Με διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές επιχειρείται τα τελευταία πέντε-δέκα χρόνια να ισοπεδωθεί κάθε ηθικό κριτήριο κυρίως στην πατρίδα μας, αλλά και γενικά στην παγκοσμιοποιούμενη παγκόσμια κοινότητα. Έντονα προβάλλονται τύποι ομοφυλοφίλων ως δυναμικές κοινωνικές προσωπικότητες, που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα προς μίμηση απελευθερωμένων ανθρώπων και καταξιωμένων σ' όλα τα επίπεδα ζωής.

Οι τηλεοπτικές δημοσιογραφικές κάμερες έχουν στραφεί άπειρες φορές τόσο στον πρόεδρο των ομοφυλοφίλων, όσο και στα διαφημιζόμενα μέλη του νεοσύστατου συλλόγου και φυσικά στις δραστηριότητές τους. Υπενθυμίζουμε πολύ συνοπτικά ότι πασχίζουν να μας περάσουν το μήνυμα ότι αυτοί είναι οι υγιέστεροι των ανθρώπων, ενώ όσοι δεν ανήκουν στο κλαμπ το δικό τους είναι οι ασθενείς.

Προ τετραετίας περίπου παρακολούθησα μία τηλεοπτική συζήτηση. Βασικός προσκεκλημένος ήταν ένας ταλαίπωρος ομοφυλόφιλος, ο οποίος, όπως εύκολα καταλάβαινε ο μέσος τηλεθεατής, είχε δελεασθεί από τη διοργανώτρια της τηλεσυζήτησης με την υπόσχεση χρηματικής υποστήριξης. Στο τραπέζι μετείχαν τέσσερις - πέντε επιφανείς μορφωμένες κυρίες, λογίου επιπέδου, που υπέβαλαν επίμονα στον ομοφυλόφιλο ερωτήσεις με τις οποίες επεδίωκαν να εκμαιεύσουν την απάντηση, ότι η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι ρατσιστική, δε δέχεται την ελεύθερη σεξουαλική επιλογή τους και επιτέλους θα πρέπει η ελληνική κοινωνία τώρα πια να εκσυγχρονισθεί και να αποδέχεται και την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους. Από τις αυθόρμητες και ειλικρινείς απαντήσεις του ταλαίπωρου τηλεοπτικού - και μη δασκαλεμένου όπως φαινόταν - θύματος δεν εξαγόταν το συμπέρασμα που επεδίωκαν οι επιφανείς διοργανωτές - ψυχαναλυτές του θύματος. Το μόνο που ενδιέφερε το θύμα ήταν να προκαλέσει τον οίκτο των τηλεθεατών και να αποσπάσει κάποια βοηθήματα, εφόσον προερχόταν από την τάξη των απόρων.

Παρά ταύτα η μάνατζερ της εκπομπής ανακοίνωσε με ενθουσιασμό εφήβου, ότι η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να ανοίξει τους ορίζοντές της και να γίνει φιλανθρωπότερη στους ομοφυλοφίλους. Αυτό το συμπέρασμα όμως καθόλου δεν έβγαινε από την προηγηθείσα συζήτηση, αφού το μόνο που ενδιέφερε το βασικό πρόσωπο του ομοφυλοφίλου ήταν η οικονομική βοήθεια και όχι η συμμετοχή του σε εξαγωγή συμπερασμάτων.

Αυτή η νοοτροπία της διαφήμισης της ομοφυλοφιλίας συνδυάζεται και ταυτίζεται με την ανενόχλητη διακίνηση των ναρκωτικών, με την προώθηση των πορνοπεριοδικών και πορνοταινιών, με τον αφελληνισμό της Παιδείας μας και τον ευτελισμό της γλώσσας μας, της Ελληνικής σημαίας και των εθνικών εορτών μας, με την πυρετώδη μέριμνα για την αναβίωση της ειδωλολατρίας με τους Ολυμπιακούς αγώνες και με το συστηματικό σπάσιμο όλων των αξιών της ζωής στην Ελλάδα και ευρύτερα, των αξιών που έχουν δομηθεί πάνω στα Θεανθρώπινα βιώματα που διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας, που μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εκφράζει, σχετικοποιούνται και παζαρεύονται υπό τα όμματα όλων των ανθρώπων της υφηλίου, μέσα στις πανθρησκειακές "εκσυγχρονιστικές " συναντήσεις των δικών μας και των ξένων θρησκευτικών ηγετών της Οικουμένης.

