Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας Θρησκείες

H άλλη πλευρά τού Καθηγητού Σάββα Αγουρίδη

Ένωτική Εκκλησία (του Μουν)

 

Πηγή: "Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων" π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Αναδημοσίευση από: http://img.pathfinder.gr//clubs/files/60260/1.html

 

Στην εποχή μας υπάρχουν πολλές αμάδες που αναμένουν το νέο «κοσμικό Δάσκαλο», το «Χριστό της Νέας Εποχής του Υδροχόου». Όμως οι ομάδες αυτές κινoύvται έξω από το χώρο της χριστιανικής πίστης «εξισώνουν» όλες τις θρησκείες και επικαλούνται όλες τις «αγίες Γραφές». Όμως μερικές από αυτές επικαλούνται την Αγία Γραφή και ισχυρίζονται πως oι ιδρυτές τους ήλθαν στη γη με την αποστολή να συμπληρώσουν το έργο του Χριστού και να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στη σωτηρία. Οι πιο γνωστές από τις ομάδες αυτές είναι η λεγόμενη «Ενωτική Εκκλησία» και «Τα παιδιά του Θεού».

 

Ιδρύθηκε το 1960 από τον San Myung Μοοn (Μun) , που γεννήθηκε το 1920 στη Sangsani/Chongin της Βόρειας Κορέας. Οι γονείς του ήσαν βαπτιστές και προσχώρησαν στους Πρεσβυτεριανούς. Ο Μουν σπούδασε ηλεκτροτεχνική, χωρίς όμως να πάρει πτυχίο. Ισχυρίζεται πως το 1936 παρουσιάστηκε σ' αυτόν ο Χριστός και πως έζησε την πραγματικότητα των πνευματικών όντων, ιδιαίτερα του Σατανά. Αποτέλεσμα των «αποκαλύψεων» αυτών ήταν ένα ιδιαίτερο θρησκευτικό σύστημα, που αργότερα ονομάστηκε «Θεϊκές Αρχές».

Το 1945 άρχισε να κηρύττει τις δοξασίες του. Φυλακίσθηκε για άγνωστο λόγο και έγινε φανατικός αντικoμμoυνιστής. Το 1950 αποφυλακίσθηκε και το 1954 ίδρυσε στη Σεούλ την «Εταιρία του Αγίου Πνεύματος για την ενοποίηση της Παγκόσμιας Χριστιανοσύνης».

Το έτος 1960 ο San Myung Μun διακήρυξε πως είναι ο τελευταίος αγγελιοφόρος του Θεού, ο Χριστός χώρισε από την τρίτη γυναίκα του, με την οποία είχε τρία παιδιά και παντρεύτηκε τη δεκαοχτάχρονη Han Hak Ja. Οι οπαδοί του πιστεύουν ότι ήταν ο «γάμος του Αρνίου» (Αποκ. ιθ' 7), ο «τέλειος γάμος», με τον οποίο ο Μουν «εκπλήρωσε για πρώτη φορά το σκοπό της δημιουργίας» και σχημάτισε το πρωτοκύτταρο «του σωσμένου μέλλoντoς κόσμου» την «καινούργια οικογένεια».

Ο Μουν και η τωρινή γυναίκα του λoγίζovται «τέλειοι» και «αληθινοί γονείς», οι φυσικοί γονείς βρίσκονται κάτω από την επίδραση του Σατανά. Το έτος αυτό (1960), που λογίζεται έτος ιδρύσεως της «Ενωτικής Εκκλησίας», άρχισε για την ανθρωπότητα η νέα, χρυσή εποχή.

Ο Μουν ίδρυσε σ' όλο τον κόσμο πάνω από 100 οργανώσεις που συνδέονται «αφανώς» με την «Ενωτική Εκκλησία».

