Συνήθως, ακόμη και ένας μη Χριστιανός ξέρει κάτι για τη Γη, τον ουρανό και τα άλλα στοιχεία αυτού του κόσμου, για την κίνηση και την τροχιά των άστρων κι ακόμη για το μέγεθος τους και τις σχετικές τους θέσεις, για τις προβλέψιμες εκλείψεις του ήλιου και της σελήνης, τους κύκλους των χρόνων και των εποχών, για τα είδη των ζώων, θάμνων, λίθων και λοιπών, και αυτή η γνώμη θεωρείται να είναι βέβαιη σύμφωνα με τη λογική και την πείρα.
Τώρα, είναι ένα άσχημο και επικίνδυνο πράγμα για έναν μη πιστό να ακούει ένα Χριστιανό, που φαινομενικά εκφράζει το νόημα της Αγίας Γραφής, να λέει ανοησίες γι' αυτά τα ζητήματα. Και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να προλάβουμε μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση, στην οποία ο κόσμος δείχνει ένα Χριστιανό να έχει μεγάλη άγνοια και να γελάει για αυτήν με περιφρόνηση.
Η ντροπή δεν είναι τόσο πολύ γιατί ένα άτομο που αγνοεί χλευάζεται, αλλά γιατί ο κόσμος έξω από το περιβάλλον της πίστης νομίζει ότι οι ιεροί συγγραφείς μας υποστηρίζουν τέτοιες γνώμες και, προς μεγάλη ζημία αυτών για τη σωτηρία των οποίων κοπιάζουμε, οι συγγραφείς της Γραφής μας κριτικάρονται και απορρίπτονται σαν αμαθείς άνθρωποι. Όταν βρίσκουν ένα Χριστιανό να κάνει λάθη σε ένα πεδίο που αυτοί γνωρίζουν καλά και τον ακούν να υποστηρίζει τις ανόητες γνώμες του για τα βιβλία μας, πώς θα πιστέψουν αυτά τα βιβλία σε ζητήματα γύρω από την ανάσταση των νεκρών, την ελπίδα για αιώνια ζωή και τη βασιλεία των ουρανών, όταν νομίζουν ότι οι σελίδες τους είναι γεμάτες λάθη για πράγματα που αυτοί έχουν μάθει από πείρα και λογική;