Οι ομοφυλόφιλοι στις μέρες μας προβάλλονται, ενώ έχουν προηγουμένως αλλοτριωθεί πνευματικά. Η αλαζονία αποτελεί και το βασικότερο κίνητρο για να προβάλουν την ομοφυλοφιλία τους. "Κύριος όμως υπερηφάνοις αντιτάσσεται" μας λέγει η Αγία Γραφή. Γι’ αυτό και δεν μπορούν να απαλλαγούν από το φοβερό αυτό πάθος, αφού συνδυάζεται με την ύβρη και κατ' ουσίαν με την αμετανοησία.

Γι’ αυτό πάντοτε η ομοφυλοφιλία εθεωρείτο ως διάστροφη ερωτική σχέση μεταξύ ατόμων που ανήκουν στο ίδιο φύλο, ως ψυχοπαθολογικό φαινόμενο με επιπτώσεις σοβαρές πνευματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές και βιολογικές- σωματικές. Μέχρι σήμερα και ενώ γίνονται έρευνες από τους ειδικούς ωστόσο δεν έχουν συμφωνήσει ότι ευθύνονται οι γονιδιακοί παράγοντες γι' αυτή τη διαστροφή. Καμία στατιστική επίσης δεν είναι δυνατό να μας δώσει τα πραγματικά, έστω και κατά προσέγγιση ποσοστά του "τρίτου φύλου" μεταξύ των προηγμένων λαών. Οι φερόμενες πάντως στατιστικές μιλούν για υψηλά ποσοστά που τεκμαίρονται και από τα αντίστοιχα οικογενειακά, ατομικά και κοινωνικά δράματα, που σχετίζονται με την ομοφυλοφιλία.

Ας μας επιτραπεί λοιπόν να καταθέσουμε την ταπεινή εμπειρία μας και τις παρατηρήσεις μας από τον ευαίσθητο ιερό χώρο της ιεράς εξομολογήσεως. Μέσα στην ιερότητα του Μυστηρίου η Θεία Χάρη ακυρώνει τα ανήκουστα αμαρτήματα γενικώς, και των ομοφυλοφίλων, και ο πνευματικός μαζί με τον μετανοούντα συγχαίρει για την άκρα φιλανθρωπία του Δεσπότου Χριστού. Να γιατί ο εξομολόγος δεν καταβάλλεται μολονότι ακούει τα αίσχιστα, γιατί εισπράττει και τη χαρά της αφέσεως που δίνει ο ίδιος ο Χριστός δια του πνευματικού στον ειλικρινώς μετανοήσαντα. Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης υποστηρίζει ότι όπως είναι πολύ ευρύχωρο το ράσο του ορθόδοξου ιερέως, απέραντα πιο ευρύχωρη είναι η καρδιά του και ως εξομολόγου, γι’ αυτό και πάρα πολλοί από τους ομοφυλοφίλους εμπιστεύονται τον ιερέα και μόνο.

Γιά να μπορέσουμε να ερευνήσουμε σωστά το μέγα πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας, πρέπει πρώτιστα να γνωρίζουμε τη φυσιολογία του υγιούς ερωτικώς ανθρώπου-ζεύγους, κεχωρισμένου από την ομοφυλοφιλία.

Τόσο η Γένεση, όσο και οι Άγιοι Πατέρες που ερμηνεύουν τη Γένεση με το Φώς της ακτίστου Χάριτος του Αγίου Πνεύματος βλέπουν δύο σχέδια στην προαιώνια βουλή του Θεού σχετικά με τη δημιουργία του ανθρώπου.

Και ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και ο Μέγας Βασίλειος στηριζόμενοι στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουν με θαυμασμό την πρώτη βουλή του Θεού που ήθελε ο Αδάμ να ολοκληρωθεί ως τέλεια προσωπικότητα μόνος του, χωρίς Εύα, χωρίς σύντροφο. Μαζί του και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εγκωμιάζει την ελευθερία του Θεού και την άκρα συγκατάβασή Του, που όταν αντιλαμβάνεται τη μοναξιά του Αδάμ, εναλλάσσει το σχεδιασμό του πλάσματός Του και δημιουργεί την Εύα εκ της πλευράς του ως σύντροφό του. Όμως ο αρχετυπικός σχεδιασμός του φιλανθρωποτάτου Θεού Πατέρα δεν πήγε χαμένος αλλά καταξιώθηκε πλήρως με την εκούσια ενανθρώπιση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Έτσι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής δύο σχεδίων του Θεού: Το ένα αποτελεί το συντροφικό τρόπο ζωής και το άλλο, τον κατά Χριστό και εν τω Χριστώ παρθενικό τρόπο ζωής. Δόξα τώ Θεώ η αγία Ορθοδοξία μας αγκαλιάζει και ευλογεί τα ζευγάρια σ' όλες τους τις δραστηριότητες, ευλογεί και καταξιώνει όλους τους μοναχούς και τις μοναχές που αγωνίζονται "εν τώ Χριστώ" για την εν αγάπη κοινωνία μαζί Του.

