Η παραβολή του Ιησού για τον άδικο οικονόμο (Λουκ. 16/ιστ: 1-13) και το εδάφιο Μάρκ. 10/ι: 30

Ο Καλόπουλος σε νέα  κατορθώματα…

Διαψεύδουμε τις νέες εξωπραγματικές ερμηνείες του

Papyrus 52

• 1. Συνοπτικά, οι διαστρεβλώσεις του Καλόπουλου

• 2. Η αλήθεια μέρος α΄: Ο «οικονόμος της αδικίας» αντιπαραβάλλεται προς τους «υιούς του φωτός» σε μια έκφραση απόλυτης αποδοκιμασίας

• 3. Η αλήθεια μέρος β΄: Ποια στάση κράτησε το αφεντικό του «διαχειριστή της αδικίας»;

• 4. Η αλήθεια μέρος γ΄: «Κάποιος» δεν είδε τον στίχο Λουκ. 16,13: «Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά»

• 5. Η αλήθεια μέρος δ΄: «Κάποιος» δεν είδε ΟΥΤΕ τον στίχο Λουκ. 16,14…

• 6. Η αλήθεια μέρος ε΄: η ερμηνεία του εδαφίου Λουκ. 16,9

• 7. Η αλήθεια μέρος στ΄: η ερμηνεία του εδαφίου Μαρκ. 10,30

• Επίλογος

Σε μία από αυτές τις «δημιουργικές» του εξάρσεις, ο Καλόπουλος ΚΑΤΑΦΕΡΕ να σακατέψει το νόημα μίας απλούστατης παραβολής και ενός εδαφίου, και να μας πει κατόπιν ότι στις περικοπές αυτές «ο Ιησούς», «πρότεινε» μια… «ύπουλη συνταγή διαφθοράς»!

Βεβαίως, τα μάτια μας έχουν δει τόσα από αυτούς τους κατά συρροή ψευδολόγους, που δεν μας κάνει εντύπωση τίποτα πια. Θα απαντήσουμε λοιπόν και αυτή τη φορά, μεθοδικά και τεκμηριωμένα. Μάλιστα, για να φανεί και το μέγεθος της διαστρέβλωσης, θα κάνουμε την αναίρεση με αναφορές αποκλειστικά από την Κ.Δ. και από τις ίδιες τις περικοπές, και μόνο στο τέλος θα παραθέσουμε και κάποιες Πατερικές ερμηνευτικές παραπομπές.

1. Συνοπτικά, παρουσιάζουμε τις διαστρεβλώσεις του Καλόπουλου

Η περικοπή που διάλεξε ο Καλόπουλος αυτή τη φορά, τιτλοφορείται συνήθως ως «Η παραβολή του άδικου διαχειριστή» (ή του «άδικου οικονόμου») και περιέχεται στα εδάφια Λουκ. 16,1-13. Ο Καλόπουλος υποστηρίζει ότι μαζί με το εδάφιο Μαρκ. 10,30, ο Ιησούς μας διδάσκει να κάνουμε περιουσίες με… απάτες και κλεψιές!

Υβρίζει επίσης τον Ιησού και το Ευαγγέλιο επειδή:

1. Ο οικονόμος/διαχειριστής, τάχα, δεν κατακρίνεται από τον Ιησού!

2. Του φαίνεται «κουλή» (έτσι το γράφει) η διήγηση του Ευαγγελίου, διότι στον στίχο Λουκ. 16,8 το αφεντικό του διαχειριστή λέει τη φράση: «Και επήνεσεν ο κύριος τον οικονόμον της αδικίας ότι φρονίμως εποίησεν».

3. Ο ίδιος ο Ιησούς, δήθεν, ονομάζει «πράξη σύνεσης» την κατάχρηση και τη διαφθορά, και μαζί με το εδάφιο Μαρκ. 10,30 τάχα μας διδάσκει να ασχολούμαστε μόνο με το να κάνουμε περιουσίες!

