Kεφάλαιο 11ο Περιεχόμενα Kεφάλαιο 13ο
Πώς έγινε ο Πάπας "αλάθητος"
Κυνγκ και Χάσλερ: Κοινό μέτωπο!
Αυτό είναι το περιεχόμενο του πολύκροτου βιβλίου του Χάσλερ. Και μόνον το ότι μπορεί κανείς να μας εισαγάγει ως Ορθοδόξους στην σύγχρονη προβληματολογία της χριστιανικής Δύσεως του δίνει ξεχωριστή σημασία. Την σπουδαιότητά του για την συμβολή του στην μακρά και ατέλειωτη έριδα γύρω από το παπικό αλάθητο επισημαίνει και ο καθηγητής Χανς Κυνγκ στην Εισαγωγή, που έχει γράψει για το έργο αυτό (σελ. XIII – XXXVII), με τον τίτλο: «Η νέα κατάσταση της έριδας για το αλάθητο». Ο Κυνγκ αξιολογεί την προσφορά του Χάσλερ – οπαδού του κατ’ ουσίαν – υπό το πρίσμα της σημερινής καταστάσεως του θεολογικού διαλόγου για τα δόγματα της Α’ Βατικανής.
Δεν μπορούμε να επεκταθούμε σε λεπτομερή αναφορά στις παρατηρήσεις του Κυνγκ, διότι πολλά από όσα ο Χάσλερ γράφει επαναλαμβάνονται, έστω κριτικότερα, και εκεί. Κυρίως ο Κυνγκ τονίζει το γεγονός, ότι εργασίες, όπως αυτή του Χάσλερ, βοηθούν την Εκκλησία, δεν πρέπει δε να θεωρηθούν ως πολεμική και επίθεση εναντίον της. Άρα συμβάλλουν στην ανανέωσή της. Είναι δε γνωστό, πόσο ρόλο παίζει στον Παπισμό γενικά στον χριστιανισμό της Δύσεως, η έννοια «ανανέωση», τόσο που να επιδιώκεται με κάθε θυσία.
Κρίνοντας ο Κυνγκ το βιβλίο του συμπατριώτη του Χάσλερ δεν παραλείπει να προσθέσει δικές του κριτικές παρατηρήσεις από τη δική του πείρα στον αγώνα εναντίον του αλαθήτου. Έτσι σημειώνει τα δικά του συμπεράσματα, που συνοψίζονται στις ακόλουθες βασικές θέσεις: Όσο σπουδαίο είναι το ερώτημα: «πως ο πάπας έγινε αλάθητος;», άλλο τόσο σπουδαίο είναι το ερώτημα: «πως θα μπορέσει ο πάπας και πάλι χωρίς αλάθητο να είναι πάπας». Είναι βέβαια φανερή η προσπάθεια του Κυνγκ – που, όπως παλαιότερα έσπευσε να δηλώσει, δεν παύει να είναι πιστό τέκνο της Εκκλησίας του – να διασωθή ο παπικός θεσμός, γιατί και γι’ αυτούς ακόμη τους δυναμικούς πολέμιους του αλαθήτου, είναι αδιανόητη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χωρίς πάπα. Ίσως ζυμωμένοι με την παπιστική παράδοσή τους, όπως είναι, να μη μπορούν να συλλάβουν, ότι η αιτία όλου του κακού είναι ο πάπας ως πάπας. Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι μπορεί κάλλιστα να υπάρξει μη αλάθητος πάπας. Ένας τέτοιος πάπας θα έπαιζε σημαντικότατο ρόλο στην υπόθεση της ανανεώσεως και των οικουμενικών σχέσεων. Ο πάπας θα εύρισκε την πραγματική του λειτουργία στην διακονία της Εκκλησίας. Έτσι ένα «πρωτείο διακονίας» θα ήταν σπουδαιότερο από το «πρωτείο τιμής» (γρ. «εξουσίας»). Άρα η άσκηση κριτικής πάνω σε τόσο ζωτικά θέματα, όπως το αλάθητο, κάθε άλλο παρά σε αυτοκαταστροφή της Εκκλησίας μπορεί να οδηγήσει. Τουναντίον βοηθεί στην ανανέωσή της.
Kεφάλαιο 11ο Περιεχόμενα Kεφάλαιο 13ο
Δημιουργία αρχείου: 19-2-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 19-2-2005.