UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9^ο.

UFO - πνευματιστικά φαινόμενα: δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Διαπιστώσαμε ως τώρα ότι πολλοί Ιπτάμενοι δίσκοι έχουν περιγραφεί σαν πύρινοι, σαν φωτιά στον ουρανό, και ενίοτε μέσα σε πλαίσιο φωτιάς.

Εκτός από τα UFO, και άλλα πνευματικής καθαρά φύσης, φαινομένα φωτιάς στον αέρα σπέρνουν τον πανικό στους ανθρώπους. Στις 21/5/1646 στο Σόφαμ του Κέμπριτζ (Αγγλία), μία μπάλα αχαλίνωτης φωτιάς έπεσε στη γη και προξένησε πυρκαγιά σ' ένα στρέμμα σιταριού, στριφογύρισε ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας, προς μεγάλο φόβο πολλών ανθρώπων, και έλιωσε στο τέλος με μία μυρωδιά θειαφιού[1]. Η μυρωδιά θειαφιού, η απρόβλεπτη στριφογυριστή πορεία, η αίσθηση φωτιάς και η ψυχική επίδραση στους μάρτυρες, αποτελούν κοινά σημεία με τη δράση των UFO.

Ανάμεσα στ' άλλα, και τα ταραχοποιά πνεύματα (γνωστότερα ως πολτεργκάϊστ, λέξη γερμανική), εμφανίζονται και με φωτιές, ενώ και τα αντικείμενα που «συμμετέχουν» είναι ζεστά ή καυτά. Επίσης και άλλα ανατριχιαστικά παραφυσικά φαινομένα συνδέονται με φωτιές, όπως ή αυτόματη ανάφλεξη, φαινόμενο στο οποίο μία φωτιά «από το πουθενά» κατακαίει ακαριαία τα ανθρώπινα σώματα. Φωτιές συνοδεύουν και φαινόμενα της παραμορφωτικής φαντασίας, όπως γνωρίσαμε και στο περιστατικό του Αγ. Βενεδίκτου (σελ. 49), που οι μοναχοί έβλεπαν ανύπαρκτη φωτιά. Υπάρχουν επίσης αναφορές για δαίμονες που κρατούν ή βάζουν φωτιές[2].

Ανάλογες δαιμονικές εμφανίσεις εντοπίζει ο Ν. Πολίτης: «Εν τη Ακροκεραυνί επιφαίνονται κατά το μεσονύκτιον, όταν είναι καταιγίς, φλογια επί των άκρων τών σκοπέλων και ακούονται ανθρώπιναι φωναί. Τα φλόγια τα επιφαινόμενα εις τα λιβάδια είναι διάβολοι, κατά τας δοξασίας των Τυρολών. Γενικώς δε διαδεδομέναι είναι πάρα πολλοίς Ευρωπαϊκοίς λαοίς αι δοξασίαι περί δαιμονίων, άτινα ως φλόγια επιφαινόμενα παραπλανώσι τους οδοιπόρους, παρασύροντα αυτούς εις όλεθρον»[3].

Στη βόρεια Ευρώπη υπήρχε ο μύθος για το φαινόμενο της τρελής φωτιάς (Ignis Fatuus) ή Will ο' the Wisp. Πρόκειται για φωτιά που έβλεπαν τη νύχτα οι ταξιδιώτες και όσοι πλησίαζαν μπλέκονταν μέσα σε βαλτώδεις κι επικίνδυνες περιοχές, όπου πολλές φορές έχαναν τη ζωή τους.

Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι πίσω από τα φώτα κρυβόταν ο ίδιος ο διάβολος, που κρατούσε στα χέρια του δύο πυρακτωμένα κάρβουνα της κόλασης και προσπαθούσε ν' αποπροσανατολίσει τους ταξιδιώτες[4].

Με πύρινη μορφή εμφανίζονταν και τα στοιχειά ή τα θαλασσινά «τελώνια» για την ίδια αιτία, στα Κύθηρα έλεγαν το βρικόλακα λάμπασμα ή λάμπαστρο (από το ρήμα λαμπάζω ή λαμπάσσω που σημαίνει τρομοκρατώ με λάμψεις).[α] Και τα UFO θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε λαμπάσματα ή λάμπαστρα, αν κατοικούσαμε στα Κύθηρα (γιατί πολλά φαίνονται σα φωτιές στον ουρανό).