Ο εν Χριστώ άγαμος ή η εν Χριστώ άγαμη παρθένος έχουν την ευλογία και το εκούσιο χάρισμα να αφιερώνουν όλη τη ζωή τους και όλα τα ερωτικά τους στο Χριστό. Γι’ αυτό είναι μακαριώτατοι άνθρωποι οι παρθένοι που αγαπούν και φλέγονται για το Χριστό και ο Χριστός απαντά με πλούσια και όλο πλουσιώτερη χάρη, αγάπη, ειρήνη στις καρδιές τους. Αντίστοιχη και ανάλογη χαρά, ειρήνη και μακαριότητα απολαμβάνουν τα ζευγάρια που ζουν κατά το θέλημά Του. Μεγαλειώδης και αρχοντική είναι η εν Θεώ συζυγία της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία εκφράζεται στις υπέροχες, θεόπνευστες και καθολικές τρεις πρώτες ευχές του Μυστηρίου του Γάμου οι οποίες έχουν υιοθετηθεί από τις μυριάδες των ζευγαριών της Καινής Διαθήκης ως τέλεια, μοναδικά και αναντικατάστατα χριστολειτουργικά αριστουργήματα του Ορθοδόξου Γάμου.

Μέσα σ' αυτό το μέγα κατά Παύλο, και όλους τους Αγίους Μυστήριο του Γάμου ο σύζυγος απολαμβάνει την αγάπη και την εκτίμηση της συζύγου του, όπως και η σύζυγος εισπράττει την θυσιαστική προσφορά αγάπης από το σύζυγό της. Και οι δύο τους ευλογημένοι με τις ευχές του αρραβώνος και του Γάμου ζουν όλες τις ποιότητες της αγάπης, της στοργής και της προνοίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με τις πολλές πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου συν πάσι τοις Αγίοις. Σφραγίζονται οι δύο σύζυγοι με την άκτιστη Χάρη του Αγίου Πνεύματος εις σάρκα μίαν, δηλαδή ψυχική και σωματική κοινωνία οσημέραι κορυφούμενες. Μέσα σ' αυτό το εύκρατο κλίμα αγάπης έρχονται τα παιδιά, καρποί - απτές ατράνταχτες αποδείξεις της αγάπης του Τριαδικού Θεού και της αγάπης των συζύγων.

Είναι από τα πλέον αυτονόητα, ότι η υπακοή των δύο συζύγων στο θέλημα του Θεού τους καθιστά πολύ διακριτικούς και ως προς την αγωγή τους προς τα παιδιά και ως προς τη συμπεριφορά των παιδιών προς τους γονείς. Ισορροπία, ειρήνη, χαρά, πληρότητα, δημιουργικότητα, και όλα τα άλλα τα καλά συνοδεύουν την κατά Χριστό αγία οικογένεια. Ο πατέρας και η μητέρα καταξιώνονται πολλαπλά ως γονείς. Οι αναπτυσσόμενες οικογενειακές υποχρεώσεις τους ωριμάζουν και τους εντοπίζουν στα άμεσα πολλά καθήκοντά τους ως γονέων, τα δε παιδιά αναπνέουν το ζείδωρο οξυγόνο της αγάπης του Χριστού, δια των τιμίων και υπάκουων γονέων τους. Το πλούσιο οξυγόνο της Αγάπης του Χριστού το μετασχηματίζουν τα παιδιά σε ισορροπία, σε φιλαδελφία και φιλοθεϊα, σε εξελισσόμενη δημιουργικότητα και εν Χριστώ κοινωνικότητα. Πού χώρος για ομοφυλοφιλία στα παιδιά, τοσούτο μάλλον καθ' όσον και τα παιδιά και οι γονείς έχουν την κραταιά Τριαδική Προστασία, τη δοκιμασμένη Σκέπη της Παναγίας και τη βοήθεια των Αγίων της Εκκλησίας μας. Όλα τα παραπάνω επισφραγίζονται και σταθεροποιούνται με το πρόγραμμα της προσευχής, της νηστείας και της τρυφής των Αγίων Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού.

Γνωρίζουμε όμως από την Παλαιά Διαθήκη, το θεόπνευστο βιβλίο της Εκκλησίας μας και δη από τη Γένεση, ότι το πρώτο ζεύγος των πρωτοπλάστων δεν κράτησε την υπακοή του στο Θεό, γι’ αυτό και αλλοτριώθηκε ολόκληρη η ζωή τους, οι αναμεταξύ τους σχέσεις και όλο το φάσμα της τεκνογονίας τους.

