B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο.
O "άρχων της εξουσίας του αέρος"
Γ. Τελώνια: Τα φορολόγα πνεύματα των ψυχών
Ένας άλλος αξιοσημείωτος χαρακτηρισμός που αποδίδεται στο Σατανά είναι ότι παρομοιάζεται ως «αστραπή εκ του ουρανού πεσόντα» (κατά Λουκά 10,18). Μετά την αποστασία του δηλαδή έπεσε από τον ουρανό (τον φωτεινό πνευματικό κόσμο) σαν αστραπή, γι' αυτό και κυριαρχεί στο (υλικό) επίπεδο ανάμεσα στη Γη και στον ουρανό. Προφανώς μπορεί να έχει και την ταχύτητα της αστραπής και να μετακινείται από τόπο σε τόπο, χωρίς να τον εμποδίζουν οι αποστάσεις, ειδικά στην ατμόσφαιρα, αφού χαρακτηρίζεται και ως «άρχων της εξουσίας του αέρος».
Αυτή ακριβώς την εικόνα έχουν υπ' όψιν τους και οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας, όταν διατείνονται πως η ψυχή εξέρχεται από το σώμα τη στιγμή του θανάτου, διέρχεται δια του αέρος προς τον ουρανό και συναντάται εκεί με τα λεγόμενα τελώνια (δαιμόνια), που καραδοκούν στη λεγόμενη «πύλη», στα σύνορα μεταξύ του υλικού και του πνευματικού κόσμου.
Οι Πατέρες βέβαια στηρίζονται στα χωρία της Καινής Διαθήκης που είδαμε πριν (Εφεσίους 6, 12 και 2,2) και που ανέφερε ο Αποστόλος Παύλος περί των εναέριων πονηρών πνευμάτων, τελωνίων στην παρούσα φάση της έρευνάς μας.
Οι δαίμονες, έχοντας αναλάβει από ένα πάθος ο καθένας, εξαπολύουν τα πύρινα βέλη τους στους ανθρώπους, ώστε να τους εξουσιάζουν αυτοί, κι όχι ο ίδιος ο άνθρωπος τον εαυτό του. Έτσι, τον σπρώχνουν στα πάθη, τις εξαρτήσεις και τις ανομίες, ώστε με το θάνατο του ανθρώπου να διεκδικούν την ανάλογη ανταμοιβή για το «έργο» τους. Παρουσιάζονται λοιπόν ως τελώνια και ο κάθε άνθρωπος πληρώνει τα τέλη, το μερίδιο δηλαδή, που αντιστοιχεί σε κάθε δαίμονα [πάθος], στον οποίο είχε υποταχθεί στην εδώ ζωή του. Όσο πιο πολλά τέλη πληρώσει, τόσο πιο δυσμενής θα είναι η θέση του στην αιωνιότητα. Είχε δίκιο λοιπόν ο Σωκράτης όταν έλεγε ότι ο καλύτερος βασιλιάς είναι αυτός που μπορεί να εξουσιάσει τα πάθη του (Ανθολόγιο Στοβαίου, ΜΗ, 26).
Ο Άγ. Βασίλειος ο Νέος (10ος αι.) και η Αγ. Θεοδώρα η μαθήτριά του, είχαν εμφανιστεί σε όραμα, μετά το θάνατο τους, σ' έναν μοναχό και είχαν καταμετρήσει 23 διαφορετικά τελώνια [1]: της καταλαλιάς (κατάκρισης), της ύβρεως, του ψεύδους, του θυμού και της οργής, της υπερηφάνειας, της βλασφημίας, του φθόνου, της μωρολογίας και φλυαρίας, του τόκου και του δόλου, της οκνηρίας και του ύπνου, της φιλαργυρίας, της μέθης, της μνησικακίας, της μαγείας και γοητείας, της γαστριμαργίας (λαιμαργίας) και πολυφαγίας, της ειδωλολατρίας, της αρσενοκοιτίας, των χρωματισμένων προσώπων, της μοιχείας, του φόνου, της κλοπής, της πορνείας (λαγνείας) και της ασπλαχνίας [2].
