Εισαγωγή // Περιεχόμενα // Kεφάλαιο 2ο
Η εμφάνιση του Γιαχβέ στον Μωυσή
Το πρώτο σπουδαίο ζήτημα που πρέπει να εξετάσουμε είναι το εξής: Εμφανίστηκε ο Θεός στον Μωϋσή ή δεν εμφανίστηκε; Δηλαδή ο Μωϋσής γράφει αληθινά γεγονότα στην Πεντάτευχο ή γράφει μυθοπλασίες; Ποία είναι η άποψη επί του θέματος της Καινής Διαθήκης; Ας δούμε πρώτα τι γράφει ο Μωϋσής στο βιβλίο της Εξόδου στην Παλαιά Διαθήκη.
«Καί Μωυσής ην ποιμαίνων τα πρόβατα Ιοθόρ τού
γαμβρού αυτού τού ιερέως Μαδιάμ και ήγαγε τα πρόβατα υπό την έρημον και ήλθεν
εις το όρος Χωρήβ. Ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εν πυρί φλογός εκ τού βάτου, και
ορά ότι ο βάτος καίεται πυρί, ο δε βάτος ου κατεκαίετο. Είπε δε Μωυσής:
παρελθών όψομαι το όραμα το μέγα τούτο, ότι ου κατακαίεται ο βάτος.
Ως δε είδε Κύριος ότι προσάγει ιδείν, εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ τού βάτου
λέγων:
Μωυσή, Μωυσή!
Ο δε είπε:
-Τι εστι;
Ο δε είπε:
-Μη εγγίσης ώδε. Λύσαι το υπόδημα εκ των ποδών
σου. ο γάρ τόπος, εν ω συ έστηκας, γη αγία εστί.
Και είπεν: Εγώ ειμι ο Θεός τού πατρός σου, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και
Θεός Ιακώβ.
Απέστρεψε δε Μωυσής το πρόσωπον αυτού. ευλαβείτο γάρ κατεμβλέψαι ενώπιον τού
Θεού. Είπε δε Κύριος προς Μωυσήν:
Ιδών είδον την κάκωσιν τού λαού μου τού εν
Αιγύπτω και της κραυγής αυτών ακήκοα από των εργοδιωκτών. οίδα γάρ την οδύνην
αυτών, και κατέβην εξελέσθαι αυτούς εκ χειρός των Αιγυπτίων και εξαγαγείν
αυτούς εκ της γής εκείνης και εισαγαγείν αυτούς εις γήν αγαθήν και πολλήν, εις
γήν ρέουσαν γάλα και μέλι, εις τον τόπον των Χαναναίων και Χετταίων και
Αμορραίων και Φερεζαίων και Γεργεσαίων και Ευαίων και Ιεβουσαίων και νύν ιδού
κραυγή των υιών Ισραήλ ήκει προς με, καγώ εώρακα τον θλιμμόν, ον οι Αιγύπτιοι
θλίβουσιν αυτούς. και νύν δεύρο αποστείλω σε προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου, και
εξάξεις τον λαόν μου τους υιούς Ισρήλ εκ γής Αιγύπτου.
Και είπε Μωυσής προς τον Θεόν:
-Τις ειμι εγώ, ότι πορεύσομαι προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου, και ότι εξάξω τους υιούς Ισραήλ εκ γής Αιγύπτου;
Είπε δε ο Θεός Μωυσή λέγων:
-Ότι έσομαι μετά σού, και τούτό σοι το σημείον, ότι εγώ σε εξαποστέλλω εν τώ εξαγαγείν σε τον λαόν μου εξ Αιγύπτου και λατρεύσετε τώ Θεώ εν τώ όρει τούτω.
Και είπε Μωυσής προς τον Θεόν:
-Ιδού εγώ εξελεύσομαι προς τους υιούς Ισραήλ, και ερώ προς αυτούς: ΄΄ο Θεός των πατέρων ημών απέσταλκέ με προς υμάς΄΄. ερωτήσουσί με: ΄΄Τι όνομα αυτώ;΄΄ Τι ερώ προς αυτούς;
Και είπεν ο Θεός προς Μωυσήν λέγων:
-Εγώ ειμι ο ών.
και είπεν: ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: ο ών απέσταλκέ με προς υμάς.
