Πέρα από τη μυωπική θεώρηση τού παρελθόντος

1. Μία περίληψη τής ιστορίας τού Ιώβ

Η ιστορία τού Ιώβ είναι πασίγνωστη. Ένας δίκαιος άνθρωπος ευλογημένος με μεγάλη περιουσία και 10 παιδιά, ξαφνικά σε μικρό χρονικό διάστημα, χάνει την περιουσία του από καταστροφές, σκοτώνονται όλα του τα παιδιά, και ο ίδιος αρρωσταίνει με μια επώδυνη ασθένεια που δεν τον αφήνει ούτε να κοιμηθεί ήσυχος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ίδια του η γυναίκα τού λέει: "βλαστήμησε τον Θεό και πέθανε να ησυχάσεις!"  Και οι τρεις φίλοι του που έρχονται δήθεν να τον ενισχύσουν, στην πραγματικότητα τον κατηγορούν για σοβαρή αμαρτία που επέφερε την οργή τού Θεού.

Ένας δίκαιος άνθρωπος που τα είχε όλα, ξαφνικά τα χάνει όλα, όχι μόνο υλικά αγαθά και τα παιδιά του, αλλά δέχεται και ψυχολογικό πόλεμο. Χάνει την υπόληψή του και απομένει εντελώς μόνος με την απορία: "Γιατί Θεέ μου αυτό σ' εμένα;"

Και αυτό το "γιατί" που ο ίδιος ο Ιώβ αγνοούσε, το ίδιο το βιβλίο τού Ιώβ το απαντάει σ' εμάς τούς αναγνώστες, αποκαλύπτοντας την πρόκληση που έκανε ο Σατανάς στον Θεό, να αφαιρέσει από τον Ιώβ όλα όσα έχει, ακόμα και την υγεία του, σίγουρος ότι ο Ιώβ θα κατηγορήσει τον Θεό γι' αυτά τα άδικα παθήματα.

Ο Θεός δέχεται την πρόκληση και παραδίδει στα χέρια του Σατανά ΤΑ ΠΑΝΤΑ όσα είχε ο Ιώβ, εκτός από τη ζωή του.

Όταν λοιπόν στο τέλος ο Ιώβ δικαιώνει την εμπιστοσύνη τού Θεού και ντροπιάζει τον Διάβολο παραμένοντας πιστός παρά τις συμφορές του, τότε ο Θεός αποκαθιστά την υγεία του, την περιουσία του, προφανώς την κοινωνική του υπόληψη, σε σημείο που οι κατήγοροί του να ζητούν τις προσευχές του, και αποκτά άλλα 10 παιδιά και μακρότατη ζωή, έτσι ώστε να δει από τα παιδιά αυτά ακόμα και δισέγγονα.

2. Η ένσταση τών κατηγόρων τού Θεού

Όμως αυτή η αποκατάσταση δεν φαίνεται αρκετή στους κατήγορους τού Θεού. Τον καταγγέλλουν ως "σκληρό" και "άδικο", παραδίδοντας στα χέρια τού Διαβόλου τον δίκαιο αυτό άνθρωπο, χωρίς καμία αιτία. Θεωρούν αδικία την εμπλοκή τού Ιώβ σε μία "κόντρα" τού Θεού με τον Διάβολο, λες και ο Θεός ήταν υποχρεωμένος να δεχθεί μια τέτοια πρόκληση και να αφήσει έναν δαίμονα να προκαλέσει τόσο κακό και τόσο πόνο σε έναν δίκαιο άνθρωπο και την οικογένειά του.

Ακόμα χειρότερα, τούς φαίνεται εξαιρετικά σκληρό, το ότι σκοτώθηκαν τα 10 πρώτα παιδιά τού Ιώβ, έστω και αν στο τέλος ο Ιώβ απέκτησε ακόμα 10 παιδιά. "Τι να το κάνεις που απέκτησε άλλα 10 παιδιά; Ποιος μπορεί να αποζημιώσει δύο γονείς για 10 νεκρά παιδιά τους, όσα άλλα παιδιά και αν κάνουν στη συνέχεια; Δεν είναι κάθε άνθρωπος μοναδικός και ανεκτίμητος; Είναι δυνατόν έτσι απλά να πεις ότι "αντικαταστάθηκαν" 10 ζωές που χάθηκαν;"

Εύλογα ερωτήματα με μια πρώτη κοντινή και μυωπική ματιά. Όμως κάτω από την επιφάνεια υπάρχει κάτι βαθύτερο που οι άνθρωποι αυτοί αγνοούν.

