1. Τι είναι ο «Χριστιανικός» Σιωνισμός

Ο «Χριστιανικός» Σιωνισμός είναι η κίνηση που υπάρχει κυρίως μεταξύ Ευαγγελικών φονταμενταλιστικών και Πεντηκοστιανών κύκλων και δευτερευόντως μεταξύ των Βαπτιστών των Η. Π. Α, και εκφράζει την αντίληψη, ότι οι Ιουδαίοι παρ' ότι αρνήθηκαν ν' αναγνωρίσουν τον Χριστό ως Μεσσία, παραμένουν πάντοτε στο ακέραιο ο εκλεκτός λαός του Θεού. Σύμφωνα με την κίνηση, το Ισραήλ έχει μέχρι σήμερα ειδική θέση στα πλαίσια του θείου σχεδιασμού για τον κόσμο και την ιστορία. Γι’ αυτό, κατά τους ισχυρισμούς του «Χριστιανικού» Σιωνισμού, κάθε λαός που αντιτίθεται η εναντιώνεται στο Ισραήλ εναντιώνεται στον Θεό.

Τις αντιλήψεις τους αυτές επιχειρούν να τις θεμελιώσουν στην Αγ. Γραφή, ούτως ώστε να μετατρέπουν την Αγ. Γραφή σε ιδεολογικό κείμενο, μέσω του οποίου ταυτίζονται με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές ενός κράτους. Χαρακτηριστική περίπτωση φονταμενταλιστή Ευαγγελικού τηλεϊεροκήρυκα, εκφραστή και οπαδού του Χριστιανικού Σιωνισμού, είναι η περίπτωση του γνωστού Pat Robertson, ιδρυτή από τη δεκαετία του 1960 στις Η. Π. Α. του «Christian Broadcasting Network»¹.

Ο εν λόγω φονταμενταλιστής Ευαγγελικός είχε δηλώσει ότι το εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε υποστεί ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν, ήταν «τιμωρία από τον Θεό για την αποχώρηση των Ισραηλινών στρατευμάτων από τη λωρίδα της Γάζας. (… ) Χώρισε τη γη του Θεού και, θα έλεγα, αλλοίμονο σε οποίον πρωθυπουργό του Ισραήλ ακολουθήσει ανάλογη πορεία!»².

Το έδαφος στο οποίο αναπτύχθηκε ο λεγόμενος «Χριστιανικός» Σιωνισμός είχε προετοιμαστεί και τροφοδοτείται μέχρι σήμερα από την λεγόμενη θεωρία των Οικονομιών (Dispensationalism)³ του John Nelson Darby (1800-1882), ιδρυτή της αιρετικής κίνησης των «Χριστιανών Αδελφών» ή «Πλυμούθιων». Στο σύστημα-θεωρία των Οικονομιών (Dispensatio nalism) κεντρική θέση έχει ο Ισραήλ και όχι η Χριστιανική Εκκλησία. Η θέση της Εκκλησίας κατανοείται μόνο ως μεγάλη παρένθεση στο όλο θεϊκό σχέδιο⁴. Ο Ισραήλ αποτελεί τον επίγειο λαό του Θεού, για τον οποίο στα έσχατα θα εκπληρωθούν στο ακέραιο τα όσα αναφέρονται στην Αγ. Γραφή. Η εν λόγω θεωρία, λόγω και άλλων παραμέτρων της (π.χ. αρπαγή της Εκκλησίας, χιλιαστική δοξασία κ. α.), τυγχάνει μέχρι σήμερα, όπως και στο παρελθόν, ευρύτατης αποδοχής παγκοσμίως μεταξύ των διαφόρων αποχρώσεων προτεσταντικών κλάδων και κινήσεων.

2. Ο «Χριστιανικός» Σιωνισμός στην Ελλάδα

Δυστυχώς, και ως μη όφειλε, αντιλήψεις που εκφράζουν το πνεύμα του «Χριστιανικού» Σιωνισμού παρουσιάστηκαν και στην πατρίδα μας. Εκπροσωπούνται από μια μικρή Πεντηκοστιανή ομάδα που έχει την επωνυμία «Χριστιανικό Κέντρο Αθηνών» και δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο, με την ονομασία «Χριστιανικό Κέντρο Λευκωσίας». Ο ποιμένας της εν λόγω Πεντηκοστιανής ομάδας έχει γράφει ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Ισραήλ. Το Έθνος, η χώρα και ο Λαός του Θεού». Στο βιβλίο αυτό αναπαράγει όχι μόνο τις αντιλήψεις του «Χριστιανικού» Σιωνισμού, αλλά, κατά την άποψή του, προσπαθεί να τις θεμελιώσει και αγιογραφικώς, θεωρώντας μάλιστα την ερμηνευτική κακοποίηση των αγιογραφικών χωρίων που κάνει, ως τη μόνη ορθή ερμηνεία τους. Ο εν λόγω όμως Πεντηκοστιανός δεν σταματά εδώ. Κατά τρόπο απαράδεκτο και ανιστόρητο κατηγορεί την Ορθόδοξη Εκκλησία στο εν λόγω βιβλίο του για αντισημιτισμό (σ. 52), ενώ σε άλλο βιβλίο που έχει γράφει, τη χαρακτηρίζει ως τη μεγαλύτερη αίρεση.

Θα ολοκληρώσουμε την αναφορά μας παραθέτοντας δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό, που είναι ταυτοχρόνως και μαρτυρίες πως οι οπαδοί του λεγόμενου Χριστιανικού Σιωνισμού δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν την Αγ. Γραφή ως Ιδεολογικό κείμενο για να δικαιολογούν τις πολιτικές επιλογές ενός κράτους. Αναφέρει λοιπόν στο βιβλίο του ο Πεντηκοστιανός συγγραφέας του ότι θα χρησιμοποιήσει την Αγ. Γραφή για να αποδείξει:

α) «ότι στο μεσανατολικό ζήτημα οι πιο αδικημένοι από όλους είναι οι Ισραηλίτες και όχι οι Παλαιστίνιοι. Αν υπάρχει κάποιος αδικημένος λαός σ' αυτό τον κόσμο σήμερα, αυτός είναι ο λαός του Ισραήλ». Και

β) αλλού πάλι αναφέρει: «Ευλογώ λοιπόν τον λαό Ισραήλ γιατί αν το κάνω θα ευλογηθώ από τον Θεό»⁵.

Υποσημειώσεις

1. Βλέπε H. Gasperh. Baerj. Sinabellj. Muller (Hrsg), Lexikon christlicher Kirchen und Sondergemeinschaften, Freiburgbaselwien 2009, σσ. 77, 89.

2. Βλέπε Εφημ. Βήμα, Αρ. Φ. 14661, 1212006, σ. 15.

3. Για την εν λόγω θεωρία επιλεκτικά βλέπε Wesley R. Willisjohn R. Master (Ed. ), Issues of Dispensationalism, Chicago 1994. Charles C. Rylie, Dispensationalism, Chicago 1995.

4. Βλέπε Craig A. Blaising and Darrell L. Bock (Ed. ), Dispensationalism, Israel and the Church, Grand Rapids, 1992.

5. Βλέπε Σταύρου Ιγνατίου, Ισραήλ. Το "Έθνος, η χώρα και ο Λαός του Θεού, Αθήνα 2005, σσ. 7, 9.