και είπεν ο Θεός πάλιν προς Μωυσήν: Ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: ΄΄Κύριος
ο Θεός των πατέρων ημών, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ απέσταλκέ με
προς υμάς. τούτό μου εστιν όνομα αιώνιον και μνημόσυνον γενεών γενεαίς΄΄. ελθών
ούν συνάγαγε την γερουσίαν των υιών Ισραήλ και ερείς προς αυτούς: ΄΄Κύριος ο
Θεός των πατέρων ημών ώπταί μοι, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ,
λέγων: επισκοπή επέσκεμμαι υμάς και όσα συμβέβηκεν υμίν εν Αιγύπτω.΄΄
Και είπεν:
Αναβιβάσω υμάς εκ της κακώσεως των Αιγυπτίων εις
την γήν των Χαναναίων και Χετταίων και Αμορραίων και Φερεζαίων και Γεργεσαίων
και Ευαίων και Ιεβουσαίων, εις γήν ρέουσαν γάλα και μέλι. και εισακούσονταί σου
της φωνής. και εισελεύση σύ και η γερουσία Ισραήλ προς Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου
και ερείς προς αυτόν: ΄΄ο Θεός των Εβραίων προσκέκληται ημάς. πορευσόμεθα ούν
οδόν τριών ημερών εις την έρημον, ίνα θύσωμεν τώ Θεώ ημών΄΄. εγώ δε οίδα ότι ου
προήσεται υμάς Φαραώ βασιλεύς Αιγύπτου πορευθήναι, εάν μη μετά χειρός κραταιάς.
και εκτείνας την χείρα πατάξω τους Αιγυπτίους εν πάσι τοίς θαυμασίοις μου, οίς
ποιήσω εν αυτοίς, και μετά ταύτα εξαποστελεί υμάς. Και δώσω χάριν τώ λαώ τούτω
εναντίον των Αιγυπτίων. όταν δε αποτρέχητε, ουκ απελεύσεσθε κενοί. αλλά αιτήσει
γυνή παρά γείτονος και συσκήνου αυτής σκεύη αργυρά και χρυσά και ιματισμόν, και
επιθήσετε επί τους υιούς υμών και επί τας θυγατέρας υμών και σκυλεύσετε τους
Αιγυπτίους» ( Έξοδ. 3/γ΄ 1 – 22 ).
Ο Μωϋσής λέγει ότι του παρουσιάστηκε ο Θεός .
Μάλιστα όπως διαβάζουμε, έγινε ο εξής διάλογος ανάμεσα στον Θεό και τον Μωϋσή.
Ο Μωϋσής ερωτά τον Θεό ποίο είναι το Όνομά του. Ο Θεός απαντά «εγώ ειμι ο ών»
(Έξοδ. 3/γ΄ 14).
(Εβραϊκό Κείμενο: ΕΧΓΙΕ ΑΣΕΡ ΕΧΓΙΕ = ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ)
Και συνεχίζει ο Θεός : «ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: ο Ων απέσταλκέ
με προς υμάς» (Έξοδ. 3/γ΄ 14). Ο «Ων» στα Εβραϊκά,
είναι: «ΕΧΓΙΕ» (
),
και σημαίνει: «ΕΙΜΑΙ».
Και καταλήγει ο Θεός : «ούτως ερείς τοίς υιοίς Ισραήλ: Κύριος ο Θεός των πατέρων ημών, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ απέσταλκέ με προς υμάς: τούτό μου εστιν όνομα αιώνιον και μνημόσυνον γενεών γενεαίς» (Έξοδ. 3/γ΄ 15 κατά τους Ο΄)
Αν και οι Εβδομήκοντα (Ο΄) εδώ, μεταφράζουν την υπογραμμισμένη λέξη: «Κύριος», το Εβραϊκό κείμενο, στο σημείο που λέει «Κύριος», έχει τη λέξη: «Γιαχβέ», που σημαίνει: «ο Είναι».