Τα μυστηριώδη πλανητικά φώτα είναι σφαιρικές μπάλες, μεγέθους από μπαλάκι για ρακέτες μέχρι μπάλα της καλαθοσφαίρισης. Μοιάζουν πολύ με τους σφαιρικούς κεραυνούς, ένα σπάνιο φαινόμενο που παρατηρείται κυρίως κατά τη διάρκεια καταιγίδων.

Η πνευματική φύση των πλανητικών φώτων είναι σχεδόν βέβαιη. Τα φώτα αυτά εμφανίζουν έλλογη συμπεριφορά: ακολουθούν κατ' αρχάς συγκεκριμένη πορεία, όπως το μυστηριώδες πλανητικό φως του Ταϋγέτου, που αναλύεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μανιατέα.

Έπειτα παρουσιάζουν τα εξής κοινά σημεία με το φαινόμενο των UFO: εξαφανίζονται όταν προσπαθήσουν να τα πλησιάσουν, δεν πιάνονται με τίποτα (όπως τα «ινδιάνικα φώτα» δυτικά των συνόρων του Μιζούρι στις ΗΠΑ)[5], αυξομειώνεται το μέγεθος τους, κυνηγούν αεροπλάνα, παρουσιάζονται σε ερημικές τοποθεσίες, περνούν μέσα από τοίχους (όπως μερικοί «εξωγήινοι»), αλλάζουν χρώματα, σταματούν τις μηχανές των αυτοκινήτων, προκαλούν διακοπές ρεύματος, προβλήματα στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα κτλ.

Ο ανθυποσμηναγός Τζωρτζ Γκόρμαν, στον οποίο είχε εμφανιστεί, καθώς πετούσε με το αεροπλάνο του, ένα φως διαμέτρου 30 πόντων περίπου (1/10/1948 - Β. Ντακότα ­ΗΠΑ), δήλωνε μετά το περιστατικό: «Είχα την ξεκάθαρη εντύπωση ότι οι μανούβρες του διευθύνονταν από κάποια σκέψη ή λογική»[6]. Αν το φως είχε διάμετρο 30 μέτρων, αντί πόντων, τότε σίγουρα θα «ήταν ένα διαστημόπλοιο από άλλο πλανήτη» !

Το φθινόπωρο του 1959 ένα φως σε σχήμα δίσκου έκανε την εμφάνισή του μέσα στο θάλαμο διακυβέρνησης ενός αεροσκάφους της γραμμής Άλμα Άτα - Μόσχας. Το περίεργο φως άρχισε ν' αυξάνεται σε ένταση και μέγεθος, φτάνοντας σε διάμετρο μισού μέτρου. Λίγο αργότερα, εξαφανίστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πληρώματος, αλλά μετά φάνηκε στο θάλαμο των επιβατών, όπου και έσβησε σιγά-σιγά [7]. (έτσι «σβήνουν» και πολλά «διαστημόπλοια» των «ξένων»).

            Κάποια φώτα σα μπάλες που μεγαλώνουν, έχουν θεαθεί να βγαίνουν από τα σώματα διαφόρων γκουρού και γιόγκι. Επίσης, πύρινες σφαίρες που κατέβαιναν από τον ουρανό έμπαιναν σε σώματα σαμάνων.

Σαν φωτεινές σφαίρες εμφανίζονται και τα «φαντάσματα», καθώς επίσης και πνεύματα μετά από επικλήσεις ή πνευματιστικές συγκεντρώσεις.

Πιστεύουμε ότι δεν είναι τυχαίες όλες αυτές οι ομοιότητες στην εμφάνιση των πλανητικών, ή μη, φώτων και των UFO, για τον πρόσθετο λόγο ότι πραγματοποιούν, όχι μόνο παρόμοιου τύπου, αλλά και κοινές εμφανίσεις.