Άπειρα προβλήματα σχέσεων σ' όλα τα επίπεδα παρακολουθούν από τότε και όλους τους μεταπτωτικούς απογόνους τους. Μοναδική θεραπεία βρίσκεται και επιτυγχάνεται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ο οποίος χριστοποιεί και θεανθρωποποιεί τον ανδρισμό του συζύγου και την πατρότητά του, τη θηλυκότητα της συζύγου και τη μητρότητά της, τις σχέσεις τους με τα παιδιά τους και με όλη την υπόλοιπη εν Χριστώ αδελφότητα των Αγίων των μελών της Εκκλησίας και της ευρύτερης κοινωνίας. Χαρισματικά αλληλοπεριχωρείται η κατ' οίκον Εκκλησία με την ευρύτερη Καθολική Εκκλησία του Χριστού.

Τί γίνεται όταν η οικογένεια είναι μακριά από την Εκκλησία, τη ζωή της, τα Μυστήριά της; Μια διακριτή νοσηρή παθογένεια επιβαρύνει όλες τις σχέσεις που μπορούν να πάρουν τα παρακάτω πιθανά σχήματα:

Όταν η οικογένεια είναι οριστικά διασπασμένη, όλα λειτουργούν ανάποδα, διάστροφα. Οι υπεραυξημένες φροντίδες του ενός εκ των δύο γονέων που έχει την αποκλειστική ευθύνη του ενός ή περισσοτέρων παιδιών δημιουργούν τέτοιο άγχος και τέτοια ανασφάλεια που περνάει και στα παιδιά. Ο χωρισμένος πατέρας ή πιο πολύ η καταπικραμένη χωρισμένη μητέρα θα περάσουν στην ανατροφή του αγοριού ή του κοριτσιού την υποτίμηση του απουσιάζοντος συζύγου με συνέπειες κρίσιμες για όλη τη συγκρότηση του νέου παιδιού. Οι συνέπειες δεν μπορούν να μην επηρεάσουν και την ερωτική και σεξουαλική συμπεριφορά, την οποία ή θα καταστείλουν επικίνδυνα ή θα διεγείρουν επικίνδυνα.

Είναι πιθανή η προσκόλληση του μισοαπροστάτευτου αγχωμένου παιδιού των χωρισμένων σε εξωοικογενειακούς καλοθελητές, που μέσω του συναισθηματισμού μπορούν να προσεταιρισθούν την αγάπη του και να το οδηγήσουν στους δικούς τους ποταπούς σκοπούς. Ο άδικος πατέρας βεβαρυμμένος και με το εξωσυζυγικό μόλυσμα φορτώνει πάνω στα παιδιά του τα παράπονά του και τα απωθημένα του, διχάζοντας τα παιδιά. Η αδικημένη χωρισμένη σύζυγος, διαλυμένη από τις πιέσεις και το κρυφό μόλυσμα ενός παράνομου δεσμού βγάζει πάνω στα παιδιά τα δικά της απωθημένα, γεμίζοντας τα παιδιά με τις καμουφλαρισμένες κακίες της και διχάζοντας ανίατα τις τρυφερές νεανικές προσωπικότητες. Χωρίς βάσεις και με καταθρυμματισμένο το θεσμικό οικογενειακό περιβάλλον, ζώντας σ' ένα ιδεολογικό χάος τα παιδιά είναι ανά πάσα στιγμή εύκολη λεία του εμπόρου των ναρκωτικών και οποιουδήποτε που πουλάει σε οποιαδήποτε τιμή αγάπη, στοργή, ενδιαφέρον και τα σχετικά.

Εν τω μεταξύ ευκαίρως ακαίρως η αισχρή τηλεόραση διδάσκει στα παιδιά ότι μαγκιά είναι να δοκιμάσεις και λίγη "μαύρη", λίγη "άσπρη" και να αποκτήσεις "πολλαπλές εμπειρίες" μέσα από διάφορες σεξουαλικές επαφές, τα οποία με τη θέλησή σου μπορείς - κατά τους επιτηδείους - οποτεδήποτε να σταματήσεις. Ήδη όμως έχει σφιχταγκαλιασθεί η ως άνω παρανομία με την αλαζονεία, που φράζουν οριστικά το δρόμο της επιστροφής στην κάθαρση και στην αληθινή αποκατάσταση των χαμένων ευκαιριών.