Μία συμβολική και σαφής περιγραφή για τα τελώνια είναι ό,τι είπε άγγελος Κυρίου στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο (301 - 391 μ.Χ.): «Από της γης έως εις τον ουρανόν υπάρχει κλίμαξ, και κάθε σκαλώνιον έχει τάγμα δαιμόνων, οίτινες λέγονται τελώνια, και απαντώσι την ψυχήν εκείνην τα πονηρά πνεύματα, και φέρουσι τα χειρόγραφα αύτης και δεικνύουσι τοις αγγέλοις αυτά, λέγοντες την δείνα ημέραν, και εις τας τόσας του δείνα μηνός, εποίησε αύτη η ψυχή το δε ή έκλεψεν, ή εμοίχευσεν, ή εψεύσατο κτλ.» [3].
Πρόκειται δηλαδή για «συκoφαvτικά» πνεύματα που βγάζουν όλα τα άπλυτα ενός ανθρώπου στη φόρα με το θάνατο του, μπροστά στους αγγέλους και στον Δίκαιο Κριτή [4].
Μέσα στο ίδιο πλαίσιο κινείται και ο ορισμός του λαογράφου Νικόλαου Πολίτη για τα τελώνια: «Είναι τα πονηρά πνεύματα μεταξύ ουρανού και γης, που φυλάττουν την άνοδο στους ουρανούς, εμποδίζοντας τις ανερχόμενες ψυχές, ζητώντας τον λόγο των αμαρτιών της καθεμίας και συγκρούονται με τους αγγέλους. Είναι τα ‘’φορόλογα πνεύματα των ψυχών’’ [5].
Στον Ευεργετινό (τομος Α', σελ. 125 - 128), περιγράφονται τρία συγκλονιστικά γεγονότα, που δείχνουν τους δαίμονες να ορμούν με λύσσα και ν' αρπάζουν την ψυχή, τη στιγμή ακριβώς που βγαίνει από το σώμα. Ακόμα και σε εμπειρίες σύγχρονων απλών ανθρώπων ή ακόμα και ανθρώπων που δεν πιστεύουν σ' αυτές τις δοξασίες, και έχουν βιώσει ακούσια ή εκούσια τη λεγόμενη «αστρική προβολή», αναφέρεται η παρουσία μιας απειλητικής μαυροντυμένης μορφής, που καραδοκεί στο κατώφλι μεταξύ της υλικής πραγματικότητας και του «αιθερικού» χώρου. Θα ασχοληθούμε όμως στη συνέχεια και με τους Μαυροντυμένους (Μ.Ι.Β.).
[1] Γρηγορίου μοναχού, μαθητού Αγ. Βασιλείου του Νέου, Ο τελωνισμός των Ψυχών κατά την ώρα του θανάτου, εκδ. Ο Απόστόλος Βαρνάβας, σελ. 7.
[2] Τα τελώνια που γράφονται με έντονα γράμματα θα δούμε ότι συνδέονται με το θέμα των UFΟ
[3] Αρχιμ. Βασ. Π. Μπακογιάννη, Μετά θάνατον, εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη, σελ. 53 και στο βίο του Αγ. Μακαρίου του Αιγυπτίου, του Χαραλ. Βασιλόπουλου, εκδ. Ορθόδοξου Τύπου, 1998, σελ. 25.
[4] Περισσότερα στοιχεία για τα τελώνια μπορείτε ν' αναζητήσετε στα βιβλία: Υπάρχουν τελώνια; (Χρήστου Κ. Λιβανού), εκδ. Ο Μέγας Αθανάσιος, Τορόντο, Καναδά, Το μυστήριο του Θανάτου (Νικολάου Π. Βασιλειάδη), εκδ. Σωτήρ κ.α.
[5] Νικ. Πολίτη, Παραδόσεις, Τομ. Β΄ εκδόσεις Γράμματα, σελ. 135.
Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 12-4-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 21-4-2005.