Συχνά αναρωτιέμαι πότε ακριβώς οι μαθητές του Ιησού συνειδητοποίησαν το σημαντικό ρόλο τους στην χριστιανική ιστορία. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι ήταν μάρτυρες στον άθλο του Ιησού και άκουσαν ό,τι είχε πει, συνειδητοποίησαν άραγε ότι κάποια μέρα θα κατέθεταν όλα όσα είπε και έκανε;

Από τους περισσότερους μάρτυρες στην δουλειά μου που πήρα συνέντευξη, δεν είχαν ιδέα ότι αργότερα θα κληθούν για να καταθέσουν αυτά που άκουσαν ή είδαν. Ως αποτέλεσμα, μερικές φορές να μετανιώνουν που δεν έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή όταν είχαν την ευκαιρία. Αλλά οι μαθητές του Ιησού είχαν ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι των σύγχρονων αυτόματων μαρτύρων από αυτή την άποψη. Ήταν μαθητές του Ιησού. Σε αντίθεση με τους αυθόρμητους, απροετοίμαστους μάρτυρες ενός εγκλήματος, οι μαθητές ήταν προσεκτικοί στα λόγια και στις ενέργειες του Ιησού και φαντάζομαι ότι η προσοχή τους στη λεπτομέρεια έγινε ακόμα πιο επικεντρωμένη σε κάθε θαυματουργό γεγονός. Για το λόγο αυτό, οι συντάκτες των ευαγγελίων έγιναν άριστοι αυτόπτες μάρτυρες και αναγνώρισαν πολύ νωρίς τη σημασία της μαρτυρίας τους.

Ενώ ο Ιησούς περπάτησε εδώ στη γη, οι οπαδοί του μελέτησαν και έμαθαν από τις πράξεις και τα λόγια Του. Συχνά γοητεύονταν, μπερδεύονταν και αμφισβητούσαν αυτά που είδαν και άκουσαν. Παρ' όλα αυτά, απομνημόνευσαν τη διδασκαλία Του και βασίζονταν στη σοφία Του. Δεν γνωρίζουμε πόσα αυτοί οι αυτόπτες μάρτυρες έγραψαν (αν κατέγραψαν) κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι μαθητές κρατούσαν σημειώσεις; Κρατούσαν χρονικό των γεγονότων; Ενώ ο Ιησούς ήταν ζωντανός στη γη, οι μαθητές πιθανότατα δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να καταγράψουν τα λόγια του και τις δράσεις του. Ο Λόγος από μόνος του, ήταν μάρτυρας στις απίστευτες αυτές ημέρες, καθώς οι άνδρες και οι γυναίκες στάθηκαν με δέος μπροστά στον Δάσκαλό τους, παρακολουθώντας τον να κάνει θαύματα και ακούγοντας προσεκτικά αυτά που δίδασκε για τον Θεό και την αιώνια ζωή.

Κατά τα πρώτα χρόνια μετά την ανάληψη του Ιησού, οι Απόστολοι εξακολουθούν να μην καταγράφουν αμέσως για τον Ιησού. Αλλά γιατί;

Μια προσεκτική ανάγνωση της Γραφής θα αποκαλύψει ένα κοινό θέμα: Πολλοί από τους αρχαιότερους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αναμένουν ότι ο Ιησούς θα επιστρέψει προτού να υπάρξει ποτέ ανάγκη για καταγραφή των όσων είδαν και άκουσαν. Έτρεξαν αμέσως για να μιλήσουν στον κόσμο για τον Ιησού, πιστεύοντας ότι θα επέστρεφε για να κρίνει ζώντας και νεκρούς, όντας αυτοί ακόμα εν ζωή. Όμως, καθώς οι Απόστολοι άρχισαν να μαρτυρούν (και εκείνοι που συνειδητοποίησαν ότι ο Ιησούς δεν θα επέστρεφε κατά την διάρκεια της ζωής τους), κατέστη σαφής η ανάγκη γραψίματος. Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιωάννη μαρτύρησε το 44 μ.Χ. (ο Στέφανος ακόμα νωρίτερα), και λίγο αργότερα, άρχισαν να αναδύονται τα Ευαγγέλια. Οι συγγραφείς του Ευαγγελίου κατέγραφαν αυτό που είχαν δει, ώστε να έχει ο κόσμος ένα ιστορικό των γεγονότων.