Για παράδειγμα αναφέρουμε το «Διεθνές Συνέδριο για την Ενότητα των Επιστημών» (ICUS), την «Ακαδημία Καθηγητών για την Παγκόσμια Ειρήνη» (PWPA), το «Παγκόσμιο Συνέδριο Μέσων Ενημερώσεως» (WMC), το «Διεθνές Ίδρυμα Αρωγής και Φιλίας» (IRFF). κ.ά. Επίσης ανέπτυξε δραστηριότητες και στον οικονομικό τομέα. Οι παγκόσμιες επιχειρήσεις του αναφέρονται και σε παραγωγή όπλων και στην αγορά βαρέων βιομηχανιών. Η πολιτική πτέρυγα της οργάνωσης ονομάζεται CAUSA.

Η κίνηση ισχυρίζεται προς τα έξω ότι είναι χριστιανική. Χρησιμοποιεί την Αγία Γραφή και χριστιανικούς όρους. Στο περιοδικό της «Η Νέα Ελπίδα - Συμβολή στην Ένωση του Κόσμου» αναφέρεται ότι «η Ενωτική Εκκλησία είναι κίνηση που έχει σαν σκοπό ΝΑ ενώσει τους ανθρώπους του κόσμου με τον Θεό.

Στη διάσπαση του Χριστιανισμού βλέπει την ηθική κατάπτωση και την ισχυρή επιρροή του υλισμού και ιδιαίτερα του κομμουνισμού... Γι' αυτό καλλιεργεί την αγάπη στον Θεό, στον Ιησού Χριστό και στον συνάνθρωπο.

Ο San Myung Μun, με το βαθύ σύνδεσμό του με τον Θεό και τον Ιησού Χριστό κατάφερε να προσφέρει τη νέα κατανόηση για την ουσία του Θεού...» (Die Neue Hoffnung, August/September 1980).

Οι οπαδοί του Μουν, σε φέιγ βολάν που χρησιμοποιούν για προπαγάνδα, με τίτλο Home Church - Aktion (1980) αναφέρουν: «σαν συνειδητοί χριστιανοί επιθυμούμε να προσφέρουμε νέα ώθηση στη ζωή... ». Σε άλλo έντυπο με τίτλο: «Αγαπητοί συμπολίτες του Dusserdorf» (γερμ. Ιούλ. 1980) αναφέρουν: «Ποίοι είμαστε;... είμαστε μία κοινωνία χριστιανών... τι κάνουμε; Μελετάμε τη Γραφή»! «Αγαπητοί συμπολίτες, η Ενωτική Εκκλησία είναι μία νέα Χριστιανική κίνηση...»! (Πρόσκληση σε διάλεξη, Nurnberg).

Η άποψη αυτή δεν ανταποκρίνεται στην αυτοσυνειδησία της κίνησης αποτελεί εξωτερική προπαγάνδα. Η εικόνα που παρουσιάζουν τα αυθεντικά της κείμενα, ιδιαίτερα εκείνα που δεν είναι προσιτά σε μη - μέλη, είναι εντελώς διαφορετική. Ο Μουν ισχυρίζεται πως οι «αποκαλύψεις» του αποτελούν νέα και απόλυτη αλήθεια, η αυθεντία του είναι θεϊκή:

«Μίλησα με τον Ιησού. Παρέπεμψε στις αλήθειες αυτές. Και ο Ιωάννης ο βαπτιστής πιστοποίησε την αλήθεια των λόγων αυτών» (San Myung Μun, Die neue Zukunft, σ. 95).

Ο ίδιος ισχυρισμός επαναλαμβάνεται στο «ευαγγέλιο» του Μουν, στις «θεϊκές Αρχές». Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως υπάρχουν πολλές εκδόσεις μ' αυτό τον τίτλο, που το περιεχόμενό τους διαφέρει ουσιαστικά. Στη δεύτερη έκδοση, που δεν κυκλοφορεί ελευθέρα, αναφέρεται ότι «η ανθρωπότητα έλαβε τώρα μία τέλεια αποκάλυψη. Αποκαλύφθηκε η λύση του προβλήματος της ζωής και του σύμπαντος. Το μήνυμα που περιλαμβάνεται σ' αυτό το βιβλίο αποκαλύφθηκε από το Θεό σ' ένα μοναδικό άνδρα, στον κύριο San Myung Μun στη διάρκεια επτά ετών... όταν ήταν δεκαεπτά ετών του εμφανίστηκε ο Χριστός... και του ανήγγειλε πως έχει εκλέγει για να εκπληρώσει μια ιδιαίτερη αποστολή, στην οποία θα τον βοηθήσει ο Ιησούς».