Οι διογκωμένοι εγωϊσμοί και των δύο συζύγων, ως κληρονομικοί, μεταβιβάζονται στα παιδιά μαζί με όλο το πλέγμα των παραπάνω ψυχολογικών τραυμάτων που προκαλούν οι διαξιφισμοί των αντιπαρατιθεμένων συζύγων, που ζητούν αναγνώριση στη συνείδηση των παιδιών τους μονομερώς.

 Στις περιπτώσεις των συμβατικών γάμων τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Εξωτερικά μπορεί να υπάρχει μια βιτρίνα καταπληκτική, όταν μάθει όμως τα ενδότερα κανείς εκπλήσσεται από τα απίστευτα προβλήματα. Αφάνταστη σκληρότητα από τον ένα σύζυγο προς τον άλλο και συνειδητή ή ασυνείδητη ακύρωση του ρόλου του άλλου συζύγου.

Στην περίπτωση αυτή των συμβατικών, αλλά μη διαλυμένων γάμων παρατηρούμε δύο σενάρια. Κατά την ταπεινή μας εκτίμηση, χωρίς να μιλούμε με απόλυτη στατιστική βεβαιότητα, οι αυταρχικές μητέρες είναι περισσότερες από τους αυταρχικούς πατέρες. Η μητέρα με την έντονη προσωπικότητα - που τις πιο πολλές φορές ισοδυναμεί με τον ανυπόταχτο εγωϊσμό - επισκιάζει την αυθεντικότητα του πατέρα, την οποία και συστηματικά υποβαθμίζει στις συνειδήσεις των παιδιών. Επομένως το αγόρι ή τα αγόρια της οικογένειας δεν έχουν την εικόνα του αυθεντικού πατέρα προς το αρχέτυπο του οποίου θα οικοδομήσουν και τη δική τους ανδρική προσωπικότητα. Αν μάλιστα και εξ αντικειμένου ο πατέρας είναι από τη φύση του αδύνατη και υποτονική προσωπικότητα, σχεδόν ανύπαρκτη, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα τόσο για τα αγόρια πολύ περισσότερο, όσο και για τα κορίτσια που ενδέχεται να τραπούν και αυτά προς την ομοφυλοφιλία, αφού και το γυναικείο μοντέλο πάσχει ως υπερτονικό και υπερδραστήριο και το ανδρικό ως ανίσχυρο στη διακυβέρνηση της οικογένειάς του. Ας μη λησμονήσουμε εδώ τη θέση, στην οποία θέλει ο Απόστολος Παύλος να βρίσκεται ο άνδρας. Στην προς Εφεσίους Επιστολή του λέγει ότι "ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός εστί κεφαλή της Εκκλησίας". Αυτή η θέση δε δηλώνει αξιολογική ανωτερότητα προς τη σύντροφό του, αλλά την ιδιαίτερη ικανότητα να διευθετεί με διάκριση και σωφροσύνη τα του εαυτού του και τα του οίκου του με τη Χάρη του Θεανδρικού αρχετύπου για όλους τους άνδρες, του Χριστού. Το όντως ανδρώδες εν Χριστώ φρόνημα βρίσκεται άλλωστε στη θυσιαστική προσφορά του συζύγου για τη σύζυγό του και κατ' επέκταση για την οικογένειά του.

Όταν υπάρχει παράλυση στον πρώτο της οικογένειας παραλύουν και τα ψυχοδυναμικά των παιδιών, αλλά και γενικότερα όλες οι επιλογές τους. Απεγνωσμένα επιζητούν άλλα πρότυπα για να δομήσουν την προσωπικότητά τους. Ενδόμυχα, υποσυνείδητα κάνουν χρόνια και χρόνια τις συγκρίσεις τους ανάμεσα στους δύο γονείς τους. Εφόσον τελικά απαξιώνεται μέσα τους το πρόσωπο του πατέρα, επόμενο είναι τα αγόρια να μη θέλουν να αγωνισθούν για τη συγκρότηση ανδρώδους προσωπικότητας. Προτιμούν την επόμενη επιλογή, εφ' όσον το γυναικείο πρότυπο της μητέρας φαίνεται ικανότερο. Αλλά και η διαμορφούμενη γυναικεία ψυχολογία των κοριτσιών εθίζεται στην ήσσονα - στη μικρότερη - προσπάθεια και όχι στην πορεία για κατάκτηση του όντως καταξιωμένου αυθεντικού συντροφικού γυναικείου ρόλου, αλλά του ομοφυλοφιλικού.