Βέβαια, για το γεγονός ότι πρόκειται για παραλήρημα, δεν χρειάζεται πολύ να το καταλάβουμε, διότι λίγο πιο πριν, ο Ιησούς έχει πει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από αυτά που υποστηρίζει ο Καλόπουλος:

«Πουλήστε τα υπάρχοντά σας και δώστε τα χρήματα στους φτωχούς» (Λουκ. 12,33[1]), και

«Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη» (Ματθ. 6,19-21), και

«Οι μέριμνες… για τα εγκόσμια, η απάτη του πλούτου… καταπνίγουν το λόγο» (Μαρκ. 4,19).

Όπως βλέπετε, η διάψευση του Καλόπουλου είναι ζήτημα 4-5 δευτερολέπτων. Αυτός βέβαια κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα, και ενώ στήνει ένα κείμενο επικαλούμενος λόγια του Ιησού, θάβει όλα εκείνα που δεν τον βολεύουν. Καταλαβαίνετε λοιπόν σε τι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου άτομα στοχεύει ο άνθρωπος αυτός.

Φυσικά δεν θα μείνουμε εδώ, και με πολλή χαρά θα δεχτούμε την «πρόκληση» που ο «μέγας ερευνητής» Καλόπουλος μας απευθύνει, γράφοντας με έπαρση:

«Φυσικά δεν είναι καθόλου λίγες οι φορές, που διάφοροι θεολόγοι αποπειράθηκαν να διαψεύσουν τις κριτικές μου θέσεις… Κάθε φορά βέβαια… ήταν φανερός ο πανικός τους» (εμ, με τέτοια… «ισχυρά» επιχειρήματα που έχεις, τι να σου κάνουν κι αυτοί…).

«Τι απαντούν επιτέλους σε τόσο καυτές καταγγελίες… Περιμένω λοιπόν με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις τους!»

Εμείς Καλόπουλε, όπως ξέρεις και από τις άλλες φορές, δεν θέλουμε να σε αφήσουμε να περιμένεις και ξεκινάμε ευθύς αμέσως.

2. Η αλήθεια μέρος α΄: Ο «οικονόμος της αδικίας» αντιπαραβάλλεται προς τους «υιούς του φωτός» σε μια έκφραση απόλυτης, της μέγιστης δυνατής αποδοκιμασίας!

Πριν δούμε λοιπόν την πρώτη ακραία παρερμηνεία του Καλόπουλου, η οποία γίνεται στον στίχο Λουκ. 16,8:

«Και επήνεσεν ο κύριος τον οικονόμον της αδικίας ότι φρονίμως εποίησεν. Ότι οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισι» (Λουκ. 16,8).

Πρώτον: άδικα ταλαιπωρείται ο Καλόπουλος, καθώς το αφεντικό του άδικου διαχειριστή στον στίχο 8, δεν είναι καν ο Ιησούς. Διότι ο Ιησούς εισάγεται στον ΕΠΟΜΕΝΟ στίχο Λουκ. 16,9 με τη φράση «Καγώ υμίν λέγω». Κατά συνέπεια, είναι ψέμα ο ισχυρισμός ότι η φράση «επήνεσεν ο κύριος» ανήκει στον Ιησού. Τη φράση αυτή είναι ξεκάθαρο ότι τη λέει το αφεντικό της παραβολής.

Δεύτερον: για να μπορέσει κάποιος να κατηγορήσει το περιεχόμενο της παραβολής ότι τελικά επαινεί τον οικονόμο, θα πρέπει να ξεχάσει τα ελληνικά! Δεν βλέπεις βρε Καλόπουλε που τον λέει η παραβολή «οικονόμον της αδικίας»;! Ας λέει η λέξη πριν, «επήνεσεν». Είναι δυνατόν να είναι κυριολεκτική, και αμέσως μετά να τον χαρακτηρίζει «οικονόμον της αδικίας»; Τι στην ευχή παίνεμα είναι αυτό; Εσύ έτσι παινεύεις τον κόσμο;!