 

Διδασκαλία

Για να κατανοήσουμε τη θέση αυτή πρέπει να αναφερθούμε στη θεολογία και στην ανθρωπολογία του Μουν. Εδώ είναι βασικοί δύο όροι. Η «Αρχή Θεός» και η «αρχή της παλινόρθωσης». Ο Μουν ξεκινάει από την πραγματικότητα του κτιστού κόσμου, με τα ζεύγη αντιθετικών πραγμάτων (άνδρας - γυναίκα, ημέρα - νύχτα κ.ο.κ) και φθάνει στο συμπέρασμα πως και ο Θεός υπόκειται σ' αυτή την αρχή του αρσενικού (υποκείμενο) και θηλυκού (αντικείμενο). Ο Θεός είναι «το εσωτερικό, το ανδρικό υποκείμενο» και απέναντί του βρίσκεται η δημιουργία του σαν «θηλυκό αντικείμενο» (Studίenfϋhrer, 1971). Μεταξύ των δύο πόλων υπάρχει διαρκής εναλλαγή του «δίδειν και λαμβάνειν». Σ' αυτή την εναλλαγή θεμελιώνεται η αιώνια ύπαρξη. Ο κόσμος ανήκει ουσιαστικά στον Θεό και χωρίς αυτόν ο Θεός δεν θα ήταν τέλειος. Ο Θεός έχει ανάγκη από ένα «απέναντι» και έτσι η δημιουργία είναι αποτέλεσμα ανάγκης.

«Ο Θεός ενώνει στον εαυτό του το αρσενικό και το θηλυκό στοιχείο. Ο Θεός, το Υποκείμενο, δημιούργησε τον άνθρωπο για να έχει ένα αντικείμενο να αναπτύξει σχέσεις αγάπης» (βλ παραπομπή: F.W. Haack, Jesus und/oder San Myung Μun, σ. 7). Ο Μουν υποστηρίζει ακόμη ότι οι πρωτόπλαστοι είχαν προορισμό να αποτελέσουν το «απέναντι» του Θεού. Όμως έπρεπε να περάσουν από το επίπεδο του σχηματισμού και της αύξησης, στο επίπεδο της τελειότητας. Έτσι θα έφθαναν στην τριπλή ευλογία: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός λέγων, αυξάνεστε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής» (Γεν. α' 28).

Η πρώτη ευλογία («αυξάνεστε») αναφέρεται στην προσωπική τελειοποίηση του ανθρώπου. Με την εκπλήρωση της ευλογίας αυτής ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει όμοιος με τον Θεό και θα συνεδέετο πάντoτε μαζί του. Η δεύτερη ευλογία («πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην») αναφέρεται στη δημιουργία μιας τέλειας οικογένειας. Η τρίτη ευλογία («και κατακυριεύσατε αυτής») αναφέρεται στην κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη δημιουργία.

Όμως οι τρεις ευλογίες δεν πραγματοποιήθηκαν, επειδή ο Εωσφόρος ήλθε σε διαδικασία του «λαμβάνειν και δίδειν» με την 15χρονη Εύα, έχοντας μαζί της σεξουαλική επαφή. Έτσι έφερε τους ανθρώπους στο δρόμο του κακού. Αντί να αναπτυχθεί η αληθινή Τριάδα, σχηματίσθηκε η «σατανική Τριάδα», γιατί ο Εωσφόρος μεταβλήθηκε σε Σατανά.

Ο Θεός κατέστρωσε και πάλι ένα σχέδιο αποκατάστασης με τον Ιησού. Σύμφωνα με το «Set οn Theological affirmations based οn the Diνine Principle», ένα κείμενο με 12 «άρθρα πίστης», που κατάρτισαν το 1976 σπουδαστές της πρώτης σειράς του «Θεολογικού Σεμιναρίου» της κίνησης (Unification Theological Seminary) και εκδόθηκαν από την «Ενωτική Εκκλησία», «ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ ήλθε ως ο Χριστός, ο δεύτερος Αδάμ, ο μονογενής Υιος του Θεού. Έγινε ένα με τον Θεό, με το να κηρύξει το λόγο και τα έργα του Θεού.