Και τώρα να εξετάσουμε τι λέγει η Καινή Διαθήκη
σχετικά με τα παραπάνω, αλλά και γενικώς με τα αναφερόμενα στην Πεντάτευχο. Ας
αρχίσουμε με την απολογία του Πρωτομάρτυρα Στέφανου :
«Άνδρες αδελφοί και πατέρες, ακούσατε. ο Θεός
της δόξης ώφθη τώ πατρί ημών Αβραάμ όντι εν τή Μεσοποταμία πριν ή κατοικήσαι
αυτόν εν Χαρράν, και είπε προς αυτόν: έξελθε εκ της γής σου και εκ της
συγγενείας σου, και δεύρο εις γήν ήν αν σοι δείξω. τότε εξελθών εκ γής Χαλδαίων
κατώκησεν εν Χαρράν. κακείθεν μετά το αποθανείν τον πατέρα αυτού μετώκισεν αυτόν
εις την γήν ταύτην εις ήν υμείς νύν κατοικείτε. και ουκ έδωκεν αυτώ κληρονομίαν
εν αυτή ουδέ βήμα ποδός, και επηγγείλατο δούναι αυτώ εις κατάσχεσιν αυτήν και τώ
σπέρματι αυτού μετ' αυτόν, ουκ όντος αυτώ τέκνου. ελάλησε δε ούτως ο Θεός, ότι
έσται το σπέρμα αυτού πάροικον εν γη αλλοτρία, και δουλώσουσιν αυτό και
κακώσουσιν έτη τετρακόσια. και το έθνος ώ εάν δουλεύσωσι κρινώ εγώ, είπεν ο
Θεός. και μετά ταύτα εξελεύσονται και λατρεύσουσί μοι εν τώ τόπω τούτω. και
έδωκεν αυτώ διαθήκην περιτομής. και ούτως εγέννησε τον Ισαάκ και περιέτεμεν
αυτόν τή ημέρα τή ογδόη, και Ισαάκ τον Ιακώβ, και Ιακώβ τους δώδεκα πατριάρχας.
Καί οι πατριάρχαι ζηλώσαντες τον Ιωσήφ απέδοντο
εις Αίγυπτον. και ήν ο Θεός μετ' αυτού, και εξείλετο αυτόν εκ πασών των θλίψεων
αυτού, και έδωκεν αυτώ χάριν και σοφίαν εναντίον Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου, και
κατέστησεν αυτόν ηγούμενον επ' Αίγυπτον και όλον τον οίκον αυτού. ήλθε δε λιμός
εφ' όλην την γήν Αιγύπτου και Χαναάν και θλίψις μεγάλη, και ουχ εύρισκον
χορτάσματα οι πατέρες ημών. ακούσας δε Ιακώβ όντα σίτα εν Αιγύπτω εξαπέστειλε
τους πατέρας ημών πρώτον. και εν τώ δευτέρω ανεγνωρίσθη Ιωσήφ τοίς αδελφοίς
αυτού και φανερόν εγένετο τώ Φαραώ το γένος τού Ιωσήφ. αποστείλας δε Ιωσήφ
μετεκαλέσατο τον πατέρα αυτού Ιακώβ και πάσαν την συγγένειαν αυτού εν ψυχαίς
εβδομήκοντα πέντε. κατέβη δε Ιακώβ εις Αίγυπτον και ετελεύτησεν αυτός και οι
πατέρες ημών, και μετετέθησαν εις Συχέμ και ετέθησαν εν τώ μνήματι ώ ωνήσατο
Αβραάμ τιμής αργυρίου παρά των υιών Εμμόρ τού Συχέμ.
Καθώς δε ήγγιζεν ο χρόνος της επαγγελίας ήν
ώμοσεν ο Θεός τώ Αβραάμ, ηύξησεν ο λαός και επληθύνθη εν Αιγύπτω, άχρις ού
ανέστη βασιλεύς έτερος, ός ουκ ήδει τον Ιωσήφ. ούτος κατασοφισάμενος το γένος
ημών εκάκωσε τους πατέρας ημών τού ποιείν έκθετα τα βρέφη αυτών, εις το μη
ζωογονείσθαι. εν ώ καιρώ εγεννήθη Μωϋσής, και ήν αστείος τώ Θεώ? ός ανετράφη
μήνας τρεις εν τώ οίκω τού πατρός αυτού. εκτεθέντα δε αυτόν ανείλετο αυτόν η
θυγάτηρ Φαραώ και ανεθρέψατο αυτόν εαυτή εις υιόν. και επαιδεύθη Μωϋσής πάση
σοφία Αιγυπτίων, ήν δε δυνατός εν λόγοις και εν έργοις.
Ως δε επληρούτο αυτώ τεσσαρακονταετής χρόνος,
ανέβη εις την καρδίαν αυτού επισκέψασθαι τους αδελφούς αυτού τους υιούς Ισραήλ.