Τρίτον: ας πούμε ότι όλα τα άλλα δεν τα είδες. Το ότι ο διαχειριστής χαρακτηρίζεται «φρόνιμος υιός του αιώνος τούτου» σε αντιπαραβολή με τους «υιούς του φωτός», δεν το είδες;! Το να μην είσαι «υιός του φωτός», για την Καινή Διαθήκη, αποτελεί την απόλυτη έκφραση αποδοκιμασίας! Άνθρωποι «του αιώνος τούτου» σταύρωσαν και τον ίδιο τον Χριστό:

«Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοις τελείοις… ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των καταργουμένων […] ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν ει γαρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν» (Α΄ Κορ. 2,6-8)!

Διότι, η εντολή του  Ιησού είναι σαφής:

«υιοί φωτός γένησθε» (Ιω. 12,35).

Οι χριστιανοί οφείλουν να είναι «υιοί φωτός» και όχι το αντίθετο:

«Πάντες υμείς υιοί φωτός έστε και υιοί ημέρας. Ουκ εσμέν νυκτός ουδέ σκότους» (Α΄ Θεσ. 5,5).

Διότι όποιος δεν είναι στο φως, βρίσκεται στο σκοτάδι:

«το φως έχετε ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη» (Ιω. 12,34).

Και το φως αυτό, είναι ο Χριστός:

«Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ιω. 8,12).

Άρα, οι άνθρωποι που βρίσκονται στο σκοτάδι ζουν μακριά από τον Χριστό:

«Ήτε γαρ ποτέ σκότος, νυν δε φως εν Κυρίω» (Εφεσ. 5,8).

Αυτός που δεν είναι στο φως και παραμένει στο σκοτάδι, είναι φορέας σκανδάλων, μίσους και πνευματικής τύφλωσης:

«Ο… τον αδελφόν αυτού μισών, εν τη σκοτία εστίν […] εν τω φωτί μένει, και σκάνδαλον εν αυτώ ουκ έστιν. Ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστί […] η σκοτία ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού» (Α΄ Ιω. 2,9-11).

Ολόκληρη η Καινή Διαθήκη έχει ως πυρήνα της τον Ιησού ως Φως, το οποίο αντιπαραβάλει προς κάθε τι άλλο. Απορούμε λοιπόν ειλικρινά με τον Καλόπουλο:

Η παραβολή μας δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο οικονόμος είναι άδικος, παραβιάζει την βασική εντολή του Κυρίου που είναι να γίνει «υιός φωτός» και άρα ζει μακριά από τον Θεό, ζει στο πνευματικό σκοτάδι, είναι φορέας σκανδάλων και μίσους, και βεβαίως, ανήκει στις δυνάμεις του «αιώνος τούτου» οι οποίες σταύρωσαν τον Χριστό, και μετά από όλες αυτές τις αποδοκιμασίες, ο απίθανος Καλόπουλος γράφει ότι η παραβολή ΕΠΑΙΝΕΙ τον άδικο διαχειριστή!!!

3. Η αλήθεια μέρος β΄: Ποια στάση κράτησε το αφεντικό του «διαχειριστή της αδικίας»;

Αφού λοιπόν είδαμε ότι η παραβολή και ο Ιησούς όχι μόνο δεν έχουν κανένα σκοπό να «επαινέσουν» τον απατεώνα οικονόμο, αλλά αντιθέτως, καταδικάζουν τις πράξεις του, ας δούμε και τη στάση του αφεντικού: είναι δυνατόν να υποστηρίξει κάποιος ότι οι λέξεις «επήνεσεν» και «φρονίμως εποίησεν» είναι κυριολεκτικές;

Διότι ο Καλόπουλος γράφει πως η παραβολή λέει ανοησίες, επειδή το αφεντικό «πρώτα θυμώνει και θέλει να τον διώξει [...] και αφού...» κ.λπ. κ.λπ.

Γιατί όμως Καλόπουλε λες «ΠΡΩΤΑ θέλει να τον διώξει»;

Βλέπεις πουθενά εσύ στο κείμενο ότι δεν τον έδιωξε; Το κείμενο δεν αφήνει να εννοηθεί κάτι τέτοιο:

«Κάποιος πλούσιος είχε έναν διαχειριστή… Τον φώναξε… και του είπε… παράδωσε τη διαχείρισή σου… Ο διαχειριστής είπε μέσα του: ‘τι να κάνω τώρα που μου αφαιρεί τη διαχείριση’… Ξέρω όμως τι θα κάνω για να με δέχονται… τώρα που θα πάψω να είμαι διαχειριστής».

