Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Έρευνα για το κτιστό και το Άκτιστο

Εκκλησιαστικοί προβληματισμοί

 

Αμαρτάνουν οι κληρικοί όταν χωρίζουν τους ανθρώπους με κομματικά κριτήρια 

Το Κανονικόν Δίκαιον της Εκκλησίας απαγορεύει εις τους Κληρικούς να πολιτεύωνται

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος

 

Πηγή: εφημ, "Ορθόδοξος Τύπος" τ. 1936  20/07/2012

Αμαρτάνουν οι κληρικοί όταν χωρίζουν τους ανθρώπους με κομματικά κριτήρια και ταυτίζονται με κομματικάς παρατάξεις

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος εις συνέντευξίν του εις την ηλεκτρονικήν εφημερίδα «Briefing news» επισημαίνει ότι «είναι αμάρτημα όταν κάποιοι κληρικοί χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα κομματικά τους κριτήρια και ταυτίζονται με μία κομματική παράταξη.  Αυτός είναι ο λόγος που το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας απαγορεύει στους Κληρικούς να πολιτεύονται».

Το πλήρες κείμενον της συνεντεύξεως ως την παρουσιάσεν η προαναφερομένη ειδησιογραφική ιστοσελίς, η οποία και έλαβε την συνέντευξιν, έχει ως ακολούθως: «Ερωτηθείς αναφορικά με κληρικούς που εμπλέκονται σε πολιτικά ζητήματα και γενικότερα στην πολιτική και αν υπάρχουν όρια σε αυτό, ο Ιεράρχης υπογραμμίζει ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, η πνευματική μητέρα όλων των Χριστιανών και πρέπει να παραμένει ανοικτή για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, κοινωνικής και πολιτικής τάξεως.

Και συμπληρώνει “Αυτό είναι το μεγαλείο της Εκκλησίας, ότι δεν κλείνεται σε μικρές στενές ομάδες, που διακρίνονται από ιδιαίτερη πολιτική και κομματική ιδεολογία. Και όπως κάθε μητέρα δείχνει την αγάπη της προς όλα τα παιδιά της, τα οποία ενδεχομένως ανήκουν σε διάφορα κόμματα, το ίδιο και πολύ περισσότερο πρέπει αυτό να γίνεται από την Εκκλησία.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινούνται οι Κληρικοί, ως Πνευματικοί Πατέρες και ως πνευματικές μητέρες των ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν στοργή, αγάπη, ελευθερία, νόημα ζωής.

Γι' αυτό είναι αμάρτημα όταν κάποιοι Κληρικοί χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα κομματικά τους κριτήρια και ταυτίζονται με μία κομματική παράταξη.

Αυτός είναι ο λόγος που το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας απαγορεύει στους Κληρικούς να πολιτεύονται. Βέβαια, πρέπει να κάνουμε μία διάκριση. Άλλο είναι η πολιτική όταν είναι επίθετο και δηλώνει την ζωή της πόλης, και άλλο είναι όταν η πολιτική είναι ουσιαστικό και δηλώνει την κομματική πρακτική.

Με την πρώτη έννοια ο Κληρικός κάνει πολιτική, αφού ζη σε μία κοινωνία και συμμετέχει στις εκδηλώσεις της, ασχολείται με το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, όχι όμως με την δεύτερη έννοια, δηλαδή δεν πρέπει να κομματίζεται και να υποστηρίζει ανοικτά ένα κομματικό σχηματισμό.

Όταν γίνονται εκλογές ο Κληρικός είναι ελεύθερος να ψηφίζει το κόμμα που νομίζει ότι θα αντιμετωπίσει καλύτερα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν μπορεί να προπαγανδίζει στους Ενορίτες του το κόμμα που εκείνος έχει επιλέξει.

Μερικά κόμματα προσπαθούν να προσεταιρισθούν τους Κληρικούς και τους ανθρώπους της Εκκλησίας, αλλά οι Κληρικοί δεν πρέπει να υποκύπτουν σε αυτόν τον πειρασμό.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να υπογραμμίσω την άποψή μου ότι η Εκκλησία πρέπει να απεμπλακεί από τον σφικτό εναγκαλισμό με το Κράτος, για να αποκτήσει την ελευθερία της, να διοικεί τα του οίκου της, σύμφωνα με το κανονικό δίκαιο.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρειάζεται ένας Καταστατικός Χάρτης, που είναι νόμος του Κράτους, ο οποίος θα καθορίζει τόσες λεπτομέρειες για την εσωτερική ζωή της Εκκλησίας. Θα αρκούσε ένας νόμος που θα καθόριζε την νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας και θα έδινε εξουσιοδότηση να πορεύεται σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνας.

Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να υπάρχει ένας νόμος του Κράτους περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, που ρυθμίζει τόσες λεπτομέρειες, ακόμη και τι θα φορά ο Κληρικός-δικαστής.

Θα αρκούσε ένας νόμος με λίγα άρθρα που θα καθόριζε μερικές βασικές αρχές και θα άφηνε την Εκκλησία να δικάζει τους Κληρικούς της σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνας, χωρίς να επεμβαίνει το κοσμικό δίκαιο.

Δυστυχώς, η υπάρχουσα κατάσταση σε μερικά σημεία ευνοεί την επικράτηση ενός πολιτειοκρατικού πνεύματος. Πρέπει να τεθεί μία τάξη στα θέματα αυτά, ώστε να μη θεωρείται και εκλαμβάνεται η εσωτερική ζωή της Εκκλησίας ως δέσμια του κρατικού-πολιτικού νόμου.

Πάντως, εάν εμείς οι Κληρικοί βλέπουμε τα πράγματα μέσα από την εκκλησιαστική προοπτική, δεν θα διακατεχόμαστε από ανασφάλειες και δεν θα χωρίζουμε τα κόμματα σε εχθρικά η φιλικά, όπως και δεν θα εμπλεκόμαστε σε εκλογικά διλήμματα.

 Άλλο είναι το έργο της Εκκλησίας και άλλο το έργο της Πολιτείας και των κομμάτων. Όταν μία Πολιτεία επιδιώκει και μπορεί να αντιμετωπίσει την φτώχεια και την ανεργία, τότε πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη, γιατί φροντίζει για τα συμφέροντα του λαού”».

Δημιουργία αρχείου: 25-7-2012.

Τελευταία ενημέρωση: 25-7-2012.