Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι
© Carl Olof Jonsson, Göteborg, Sweden
Κεφάλαιο 1ο
Το Ιστορικό μιας Ερμηνείας
Γ. Τζων Ακουίλα Μπράουν
Ο πρώτος ερμηνευτής που έγινε γνωστό πως κατέληξε σε μια περίοδο 2.520 ετών ήταν ο Τζων Ακουίλα Μπράουν, το 1823. Όμως, δε συνέδεσε αυτή την περίοδο με τους καιρούς των Εθνών του Λουκά 21/κα: 24. Γι’ αυτόν, οι καιροί των Εθνών ήταν μια περίοδος 1.260 σεληνιακών ετών, που αντιστοιχούν σε 1242 Ιουλιανά έτη (Βλ. Πίνακα Ι). Αν και δεν έχουν βρεθεί βιογραφικά στοιχεία του Μπράουν, αυτός επηρέασε την αποκαλυπτική σκέψη του καιρού του με έντονο τρόπο. Όχι μόνο υπήρξε ο πρωτουργός του υπολογισμού 2.520 ετών, αλλά ήταν και ο πρώτος που εφάρμοσε τις 2.300 μέρες - έτη του Δανιήλ 8/η: 14 στην περίοδο από το 457 π.Χ. ως το 1843 μ.Χ. Αρχικά, ο Μπράουν δημοσίευσε τους χρονολογικούς υπολογισμούς του σ' ένα άρθρο στο μηνιαίο Χριστιανικό Παρατηρητή [20] του Λονδίνου, το Νοέμβριο του 1810. Η χρονολογία 1843, σαν έτος λήξης των 2.300 ετών, έμελλε να αποτελέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος γύρω από αυτή την προφητεία, τόσο στην Αγγλία όσο και στις Η.Π.Α., αν και μερικοί ερμηνευτές όριζαν σαν έτος λήξης τους, το έτος 1844 (πράγμα που έκανε και ο Μπράουν αργότερα) ή το 1847. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οπαδοί του Μίλλερ αποδέχθηκαν ομόφωνα τη χρονολογία 1843. [21]
Ο υπολογισμός του Μπράουν, πως οι "επτά καιροί" του 4/δ' κεφαλαίου του Δανιήλ ήταν μια περίοδος 2.520 ετών, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1823 στο δίτομο έργο του Η Εσπέρα [22] ή Εσχάτη Σάλπιγγα του Ευλογητού και Μόνου Δεσπότου, του Βασιλέα των Βασιλέων και Κυρίου των Κυρίων: Ανάπτυξη των Μυστηρίων του Δανιήλ, τον Αγίου Ιωάννη και των Προφητών σχετικά με την Ανακαινισμένη Bασιλεία του Ισραήλ, κλπ. Ο ίδιος συγκεκριμένα γράφει πως ήταν ο πρώτος που έγραψε για το θέμα.
"Αν και στη διάρκεια των αιώνων έχουν γραφεί ογκώδεις και πολυπράγμονες τόμοι για προφητικά θέματα, ωστόσο, δεν έχω δει ποτέ ν' αγγίζει κανένας συγγραφέας το θέμα πάνω στο οποίο πρόκειται να αναφέρω μερικές παρατηρήσεις. Εμπιστεύομαι το έργο τούτο στην προσοχή του αναγνώστη, χωρίς αμφιταλάντευση, αλλά με την ισχυρή πεποίθηση πως θα συντελέσει επιπρόσθετα στην ενίσχυση της κλίμακας των προφητικών περιόδων που εκλαμβάνονται ως η βάση της εκπλήρωσης της προφητείας." [23]
Η ερμηνεία του Μπράουν για τους "επτά καιρούς" βασίζεται στο Δανιήλ 4/δ'. Πουθενά δεν αναφέρεται στους "επτά καιρούς" προφητικής τιμωρίας του Λευϊτικού 26/κς΄ 12-28, που κατευθύνεται ενάντια στον Ισραήλ, όπως έπραξαν άλλοι ερμηνευτές μετά απ’ αυτόν. "Ο Ναβουχοδονόσορ αποτελούσε τύπο", λέει ο Μπράουν, "των βασιλέων της τυραννικής γης, η δε βασιλεία του ήταν τύπος των τριών διαδοχικών βασιλειών που έμελλε να εγερθούν". Συνεπώς, οι "επτά καιροί" ή έτη της συμφοράς του Ναβουχοδονόσορα "συνιστούν μια μεγάλη εβδομάδα ετών, μια περίοδο δυο χιλιάδων πεντακοσίων είκοσι ετών που καλύπτουν τη διάρκεια των τεσσάρων τυραννικών μοναρχιών, στο τέλος της οποίας πρόκειται, σαν το Ναβουχοδονόσορα, να μάθουν πως "ο Ύψιστος είναι κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει δίδει αυτήν." Ο Μπράουν υπολογίζει τα 2.520 έτη από την αρχή της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα (604 π.Χ.) μέχρι το 1917 μ.Χ., όταν "η πλήρης δόξα της βασιλείας του Ισραήλ θα τελειώσει." [24]
