gigk1

Θα παρατηρήσατε ότι αρκετές φορές ως το σημείο αυτό θίξαμε την έννοια του Κακού, το Σατανά και τους δαίμονες.. Αναφερόμαστε λοιπόν σ' αυτούς, όχι για να τρομοκρατήσουμε εσάς τους αναγνώστες, αλλά γιατί εκτιμούμε ότι το όλο ζήτημα ανήκει στην πραγματικότητα, η οποία δεν είναι μονοδιάστατη (μόνο Καλή).

Δεν μπορούμε λοιπόν να «κλείνουμε τα μάτια» στην πραγματικότητα αυτή, όσο τρομακτική ή πικρή κι αν είναι. Αποκλειστικός στόχος μας είναι η ανεύρεση της αλήθειας και όχι η κινδυνολογία, η τρομοκρατία ή κάποια πονηρή καθοδήγηση. Η έννοια του Κακού δεν πρέπει να συνεπάγεται το φόβο και την ανησυχία, αλλιώς έχουμε πέσει στην ίδια την παγίδα του.

Το Πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός, δεν είναι πνεύμα δειλίας αλλά Πνεύμα δύναμης, αγάπης και σωφρονισμού (προς Τιμοθεον Β', 1, 7). Ο αληθινός εργάτης του Καλού δεν έχει να φοβηθεί τίποτα: «Όποιος αγαπάει δε φοβάται. Η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο. Γιατί ο φόβος [για τον θάνατο, ας πούμε] σχετίζεται με την τιμωρία, κι αυτός που φοβάται την τιμωρία, δείχνει πως δεν έχει φτάσει στην τέλεια αγάπη» (Ιωάννου Α, 4,18). «Αδερφοί μου, πάρτε δύναμη από τον Ισχυρό Κύριο. Ντυθείτε με την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε ν' αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου» (Έφεσίους 6, 10 - 11).

Οι περισσότεροι άνθρωποι αμφισβητούν την ύπαρξη του Σατανά και των δαιμόνων, δεν μπορούν όμως ν' αρνηθούν την ύπαρξη του Κακού σε διάφορες εκφράσεις της ζωής, γιατί είναι εμφανής. Το Καλό, ο Θεός υπάρχει, έχει πνευματική υπόσταση, υπάρχει όμως και το Κακό [1]. Κι αν μερικοί από εσάς τους αναγνώστες έχετε «αλλεργία» στη λέξη «Σατανάς» ή «διάβολος», με όλα τα προσωνύμιά του, μπορείτε άνετα να την αντικαταστήσετε με τη λέξη «Κακό», γιατί είναι περίπου το ίδιο και το αυτό.

Το κυριότερο επίτευγμα του Σατανά, είναι ότι μας πείθει πως δεν υπάρχει (Μποντλέρ). Αν όμως κάποιος πιστεύει ότι όλα αυτά είναι ανοησίες των θρησκόληπτων, μπορεί: ν' αποτανθεί: στους μαύρους κύκλους των σατανιστών, οι οποίοι έχουν απίστευτες εμπειρίες να τους διηγηθούν. Αλλά και άλλοι, αδαείς, που «για πλάκα» έκαναν μια επίκληση ή ένα πείραμα, δοκίμασαν δυσάρεστες εκπλήξεις.

Όποιοι αμφιβάλλουν για την ύπαρξη των δαιμονικών δυνάμεων, δεν απορρίπτουν μόνο τη Χριστιανική τεκμηριωμένη κοσμοθεωρία, αλλά και τους ίδιους τους σατανιστές, σ' όλα τα παρακλάδια τους, καθώς και τη μαγεία (που δρα μέσω των δαιμονικών αυτών δυνάμεων). Πώς εξηγούνται δηλαδή τα φαινόμενα που συμβαίνουν σε πολλές σατανιστικές τελετές, πως εξηγείται η αόρατη και καταστρεπτική δύναμη της μαγείας;

Η επίκληση του ονόματος του Άρχοντα του Σκότους και των «συν αυτώ» δαιμόνων, η χρήση των συμβόλων του και όλα τα τυπικά της λατρείας του, μαζί φυσικά με την ανάλογη ηθική ποιότητα των «λειτουργών» του, ενεργούν και επηρεάζουν πρόσωπα και πράγματα. Κι αν επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τις εμπειρίες αυτές με την εύκολη λύση της αυθυποβολής για παράδειγμα, ή της φαντασίας, δημιουργούνται ακόμα περισσότερες απορίες για τη φύση αυτών των φαινομένων. Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων πιστεύει στην ύπαρξη του Αντίθεου πνεύματος, γιατί και το ίδιο έχει δώσει πολλές απτές αποδείξεις για την ύπαρξή του.

Έξάλλου, τα δαιμόνια (τα κακά πνεύματα), δεν είναι Χριστιανικό «προνόμιο». Πολλοί λαοί, όπως και φυλές ινδιάνων και άλλων ιθαγενών, πίστευαν - και πιστεύουν ακόμα - στην ύπαρξή τους. Η λέξη «δαίμονας» είναι ελληνική και αρχικά σήμαινε «Θεότητα».

Αλλά και η λέξη «διάβολος» είναι ελληνική και σημαίνει «συκοφάντης». Τα μεταγενέστερα δε χαρακτηριστικά του έμοιαζαν με τα χαρακτηριστικά των θειοτήτων του κάτω κόσμου και δαιμονικών μορφών της αρχαίας μυθολογίας. Εμφανίζεται όπως οι Σάτυροι και οι Σειληνοί, ή όπως ο Πάνας με μορφή τράγου.

Και σε άλλες θρησκείες εντοπίζουμε αντίστοιχες με του διαβόλου προσωποποιήσεις του κακού. Στους αρχαίους Αιγυπτίους ο Σηθ, στη θρησκεία του Ζαρατούστρα ο Αρψάν, που, όπως ο Χριστιανικός «Σατανάς», είναι η εκδήλωση του σκοταδιού και της κακής αρχής, στον Βουδισμό είναι ο Μάρα, ο πειρασμός, και στο Ισλάμ είναι ο Ιμπλίς ή Σεϊτάν [2]. Κακά πνεύματα (δαίμονες) υπάρχουν και στον Κομφουκιανισμό. Για τους Κινέζους, τα κακά όντα (Κουέι, Κβέι) κατάγονται από το Γιν, την αρνητική δύναμη, αντίθετη του Γιάνγκ.

Υπάρχει άραγε κάποια σχέση αυτής της σκοτεινής δύναμης με το θέμα των UFO; Θα καταδυθούμε στη συνέχεια σ' έναν χείμαρρο από συγκλονιστικά στοιχεία και ντοκουμέντα, και τα συμπεράσματα... δικά σας.

[1] Το κακό όμως δεν έχει υπόσταση, αλλά παρυπόσταση. Είναι η άρνηση του Καλού, ενώ αντίθετα ο Θεός έχει πνευματική υπόσταση. Είναι ο Ων, ενώ το κακό είναι μη ον. Αναλυτικότερα βλέπε στο έργο του Αγ. Διονυσίου του Αρεοπαγίτου: "Περί θείων ονομάτων", "Περί μυστικής Θεολογίας", εκδόσεις Πουρνάρα και στο βιβλίο: "Δοκίμια Φιλοσοφικο-Θεολογικά", του Αρχ. Φωτίου Μακρυστάθη, Μαξιμιανά, Πειραιάς 2001, σελ. 47.

[2] Η εγκυκλοπαίδεια των θρησκειών, εκδ. Αλκυών, σελ. 99 και 105 -106.

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