3. Δεν ήταν απλώς μια "κόντρα"

Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να αποκαταστήσουμε την αίσθηση δικαιοσύνης αυτών τών ανθρώπων, βλέποντας το θέμα βαθύτερα. Και ας ξεκινήσουμε από τα παιδιά τού Ιώβ που σκοτώθηκαν.

Α. Τα νεκρά 10 παιδιά τού Ιώβ

Άραγε, είναι αλήθεια ο ισχυρισμός, ότι τα τέκνα αυτά τού Ιώβ χάθηκαν; Είναι αλήθεια ότι ο Θεός απλώς τα "αντικατέστησε" με 10 άλλα τέκνα, σαν να ήταν χρηστικά αντικείμενα;

Για κάποιον που ΔΕΝ πιστεύει στην ανάσταση, οι θάνατοι αυτοί φαίνονται ως οριστική απώλεια. Όμως για τον Ιώβ και για κάθε πιστό άνθρωπο, δεν είναι έτσι. Ο ίδιος ο Ιώβ στο ομώνυμο βιβλίο του λέει σαφέστατα για την πίστη του αυτή στην ανάσταση, ακόμα και αν το δέρμα του ήταν ήδη κατεστραμμένο από την αρρώστια του: "αναστήσει δε το δέρμα μου το αναντλούν ταύτα" (Ιώβ 19: 26).

Ο Ιώβ δεν περίμενε μόνο τη δική του ανάσταση. Γνώριζε ότι τα πρώτα 10 παιδιά του θα γύριζαν, και στην ανάσταση θα είχε και αυτά, αλλά και τα νέα του παιδιά. Για τον Θεό τίποτα δεν είναι αναντικατάστατο, ούτε η ζωή ενός νεκρού! Για τον Ιώβ ήταν ένας προσωρινός χωρισμός αυτός από τα παιδιά του. Και παρηγορήθηκε με τα 10 νέα του τέκνα, αναμένοντας να ξανασυναντήσει και τα 10 πρώτα του παιδιά στον κατάλληλο καιρό που μόνο ο Θεός γνωρίζει. Και τότε ο Θεός θα τον αποζημίωνε και σε αυτή την τελευταία απώλεια.

Β. Μία επώδυνη εγχείρηση για το καλό τής ανθρωπότητας

Όμως δεν είναι αληθινός ούτε ο ισχυρισμός, ότι δήθεν ο Θεός ενέπλεξε τον Ιώβ σε έναν ανταγωνισμό του με τον Διάβολο, αδικώντας έναν αθώο άνθρωπο. Αυτή ήταν η θεώρηση τού ιδίου τού Σατανά. Όμως ο Θεός δεν το έβλεπε έτσι!

Θα ήταν βεβαίως πολύ απλούστερο ο Θεός να διώξει απλώς τον Διάβολο, λέγοντάς του ότι ως Παντογνώστης και Παντοδύναμος, μπορεί να διαβεβαιώσει τον οποιονδήποτε, ότι ο Ιώβ δεν θα αμάρτανε παρά τα παθήματα. Σκεφθείτε όμως, πόσα περισσότερα επιτεύχθηκαν με την αποδοχή τής πρόκλησης από τον Θεό:

1. Δόθηκε η ευκαιρία στον Ιώβ να αγωνισθεί και να νικήσει, κερδίζοντας έτσι, όχι μόνο αποκατάσταση τών υλικών και συναισθηματικών απωλειών του, αλλά και μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ θέση στη Βασιλεία τού Θεού, που θα εμπνέει τον σεβασμό και την εκτίμηση κάθε πλάσματος στο σύμπαν! Κάτι που δεν θα συνέβαινε, με μόνη τη διαβεβαίωση τού Θεού, αλλά που αποτελεί μια τίμια ανταμοιβή μιας συντελεσμένης νίκης!

