Αρχίζει αυστηρά επιστημονική έρευνα για την αστρολογία, που "θα επικεντρωθεί στην προέλευση της γνώσης για τον ζωδιακό κύκλο, για ποιο λόγο χρησιμοποιείται και γιατί γίνεται κατάχρησή του", τόνιζε ο πρόεδρος του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Freie Universität Berlin / FU) Γκιούντερ Τσίγκλερ στα εγκαίνια του νέου «Ινστιτούτου Ιστορίας της Γνώσης της Αρχαιότητας» τον περασμένο Ιούνιο.

Στο χρηματοδοτούμενο με 2,5 εκατομμύρια ευρώ από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC) πενταετές πρόγραμμα, συμμετέχουν επίσης το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, η Ακαδημία του Βερολίνου, το Κέντρο Αϊνστάιν, το Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ και τα Μουσεία Αρχαιοτήτων της γερμανικής πρωτεύουσας.

Ο Αμερικανός επικεφαλής του νέου Ινστιτούτου, καθηγητής Ασυρολογίας και γλωσσολογικής ανθρωπολογίας Τζάστιν Κέιλ Τζόνσον, δεσμεύτηκε μάλιστα ότι το Ινστιτούτο θα γίνει «ένας συνδετικός κρίκος και μια δεξαμενή σκέψης μεταξύ της αρχαιολογίας και των κλασικών σπουδών, των ανθρωπιστικών, των φυσικών επιστημών αλλά και των δοξασιών».

Η διεπιστημονική αυτή προσέγγιση ρίχνει μια νέα ματιά γύρω από την προέλευση και διάδοση του ζωδιακού κύκλου και των πολυεπίπεδων διαπολιτισμικών χαρακτηριστικών του. Η πρώτη ολοκληρωμένη έρευνα του ζωδιακού κύκλου συμπεριλαμβάνει κειμενικές και εικονογραφικές πηγές από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Στόχος της είναι η διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους έτυχε αυτής της εκπληκτικά ευρύτατης αποδοχής διαχρονικά.

Ο επικεφαλής του προγράμματος Mατιέ Όσεντραϊβερ, αστροφυσικός και καθηγητής Ασυριολογίας, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο ARD απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε: «Τέτοιες προβλέψεις και ωροσκόπια βασίζονται κυρίως σε αναλογικά εφαρμοσμένα προκαθορισμένα δεδομένα, ότι λχ ο ένας πλανήτης έχει θετική και ο άλλος αρνητική επίδραση. Πρόκειται για ψευδοεπιστημονικά κριτήρια».

Εξάλλου, σύμφωνα με τον Ίππαρχο (190-120π.Χ), -και την NASA- ο άξονας της Γης μετατοπίζεται λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, όπως ο άξονας μιας περιστρεφόμενης σβούρας. Δεδομένου ότι έτσι οι αστερισμοί «μετακινούνται» περίπου ανά 2000 χρόνια με τον ρυθμό ενός ζωδίου προς τα πίσω, η χρήση του ζωδιακού κύκλου όπως τον θεμελίωσαν οι Βαβυλώνιοι, είναι πλέον λανθασμένη. Επομένως, η προαναφερθείσα πρόβλεψη είναι εκτός τόπου και ιδίως εκτός… αστρικού χρόνου. 

Κατά τον Όσεντραϊβερ για να μπορέσουν οι Βαβυλώνιοι να εφεύρουν τα ζώδια και να συντάξουν ωροσκόπια πριν από 2.500 χρόνια έπρεπε να συντρέξουν: «Πρώτον, μια μακρά παρατήρηση και καταγραφή των κινήσεων των ουράνιων σωμάτων και δεύτερον, η ανάπτυξη μαθηματικών τεχνικών και εργαλείων ώστε να υπολογίζουν τις τροχιές των πλανητών και των αστεριών. Ο ζωδιακός κύκλος που επινόησαν είναι μια λωρίδα ουρανού που εκτείνεται μερικές μοίρες κάτω και μερικές πάνω από τη φαινομενική τροχιά του Ήλιου (εκλειπτική) κατά την διάρκεια του έτους. Επινόησαν έτσι μια μαθηματική κατασκευή: την χώρισαν σε δώδεκα τομείς των 30 μοιρών τον καθένα, που περιελάμβαναν ισάριθμους αστερισμούς (δεν συμπεριέλαβαν τον Οφιούχο, μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη) για να αντιστοιχούν στους δώδεκα μήνες και τους απεικόνισαν με μια μορφή, ένα όνομα και μια συγκεκριμένη σημασία.

Αυτό ήταν κάτι νέο. Οι Βαβυλώνιοι διαμόρφωσαν έτσι ένα σύνολο γνώσεων, βάσει του οποίου υπολόγιζαν σε ποιο σημείο του ζωδιακού κύκλου βρίσκονται ποιοι πλανήτες και διατύπωναν ερμηνείες με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το γιατί δεν το γνωρίζουμε. Η «Ζωδιακή Στροφή» σηματοδοτεί πάντως ένα σημείο καμπής, μια επανάσταση στην πολιτιστική και επιστημονική ιστορία της ανθρωπότητας διότι συμπίπτει με μια «μαθηματική-αστρονομική στροφή» και με μια «ατομική-αστρολογική στροφή», αφού αρχικά το ωροσκόπιο χρησιμοποιήθηκε για να προβλεφθεί το μέλλον των βασιλέων, αλλά στη συνέχεια αποκρυπτογραφούσε και το μέλλον των κοινών θνητών.

Κατά τους Βαβυλώνιους, τα ουράνια σώματα έστελναν θεϊκά μηνύματα στους ανθρώπους και η αστρολογία χρησίμευε για την ερμηνεία και την κατανόησή τους. Αστρονομία και Αστρολογία συγχέονταν, ενώ οι σοφοί της εποχής ήταν ταυτόχρονα και ιερείς, όπως συνέβη και σε άλλους πολιτισμούς».