Μετά τους θανάτους των αποστόλων, οι πρώτοι πιστοί και οι ηγέτες της Εκκλησίας έλαβαν τις αποστολικές καταγραφές και τις θεώρησαν ιερές. Ήξεραν ότι οι αρχικοί αυτόπτες μάρτυρες είχαν πεθάνει και θέλησαν να διατηρήσουν ένα πιστό ιστορικό της μαρτυρίας τους. Στις μέρες των Πατέρων της Εκκλησίας, ο Λόγος διαβάζεται, καθώς τα ιερά Ευαγγέλια προστατεύονται προσεκτικά. Οι πιστοί αποδέχτηκαν τα ευαγγέλια και τις καταγραφές της Καινής Διαθήκης ως μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων καθώς οι συντάκτες αυτών των κειμένων διαβεβαίωναν για την αυθεντικότητα:

2 Πέτρου 1: 16: "Ού γαρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ' επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος."

1 Πέτρου 5: 1: "Πρεσβυτέρους τους εν υμίν παρακαλώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των του Χριστού παθημάτων, ο και της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός".

1 Ιωάννου 1: 1-3: "Ό ην απ' αρχής, ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ό εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του λόγου της ζωής. Και η ζωή εφανερώθη, και εωράκαμεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον, ητις ην προς τον Πατέρα και εφανερώθη ημίν. Ό ωράκαμεν και ακηκόαμεν, απαγγέλλομεν υμίν, ίνα και υμείς κοινωνίαν έχητε μεθ' ημών. Και η κοινωνία δε η ημετέρα μετά του Πατρός και μετά του Υιού αυτού Ιησού Χριστού."

Οι απόστολοι κατανόησαν τις εμπειρίες τους ως αυτόπτες μάρτυρες, ως μοναδικές και κάλεσαν όλους τους πιστούς να τις διαβάσουν. Ο Παύλος αναγνώρισε ότι και τα γραπτά της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και τα κείμενα της Καινής Διαθήκης ήταν ιερά και δόθηκαν από τον Θεό. Θεώρησε και τα δύο ως Ιερή Γραφή:

Προς Τιμόθεον Α΄ 5: 17-18: "Οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία. Λέγει γαρ η Γραφή "βουν αλοώντα ου φιμώσεις" και "άξιος εργάτης του μισθού αυτού"."

Σε αυτό το απόσπασμα, ο Παύλος αναφέρεται τόσο στο Δευτερονόμιο 25: 4 όσο και στον Λουκά 10: 7 ("Ο εργαζόμενος αξίζει τον μισθό του"). Αναφέρεται και στα δύο χωρία ως Γραφή. Είναι σαφές ότι τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης υπήρχαν ήδη κατά τον καιρό αυτής της επιστολής και είναι επίσης προφανές ότι οι πιστοί διάβαζαν αυτά τα Ευαγγέλια ως Γραφή.*

Εκτός αυτού, είναι σαφές ότι οι επιστολές της Καινής Διαθήκης διαβάστηκαν και κυκλοφόρησαν μεταξύ των εκκλησιών ως αυθεντικές μαρτυρίες ανθρώπων που τους αποκαλύφθηκε ο Κύριος:

Προς Κολοσσαείς 4: 16: "Kαι όταν αναγνωσθή παρ' υμίν η επιστολή, ποιήσατε ίνα και εν τη Λαοδικέων Εκκλησία αναγνωσθή, και την εκ Λαοδικείας ίνα και υμείς αναγνώτε".

Προς Θεσσαλονικείς Α' 5: 27: "Ορκίζω υμάς τον Κύριον αναγνωσθήναι την επιστολήν πάσι τοις αγίοις αδελφοίς."

Οι συγγραφείς των ευαγγελίων της Καινής Διαθήκης κατανόησαν τη δύναμη της μαρτυρίας τους. Έγιναν μάρτυρες του Λόγου, τις ημέρες που δεν ήταν απαραίτητη μια γραπτή καταγραφή, μίλησαν για τον Λόγο όταν σκέφτηκαν ότι ο Ιησούς θα επιστρέψει αμέσως και έγραψαν για τον Λόγο όταν συνειδητοποίησαν ότι η καταγραφή των μαρτυριών τους, θα γινόταν Γραφή για όσους τους ακολούθησαν. Έτσι οι αρχαίες καταγραφές των αυτοπτών μαρτύρων, έγιναν η Γραφή της Καινής Διαθήκης που έχουμε σήμερα.

Σημειώσεις

* Σημείωση της ΟΟΔΕ: Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε αυτό που καλούμε σήμερα Καινή Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη είναι μια συλλογή βιβλίων και ανεξάρτητων πηγών προερχόμενη από μάρτυρες που αξιώθηκαν να δουν την Δόξα Του Κυρίου. Η Εκκλησία καθώς και οι πρώιμοι Χριστιανοί γνώριζαν ποιά βιβλία είναι ορθά και ποιά αναξιόπιστα ιστορικά και θεολογικά. Περισσότερα εδώ.