Γρήγορα άλλοι ερμηνευτές ταύτισαν τα 2.520 έτη με τους καιρούς των Εθνών του Λουκά 21/κα΄ 24. Στις Προφητικές Συνδιασκέψεις του Άλμπουρι Παρκ, που διεξάγονταν στην Αγγλία, στο Άλμπουρι, νότια του Λονδίνου, οι καιροί των Εθνών ήταν ένα από τα συζητούμενα θέματα, από το 1826 και ύστερα. Από την πρώτη κιόλας συνάντηση, οι καιροί των Εθνών συνδυάστηκαν με την περίοδο των 2.520 ετών.[25] Πολλοί σχολιαστές της Βίβλου υπολόγισαν τους "επτά καιρούς των Εθνών" από την αιχμαλωσία του Μανασσή, το 677 π.Χ. Ένας από αυτούς ήταν ο Τζων Φράι (1775-1849) στο έργο του Ανεκπλήρωτες Προφητείες των Γραφών [26], που εκδόθηκε το 1835. Προφανώς, αυτό έγινε για να συμπέσει η λήξη των 2.520 ετών με τη λήξη των 2.300 ετών το 1843 ή 1844. Το ίδιο έτος, το 1835, ο Γουίλιαμ Πημ δημοσίευσε το έργο του Προειδοποίηση στις Έσχατες Μέρες, [27] στο οποίο όρισε σαν έτος λήξης των "επτά καιρών" το 1847. Είναι, ενδιαφέρον ότι αναπτύσσει τον υπολογισμό του, των 2.520 ετών των καιρών των Εθνών με Βάση τους "επτά καιρούς" που μνημονεύονται στο Λευιτικό 26/κς΄, όσο και τους "επτά καιρούς" του Δανιήλ 4/δ' : "Με άλλα λόγια οι κρίσεις για τις οποίες προειδοποίησε ο Μωυσής, θάπρεπε να διαρκέσουν επτά καιρούς, ή 2.520 έτη, καθώς και οι κρίσεις που αποκαλύπτονται στον Δανιήλ, οι οποίες θάπρεπε να περατωθούν με τον καθαρισμό του αγιαστηρίου μετά παρέλευση του μεγαλύτερου αριθμού ετών των 2.520."[28]
Άλλοι που απέβλεπαν στο έτος 1836 μ.Χ., ένα έτος προσδιορισμένο από το Γερμανό θεολόγο Τζ. Α. Μπένγκελ (1687-1752), προσπάθησαν να ορίσουν το τέλος των "επτά καιρών" εκείνη τη χρονιά. Το ίδιο έκανε και ο Γ. Α. Χολμς, πρύτανης του Κάσελ, στο βιβλίο του Ο Καιρός του Τέλους που κυκλοφόρησε το 1833. Όρισε σαν ημερομηνία της αιχμαλωσίας του Μανασσή από τον Εσαραδδών, το έτος 685 π.Χ. και, υπολογίζοντας τα 2.520 έτη από το έτος εκείνο, όριζε σαν τέλος των "επτά καιρών" το 1835-1836.
Ο Έντουαρντ Μπήκερστεθ (1786-1850), ευαγγελικός πρύτανης στο Γουάττον, Χαρτφορντσάιρ, προσπάθησε να βρει διάφορες χρονολογικές αφετηρίες για τη μέτρηση των επτά καιρών των Εθνών:
"Αν υπολογίσουμε πως η αιχμαλωσία του Ισραήλ άρχισε το 727 π.Χ., δηλαδή κατά την πρώτη αιχμαλωσία του Ισραήλ από τον Σαλμανασάρ, οι επτά καιροί θα τερματίζονταν το 1793, οπότε ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση. Ή οι καιροί των Εθνών άρχισαν να μετρούνται το 677 π.Χ., έτος έναρξης της αιχμαλωσίας από τον Εσαραδδών την ίδια περίοδο ο Μανασσής, βασιλιάς του Ιούδα, φέρθηκε σε αιχμαλωσία (Β΄ Βασ. 17/ιζ: 23, 24, Β' Χρον. 33/λγ: 11) οπότε θα τερματίζονταν το 1843. Ή αν ο υπολογισμός γίνει με αφετηρία το έτος 602 π.Χ., που ήταν το έτος της τελικής εκθρόνισης του Ιωακείμ από το Ναβουχοδονόσορα, οι "καιροί των Εθνών" θα τερματίζονταν το έτος 1918 μ.Χ. Όλες αυτές οι περίοδοι ίσως αναφέρονται σε αντίστοιχα γεγονότα κατά τη λήξη τους, και αξίζουν σοβαρής προσοχής." [29]