Δεν υπάρχει κάποιο σημείο στο κείμενο που να αφήνει να εννοηθεί πως ο απατεώνας τελικά δεν απολύθηκε. Επιπλέον όμως, μιλάμε για ένα αφεντικό που αδικήθηκε! Είναι ποτέ δυνατόν να κρατήσει στη δουλειά του αυτόν που τον κλέβει;

α) Αφού λοιπόν το κείμενο αφήνει να εννοηθεί ότι ο διαχειριστής απολύθηκε,

β) αφού δεν είναι λογικό το αφεντικό να επαινεί αυτόν που τον κλέβει, και

γ) εφόσον η παραβολή καταδικάζει τις πράξεις του οικονόμου ως «υιού του αιώνος τούτου»,

τότε, οι λέξεις «επήνεσεν» και «φρονίμως εποίησεν» δεν μπορεί να απευθύνονται  από τον Χριστό κυριολεκτικά σε πρόσωπα που δεν είναι «υιοί του φωτός». Δεν μπορεί να παινεύονται οι αντίθετες με τον Θεό δυνάμεις, οι σταυρωτές του Χριστού. Γι’ αυτό, οι λέξεις, αυτομάτως αποκτούν μια χροιά διαφορετική και ίσως και αντίθετη από την πραγματική, και τονίζουν ότι οι «υιοί του αιώνος τούτου» απλώς είναι «πιο πονηροί» και «πιο συμφεροντολόγοι» και «τα βρίσκουν με το συνάφι τους» («οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισι»).

Έτσι  λοιπόν, όταν λέει ότι «ο κύριός του τον επαίνεσε», δεν τον επαίνεσε για την πράξη της ατιμίας του, αλλά για την ΠΟΝΗΡΙΑ του, που με την αδικία αυτή, εξασφάλισε το μέλλον του, ως «παμπόνηρος υιός του αιώνος τούτου». Ουσιαστικά του είπε: «με αδίκησες, όμως σε παραδέχομαι για την πονηριά σου»!

Δεν υπάρχει το παραμικρό έρεισμα για τα όσα λέει ο Καλόπουλος διότι μετά από τις συνεχείς καταδίκες του άδικου διαχειριστή από το κείμενο, οι ερμηνείες του φαίνονται εντελώς παράλογες.

Και το αστείο είναι ότι αυτό το ομολογεί και ο ίδιος ο Καλόπουλος:

 «Η παραβολή είναι οπωσδήποτε ‘κουλή’. Ή… ο κύριος της παραβολή δεν είναι και πολύ στα καλά του... πρώτα θυμώνει και θέλει να τον διώξει… και αφού… τον κλέβει… τον επαινεί!».

Φανταστείτε ότι ο Καλόπουλος δεν μπορεί ούτε καν να ερμηνεύσει όσα διαβάζει, και απορεί και ο ίδιος με τις… σκέψεις του!

4. Η αλήθεια μέρος γ΄: «κάποιος» δεν είδε τον στίχο Λουκ. 16,13, «Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά»

Συνεχίζοντας την διάψευση του Καλόπουλου, του θυμίζουμε ότι κι αν ακόμα δεν είδε ΤΙΠΟΤΑ από τα παραπάνω, όφειλε να δει τον στίχο 13. Τι λέει ο στίχος αυτός;

«Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά».

Έχουμε λοιπόν δύο αντίθετες αρχές, τον Θεό και το «δουλεύειν μαμωνά». Τι είναι ο μαμωνάς Καλόπουλε; Προέρχεται από το αραμαϊκό και εβραϊκό Mammon (mmwn) που σημαίνει «πλούτος».

Άρα Καλόπουλε, και μόνο ο στίχος 13 θα επαρκούσε για να διαψεύσει όλα όσα έγραψες! Υποστηρίζεις ότι ο Ιησούς μας προτείνει να μαζεύουμε περιουσίες, τη στιγμή που στον στίχο 13 μας ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορείς να έχεις δύο κυρίους: είτε η ζωή σου θα είναι αφιερωμένη σε πράξεις καλές, πράξεις του φωτός, πράξεις του Θεού, είτε η ζωή σου θα βρίσκεται στην υπηρεσία του ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ!