Το δεύτερο σενάριο που σχετίζεται με το συμβατικό γάμο θέλει τον πατέρα σκληρό και αυταρχικό. Και στην περίπτωση αυτή ενδέχεται τα αγόρια της οικογένειας να αντιδράσουν, να μισήσουν εσωτερικά τον πατέρα και την πατρική αυθεντία και να δημιουργήσουν μέσα τους άλλα πρότυπα, αντίθετα του συγκεκριμένου ανδρικού προσώπου του πατέρα τους, προς τον οποίο δεν έχουν τη δέουσα εκτίμηση. Γι’ αυτό και ρέπουν προς τα μη ανδρικά πρότυπα, αλλά τα γυναικεία. Παραπλήσια μπορούν να αντιδράσουν και τα κορίτσια της παραπάνω οικογένειας. Μη αντέχοντας τη σκληρή και άδικη συμπεριφορά του πατέρα, εκδικούμενες εσωτερικά και διάστροφα τον υπερβολικό σε αυστηρότητα πατέρα, επιλέγουν αυτόν τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής, για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες εξάρτησής τους από ένα πιθανώς παρόμοιο σκληρό και άδικο σύντροφο σαν τον πατέρα τους. Η ομοφυλοφιλική σχέση με γυναίκες δημιουργεί μια μείζονα ψευτοασφάλεια από την ενδεχόμενη περιπέτεια σχέσεως με έναν άνδρα σκληρό και άδικο.

Φτηνό ψυχολογικό βόλεμα επομένως καταντά αρχικά η ομοφυλοφιλία, η οποία εξελίσσεται σε αντίστοιχη ομοφυλοφιλική σεξουαλική επιλογή, κατ' αρχή με ένα άτομο του ιδίου φύλου και μετέπειτα με πολλά άλλα, αφού δεν είναι δυνατό μια διάστροφη σχέση να ικανοποιήσει και να ισορροπήσει τη διαμορφούμενη προσωπικότητα του αγοριού ή του κοριτσιού, αλλά ανοίγει κάποια στιγμή ο δρόμος για πολλαπλές ερωτικές ομοφυλοφιλικές εμπειρίες.

 Έχουμε επίσης παρατηρήσει, ότι σοβαρά σαρκικά αμαρτήματα των γονέων ως και εκτρώσεις, μπορούν να μολύνουν όλο το οικογενειακό περιβάλλον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να προκαλέσουν την άρση της Θείας Χάριτος και από τα παιδιά και να οδηγηθούν σε δαιδαλώδεις αλλοτριωμένους τρόπους ζωής, ανάμεσα στους οποίους πρωτεύουσα θέση κατέχει η ομοφυλοφιλία. Στην πραγματικότητα συμβαίνει οι γονείς να απομακρύνονται από τη Θεία Χάρη και συμπαρασύρουν και τα παιδιά τους στην καταστροφή. Τα παιδιά μιας τέτοιας οικογένειας ενδέχεται να μη μπορούν επακριβώς να αποκρυπτογραφήσουν τις κρυφές σοβαρές πτώσεις των γονέων τους, όμως εισπράττουν διαισθητικά την πνευματική τους κατάσταση. Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε ότι στα πνευματικά ζητήματα ισχύει η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Άμεση ή πάντως έμμεση είναι η επίδραση της πνευματικής ζωής των γονέων στα παιδιά τους.

Δόγμα ως γνωστό, της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι η ενότητα του ανθρωπίνου γένους. Συμβαίνουν έτσι πολλές αλληλοεξαρτήσεις πνευματικές, ψυχολογικές, συναισθηματικές, κοινωνικές μεταξύ μας, ώστε να μη μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας, κλεισμένοι οριστικά στην αυτονομία μας. Ειδικότερα πολλές μητέρες μετά από μία ή και άλλες εκτρώσεις βγάζουν πολλές ενοχές. Εκδηλώνονται μέσα στην οικογένεια με πολλά νεύρα και με πολύ άγχος, το οποίο σκοτώνει ψυχολογικά τα παιδιά, τα εγκλωβίζει μέσα στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα που διαχέεται από την ψυχολογία της μητέρας προς όλο το οικογενειακό περιβάλλον. Αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον μπορεί να γίνει αιτία απομάκρυνσης των παιδιών από την πατρική εστία και τη μητρική φροντίδα και προστασία, αφού η μητέρα είναι παροπλισμένη από τα εγκλήματα που με τη θέλησή της επέβαλε στο σπλάχνο της ή στα σπλάχνα της. Η ίδια η μητέρα γίνεται δήμιος των εμβρύων που έχει μέσα της, η ίδια η μητέρα δεν μπορεί να αποφύγει την ψυχολογική τυραννία των υπολοίπων παιδιών της, ή ακόμη και τον ψυχικό θάνατο, την εμπλοκή τους στα κυκλώματα της καταστροφής, του λευκού θανάτου και της ομοφυλοφιλίας. Αφού η ίδια η μητέρα δε διαθέτει ηθικούς φραγμούς και δεν έχει αντιστάσεις και αναστολές προς το έγκλημα, πώς στη συνέχεια θα έχουν και τα παιδιά; Όταν μάλιστα τα παιδιά διαπιστώνουν, ότι και ο πατέρας τους ήταν συνεργός στα σκοτεινά έργα της μητέρας, τότε χωρίς πολλές διανοητικές διαδικασίες, συνοπτικά, διαισθάνονται περισσότερη ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Οι συμβουλές είναι ανεπαρκέστατες για να κρατήσουν τα παιδιά κοντά στους γονείς. Άλλος ... πλέον αναλαμβάνει την καθοδήγησή τους .... φυσικά σε δρόμους αντίστοιχους με τις επιλογές των γονέων τους.