και ιδών τινα αδικούμενον ημύνατο, και εποιήσατο εκδίκησιν τώ καταπονουμένω
πατάξας τον Αιγύπτιον. ενόμιζε δε συνιέναι τους αδελφούς αυτού ότι ο Θεός διά
χειρός αυτού δίδωσιν αυτοίς σωτηρίαν. οι δε ου συνήκαν. τή τε επιούση ημέρα
ώφθη αυτοίς μαχομένοις, και συνήλασεν αυτούς εις ειρήνην ειπών: άνδρες, αδελφοί
εστε υμείς. ίνα τι αδικείτε αλλήλους; ο δε αδικών τον πλησίον απώσατο αυτόν
ειπών: τις σε κατέστησεν άρχοντα και δικαστήν εφ' ημών; μη ανελείν με σύ θέλεις
ον τρόπον ανείλες εχθές τον Αιγύπτιον; έφυγε δε Μωϋσής εν τώ λόγω τούτω, και
εγένετο πάροικος εν γη Μαδιάμ, ού εγέννησεν υιούς δύο.
Καί πληρωθέντων ετών τεσσαράκοντα ώφθη αυτώ εν
τή ερήμω τού όρους Σινά άγγελος Κυρίου εν φλογί πυρός βάτου. ο δε Μωϋσής ιδών
εθαύμαζε το όραμα. προσερχομένου δε αυτού κατανοήσαι εγένετο φωνή Κυρίου προς
αυτόν: εγώ ο Θεός των πατέρων σου, ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός
Ιακώβ. έντρομος δε γενόμενος Μωϋσής ουκ ετόλμα κατανοήσαι. είπε δε αυτώ ο
Κύριος: λύσον το υπόδημα των ποδών σου. ο γάρ τόπος εν ώ έστηκας γη αγία εστίν.
ιδών είδον την κάκωσιν τού λαού μου τού εν Αιγύπτω και τού στεναγμού αυτών
ήκουσα, και κατέβην εξελέσθαι αυτούς. και νύν δεύρο αποστελώ σε εις Αίγυπτον.
Τούτον τον Μωϋσήν ον ηρνήσαντο ειπόντες: τις σε
κατέστησεν άρχοντα και δικαστήν; τούτον ο Θεός άρχοντα και λυτρωτήν απέστειλεν
εν χειρί αγγέλου τού οφθέντος αυτώ εν τή βάτω. ούτος εξήγαγεν αυτούς ποιήσας
τέρατα και σημεία εν γη Αιγύπτω και εν Ερυθρά θαλάσση και εν τή ερήμω έτη
τεσσαράκοντα. ούτός εστιν ο Μωϋσής ο ειπών τοίς υιοίς Ισραήλ: προφήτην υμίν
αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ. αυτού ακούσεσθε. ούτός
εστιν ο γενόμενος εν τή εκκλησία εν τή ερήμω μετά τού αγγέλου τού λαλούντος αυτώ
εν τώ όρει Σινά και των πατέρων ημών, ός εδέξατο λόγια ζώντα δούναι ημίν, ώ ουκ
ηθέλησαν υπήκοοι γενέσθαι οι πατέρες ημών, αλλά απώσαντο και εστράφησαν τή
καρδία αυτών εις Αίγυπτον ειπόντες τώ Ααρών: ποίησον ημίν θεούς οί
προπορεύσονται ημών. ο γάρ Μωϋσής ούτος, ός εξήγαγεν ημάς εκ γής Αιγύπτου, ουκ
οίδαμεν τι γέγονεν αυτώ. και εμοσχοποίησαν εν ταίς ημέραις εκείναις και
ανήγαγον θυσίαν τώ ειδώλω, και ευφραίνοντο εν τοίς έργοις των χειρών αυτών.
έστρεψε δε ο Θεός και παρέδωκεν αυτούς λατρεύειν τή στρατιά τού ουρανού, καθώς
γέγραπται εν βίβλω των προφητών: μη σφάγια και θυσίας προσηνέγκατέ μοι έτη
τεσσαράκοντα εν τή ερήμω, οίκος Ισραήλ; και ανελάβετε την σκηνήν τού Μολόχ και
το άστρον τού θεού υμών Ρεμφάν, τους τύπους ούς εποιήσατε προσκυνείν αυτοίς. και
μετοικιώ υμάς επέκεινα Βαβυλώνος.