Τι έκανε ο διαχειριστής, θυμάσαι; Προσπάθησε με κάθε τρόπο να αυξήσει τον πλούτο του, ακόμα και με αδικίες και ψέματα και πράξεις παράνομες. Αυτό ακριβώς είναι το «δουλεύειν» για τον πλούτο: να υπηρετείς με όλο σου το είναι το χρήμα, να αφιερώνεις τη ζωή σου ολόκληρη, ώστε με κάθε κόστος να αυξάνεις τον πλούτο σου.

Αφού λοιπόν ο Ιησούς μας διδάσκει ότι ο Θεός είναι ΑΚΡΙΒΩΣ  το ΑΝΤΙΘΕΤΟ από τον άνθρωπο που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το χρήμα και ο πλούτος, πώς στην ευχή μας λες ότι η παραβολή επαίνεσε τον άδικο διαχειριστή;!

Μερικές φορές αναρωτιέται κανείς, αν όντως καταλαβαίνει κι ο ίδιος ο Καλόπουλος όσα γράφει…

Στην πραγματικότητα, ο  παραλληλισμός της «κατά κόσμον φρονιμάδας», ή «καπατσοσύνης» του άδικου οικονόμου, που θέλει να κάνει ο Χριστός, είναι ότι όπως οι υιοί του αιώνος τούτου έχουν τον τρόπο να χρησιμοποιούν τα χρήματα άδικα για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, έτσι πρέπει να είναι φρόνιμοι και οι υιοί της βασιλείας, αλλά «κατά Θεόν». Ώστε ακόμα και τα χρήματα της αδικίας, αυτοί να τα επενδύσουν με δίκαιο και σωστό τρόπο, με ελεημοσύνες, ώστε να εξασφαλίσουν και αυτοί, όχι πρόσκαιρη ζωή και αγαθά, (σαν τον άδικο οικονόμο), αλλά αιώνια και άφθαρτη ζωή, στον Μέλλοντα Αιώνα.

5. Η αλήθεια μέρος δ΄: «κάποιος» δεν είδε ΟΥΤΕ τον στίχο Λουκ. 16,14…

Αλλά κι ΟΛΑ ΑΥΤΑ να μην είχες καταλάβει Καλόπουλε...

Τον στίχο 14, ΟΥΤΕ αυτόν είδες;…

«Ήκουον δε ταύτα πάντα και οι Φαρισαίοι φιλάργυροι υπάρχοντες, και εξεμυκτήριζον αυτόν».

Βρε Καλόπουλε, και οι Φαρισαίοι ακόμα κατάλαβαν τι έλεγε ο Ιησούς, εσύ όμως όχι!

Αν ο Ιησούς πράγματι επαινούσε αυτόν που είναι φιλάργυρος και κάνει τα πάντα για να κονομήσει λεφτά και πλούτη, τότε για ποιον λόγο οι ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΙ Φαρισαίοι «ξύνισαν τα μούτρα» όπως λέμε; Αν είχε πει αυτά που λες εσύ Καλόπουλε, τότε οι Φαρισαίοι που ήταν ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΙ θα χαίρονταν και θα τον χειροκροτούσαν επειδή θα τους υποστήριζε!

6. Η αλήθεια μέρος ε΄: η ερμηνεία του εδαφίου Λουκ. 16,9

Μετά λοιπόν την αποκάλυψη των ακραίων παραχαράξεων του Καλόπουλου, το νόημα του στίχου 9 γίνεται φανερό και σε ένα παιδάκι του Δημοτικού. Όσα προείπαμε εκθέτουν την παράλογη ερμηνεία του Καλόπουλου, με αποτέλεσμα ο στίχος, «Καγώ υμίν λέγω, ποιήσατε εαυτοίς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, ίνα όταν εκλείπητε, δέξωνται υμάς εις τας αιωνίους σκηνάς», να μπορεί να ερμηνευτεί μόνο ως εξής:

Εγώ (ο Ιησούς) σας λέω, κάντε φίλους [δίνοντας ως ελεημοσύνη τα αγαθά] από μια περιουσία που αποκτήθηκε με άδικο τρόπο, ώστε όταν φύγετε από τη ζωή, [οι φίλοι αυτοί που θα ελεήσετε], να σας υποδεχτούν στον Παράδεισο [δηλ. τα καλά έργα που θα κάνετε σε αυτούς να γίνουν αιτία να σωθείτε].