Όμως ο λαός τον απέρριψε και τον σταύρωσε και έτσι εμπόδισαν την ίδρυση από αυτόν της βασιλείας του Θεού στη γη. Όμως ο Ιησούς, με το σταυρό και την ανάστασή του, νίκησε το Σατανά και έκανε δυνατή την πνευματική σωτηρία για όσους αναγεννήθηκαν με το Άγιο Πνεύμα. Η ίδρυση της βασιλείας του Θεού στη γη πραγματοποιείται στη δευτέρα έλευση του Χριστού» (βλ Haack, Jesus Christus, σ. 12).

Σύμφωνα με αυτό το κείμενο, ο Ιησούς δεν ήταν ο Χριστός, αλλά «ήλθε ως ο Χριστός», δεν μπόρεσε να δημιουργήσει την «τέλεια οικογένεια» και να ιδρύσει τον «παράδεισο στη γη», να σώσει δηλαδή καθολικά τον άνθρωπο. Αυτό θα το κάνει ο νέος μεσσίας, ο πραγματικός Χριστός της δευτέρας παρουσίας.

Ο Μουν αναφέρει πως ο Ιησούς παλινόρθωσε τρεις μαθητές, αλλά δεν κατέστη δυνατό να παλινορθωθεί γι' αυτόν μία Εύα, επειδή οι μαθητές αυτοί δεν έμειναν πιστοί. Αυτό είχε συνέπειες για τον ίδιο τον Χριστό, που μ' αυτό τον τρόπο ήλθε κι αυτός «κάτω από την κυριαρχία του Σατανά». Ο χώρος «ανάμεσα στον Ιησού και στο Άγιο Πνεύμα καταλήφθηκε από το Σατανά», γι' αυτό και μέσω του Ιησού δεν συντελείται κοινωνία με τον Θεό» (Master Speaks, 29.12.1974, σ. 1027-1028).

Ο Χριστός δεν κατανόησε την αληθινή αποστολή του, να ασκήσει τη λειτουργία του Αδάμ και να παλινορθώσει την Εύα που έπεσε, δηλαδή να παντρευτεί, δημιουργώντας έτσι το τέλειο ζεύγος, και με τη γέννηση παιδιών την τέλεια οικογένεια σαν αφετηρία του παραδείσου.

Μετά την αποτυχία του Χριστού έπρεπε να ακολουθήσει τρίτη προσπάθεια από ένα νέο Αδάμ. Ο χρόνος της προετοιμασίας συμπληρώθηκε το 1920 και ο «δεύτερος μεσσίας», ο «Κύριος της Δευτέρας Παρουσίας», ο Σαν Μυούν Μουν, γεννήθηκε στην Κορέα. Στο πρόσωπο της Han Hak Ja παλινορθώθηκε η Εύα και σχηματίσθηκε το «Ζεύγος των αληθινών γονέων» και με τη γέννηση του πρώτου παιδιού η «τέλεια οικογένεια», με την εκπλήρωση των τριών ευλογιών ο Θεός μπορεί τώρα να όλο κληρώσει το σχέδιο παλινόρθωσης «στην κίνησή μας είμαι τώρα σε θέση να παλινορθώσω την πνευματική και τη φυσική βάση του παραδείσου», λέγει ο Μουν (Master Speaks, σ. 1.7.1973).

Κατά την κίνηση, «ο δεύτερος μεσσίας που εκπληρώνει την πρόνοια του Θεού και την παλινόρθωση, θα κηρύξει το σχέδιο για την ίδρυση του νέου κόσμου και θα τον πραγματώσει Η Χρυσή εποχή, την οποία οι άνθρωποι στο παρελθόν μπορούσαν να δουν μόνο στο όνειρο, θα ανατείλει στην εποχή μας πάνω στη γη.

