Αγαπητοί μου ενορίτες,

Συμπληρώνονται οκτώ μήνες από τη μυστηριώδη εκείνη νύκτα που εξαφανίσθηκε ο νεαρός Κωστής από την πόλη μας. Το γεγονός έγινε θέμα συζητήσεως από όλους μας. Έφθασε μέχρι τα ΜΜΕ, ραδιόφωνα και τηλεόραση. Κατάντησε το δράμα σε σήριαλ. Δημοσιογράφοι, μη ειδήμονες, απλοί άνθρωποι, ο καθένας έχει τη άποψή του, βγάζει τα συμπεράσματά του, τις αποφάσεις του. Χωρίς ακόμη να έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη, όλοι μιλούν μέχρι σήμερα καταδικαστικά για εκείνον ή για εκείνους που εγκλημάτησαν. Μιλούν με αποτροπιασμό και με απέχθεια για τον φόνο. Και ζητούν την παραδειγματική καταδίκη του απαίσιου φονιά.

Ο Θεός από πάνω, μας βλέπει και σιωπά. Θα έλθει η στιγμή που θα μιλήσει και θα φανερώσει την αλήθεια. Αν όμως τον αναγκάζαμε να μιλήσει σήμερα, θα έλεγε τα ίδια που είπε κάποτε σε κείνους, που του έφεραν μπροστά του μία γυναίκα, η οποία είχε συλληφθεί να μοιχεύει και ζητούσαν το λιθοβολισμό της: «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτή». (Ιωάν. Η΄ 8 ) Όποιος είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος πέτρα επάνω σ’ αυτήν. Και τότε, έχοντας λίγη αυτογνωσία ο καθένας τους, σηκώθηκαν και έφυγαν και δεν την λιθοβόλησαν. Κι εμείς σήμερα, αν είχαμε λίγη αυτογνωσία δεν θα μιλούσαμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα στεκόμασταν πολύ διαφορετικά απέναντι στον εγκληματία. Γιατί και αυτός είναι ένα μέλος της σάπιας κοινωνίας μας. Θα λυπόμασταν και θα κλαίγαμε για το κατάντημά του. Θα κάναμε περισσότερη προσευχή. Να αναπαύσει ο Θεός πρώτα τον Κωστή και έπειτα να συγχωρήσει αυτόν, που προέβη σ’ αυτή τη βδελυρή πράξη. Θα ψάχναμε πιο πολύ τον εαυτό μας, επειδή κι εμείς είμαστε αμαρτωλοί, για να δούμε μήπως κι εμείς έχουμε διαπράξει κάποια παρόμοια πράξη.

Ίσως μας διαφεύγει ότι, ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και από ψυχή, και ότι είναι δυνατόν να σκοτώσουμε ή το σώμα του ή την ψυχή του. Ότι ο θάνατος μπορεί να είναι ακαριαίος ή σταδιακός. Ότι υπάρχει άμεσος φόνος ή έμμεσος. Ότι μπορεί κάποιος να θανατώνει σταδιακά ακόμη και τον εαυτό του. Αν δούμε έτσι τα πράγματα, τότε πιθανότατα μπορεί να ανακαλύψουμε ότι, κι εμείς ίσως να έχουμε διαπράξει κάποιο φόνο ή φόνους ή να συνεργήσαμε να γίνει κάτι τέτοιο. Δυστυχώς είμαστε μέτοχοι σε πολλές περιπτώσεις θανάτου συνανθρώπων μας. Η νοθεία στα τρόφιμα, οι μολυσμένες τροφές, οι υπερβολικές δόσεις λιπασμάτων, οι ορμόνες στα φυτά και στα ζώα που τρώμε, δεν σκοτώνουν; Το κάπνισμα, το πιοτό, τα ναρκωτικά, το υπερβολικό φαγητό και η υπερβολική κρεοφαγία δεν σκοτώνουν; Το στρες, το άγχος, η αγωνία, οι ποικίλες πιέσεις δεν σμικρύνουν τη ζωή μας; Οι εκτρώσεις ανυπεράσπιστων εμβρύων δεν είναι φόνοι; Μήπως τα ψέματα και οι συκοφαντίες και οι αδικίες δεν έχουν προκαλέσει θανάτους κοινωνικούς και σωματικούς;

Η αναλγησία στον πόνο, στη φτώχεια και στα προβλήματα του πλησίον μας δεν έχουν προξενήσει πολλούς θανάτους; Αλλά και την ψυχή δεν την σκοτώνουν οι διάφορες αμαρτίες και τα συνεχιζόμενα πάθη; Η απιστία είναι θάνατος της ψυχής. Η οργή, η μνησικακία, η θλίψη, ο φθόνος, το μίσος, η ζήλια, το άγχος, η αγωνία, η απελπισία, οι σαρκικές αμαρτίες, όλα αυτά προξενούν τον πνευματικό θάνατο στον εαυτό μας. Όταν σκανδαλίσω ποικιλοτρόπως τον συνάνθρωπό μου, σε θέματα πίστεως, ηθικής συμπεριφοράς, πλουτισμού, σαρκικότητας, αδικίας, παρανομίας δεν σκοτώνω την ψυχή τη δική μου αλλά και του άλλου, ακόμη και το σώμα του; Τέλος, ο εγωισμός, η υποκρισία και η υπερηφάνεια δεν προκαλούν τον τελεσίδικο θάνατο της ψυχής;

Όταν ο Χριστός μιλούσε για τους νεκρούς που κυκλοφορούν γύρω μας, αυτούς εννοούσε. Τους πνευματικά πεθαμένους, που σκοτώθηκαν από τα πάθη και τις αμαρτίες τους.

Μετά από αυτήν την μικρή αυτοεξέταση, ποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δεν είναι ένοχος σε τίποτα; Ποιος είναι αθώος;

Η φωνή του Χριστού είναι διαχρονική: «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω». Όποιος αισθάνεται αναμάρτητος, μπορεί να «λιθοβολεί» τους ενόχους.

Αγαπητοί μου, αφήσαμε τον εαυτό μας και ασχολούμαστε με τους άλλους. Είναι καιρός για αυτοεξέταση, για αυτοκριτική, για αυτομεμψία. Το ποιος σκότωσε τον Κωστή, ας το αφήσουμε στην ανθρώπινη δικαιοσύνη, προπαντός, όμως, στη θεία δικαιοσύνη. Εμείς ας ασχοληθούμε με τον εαυτό μας, τον οποίο έχουμε παραμελήσει.

Αν ο καθένας μας πρόσεχε τον εαυτό του και ασχολούνταν με αυτόν, η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη. Ας το προσπαθήσουμε!

Με πολλές ευχές και κάθε ευλογία

ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου

Ενορία Αγίου Νικολάου Σιάτιστας

http://siatistaagiosnikolaos.gr/