Συμπεράσματα

Εφ' όσον έτσι έχουν τα πράγματα γι' αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, που είναι θέμα ολόκληρης της ζωής - της παρούσης με προεκτάσεις προς τη μέλλουσα και αιώνια ζωή - χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε με φόβο Θεού, με πολλή διάκριση, νηφαλιότητα και ορθόδοξη ασκητική νηπτική εργασία.

Πρέπει να φοβηθούμε μήπως κάποια από τις αναφερθείσες αιτίες ή άλλος παράγοντας εσωτερικός - ψυχολογικός-πνευματικός ή εξωτερικός παρεισφρύσει και παραπλανήσει κάποιο παιδί μας - υπό την ευρεία έννοια του όρου παιδί - προς αυτή την αλλοτρίωση του φύλου που του εμπιστεύθηκε η αγάπη του Θεού Πατρός και η Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου μέχρι της ηλικίας των δεκαπέντε ετών δε με άφηνε να μπαίνω στο ιερό βήμα ως παπαδάκι - και το είχα καημό για πολύ καιρό - γιατί είχε διαπιστώσει ότι ένας εκ των ιερέων της ενορίας μας ήταν προκλητικός ομοφυλόφιλος, αλλά εγώ δεν το καταλάβαινα. Η συχωρεμένη η μητέρα μου, στην ίδια ηλικία διέσχισε μια μεγάλη απόσταση μέσα στον Πειραιά με τις παντόφλες γιατί αργούσα πολύ να επιστρέψω στο σπίτι. Ήξερε ότι είχα πάει να εξομολογηθώ για πρώτη φορά στο κτίριο της Ζωής, παραμονές Χριστουγέννων, ανησύχησε γιατί πολύ καθυστερούσα και κατέφθασε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι διακατεχόμενη από το συγκεκριμένο λογισμό - φόβο, τι συμβαίνει; Έφυγε ήσυχη όταν βεβαιώθηκε ότι δεν ελλόχευε κανένας τέτοιος κίνδυνος μέσα σ' αυτό το εκκλησιαστικό περιβάλλον των πολλών συνομηλίκων μου που περιμέναμε να εξομολογηθούμε.

Είναι αυτονόητο, ότι αν εκλείψουν οι γενεσιουργοί παράγοντες της ομοφυλοφιλίας, θα εκλείψει και η παθογένειά της. Είναι όμως δύσκολο να εκλείψουν οι παράγοντες γιατί είναι απίστευτη η σκληρότητα και η φιλαυτία των γονέων που ως επί το πλείστον ευνοούν τις συνθήκες ανάπτυξης της ομοφυλοφιλίας. Υπάρχουν γονείς που ξελογιάζονται από το πάθος της μοιχείας και δεν εννοούν ότι καταστρέφουν τα παιδιά τους και τα ωθούν σε περιθωριακούς δρόμους της ζωής, εν οις και της ομοφυλοφιλίας. Ισχυρίζονται ότι τους παρέχουν τα πάντα για την προκοπή τους, εκτός φυσικά από την πραγματική θερμή πατρική παρουσία και προστασία. Σκηνές απείρου δράματος παίζονται σε πολλές οικογένειες, γιατί ο ένας ή ο άλλος ή και οι δύο γονείς έχουν φτιάξει τη ζωή τους, όπως λένε οι ίδιοι, τω όντι όμως την έχουν στηρίξει πάνω στα ερείπια των διαλυμένων παιδιών τους. Είναι πάντως πνευματικά τεκμηριωμένο ότι, όταν υπάρχει μετάνοια στους υπεύθυνους για τα παραστρατήματα γονείς, τότε και στα παιδιά έρχεται η Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η διόρθωση και η ίαση των παντοειδών παιδικών τραυμάτων. Στο ιερό Μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, που το αμέτρητο έλεος του Τριαδικού Θεού μας καταξίωσε να διακονούμε, βλέπουμε νεκραναστάσεις και ανάνηψη σε βαρειά τραυματισμένους ομοφυλοφίλους.