Η σκηνή τού μαρτυρίου ήν τοίς πατράσιν ημών εν
τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι αυτήν κατά τον τύπον ον
εωράκει. ήν και εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών μετά Ιησού εν τή
κατασχέσει των εθνών ών έξωσεν ο Θεός από προσώπου των πατέρων ημών, έως των
ημερών Δαυίδ. ός εύρε χάριν ενώπιον τού Θεού και ητήσατο ευρείν σκήνωμα τώ Θεώ
Ιακώβ.
Σολομών δε ωκοδόμησεν αυτώ οίκον. αλλ' ουχ ο
ύψιστος εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, καθώς ο προφήτης λέγει: ο ουρανός μοι
θρόνος, η δε γη υποπόδιον των ποδών μου. ποίον οίκον οικοδομήσετέ μοι, λέγει
Κύριος, ή τις τόπος της καταπαύσεώς μου; ουχί η χείρ μου εποίησε ταύτα πάντα;
Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τή καρδία και τοίς ωσίν, υμείς αεί τώ Πνεύματι τώ
αγίω αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. τίνα των προφητών ουκ εδίωξαν
οι πατέρες υμών; και απέκτειναν τους προκαταγγείλαντας περί της ελεύσεως τού
δικαίου, ού νύν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε. οίτινες ελάβετε τον νόμον
εις διαταγάς αγγέλων και ουκ εφυλάξατε». (Πράξ.
7/ζ΄ 2 – 53).
Ο Χριστιανός Πρωτομάρτυρας Στέφανος, ονομάζει ΘΕΟ και ΚΥΡΙΟ το
πρόσωπο που συνομίλησε με τον Μωϋσή. Ο Άγιος Στέφανος, ως Εβραίος στην
καταγωγή, γνώριζε πολύ καλά ότι ο Μωϋσής έγραψε στα Εβραϊκά ότι το όνομα του
Θεού είναι Γιαχβέ. Ο Άγιος Στέφανος, ο μεγάλος αυτός Άγιος της Εκκλησίας του
Χριστού, αναγνωρίζει την ύπαρξη και την θεότητα του Γιαχβέ. Παραδέχεται ότι ο
Γιαχβέ είναι ο Αληθινός Θεός ο οποίος παρουσιάστηκε στον Μωϋσή. Μάλιστα μετά την
ομολογία αυτή, αξιώνεται να δει τον Ιησού Χριστό να βρίσκεται στα δεξιά του
Θεού.
«Υπάρχων δε πλήρης Πνεύματος αγίου, ατενίσας εις τον ουρανόν είδε δόξαν Θεού και
Ιησούν εστώτα εκ δεξιών τού Θεού, και είπεν: Ιδού θεωρώ τους ουρανούς
ανεωγμένους και τον υιόν τού ανθρώπου εκ δεξιών τού Θεού εστώτα»
(Πράξ. 7/ζ΄ 55 – 56).
Πριν προχωρήσουμε καλό θα ήταν να υπογραμμίσουμε ένα σημείο της απολογίας του
Αγίου Στεφάνου: «Η σκηνή τού μαρτυρίου
ήν τοίς πατράσιν ημών εν τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι
αυτήν κατά τον τύπον ον εωράκει. ήν και εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών
μετά Ιησού εν τή κατασχέσει των εθνών ών έξωσεν ο Θεός από προσώπου των
πατέρων ημών, έως των ημερών Δαυίδ» (Πράξ. 7/ζ΄
44–45).
Ο Άγιος Στέφανος λέγει ότι ο Θεός ήταν Αυτός που
έξωσε τα έθνη (τα οποία κατοικούσαν στην γη της επαγγελίας) από προσώπου των
Εβραίων.
Το ίδιο λέγει και ο Απ. Παύλος: «αναστάς δε Παύλος και κατασείσας τή χειρί
είπεν: Άνδρες Ισραηλίται και οι φοβούμενοι τον Θεόν, ακούσατε. ο Θεός τού
λαού τούτου Ισραήλ εξελέξατο τους πατέρας ημών, και τον λαόν ύψωσεν εν τή
παροικία εν γη Αιγύπτω, και μετά βραχίονος υψηλού εξήγαγεν αυτούς εξ αυτής, και
ως τεσσαρακονταετή χρόνον ετροποφόρησεν αυτούς εν τή ερήμω, και καθελών έθνη
επτά εν γη Χαναάν κατεκληρονόμησεν αυτοίς την γήν αυτών»
(Πράξ. 13/ιγ΄ 16–19).