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
20. Brown, The Christian Observer.
21. Η Δευτέρα παρουσία αναμενόταν να λάβει χώρα στη διάρκεια του εβραϊκού έτους 1843/44, που υπολογιζόταν από Άνοιξη σε Άνοιξη. Έχει υποστηριχθεί ότι οι σχολιαστές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το 1843 θα έληγαν τα 2.300 χρόνια, ανεξάρτητα. Αν και ίσως αυτό είναι αλήθεια, δε μπορεί ν' αποδειχθεί. Είναι ενδιαφέρον πως το Christian Observer του Λονδίνου, της Αγγλίας, ένα περιοδικό που ξεκίνησε το 1802 και συχνά ασχολούνταν με την προφητεία, είχε επίσης μια Αμερικάνικη έκδοση, που εκδιδόταν στη Βοστώνη και κυκλοφορούσε άρθρο προς άρθρο παράλληλα με τη Βρετανική έκδοση. Έτσι, το άρθρο που έγραψε ο Brown για τα 2.300 χρόνια θα μπορούσε να είχε διαβαστεί από πολλούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήδη από το 1810. Γρήγορα μετά απ' αυτό, άρχισε να εμφανίζεται η χρονολογία 1843 και σε Αμερικανικές προφητικές αναλύσεις.
22. Brown, The Even-Tide.
23. Ίσως μερικοί έχουν την τάση να προβάλουν αντίρρηση σ' αυτή τη δήλωση, εξαιτίας του πίνακα που υπάρχει στις σελίδες 404 και 405 του έργου του Froom: The Prophetic Faith of Our Fathers, τόμ. IV. Είναι αλήθεια πως αυτός ο πίνακας φαίνεται να δείχνει ότι ο James Hatley Frere ήταν ο πρώτος που έγραψε για τα 2.520 χρόνια το 1813. Όμως, το τμήμα του πίνακα που βρίσκεται στην άκρη δεξιά στη σελίδα 405, με τον τίτλο Dating of Other Time Periods, (Χρονολόγηση Άλλων Περιόδων), δεν έχει σχέση με τη χρονολογική στήλη της ημερομηνίας έκδοσης στη σελίδα 404. Απλά αναφέρει τη γενική θέση του συγγραφέα για άλλες χρονολογικές περιόδους. Επιπλέον, ο Frere ποτέ δεν είχε την πεποίθηση πως οι καιροί των Εθνών (ή "οι επτά καιροί") είναι περίοδος 2.520 ετών. Στο πρώτο βιβλίο του για τις προφητείες: A Combined View of the Prophecies of Daniel, Esdras, and St. John (Συνδυασμένη Άποψη των Προφητειών του Δανιήλ, Έσδρα και Αγ. Ιωάννη), (London, 1815), δε διατυπώνει σχόλια για το Δανιήλ 4/δ' ή για το κατά Λουκά 24/κα: 24. Εξηγεί πως η "αγία πόλη" της Αποκάλυψης 11/ια: 2 είναι "η ορατή εκκλησία του Χριστού" καθώς και ότι στη διάρκεια της περιόδου των 1.260 ετών, ολόκληρη αυτή η πόλη καταπατείται από τα «Κοσμικά Έθνη», εκτός από τις εσωτερικές αυλές του ναού της." (σελ. 87). Αργότερα, ο Frere υπολόγισε τους καιρούς των Εθνών σαν περίοδο 2.450 ετών, από το 603 π.Χ. μέχρι το 1847 μ.Χ. Για παράδειγμα, δες το Βιβλίο του, The Great Continental Revolution, Making the Expiration of the Time of the Gentiles A.D. 1847-8 (Η Μεγάλη Ευρωπαϊκή Επανάσταση Σηματοδοτεί τη λήξη των Καιρών των Εθνών το 1847-48 μ.Χ.), (London, 1848). Σημειώστε ιδιαίτερα τις σελίδες 66-78.