Επειδή αυτός είναι ο κλητός του Θεού και επειδή τώρα εκπληρώνει τη θεϊκή αποστολή, ο Θεός τον αναγγέλλει με αποκαλύψεις. Για το νέο Κυρίαρχο μαρτυρούν ακόμη ο Ιησούς και με αυξανόμενο τρόπο ο πνευματικός κόσμος. Αν ξεπλήρωσε την αποστολή του και αν ο Θεός δηλώνει ότι είναι ο Κύριος της Νέας Εποχής, οι άνθρωποι πρέπει τότε να τον ακολουθήσουν...

Η Νέα Εποχή έχει ήδη αρχίσει ο Κύριος της Νέας εποχής θα κυριαρχήσει στον ουρανό και στη γη με θεϊκή σοφία, με δύναμη και πατρική αγάπη, και η βασιλεία του θα υπάρχει σε όλους τους αιώνες» (Young Οοn Kim, ΚεΦ. 12, σελ. 10-11).

«Η Αποκάλυψη, δηλαδή το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, εκπληρώνεται σ' αυτό τον καιρό. Ο Παλαιός ουρανός και η Παλαιά γη βρίσκονται στην αποσύνθεση. Ένας νέος ουρανός και μία νέα γη δημιουργούνται σήμερα. Η ιστορία της κυριαρχίας του Θεού άρχισε... χρειαζόμαστε μία νέα αποκάλυψη, να μας εξηγήσει τον τρόπο και το χρόνο της εκπλήρωσης της μεγάλης υπόσχεσης του Ιησού και να δείξει το δρόμο στην ανθρωπότητα, να προετοιμασθεί για τις δραστικές αλλαγές του σύμπαντος. Αν ανατείλει μια Νέα Εποχή, πρέπει η ανθρωπότητα να έχει ενημερωθεί για τις νέες κατανομές αυτής της εποχής. Οι θεϊκές Αρχές που περιγράφονται σ' αυτό το βιβλίο είναι τώρα οι πρώτες αποκαλύψεις που έλαβε αυτή η ομάδα. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε σ' αυτό τον τόμο βασίζεται σε πλήρη αποκάλυψη του Θεού» (Young Οοn Kim, σελ. VI-IX).

Ο Μουν λοιπόν είναι ο νέος κυρίαρχος, ο «Κύριος της Νέας Εποχής».

Στη «Βιογραφία» του αναφέρεται πως αναδείχθηκε «απεριόριστος νικητής του ουρανού και της γης» και ότι αναγνωρίσθηκε από όλο τον πνευματικό κόσμο σαν «νικητής του σύμπαvτoς και Κύριος της δημιουργίας» (Lebenslauf, σ. 10).

Μένει μόνο να τον αναγνωρίσουν και οι άνθρωποι σ' όλη τη γη! Πράγματι, οι οπαδοί του τον ταυτίζουν με τον ίδιο τον Θεό. Αυτό φαίνεται σε πολλούς λατρευτικούς ύμνους, που περιλαμβάνονται στο «Υμνολόγιο», το οποίο δεν είναι προσιτό στο κοινό.

Έτσι στον ύμνο «The Lord has come» αναφέρεται:

«Ο οδηγός και Κύριός μας (Leader and Lord) είναι εδώ. Ήλθε στη Βασιλεία του Θεού, ακτινοβολώντας την ένδοξη αυγή, μέσα στο φως του Πατέρα, με τη δύναμη του λόγου του, οδηγώντας όλους τους ανθρώπους στο σκοπό του Θεού, ωραία χώρα του Πατέρα, καλωσόρισε τον Κύριο! Ελάτε, ας τραγουδήσουμε κι ας χαρούμε!» (Holy Songs, 9)

Στην πρώτη και όγδοη στροφή του Song of Victory αναφέρεται: «Ψάλλατε παντοτινά ωσαννά! Ψάλλατε παντοτινά τη δόξα! Γιατί ο Κύριος επανήλθε, ψάλλατε αιώνια ωσαννά!» (Holy Songs, 19). «Εδώ είναι η πόλη του Θεού, εδώ είναι η μεγάλη πόλη, που κατοικεί ο Θεός» Holy Songs, 21).