Άλλωστε στο Ματθ. 25,34-46 ο Ιησούς λέει μια παραβολή με παράλληλο περιεχόμενο:

«Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω [...] ‘Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς;’ [...] ‘σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα» και έτσι, «θα πει τότε ο βασιλιάς σ' αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: 'ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου». (Ματθ. 25,34-40).

Πρόκειται λοιπόν για μια ερμηνεία που προκύπτει -εκτός από την κοινή λογική- από το σύνολο της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως, καθώς την περικοπή χρησιμοποίησαν ως παρότρυνση στην ελεημοσύνη και ως κατάκριση αυτών που πλουτίζουν με αδικίες, πάρα πολλοί Πατέρες και άλλοι υπομνηματογράφοι ανάμεσα στους οποίους:

1. Ιωάννης Χρυσόστομος, «Γ΄...πάντες απολαμβάνουσι τα αγαθά και περί ελεημοσύνης», PG 51,299.

2. Κύριλλος Αλεξανδρείας, «Ερμηνεία εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον», PG  72,593C.

3. Θεοδώρητος Κύρρου, «Ερμηνεία της προς Εβραίους επιστολής», PG  82,784B.

4. Αναστάσιος Σιναΐτης, «Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων…», PG 89,781C.

5. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, «Ερμηνεία εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον», PG 123,969.

Και φυσικά, ας μην διανοηθεί ο Καλόπουλος να μας πει ότι η παραβολή μας διδάσκει να είμαστε κλέφτες και απατεώνες κατ' εξακολούθηση, και απλά να πετάμε ένα ξεροκόμματο στους φτωχούς και να κάνουμε δήθεν «φιλανθρωπίες» για να πάμε με πονηριά στον Παράδεισο, όπως δυστυχώς νομίζουν κάποιοι πάμπλουτοι «καρχαρίες» στην εποχή μας!!!

Διότι η διδασκαλία είναι ξεκάθαρη:

«Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη» (Ματθ. 6,19-21)

«Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν ΚΑΙ μαμωνά».

Και το κυριότερο, «υιοί φωτός γένησθε» και όχι «υιοί του αιώνος τούτου», όπως ο απατεώνας διαχειριστής που πλούτιζε με αδικίες και παρανομίες.

Αυτό λοιπόν είναι οριστικό: από τη στιγμή που θα γίνεις κοινωνός της διδασκαλίας του Χριστού, οφείλεις να βάλεις ΤΕΛΟΣ στο «δουλεύειν μαμωνά» και να προσπαθήσεις να γίνεις «υιός φωτός», κάνοντας τα αντίθετα ακριβώς απ’ ότι ο διαχειριστής της αδικίας. Αυτό επαναλαμβάνει διαρκώς ο Ιησούς:

«…του λέει ο νεαρός. ‘Σε τι ακόμα υστερώ;’ Ο Ιησούς του απάντησε: ‘Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό· κι έλα να με ακολουθήσεις» (Ματθ. 19,20-22).

Διότι αν συνεχίσεις να κάνεις τα πάντα για να βγάλεις λεφτά, αφιερωμένος με όλο σου το είναι στο χρήμα, τότε και πάλι θα αδικήσεις και θα κλέψεις και θα στερήσεις από ανθρώπους ακόμα και τα βασικά. Και τότε η παραπάνω παραβολή έχει και συνέχεια:

«Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι [...] σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα» (Ματθ. 25,34-45).

