στις οποίες προβαίνουν αυτοί οι Μουσουλμάνοι για να στηρίξουν τους ισχυρισμούς τους, είναι τόσο φανερές, που από μόνες τους αρκούν για να ανατρέψουν τον ισχυρισμό τής δήθεν αλλοίωσης.

Ένα τέτοιο παράδειγμα θα δούμε στο παρόν άρθρο. Πρόκειται για τον ισχυρισμό ότι δήθεν ο Παράκλητος τής Καινής Διαθήκης, για τον οποίο προείπε ο Ιησούς Χριστός, είναι ο Μωάμεθ και όχι το Άγιο Πνεύμα, όπως τόσο ξεκάθαρα αναλύεται στην Αγία Γραφή.

 

Οι Μουσουλμάνοι αναφέρονται στο Κοράνιο, στη σούρα Ελ Σαφ στίχος 6 (61:6) όπου γράφει:

"Και (ανάγγελε στο λαό σου) τον Ιησού - το γιο της Μαριάμ - όταν είπε: Ω! Παιδιά του Ισραήλ! Είμαι ο απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ σ' εσάς, για να επικυρώσω το Νόμο (τη Βίβλο) (που ήλθε) πριν από εμένα, και να σας αναγγείλω την ευχάριστη είδηση για έναν Απόστολο που θα έλθει μετά από μένα, και που το όνομά του είναι Άχμέντ'. Αλλά όταν τους παρουσίασε τα (ολοφάνερα) Σημεία, είπαν: 'Αυτή είναι φανερή μαγεία'!" (
σε μετάφραση ομάδας ελληνιστών καθηγητών του ισλαμικού Πανεπιστημίου Αλ-Άζχαρ υπό την επιμέλεια του Τζιχάντ Μπιλάλ Χαλήλ)

Σε αυτή τη σούρα βασίζεται το επιχείρημα των αναλυτών του Ισλάμ, ότι ο Μοχάμμεντ προλέγεται από τον Ιησού στην Βίβλο και συγκεκριμένα στo εδάφιο Ιω. 14:15-17, το οποίο λέει στην Κοινή Ελληνική διάλεκτο της εποχής:

"Εάν αγαπάτέ με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε, 16 και εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένει μεθ' υμών εις τον αιώνα, 17 το Πνεύμα της αληθείας, ό ο κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό ουδέ γινώσκει αυτό· υμείς δε γινώσκετε αυτό, ότι παρ' υμίν μένει και εν υμίν έσται".

(Μετάφραση: "Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου. 6 Και εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα, και θα σας δώσει έναν άλλον
Παράκλητο, για να μένει μαζί σας στον αιώνα, 17 το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίο ο κόσμος δεν μπορεί να λάβει, επειδή δεν το βλέπει ούτε το γνωρίζει· εσείς, όμως, το γνωρίζετε, επειδή μένει μαζί σας, και μέσα σας θα είναι".)

Σύμφωνα με τους ισλαμιστές αυτούς, το εδάφιο λέει στην πραγματικότητα "περικλυτόν" και όχι "παράκλητον", αλλά οι χριστιανοί το έχουν αλλάξει. "Περικλυτός" σημαίνει ένδοξος. "Ένδοξος" και "παινεμένος" είναι το νόημα του ονόματος Αχμάντ (για την ακρίβεια πιο σωστά μεταφράζεται ως "πιο αξιέπαινος"). Το όνομα Αχμάντ είναι συνώνυμο του Μοχάμμεντ που σημαίνει παινεμένος, ένδοξος (το aHMaD  και muHaMmaD μοιράζονται τα σύμφωνα-ρίζες H, M, D. - Στη σημιτική κατηγορία γλωσσών η κάθε λέξη, ως δομή και ως προφορά "κτίζεται" αποκλειστικά πάνω σε σύμφωνα-ρίζες. Τα φωνήεντα συνήθως δεν υποδηλώνονται.) .

Άρα λοιπόν κατά τους ισλαμιστές αυτούς, στο κατά Ιωάννην ο Ιησούς προλέγει τον Μοχάμμεντ!