Από τη μακρινή Ιαπωνία μας έρχονται οι αναφορές για τα «Σιρανούϊ». Πρόκειται για αμέτρητα πορτοκαλόχρωμα φώτα, που διακρίνονται από τα πανάρχαια χρόνια στο Κουαμότο και η παρουσία τους συνοδεύεται από ΑΤΙΑ ορισμένες φορές[8].

Στις 2/10/1966 στο Σινσινάτι (ΗΠΑ) η Έβερτ Στιούαρτ είδε έξω από το παράθυρο του σπιτιού της ένα UFO με φινιστρίνια. Μία απαίσια χημική μυρωδιά γέμισε τον τόπο, σκυλιά και γάτες ενοχλήθηκαν, ενώ η ίδια ένιωσε ζαλάδα και ναυτία. Τότε μία κόκκινη μπάλα πετάχτηκε δίπλα από το UFO κάνοντας «ακροβατικά» κόλπα και ασυνάρτητες κινήσεις.

Εν τω μεταξύ το UFO χάθηκε και η συνέχεια ξετυλίχτηκε στο δωμάτιο της: το δωμάτιο γέμισε φως και αυτή παρέλυσε. Μετά, το φως έσβησε και εμφανίστηκε μία φωτεινή σφαίρα στα πόδια του κρεβατιού της. Μέσα στη σφαίρα υπήρχαν πέντε μη ανθρώπινα κεφάλια, χωρίς σώμα, που επικοινώνησαν τηλεπαθητικά μαζί της. Για δύο χρόνια η κα Στιούαρτ υπέφερε από νευρικές διαταραχές και βρισκόταν υπό ψυχιατρική παρακολούθηση...[9]

Μιλάμε λοιπόν για κάποιες μπάλες με νοημοσύνη, σαν τα UFO, μόνο που είναι «μικρογραφίες» τους, έχουν δηλαδή πολύ μικρό μέγεθος και δεν χωράνε... οι εξωγήινοι μέσα. Γιατί τα UFO να μην είναι κι αυτά... ίδιας υφής, ίδιας σύστασης; Δηλαδή πλανητικά φώτα προερχόμενα από πνευματικές οντότητες (στην περίπτωση των UFO δαιμονικές κυρίως οντότητες, αν αναλογιστούμε τις ψυχο - σωματικές επιδράσεις στους μάρτυρες); Ας μην ξεγελιόμαστε λοιπόν ούτε από το μέγεθος, ούτε από τυχόν παρουσίες «εξωγήινων». Όλα δείχνουν ότι είναι το ένα και το αυτό, έχουν δηλαδή κοινή πνευματική φύση.

Πολλά πλανητικά φώτα έχουν αποδειχθεί «κακά», αλλά σε μικρότερο βαθμό απ’ ότι τα UFO. Κάποια φώτα που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε πλανητικά έχουν σκοτώσει ζώα. Ένα τέτοιο φως είναι το «καρακουλάκι» της Σάμου[10].

Πάντως τα πλανητικά φώτα, όπως αυτό του Ταϋγέτου, που εμφανίζονται σε εκκλησάκια και έχουν «αμυντική» συμπεριφορά, δεν πειράζουν κανέναν. Οι ντόπιοι δε, τους δίνουν ονόματα όπως «φαναράκια αγίων» κ.ά.

Οι Άγιοι Πατέρες διασαφηνίζουν ότι το Άκτιστο Φως είναι ασχημάτιστο, ακύμαντο, ενιαίο, αχρωμάτιστο[11]. Ο Άγ. Συμεών ο Νέος Θεόλογος υποστηρίζει ότι το Θείο Φως είναι «αδιάστατον», δεν έχει υλική φύση, διότι οι διαστάσεις είναι γνώρισμα του πεπερασμένου κόσμου[12]. Τα UFO όμως πολ­λές φορές φαίνονται σαν άστρα, έχουν το αστρικό – υλικό φως.

Ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης συμβουλεύει: «Πολέμει, με όλας τας δυνάμεις, να ξεγυμνώσεις τον νουν σου από τα σχήματα και χρώματα και διαστήματα». «Να μη πιστεύεις ή τελείως να δέχεσαι ως αληθινόν, αν ιδείς έξυπνος [ξύπνιος] ή κοιμώμενος, έσωθεν της καρδίας ή έξωθεν, κανένα σχήμα σαν φως ή πυρ ή σαν είδος Αγγέλου ή Αγίου ή τοιαύτην άλλην καμίαν φαντασίαν, οποία και αν είναι»[13].

Ο Άγ. Σιλουανος ο Αθωνίτης με τη σειρά του μας νουθετεί: «Εάν ιδής φως εντός ή πέριξ σου, μη δόσης πίστιν εις αυτό, εάν συγχρόνως δεν έχεις κατάνυξιν ενώπιον του Θεού και αγάπη προς τον πλησίον. Όμως μη φοβηθείς, αλλά ταπείνωσον σεαυτόν, και εκείνο το φως θα εξαφανισθεί»[14].

Ο σύγχρονος γέροντας Παϊσιος (1924-1994) κάποτε, καθώς ανέβαινε τη νύχτα για την κορυφή του όρους Σινά, είδε το φακό του να σβήνει, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα με τη μπαταρία. Τότε, είδε ένα μυστήριο φως κοντά του. Παραξενεύτηκε ο γέροντας. Αμέσως σκέφτηκε ότι είναι ανάξιος να δει Θείο φως. Τον φανταζόμαστε να είπε: «Εγώ να δω φως θεϊκό, εγώ ο καραγκιόζης;» [ο γέροντας συνήθιζε ν' αποκαλεί τον εαυτό του καραγκιόζη, σκουλήκι κ.τ.λ.]. Με μιας το φως εξαφανίστηκε και έτσι αποδείχτηκε ότι ήταν πλάνη του εχθρού[15].

Oι δαίμονες, για να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην οίηση (έπαρση, αλαζονεία), φανερώνονται σα φωτεινές μορφές, προσποιούμενες ότι εκπροσωπούν το Καλό, ενώ το Καλό, το Θείο φως, είναι άϋλο και χωρίς σχήμα. Και όταν το φως επηρεάζει τις αισθήσεις, τότε κατά πάσα πιθανότητα είναι «κτιστό» φως, ψεύτικο φως, μετασχηματισμένο, που πίσω του κρύβεται το σκοτάδι.

«Η τέχνη του διαβόλου είναι η τέχνη της κατασκευής πραγμάτων χωρίς ζωή, η τέχνη της παρουσιάσεως λαμπρών επιφανειών χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ύπαρξη»[16]. Είπαμε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσος...

Τα φώτα του διαβόλου εκτός από το ότι έχουν σχήμα και χρώμα, προκαλούν ταραχή στην ψυχή. Κινούνται ορμητικά, αλλοπρόσαλλα, αλλάζουν κατευθύνσεις απότομα, αυξομειώνουν ταχύτητα και μέγεθος, θορυβούν, εξαφανίζονται με έκρηξη, μεταμορφώνονται και γενικά μεταδίδουν μία αίσθηση ανασφάλειας, αστάθειας και βίας. Στις πνευματιστικές συγκεντρώσεις εμφανίζονται φώτα αιωρούμενα, διαφόρων χρωμάτων και με τις ίδιες απρόβλεπτες κινήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα UFΟ. Αλλά και σε σατανιστικές επικλήσεις παρατηρούνται εμφανίσεις φώτων που μοιάζουν με UFΟ.

Ακόμα και στις περιπτώσεις που το Άϋλο Φως «αναγκάζεται» να πάρει συγκεκριμένο σχήμα αντιληπτό από τις αισθήσεις μας, το φως αυτό έχει σταθερή, συγκεκριμένη πορεία και προσφέρει ειρήνη και χαρά στην ψυχή, όπως το άστρο της Βηθλεέμ ή όπως ένα παρόμοιο φως που έβλεπε ο Άγ. Σίμων ο Μυροβλύτης (14ος αι) στο Άγ. Όρος να διαγράφει μία πορεία και να στέκεται σ' ένα σημείο, θέλοντας να δείξει ότι εκεί έπρεπε να κτιστεί ένα μοναστήρι[17]. Εκεί βρίσκεται σήμερα η Μονή Σίμωνος Πέτρα, ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, χτισμένη πάνω σ' έναν πανύψηλο, απότομο βράχο.