Όταν λοιπόν θα γνωρίσει τη διδασκαλία του Χριστού αυτός που έχει γίνει πλούσιος με άδικο και παράνομο τρόπο, αν θέλει τη σωτηρία του, θα πρέπει την ίδια στιγμή να σταματήσει τον άδικο πλουτισμό, και να ξεκινήσει να δαπανά τον «μαμωνά της αδικίας» για να βοηθήσει τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Η διδασκαλία της Κ.Δ. δεν αφήνει περιθώριο σε κανένα πονηρό μυαλό να νομίζει ότι θα συνεχίσει εφ’ όρου ζωής να πλουτίζει με αδικίες και κλεψιές, και ότι θα μπορέσει να «ισορροπήσει» όλες αυτές τις παρανομίες με «φιλανθρωπίες»:

«Ακούστε με τώρα κι εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε με γοερές κραυγές για τα βάσανά σας, που όπου να ΄ναι έρχονται. Ο πλούτος σας σάπισε, και τα ρούχα σας τα ΄φαγε ο σκόρος·  το χρυσάφι σας και το ασήμι κατασκούριασαν, και η σκουριά τους θα είναι μαρτυρική κατάθεση εναντίον σας και θα καταφάει τις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση, εσείς μαζεύετε θησαυρούς. Ακούτε! Κραυγάζει ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας κι εσείς τους τον στερήσατε· και οι κραυγές των θεριστών έφτασαν ως στ’ αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και φονεύσατε τον αθώο· δε σας πρόβαλε αντίσταση καμιά» (Ιακ. 5,1-6).

7. Η αλήθεια μέρος στ΄: η ερμηνεία του εδαφίου Μαρκ. 10,30

Στο τελευταίο μέρος του άρθρου μας, θα ασχοληθούμε με το εδάφιο Μαρκ. 10,30 το οποίο επίσης παραχάραξε ο Καλόπουλος για να μας «δείξει» ένα δήθεν επιπρόσθετο επιχείρημα που δείχνει ότι ο Ιησούς, μας δίνει την εντολή να ασχολούμαστε με τον πλουτισμό!

Θα λέγαμε πως ούτε το εδάφιο αυτό παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία, και γι’ αυτό η παραχάραξη εντάσσεται σε όλο το σύστημα συνειδητής παραπλάνησης που εφαρμόζουν. Ας δούμε το κείμενο:

«Αμήν λέγω υμίν, ουδείς εστιν ος αφήκεν οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν εμού και ένεκεν του ευαγγελίου, εάν μη λάβη εκατονταπλασίονα νυν εν τω καιρώ τούτω οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών…».

Η (παρ)ερμηνεία του Καλόπουλου μας λέει πως, όσα αναφέρονται σε συγγενείς είναι απλά «δακρύβρεχτες» προσθήκες, τις οποίες χρησιμοποιεί ο Ιησούς για να περάσει ένα «ΚΡΥΦΟ» μήνυμα (επηρεάστηκε φαίνεται από τον Χαρδαβέλα ο Καλόπουλος…) ότι «ένεκεν του ευαγγελίου» εσείς (οι «παπάδες») θα κάνετε περιουσίες και θα γεμίσετε λεφτά!

Όπως πάντα, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν…

Βρε Καλόπουλε, από ένα κείμενο που μιλάει για ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ, δεν μπορεί εσύ να διαλέγεις μόνο δύο λεξούλες που σε βολεύουν, και τις άλλες να τις λες «δακρύβρεχτες» επειδή δεν μπορείς να τις εντάξεις στην ερμηνεία σου.

Είναι δυνατόν το εδάφιο να μιλάει κυριολεκτικά; Σαφώς όχι. Εκτός ότι είναι ακραίο να μιλήσουμε για κατά κυριολεξία απόκτηση εκατονταπλάσιων αδελφών ή παιδιών, σίγουρα, κάθε προσπάθεια να μιλήσει κάποιος για ένα κυριολεκτικό εδάφιο, καταρρίπτεται από τις ...ΕΚΑΤΟ (100) μητέρες («εκατονταπλασίονα… και μητέρας» = αιτιατική πληθυντικού)! Πως θα μπορούσε κάποιος να έχει ΕΚΑΤΟ (100) μητέρες Καλόπουλε;