Δυστυχώς γι' αυτούς που λένε τέτοια πράγματα, ο ισχυρισμός τους είναι εντελώς αστήρικτος για τους εξής λόγους:

1) Δεν έχει βρεθεί ούτε ένα αρχαίο ή έστω μεταγενέστερο χειρόγραφο που να περιέχει τα επίμαχα εδάφια και να λέει "περικλυτός" αντί για "παράκλητος". ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ!

2) Επειδή στην ελληνική δεν γράφουμε μόνο τα σύμφωνα όπως στην αραβική, αλλά γράφουμε ΚΑΙ τα φωνήεντα, δεν αρκούν τα κοινά σύμφωνα στις λέξεις "ΠαΡάΚΛυΤοΝ" και "ΠεΡιΚΛηΤόΝ" για να τις βγάλουμε συνώνυμες, όπως συμβαίνει π.χ. στην αραβική με τα ονόματα Αχμάντ (η Άχμεντ) και Μοχάμμεντ.

3) Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Μοχάμμεντ ήταν προφήτης, είναι φανερό ότι ο Ιησούς δεν αναφέρεται σε κάποιον προφήτη, κάποιον άνθρωπο με σάρκα και αίμα όπως ο Μοχάμμεντ, αλλά σε πνευματικό ον που οι ακόλουθοί του θα το έχουν μέσα τους. Σαφέστατα το χωρίο μιλάει για το Άγιο Πνεύμα. Ακόμα κι αν δεν έχουμε γνώση του χριστιανικού δόγματος της Αγίας Τριάδας ή ακόμα κι αν δεν το δεχόμαστε, καταλαβαίνουμε βάσει της κοινής λογικής ότι ακριβώς επειδή ο κάθε ακόλουθος του Ιησού θα έχει μέσα του το πνεύμα αυτό, το πνευματικό αυτό ον δεν είναι κάποιος απλός άγγελος, αφού ένας απλός άγγελος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα σε πολλά μέρη. Μόνο ο ίδιος ο Θεός είναι "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών". Άρα το πνευματικό αυτό ον, που έχει τέτοιες θεϊκές ιδιότητες, είναι Θεός.

Και ακόμα, αν υποθέσουμε ότι οι Χριστιανοί δήθεν άλλαξαν τα συγγράμματα για να μη φαίνεται ο Μωάμεθ, πώς ήξεραν γι' αυτόν και τα εξαφάνισαν, αφού δεν είχε καν εμφανισθεί; Όλο και κάτι δεν θα τους ξέφευγε στους τόσους αιώνες ως τον Μωάμεθ; Και αν οι Χριστιανοί εξαφάνισαν τμήματα, πώς δεν διατηρήθηκαν από τους Ιουδαίους για την Παλαιά Διαθήκη, ή από τους Γνωστικούς για την Καινή, έστω σε κάποιο απόκρυφο, από τα αμέτρητα που επιβίωσαν από τότε; Πώς τίποτα απ' αυτά δεν επιβίωσε για τον Μωάμεθ; Είναι δυνατόν να συνεργάσθηκαν σ' αυτό οι Ιουδαίοι, οι Γνωστικοί, οι αιρετικοί και οι Χριστιανοί, (ακόμα και οι ειδωλολάτρες που ούτε αυτοί αναφέρονται στα αποσπάσματά τους σε κάτι τέτοιο), ώστε από κοινού να καταφέρουν να εξαφανίσουν εντελώς κάτι τέτοιο σε συνεργασία; Γιατί μόνο με συνεργασία γίνεται κάτι τέτοιο, και πάλι κάτι θα ξέφευγε! Το βάρος τής απόδειξης πέφτει στους Μουσουλμανικούς αυθαίρετους και χωρίς το παραμικρό στοιχείο ισχυρισμούς.