Στα κείμενα της οργάνωσης η λέξι «Πατέρας» αναφέρεται χωρίς διάκριση στον Θεό και στον ίδιο τον Μουν. Για την κίνηση «Ο Δάσκαλος εκπροσωπεί τα πάντα, και ολόκληρη την Ιστορία». «Στον Πατέρα δόθηκε από τον Θεό η αυθεντία εδώ στη γη, να συγχωρεί αμαρτίες», «δεν υπάρχει αμαρτία, που να μη μπορεί να τη συγχωρήσει ο Πατέρας», «Ο Πατέρας είναι ορατός Θεός» (Father is visibιe god) (Εxcerpt from a 120 day..., Κεφ. 41, σ. 2. σ. 382, σ. 1058).

Ο ίδιος ο Μουν ισχυρίζεται για τον Θεό: «Αυτός Ζει μέσα μου και είμαι η ενσάρκωσή του»! (Master Speaks, σ. 1058).

Η απόλυτη αυθεντία απαιτεί απόλυτη υποταγή, ακόμη και αν πρόκειται να θυσιάσει κανείς και την ίδια την ζωή του: «Θέλω να ακολουθήσω τον Κύριό μου' τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να με εμποδίσει, ούτε ο θάνατος δεν μπορεί να με σταματήσει» (Holy Songs, 29,1).

Στο «άσμα» αριθ. 10 του γερμανικού υμνολογίου της κίνησης, με τίτλο «Η θυσία μου», στη στροφή 2 και 3 αναφέρεται:

«Ζωντανός στέκομαι μπροστά σου' όμως συνεχίζεις να κλαις γοερά, γιατί πρέπει τώρα να με διατάξεις: Πήγαινε και πέθανε για μένα... Στο θυσιαστήριο που περιμένεις, θέλω να γονατίσω χωρίς μιλιά. Η ζωή μου πρέπει να γίνει η θυσία' την προσφέρω με πίστη, Πατέρα».

Στην εκπαίδευση «120 ημερών» αναφέρεται ο ακόλουθος διάλογος

«- Με αληθινούς γονείς μπορεί κανείς να παλινορθωθεί. Τι σκέπτεσαι πως είναι πιο πολύτιμο, η ζωή των γονέων», δηλαδή του Μουν και της τέταρτης γυναίκας του, «ή η δική σου ζωή;

- Η ζωή των γονέων!

- Συνεπώς τι έπρεπε κατά την αντίληψή σου να θυσιαστεί πρώτα, η ζωή του Πατέρα ή η δική μας ζωή;

- Η δική μου ζωή!

- Είσαι έτοιμος γι' αυτό;

- Ναι!

- Αν ζουν οι γονείς, ακόμη και με κόστος της δικής σου ζωής, μπορεί να παλινορθωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Γι' αυτό πρέπει η ζωή των γονέων να είναι πολυτιμότερη από τη ζωή των παιδιών... είσαι έτοιμος γι' αυτό;

- Ναι!

- Πράγματι;

- Ναι!

- Είναι αλήθεια;

-Ναι!» (Ke Sudo, σ. 47).

 

Στην ίδια εκπαίδευση, τα μέλη δίδουν την ακόλουθη υπόσχεση:

«Πατέρα, μπορώ να προσφέρω τη ζωή μου. Σε περίπτωση κινδύνου, σε παρακαλώ, πάρε πρώτα τη δική μου ζωή. Αν μπορούν να σωθούν μόνο Συ και η Μητέρα και η οικογένεια του Πατέρα, είμαι έτοιμος να πεθάνω..., Αν είσαι απόλυτα σίγουρος, τότε είσαι ικανός να γίνεις μέλος της Ενωτικής Εκκλησίας» (Ke Sudo, σ. 43-44).

Οι οπαδοί δεν επιτρέπεται να θέτουν κάτω από την προσωπική τους κρίση οποιεσδήποτε εντολές της ηγεσίας. «Ι am your brain», είμαι το μυαλό σας, λέγει ο Μουν (Master Speaks, σ. 1058).