Ο Θεός στον οποίο αναφέρονται οι Χριστιανοί Άγιοι, (Στέφανος και Παύλος), είναι
ο Αληθινός Θεός (δηλαδή ο Γιαχβέ). Δεν αναφέρονται σε ψεύτικο Θεό ο Απ. Παύλος
και ο Άγιος Στέφανος. Αυτοί λοιπόν οι αρχαιολάτρες, που με αφορμή το γεγονός της
εξώσεως των επτά Εθνών και της κατάσχεσης της γης τους από τους Εβραίους,
ονομάζουν τον Γιαχβέ ΣΦΑΓΙΟΛΑΤΡΗ, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υβρίζουν τον Θεό
των Χριστιανών. Ο Θεός τιμώρησε τα επτά έθνη, (Χαναναίοι, Χετταίοι, Αμορραίοι,
Φερεζαίοι, Γεργεσαίοι, Ευαίοι, Ιεβουσαίοι), για τις φοβερές αμαρτίες τους και
έδωσε την γη τους στους Εβραίους με την εντολή να μην διαπράξουν και αυτοί τις
ίδιες ασέβειες.
Τώρα θα εξετάσουμε την άποψη του Ιησού Χριστού σχετικά με την εμφάνιση
του Γιαχβέ στον Μωϋσή:
«Καί έρχονται Σαδδουκαίοι προς αυτόν,
οίτινες λέγουσιν ανάστασιν μη είναι, και επηρώτων αυτόν λέγοντες: Διδάσκαλε,
Μωϋσής έγραψεν ημίν ότι εάν τινος αδελφός αποθάνη και καταλίπη γυναίκα, και
τέκνα μη αφή, ίνα λάβη ο αδελφός αυτού την γυναίκα αυτού και εξαναστήση σπέρμα
τώ αδελφώ αυτού. επτά ούν αδελφοί ήσαν. και ο πρώτος έλαβε γυναίκα, και
αποθνήσκων ουκ αφήκε σπέρμα. και ο δεύτερος έλαβεν αυτήν, και απέθανε και ουδέ
αυτός ουκ αφήκε σπέρμα. και ο τρίτος ωσαύτως. και έλαβον αυτήν οι επτά, και ουκ
αφήκαν σπέρμα. εσχάτη πάντων απέθανε και η γυνή. εν τή ούν αναστάσει, όταν
αναστώσι, τίνος αυτών έσται γυνή; οι γάρ επτά έσχον αυτήν γυναίκα. και
αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς: Ου διά τούτο πλανάσθε, μη ειδότες τας γραφάς
μηδέ την δύναμιν τού Θεού; όταν γάρ εκ νεκρών αναστώσιν, ούτε γαμούσιν ούτε
γαμίζονται, αλλ' εισίν ως άγγελοι οι εν τοίς ουρανοίς. περί δε των νεκρών
ότι εγείρονται, ουκ ανέγνωτε εν τή βίβλω Μωϋσέως, επί τού βάτου πώς είπεν αυτώ ο
Θεός λέγων, εγώ ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο
Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. υμείς ούν πολύ πλανάσθε»
(Μάρκ. 12/ιβ΄ 18–27).
Ο Ιησούς Χριστός ονομάζει τον Γιαχβέ:
«ΘΕΟ» και ερμηνεύει στους αιρετικούς Σαδδουκαίους τα αναφερόμενα στην Βίβλο
του Μωϋσέως λόγια του Γιαχβέ . Ο Ιησούς Χριστός, ως Παντογνώστης που είναι, (ο
Ιησούς Χριστός είναι Θεός ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ με τον Γιαχβέ), γνωρίζει ότι ο Μωϋσής δεν
ήταν μυθοπλάστης. Ο ευσεβής Μωϋσής κατέγραψε τα λόγια του Αληθινού Θεού. Ο
Χριστός ερμηνεύει στους Σαδδουκαίους το θεόπνευστο κείμενο του Μωϋσή για να
δείξει στους Σαδδουκαίους ότι κάνουν λάθος που αρνούνται την Ανάσταση των
νεκρών.