Ένα φως - θεία αποκάλυψη εμφανιζόταν στην κορυφή του όρους Σινά. Το έβλεπαν οι μοναχοί της Μονής Σινά και, θεωρώντας το θεϊκό σημάδι, αποφάσισαν να ανέβουν στην κορυφή. Ανακάλυψαν λοιπόν το άφθαρτο σώμα της Αγ. Αικατερίνης, μέσα σε μία σπηλιά, πολλά χρόνια μετά το θάνατο της.

Όταν αποσύρθηκε στην έρημο ο Άγιος Ονούφριος ο Αιγύπτιος (4ος αι) αντίκρισε μπροστά του ένα υπέρλαμπρο φως. Το φως έγινε άγγελος, που τον οδήγησε σε μία σπηλιά στα βάθη της ερήμου. Εκεί ο άγγελος τον άφησε και ο Άγιος συνάντησε ένα γέροντα, ο οποίος μόλις είδε τον Άγ. Ονούφριο τον ασπάστηκε λέγοντας: «Καλωσόρισες αδερφέ μου, συνεργάτη Ονούφριε». Και ο γέροντας με τη σειρά του τον οδήγησε στον τόπο στον οποίο ο Άγ. Ονούφριος έζησε εβδομήντα χρόνια χωρίς να δει άνθρωπο, σαν ένας επίγειος άγγελος, μέχρι που τον βρήκε ο Άγ. Παφνούτιος, μία μέρα πριν πεθάνει (ο Άγ. Ονούφριος)[18].

Ο Αβάς Σεραπίων ήταν ένας ασκητής της Αιγυπτιακής ερήμου (4ος αι). Σ' ένα όνειρό του εμφανίστηκαν δύο γέροντες και τον πληροφόρησαν πως έπρεπε να πάει σε μια σπηλιά στο όρος Θράκη της Αβησσυνίας. Του είπαν ότι εκεί σε λίγο διάστημα επρόκειτο να κοιμηθεί ένας σπουδαίος και τελείως απομονωμένος επί δεκαετίες υπέργηρος ερημίτης, ο Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος. Ο αβάς ξεκίνησε, και μετά από μεγάλες ταλαιπωρίες κατάφερε να τον βρει. Λίγες ώρες αργότερα αφότου τον βρήκε, και λίγο πριν τη μετάσταση του Οσίου Μάρκου στη Χώρα του Φωτός, ο αβάς Σεραπίων είδε ξαφνικά το σπήλαιο του Οσίου να γεμίζει με φως, πιο δυνατό και από τον ήλιο, και ν' απλώνεται στην περιοχή μια θεία ευωδία[19].

Το Θεϊκό πυρ (φως) φωτίζει, αντίθετα με το διαβολικό που καταφλέγει και καταστρέφει. Την ημέρα της Πεντηκοστής, μία βουή ήρθε από τον ουρανό, μαζί με δυνατό άνεμο και παρουσιάστηκαν γλώσσες, σα φλόγες φωτιάς που μοίρασαν στους Αποστόλους το Άγ. Πνεύμα και μίλαγαν σ' όλες τις γλώσσες (Πράξεις Αποστόλων 2, 2-4).

Ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον (Εβραίους 12,29).

Το Θεϊκό πυρ, εχθρεύεται τη φλόγα των παθών, που κατακαίνε την ψυχή. Η προσευχή, απ' την άλλη, κατακαίει τα πάθη, όπως η πύρινη προσευχή του Οσίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, που εξαφάνιζε τους δαίμονες και εξέπεμπε φλογοβολία, πελώριες γλώσσες φωτιάς γύρω από την καλύβα του. Λαμπάδιαζαν τα δέντρα και οι θάμνοι, αλλά δεν καίγονταν[20] (σε αντίθεση με τις φωτιές των UFO).

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 11-7-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 24-8-2005.

Πάνω