 

Κριτική

Η διδαχή του Μουν είναι αντιχριστιανική! Ισχυρίζεται ότι χρειαζόμαστε μία «νέα αλήθεια»:

«Όσο προχωρεί ο καιρός, ο Θεός δίνει γι' αυτό το λόγο νέα αλήθεια, που προσαρμόζεται στην απαίτηση της ανθρώπινης καρδιάς και του ανθρώπινου λογικού. Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός οδήγησε τους ανθρώπους μέσω του μωσαϊκού νόμου. Στην εποχή της Καινής Διαθήκης ο Θεός οδήγησε τους ανθρώπους μέσω του ευαγγελίου του Ιησού. Στις έσχατες ημέρες (τώρα), αν η καρδιά και το λογικό φθάσουν στο ανώτατο πεδίο, πρέπει ο Θεός να δώσει στον άνθρωπο μια ανώτατη αλήθεια για να τον παρακινήσει περαιτέρω να έλθει σ' αυτόν» (Fragen und Antworten, σ.23).

Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο Χριστός διακήρυξε: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η Ζωή, ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ει μη δι' εμού» (Ιωάνν. ιδ' 6). Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν καμιά «νέα αλήθεια», ούτε άλλο «μεσσία»! Ο Μουν τοποθετώντας τις δοξασίες του πάνω από την Καινή Διαθήκη και υποστηρίζοντας πως η Καινή Διαθήκη προετοίμασε τη δική του αποκάλυψη, αποδεικνύεται βλάσφημος. Ο Χριστός διακήρυξε «εδόθη μοι πασα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθαίος κη' 18).

Έτσι ο Μουν, που παίρνει αυτή τη θέση του Χριστού, μεταβάλλεται σε κάτι περισσότερο από αντι-Xριστό, γιατί ισχυρίζεται πως βρίσκεται σε επικοινωνία με όλα τα «ανώτατα στρώματα του πνευματικού κόσμου», με τον Ιησού, τον Βούδα, τον Κομφούκιο κ.α.

Για τον Μουν η εποχή του Χριστιανισμού έκλεισε και «από τώρα η χριστιανοσύνη πρέπει να υποταγεί στην Ενωτική Εκκλησία» (Excerpt from a 120 day, σ. 1046). Η απαίτηση βασίζεται στην άποψη πως ο Μουν είναι ο μεσσίας. Η Χριστιανική Εκκλησία' είναι στην πραγματικότητα για τον Μουν τμήμα του σατανικού κόσμου. Όμως προσφέρεται σαν βάση «ιεραποστολής» και γι' αυτό πρέπει να χρησιμοποιηθεί.

Στόχος της κίνησης είναι η «εκ των έσω» διάβρωση της Εκκλησίας και η υποδούλωσή της στο νέο «μεσσία». Γι' αυτό το σκοπό ο Μουν ίδρυσε πολλές οργανώσεις και καλεί τις χριστιανικές Εκκλησίες σε συνεργασία.

Στα διάφορα «ενωτικά» συνέδρια που οργανώνει με διάφορα ονόματα, καλεί και κληρικούς και καθηγητές Χριστιανικών Θεολογικών σχολών. Ακόμη αποστέλλει οπαδούς του να φοιτήσουν σε ονομαστές θεολογικές σχολές των Χριστιανικών Εκκλησιών (Haack, Jesus Christus und/oder Sun Myung Μun, σ. 2730), για να δράσουν προφανώς αργότερα σαν συνεργάτες των Εκκλησιών αυτών, διατηρώντας τη διπλή τους ιδιότητα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η διδαχή του Μουν είναι αντιχριστιανική. Η περί Θεού διδασκαλία του είναι ασιατικής προέλευσης. Το πρόσωπο του Ιησού, η ενσάρκωση, ο θάνατος, η ανάστασή του, χάνουν για την κίνηση αυτή κάθε σημασία.

Ο σταυρός του Χριστού δεν λογίζεται νίκη, αλλά αποτυχία. Όλα αυτά κινούνται έξω από το χώρο της αγίας Γραφής και της χριστιανικής πίστης.

Ο Χριστός βεβαιώνει: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης, το εργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι, ινα ποιήσω» (Ιωάνν. Ιζ' 4). Ο λόγος αυτός δεν ισχύει για την κίνηση του Μουν. Το έργο του Χριστού λοιπόν δεν έμεινε στη μέση, για να περιμένει τον «μεσσία» Μουν να το τελειώσει!