2. Η ιστορία έδωσε αφορμή για Θεία αποκάλυψη. Γιατί μέσα στο βιβλίο τού Ιώβ, δόθηκε από τον Θεό πολλή πληροφορία για σημαντικά ζητήματα τού σκοπού Του, ακόμα και για σημαντικά ζητήματα και προφητείες τής εν Χριστώ σωτηρίας, έτσι ώστε όταν το βιβλίο αυτό έγινε μέρος τής Αγίας Γραφής, όλα αυτά να υπάρχουν προς πληροφόρηση και ενίσχυση τής πίστης όλων τών γενεών!

3. Ο Ιώβ ενίσχυσε με το παράδειγμά του και στήριξε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την ιστορία, σώζοντας έτσι αμέτρητους συνανθρώπους του με το παράδειγμα και την ενίσχυσή του!

Όπως ένας χειρουργός, ανέχεται μια επώδυνη εγχείρηση ενός σωματικού μέλους, για το καλό τού όλου σώματος, έτσι και ο Θεός, ανέχθηκε τον πόνο και την προσωρινή βλάβη ενός μέλους τής αιώνιας Εκκλησίας Του, που θα ωφελούσε στην πραγματικότητα όλο το Σώμα τού Χριστού. Όχι μόνο την προ Χριστού Εκκλησία τού Ισραήλ, αλλά ακόμα και τη μετά Χριστόν, τη Χριστιανική Εκκλησία.

Έτσι, για χιλιάδες χρόνια τώρα, κάθε πονεμένος και βασανισμένος πιστός, καταφεύγει στο βιβλίο τού Ιώβ. Εκεί βρίσκει παρηγοριά και ελπίδα. Εκεί βρίσκει παράδειγμα πίστης και εγγυήσεις αποζημίωσης για τον δικό του πόνο. Εκεί καταφεύγει κάθε δυστυχισμένος πιστός και στηρίζει τη ζωή του.

Ναι, ο Ιώβ βασανίσθηκε και πόνεσε πολύ. Και μάλιστα άδικα. Όμως δεν ήταν αυτό σκληρότητα από μέρους τού Θεού. Ήταν μια στοργική "εγχείρηση" στο σώμα τής ανθρωπότητας. Γιατί ο Παντογνώστης, στο πρόσωπο τού Ιώβ έβλεπε κάθε βασανισμένο πλάσμα Του. Και θέλησε να δώσει από τον πόνο τού Ιώβ γιατρειά στις πληγές δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Ο Διάβολος προς στιγμήν νόμισε ότι παρέσυρε τον Θεό σε έναν άδικο διαγωνισμό, που σε κάθε περίπτωση θα τον έβγαζε νικητή, είτε με την πνευματική πτώση τού Ιώβ, είτε με τον πόνο που θα δημιουργούσε σε έναν δίκαιο άνθρωπο που μισούσε. Όμως δεν φαντάσθηκε το μέλλον. Δεν φαντάσθηκε ότι το "φάντασμα" τού Ιώβ θα τον ακολουθούσε στους αιώνες και τις χιλιετηρίδες ως τη συντέλεια, οδηγώντας τον σε αμέτρητες ήττες! Ενισχύοντας τόσους πολλούς ανθρώπους και σώζοντας τόσους πολλούς, που αν ο Διάβολος θα το γνώριζε, ποτέ δεν θα είχε προκαλέσει τον Θεό.

Ευχαριστούμε τον Θεό για το στοργικό του αυτό δώρο. Ευχαριστούμε και τον ευλογημένο αυτό άνθρωπο τον Ιώβ που νίκησε στη θέση μας μια αιώνια νίκη, και που σε κάθε πόνο μας έχουμε το δικό του παράδειγμα να μάς στηρίζει και να μάς ενισχύει.

"ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας· την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε, και το τέλος Κυρίου είδετε, ότι πολύσπλαγχνός εστιν ο Κύριος και οικτίρμων." (Ιάκωβος 5/ε: 11).

Δ. Βιβλικός