Φυσικά, ο John A. Brown γνώριζε πολύ καλά τα πολλά σχετικά με την προφητεία συγγράμματα, τα οποία είχαν γραφεί τον ίδιο καιρό, ο δε Frere ήταν ένας από τους πασίγνωστους ερμηνευτές στην Αγγλία. Έτσι, δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητήσουμε τη δήλωση του ίδιου του Brown σχετικά με την προτεραιότητα.
24. John A. Brown, The Even-Tide (London: διάφοροι εκδότες, 1823), τόμ. II, σελ. 134, 135: τόμ. Ι, σελ. XLIII.
25. Henry Drumond, Dialogues on Prophecy (Διάλογοι επί της Προφητείας), (London, 1827), τόμ. Ι, σελ. 33, 34. Ο "Σόφρων" (ψευδώνυμο για τον πασίγνωστο σχολιαστή William Cuninghame) παρατίθεται να λέει πως ο Mede "θεωρεί τους καιρούς τον Εθνών με διπλή άποψη - πολιτική και πνευματική". Βιβλίο IV. 8, κατά το οποίο ο Cunighame αρχίζει τον υπολογισμό των 2.520 ετών από το έτος κατά το οποίο οι δέκα φυλές φέρθηκαν σε αιχμαλωσία από τον Σαλμανασάρ - γεγονός που το τοποθετεί χρονικά στο έτος 728 π.Χ. καταλήγοντας έτσι, στο έτος 1792 σαν το τελευταίο έτος τους ή χρονιά λήξης. Ο Κάνινγκαμ καταλήγει στα 2.520 χρόνια διπλασιάζοντας τα 1.260 χρόνια και όχι αναφερόμενος έτους "επτά καιρούς" του Δανιήλ 4/δ' ή στους λεγόμενους "επτά καιρούς" (επτάκις ΝΕΜ) του λευιτικού 26/κς΄. Αυτό το έκανε αργότερα κάποιος "Anastasius" (Henry Drummond) σε κάποια συζήτηση. (σελ. 324, 325) Ο Joseph Mede στον οποίο αναφέρθηκε ο Cuninghame ίσως ήταν ο σχολιαστής που πλησίασε περισσότερο την περίοδο των 2.520 ετών, πριν από το δέκατο έννατο αιώνα. Στα σχόλιά του σχετικά με τους καιρούς των Εθνών λέει: "Δεν αμφισβητώ παρά μόνο πως αυτοί οι Καιροί των Εθνών, με τους οποίους θα λήξει η Θλίψη των Εβραίων, είναι είτε οι Καιροί των Τεσσάρων Μοναρχιών γενικά (δηλαδή οι Καιροί αυτής της προφητευμένης Κυριαρχίας των Εθνών), είτε πρόκειται για τους Έσχατους Καιρούς της Τέταρτης Βασιλείας - Καιρό και Καιρούς και Ήμισυ Καιρού - πράγμα που είναι το ίδιο γεγονός..." Joseph Mede, The Works (Έργα), (London, 1664), Βιβλίο 4, σελ. 920. Όμως, ο Mede δεν προσδιορίζει το μήκος των Τεσσάρων Μοναρχιών.
Σχόλιο του μεταφραστή: Προφανώς, προκειμένου για το Λευιτικό 26/κς΄ υπάρχει παρανόηση. Το εδάφιο 21 αναφέρει: «…θέλω προσθέτει εις εσάς επταπλασίους πληγάς κατά τας αμαρτίας." (Ν.Ε.Μ., JB, I. Leeser) Ενώ άλλες μεταφράσεις αποδίδουν το "επταπλασίως" σαν "seven times" και έτσι η λέξη "time" που μπορεί να σημαίνει "φορά" ή "καιρός" παρεξηγήθηκε από τους αναγνώστες αυτών των μεταφράσεων που κατανόησαν τη φράση σαν "επτά καιροί" αντί της σωστής σημασίας επτά φορές, δηλαδή επταπλασίως.
26. John Fry, Unfulfilled Prophecies of Scripture, 1835.
27. William W. Pym, A Word of Warning in the Last Days, 1835.
28. Βρίσκεται στη σελίδα 48. Παρατίθεται από τον Froom, τόμ. III, σελ. 576.
29. Edward Bickersteth, A Scripture Help (Γραφικό Βοήθημα) που πρωτοεκδόθηκε το 1815. Μετά από το 1832 ο Bichersteth άρχισε να κηρύττει και να γράφει σχετικά με τις προφητείες επηρεάζοντας μετέπειτα εκδόσεις του: A Scripture Help. Η παραπομπή είναι από την δωδέκατη έκδοση (London, 1850), σελ. 235.
Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 24-1-2006.
Τελευταία ενημέρωση: 25-1-2006.