Επίσης, τις φαιδρότητες ότι το εδάφιο ΤΑΧΑ μας διδάσκει τον τρόπο «να γίνουμε μεγάλοι γαιοκτήμονες», ας τις αφήσει ο Καλόπουλος για τους οπαδούς του. Διότι η φράση «μετά διωγμών» που λέει ο Ιησούς είναι δεδομένη και καταρρίπτει κάθε τέτοιου τύπου τις απαράδεκτες ερμηνείες που σκαρφίζεται. Διωγμός, ξέρουμε καλά τι σημαίνει για την εποχή εκείνη: ξέσκισμα από τα θηρία, να καίγεσαι ζωντανός, σταύρωση, ακρωτηριασμοί, αποκεφαλισμοί. Πώς θα ήταν δυνατόν, σε μια υπόσχεση του στιλ «θα γίνετε μεγάλοι γαιοκτήμονες και θα καλοπερνάτε» να κολλήσει και η υπόσχεση για φριχτούς διωγμούς Καλόπουλε; Τι είδους υπόσχεση καλοπέρασης είναι αυτή; Ποιος θα δελεαστεί από μια διδασκαλία που δήθεν υπόσχεται πλούτη και ταυτόχρονα διώξεις μέχρι θανάτου;

Κατά συνέπεια Καλόπουλε, το απλούστατο αυτό εδάφιο, σημαίνει το εξής:

«Όλα αυτά -τα πράγματι πολύτιμα και αναντικατάστατα- που θα χάσουν όσοι τα θυσιάσουν προκειμένου να μάθει ο κόσμος την αλήθεια του Ευαγγελίου, θα αναπληρωθούν από μια νέα οικογένεια, από τα μέλη της Εκκλησίας. Με τα πρόσωπα αυτά που θα βρίσκονται πάντα κοντά σου σαν να ήταν μέλη της οικογενείας σου, θα είναι σαν να απόκτησες εκατό φορές περισσότερα αδέλφια, εκατό φορές περισσότερα παιδιά, εκατό φορές περισσότερους γονείς, και όπου κι αν βρεθείς, θα έχεις για στέγη το σπίτι τους και θα σου δίνουν να τραφείς από τον αγρό τους, και έτσι δεν θα σου λείψει τίποτα».

Αυτή η οικογένεια των πιστών, αναφέρεται και αλλού από τον Ιησού, και συγκεκριμένα στο Μαρκ. 3,34-35:

«...έριξε μια ματιά ολόγυρα σ’ αυτούς που κάθονταν γύρω του, [και] λέει: 'Να η μητέρα μου και τα αδέρφια μου. Γιατί, όποιος εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδερφός μου και αδερφή και μητέρα μου».

Και βεβαίως, τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μοιραστούν τα πράγματά τους, ώστε όποτε χρειαστεί να μείνεις στο σπίτι τους και όποτε έχεις ανάγκη να τραφείς από τον αγρό τους:

«Να τους παραγγέλλεις να κάνουν το καλό, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να είναι πρόθυμοι να δίνουν και να μοιράζονται με τους άλλους ό,τι έχουν» (Α΄ Τιμ. 6,18).

Όπως λοιπόν σημειώνει ο Θεοφύλακτος:

«Πατέρας και μητέρας πολλάς είχον οι Απόστολοι, τους αγαπώντας πάντας και φιλοστόργως προς αυτούς έχοντας. Αλλά και οικίαν μίαν αφείς ο Πέτρος, ύστερον τας πάντων των μαθητών αυτού οικίας είχε»[2].

Αυτό ήταν το «περίφημο» εδάφιο που τάχα μας διδάσκει με ποιον τρόπο να γίνουμε «μεγάλοι γαιοκτήμονες»…

Επίλογος

Μετά από τόσες διαψεύσεις που έχουμε κάνει στους ανθρώπους αυτούς, απορούμε: νομίζουν ότι κερδίζουν κάτι με όλα αυτά; Το να δημοσιεύουν ασυναρτησίες και παράλογες ερμηνείες, νομίζουν ότι τους τιμά; Ή μήπως ψάχνουν για άμυαλους οπαδούς που θα τους γεμίσουν τις τσέπες αγοράζοντας τα βιβλία τους;