Όμως ο Μουν αποκρύπτει το αληθινό του πρόσωπο και εξαπατά συνειδητά, «για το καλό της ανθρωπότητας»!: «Ένα ψέμα γίνεται αμαρτία, αν κανείς θέτει μ' αυτό έναν άνθρωπο σε πλεονεκτική θέση.. Αλλά αν κανείς θέλει να του προξενήσει καλό μ' ένα ψέμα, αυτό δεν είναι αμαρτία...» (ομιλία 16.3.1972 στη Rowlane - Farm, παραπομπή στο W.F. Haack, Jesus Christus und/oder San Myung Μun. σ. 9).

Προκειμένου να επιβληθεί η ολοκληρωτική ιδεολογία του, ο Μουν αγιάζει ακόμη και τα πιο ανήθικα μέσα:

«Πρέπει να παλινορθώσουμε και τους γερουσιαστές. Γι' αυτό ο Δάσκαλος (Master) θα κατανείμει σε κάθε γερουσιαστή τρεις νεαρές γυναίκες: Οι γερουσιαστές είναι αρχάγγελοι. Γι' αυτό πρέπει να συντελεστεί η παλινόρθωση μέσω της Εύας. Γι' αυτό χρειαζόμαστε 300 νεαρές γυναίκες. Για να παλινορθώσουμε τους γερουσιαστές, πρέπει κατ' αρχήν να κάνετε φίλους τους βοηθούς, μερικούς από τους γραμματείς το καταλαβαίνετε. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει μελλοντικά. Αν γνωρίζετε τις ‘Θεϊκές Αρχές’ και μπορείτε να τις μεταδώσετε... Αυτός (ο Master) θα σας δώσει οδηγίες, πως πρέπει αυτό να επιτελεσθεί μελλοντικά. Γι' αυτό χρειαζόμαστε πολλές νεαρές γυναίκες. Αφού παλινορθώσουμε τους γερουσιαστές, θα σταλούν οι νεαρές γυναίκες σε άλλη ήπειρο. Κάνοντας αυτό, μπορείτε να σώσετε την Αμερική»! (Master Speaks, σ. 1035).

Γίνεται αντιληπτό, ότι οι οπαδοί οδηγούνται σε απόλυτη εξάρτηση και είναι ικανοί να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή χωρίς αναστολές. Κάθε πρωί και κάθε βράδυ προσεύχονται: «... Θέλω να ακολουθήσω το υπόδειγμα του πατέρα μας και να επιτεθώ με θάρρος εναντίον του στρατοπέδου του εχθρού έως ότου το συντρίψω πλήρως με τα όπλα με τα οποία ΕΚΕΙΝΟΣ... νίκησε για μένα τον εχθρό Σατανά με τη σπορά του ίδρωτα για τη γη, των δακρύων για τους ανθρώπους, του αίματος για τον ουρανό... Είμαι υπερήφανος να γίνω παιδί του αληθινού συζυγικού Ζεύγους, υπερήφανος να συνεργώ για την οικοδομή του νέου κόσμου της καρδιάς. Θα αγωνισθώ με κίνδυνο της ζωής μου... Το υπόσχομαι και το ορκίζομαι».

Με αυτά τα δεδομένα πρέπει κλείνοντας, να υπογραμμίσουμε πως τα συνέδρια των διάφορων οργανώσεων του Μουν, ιδιαίτερα της ICUS, αποτελούν όργανα που τελικά τίθενται στην υπηρεσία της διάβρωσης της Εκκλησίας από ένα ψευδομεσσία.

Ορθόδοξοι θεολόγοι, που τυχόν συμμετέχουν για οποιονδήποτε λόγο, σε τέτοιες συναντήσεις, συντελούν στη διάβρωση της Εκκλησίας μας και της Χριστιανικής πίστης γενικότερα.

 

Πηγή: "Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων" π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου.

Αναδημοσίευση από: http://img.pathfinder.gr//clubs/files/60260/1.html

Τελευταία ενημέρωση: 8-10-2007.

Τελευταία ενημέρωση: 18-6-2009.

ΕΠΑΝΩ