Εκτός από το υπερήφανο πνεύμα τους, που τους κάνει να θεωρούν τους άλλους βρώμικους και τους εαυτούς τους καθαρούς, φταίνε κι άλλοι παράγοντες.

Φταίει το ότι ποτέ δεν ερεύνησαν σε βάθος τα δόγματα τής Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Εάν εξαιρέσουμε όσους δεν ήταν ποτέ βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εκείνοι που ήταν και που έγιναν μέλη τέτοιων ομάδων, (ακόμα και ΄΄Ορθοδόξων΄΄ ευσεβιστικών ομάδων), ήταν άνθρωποι με λίγη, ή καθόλου σχέση με την Εκκλησία τού Κυρίου.  Ακόμα και αν πήγαιναν συχνά στην Εκκλησία ή σε κατηχήσεις, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να ψάξουν βαθειά τη σημασία του κάθε πράγματος τής πίστεως.  Η ζωή τους, ήταν ανέμελη, ξένη προς την Ορθόδοξη ζωή, και ο Θεός ήταν γι’ αυτούς, ένας μακρυνός άγνωστος.  Απλά, ποτέ δεν ερεύνησαν μόνοι τους.  Περίμεναν πάντοτε άλλος να τρέξει γι’ αυτούς, άλλος να τους τραβάει παντού, (όπου τους έλεγαν ότι υπήρχε ο Θεός).

Έτσι, έπεσαν θύματα τού πρώτου αιρετικού που τους μίλησε για τη δική του άγνωστη πίστη.  Και λόγω τής ως τότε αδιαφορίας τους, ο Θεός τους παρέδωσε στο σκότος τής αίρεσης, μήπως έτσι αποκτήσουν μέτρο σύγκρισης, και κάποτε εκτιμήσουν αυτό που είχαν και δεν γνώριζαν. 

Εάν μόνο γνώριζαν την πίστη τους, την Ορθόδοξη αιώνια αλήθεια τής Εκκλησίας, ποτέ δεν θα έπεφταν στα νύχια τής Ευσεβοφάνειας.  Και ενώ ποτέ δεν έψαξαν για την Ορθόδοξη πίστη στην οποία τους βάπτισαν, τώρα καταναλώνουν τη ζωή τους μελετώντας διδασκαλίες και συνήθειες ξένες τού Ευαγγελίου.  Τώρα πια, οι περισσότεροι απ’ αυτούς, όταν μας ρωτούν για την Ορθόδοξη θέση σε διάφορα θέματα, δεν είναι για να μάθουν, μα για να επιχειρηματολογήσουν, και να επικρίνουν.