Πόσο λάθος κάνουν αυτοί που θεωρούν την Παλαιά
Διαθήκη και ιδιαίτερα την Πεντάτευχο του Μωϋσή πορνογράφημα!!! Ο Χριστός δεν
μελετούσε ούτε ερμήνευε πορνογραφήματα. Αυτοί που υβρίζουν την Παλαιά Διαθήκη,
υβρίζουν τον Ιησού Χριστό που μελετούσε και ερμήνευε την Παλαιά Διαθήκη.
Αναφέρει σχετικά ο Ευαγγελιστής Λουκάς:
«Καί ιδού δύο
εξ αυτών ήσαν πορευόμενοι εν αυτή τη ημέρα εις κώμην απέχουσαν σταδίους εξήκοντα
από Ιερουσαλήμ, ή όνομα Εμμαούς. και αυτοί ωμίλουν προς αλλήλους περί πάντων
των συμβεβηκότων τούτων. και εγένετο εν τώ ομιλείν αυτούς και συζητείν και
αυτός ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς. οι δε οφθαλμοί αυτών εκρατούντο τού
μη επιγνώναι αυτόν. είπε δε προς αυτούς: Τίνες οι λόγοι ούτοι ούς αντιβάλλετε
προς αλλήλους περιπατούντες και εστε σκυθρωποί; αποκριθείς δε ο είς, ώ όνομα
Κλεόπας, είπε προς αυτόν: Σύ μόνος παροικείς εν Ιερουσαλήμ και ουκ έγνως τα
γενόμενα εν αυτή εν ταίς ημέραις ταύταις; και είπεν αυτοίς: Ποία; οι δε είπον
αυτώ: Τά περί Ιησού τού Ναζωραίου, ός εγένετο ανήρ προφήτης δυνατός εν έργω και
λόγω εναντίον τού Θεού και παντός τού λαού, όπως τε παρέδωκαν αυτόν οι
αρχιερείς και οι άρχοντες ημών εις κρίμα θανάτου και εσταύρωσαν αυτόν. ημείς δε
ηλπίζομεν ότι αυτός εστιν ο μέλλων λυτρούσθαι τον Ισραήλ. αλλά γε σύν πάσι
τούτοις τρίτην ταύτην ημέραν άγει σήμερον αφ' ού ταύτα εγένετο. αλλά και
γυναίκές τινες εξ ημών εξέστησαν ημάς γενόμεναι όρθριαι επί το μνημείον, και μη
ευρούσαι το σώμα αυτού ήλθον λέγουσαι και οπτασίαν αγγέλων εωρακέναι, οί
λέγουσιν αυτόν ζήν. και απήλθόν τινες των σύν ημίν επί το μνημείον, και εύρον
ούτω καθώς και αι γυναίκες είπον, αυτόν δε ουκ είδον. και αυτός είπε προς
αυτούς: Ώ ανόητοι και βραδείς τή καρδία τού πιστεύειν επί πάσιν οίς ελάλησαν οι
προφήται! ουχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν
αυτού; και αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς
εν πάσαις ταίς γραφαίς τα περί εαυτού» (Λουκ.
24/κδ΄ 13–27). Ο Ιησούς Χριστός
ερμηνεύει την Παλαιά Διαθήκη πορευόμενος προς Εμμαούς.
Λέγει επίσης ο Ιησούς Χριστός : «ούτοι οι
λόγοι ούς ελάλησα προς υμάς έτι ών σύν υμίν, ότι δεί πληρωθήναι πάντα τα
γεγραμμένα εν τώ νόμω Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού. τότε
διήνοιξεν αυτών τον νούν τού συνιέναι τας γραφάς, και είπεν αυτοίς ότι ούτω
γέγραπται και ούτως έδει παθείν τον Χριστόν και αναστήναι εκ νεκρών τή
τρίτη ημέρα, και κηρυχθήναι επί τώ ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών
εις πάντα τα έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ. υμείς δε εστε μάρτυρες τούτων»
(Λουκ. 24/κδ΄ 44-48).
Περισσότερες πληροφορίες για τη λέξη: "Γιαχβέ": H σημασία τού ονόματος: ΄΄Γιαχβέ΄΄
Δημιουργία αρχείου: 12-12-2002.
Τελευταία ενημέρωση: 6-11-2004.