Πάμε να εξετάσουμε λίγο περισσότερο τη λέξη "περικλυτός". Αυτή λοιπόν τη χρησιμοποιεί ο Όμηρος, ο οποίος έγραψε σε ποιητικό ύφος (σαν ποιητής που ήταν...) στην κλασική ελληνική του 10ου π.Χ. αιώνα.
(Παραδείγματα χρήσης της λέξης:

  • Οδύσσεια/α: τοίσι δ' αοιδός άειδε περικλυτός, οι δε σιωπή είατ' ακούοντες· ο δ' Αχαιών νόστον άειδε λυγρόν, ον εκ Τροίης επετείλατο Παλλάς Αθήνη.
  • Οδύσσεια/θ: ταύτ' άρ' αοιδός άειδε περικλυτός· αυτάρ Οδυσσεύς πορφύρεον μέγα φάρος ελών χερσί στιβαρήσι κάκ κεφαλής είρυσσε, κάλυψε δε καλά πρόσωπα·
  • Ιλιάς/Λ: Άντιφος αύ παρέβασκε περικλυτός· ω ποτ' Αχιλλεύς Ίδης εν κνημοίσι δίδη μόσχοισι λύγοισι, ποιμαίνοντ' επ' όεσσι λαβών, και έλυσεν αποίνων.)


Όμως στο ελληνικό κείμενο των Ο΄ ή Εβδομήκοντα, που είναι μετάφραση ελληνομαθών Εβραίων από το εβραϊκό πρωτότυπο, καθώς και στα κείμενα της Καινής Διαθήκης που γράφτηκαν κατευθείαν στην Κοινή ελληνική την οποία χρησιμοποιούσαν όχι οι ποιητές, αλλά οι απλοί άνθρωποι, έμποροι, επιχειρηματίες κ.α. η λέξη "περικλυτός" δεν απαντάται πουθενά. Η λέξη "παράκλητος" απαντάται 4 φορές στο κατά Ιωάννη και μια στην 1η επιστολή του Ιωάννη. Και πάνω σε αυτή την έννοια τού Παρακλήτου, στηρίζεται η Χριστιανική πίστη σε τέτοιο βαθμό, που χωρίς αυτή την έννοια δεν θα είχε κανένα νόημα όλη η Μυστηριακή λατρεία τών Χριστιανών. Θα ήταν δηλαδή εντελώς αδύνατον να υπάρχει "πριν" την υποτιθέμενη παραποίηση η Χριστιανική πίστη, ώστε κάποιοι ακόλουθοί της να προβούν κάποια στιγμή σε κάποια παραποίηση!

Δείτε πόσο καθαρό είναι το νόημα τής Καινής Διαθήκης για τον Παράκλητο, είτε για τον πρώτο Παράκλητο τον Ιησού Χριστό, είτε για τον δεύτερο, το Άγιο Πνεύμα:

(Ιωάννης 14:26 Και ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς.
Ιωάννης 15:26 Όταν, όμως, έρθει ο Παράκλητος, που εγώ θα στείλω σε σας από τον Πατέρα, το Πνεύμα της αλήθειας, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, εκείνος θα δώσει μαρτυρία για μένα.
Ιωάννης 16:7 Εγώ, όμως, σας λέω την αλήθεια· σας συμφέρει να αναχωρήσω εγώ· επειδή, αν δεν αναχωρήσω, ο Παράκλητος δεν θάρθει σε σας· αλλά, αφού αναχωρήσω, θα τον στείλω σε σας.
Ιωάννου Α΄2 Παιδάκια μου, αυτά σας τα γράφω, για να μη αμαρτήσετε· αν, όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο.)

Ας δούμε και τι σημαίνει "παράκλητος" σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη:

[<αρχ. παράκλητος < παρακαλ[ω] -η, -ο επίθ.  (Κ -ος, -ον) ο καλούμενος σε βοήθεια | (εκκλ.) το αρσ. ο Παράκλητος ως κύριο όνομα, ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα.

 

Πιστεύουμε ότι αυτά είναι αρκετά για να δείξουν την ξεκάθαρη και αυθαίρετη παραποίηση που επιχειρούν ορισμένοι Ισλαμιστές, προκειμένου να βρουν απεγνωσμένα στην Καινή Διαθήκη κάποιο στήριγμα για την αστήρικτη και χωρίς ιστορική συνέχεια και συνέπεια, πίστη τους.

Δημιουργία αρχείου: 14-10-2009.

Τελευταία ενημέρωση: 15-10-2009.

Πάνω