Η εμπλοκή με την ομοφυλοφιλία, όποια αφετηρία κι αν έχει, δημιουργεί πολλές καταστάσεις και εντός της ίδιας της ζωής του πάσχοντος τούτο το πάθος, όσο και στο συγγενικό και οικογενειακό του περιβάλλον, όσο και στην κοινωνία γενικότερα. Γι’ αυτό και θα πρέπει να γίνονται και διακριτικές διαμαρτυρίες τεκμηριωμένες προς τα κανάλια για να σταματήσει η διαφήμιση της ομοφυλοφιλίας ως ελεύθερης επιλογής του σεξουαλικού τρόπου ζωής, γιατί δεν είναι αυτή η αλήθεια.

Πρέπει να συνειδητοποιηθεί από όλους μας η μισανθρωπία της Νέας εποχής, η οποία πριμοδοτεί, όπως φαίνεται, την ομοφυλοφιλία για πολλούς και διαφόρους ευνόητους λόγους. Γιατί συστηματικά προωθεί τον τύπο του παραγωγικού ανθρώπου, ο οποίος δεν πρέπει να είναι απασχολημένος με οικογενειακές υποχρεώσεις - αφού η ομοφυλοφιλία άμεσα ή και έμμεσα αποτρέπει το γάμο και φυσικά τους περισπασμούς από το επάγγελμα. Θα πρέπει να θυμηθούμε ακόμη ότι στη συνθήκη του Άμστερνταμ τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν ότι θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός στις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες.

Έτσι συμπληρώνεται η "ύβρις" του αλαζονικού ουμανιστή Ευρωπαίου, του παιδαγωγημένου με το πρωτείο της ψευδωνύμου γνώσεως και το αλάθητο. Ξεκινάει από την επίμονη προσπάθεια της δημιουργίας νέου ανθρώπου, χωρίς τη βουλή του Θεού, με κλωνοποίηση ή άλλες έντονες παρεμβατικές τεχνικές, θέλει ελεύθερη ονοματοδοσία χωρίς Άγιο Βάπτισμα και Χρίσμα, πολιτικό Γάμο και όχι θρησκευτικό, ενοποίηση παγκόσμια και πανθρησκειακή κοινωνία και θέσπιση ως θανάτου του εγκεφαλικού θανάτου, για να μπορέσει ευκολότερα να μετατραπεί το ανθρώπινο σώμα σε σούπερ μάρκετ ανθρωπίνων οργάνων και τελικά να παραδοθεί στην πυρά. Η καύση των νεκρών θα είναι ο έσχατος θρίαμβος τής Νέας Εποχής, μετά τον δια βίου πνευματικό θάνατο που λανσάρεται δια της ομοφυλοφιλίας.

Θα πρέπει παιδαγωγικώς να ξεχωρίσουμε τους ομοφυλοφίλους ή τις ομοφυλοφίλους που δεν έχουν πέσει στη σαρκική αμαρτία και εκείνους ή εκείνες που έχουν "απελευθερωθεί από τα ταμπού του παρελθόντος" και έχουν σαρκικές σχέσεις και ίσως προχωρούν σε μια μοντέρνα συμβίωση ομοφυλοφίλων. Οι πρώτοι δίνουν σκληρές μάχες για να απαλλαγούν από το δαίμονα της ομοφυλοφιλίας που προσπαθεί να κατακτήσει με τους αισχρότερους λογισμούς το νου του αγωνιστή ομοφιλόφιλου και στη συνέχεια να μαυρίσει την ψυχή του μήπως και καταφέρει να γκρεμίσει τον αγωνιζόμενο. Οι δεύτεροι που έχουν ισοπεδωθεί από τη συγκατάθεση στη σαρκική ομοφυλοφιλική αμαρτία θα πρέπει να ζητούν εμπόνως το έλεος του Θεού, να εξομολογούνται συχνά και με ειλικρίνεια και κάποια στιγμή θα τύχουν του Θείου ελέους. Θα καταφέρουν, του Κυρίου συνεργούντος, να διαλύσουν "τας μηχανάς του εχθρού" και να αποτινάξουν τη βδελυκτή σαρκική ομοφυλοφιλική αμαρτία και να ακυρώσουν τις μεθοδείες του διαβόλου. Χρειάζεται η συμπαράσταση του πνευματικού πατέρα δίπλα τους, η εν Χριστώ καθοδήγησή τους μέχρι να καταλάβουν ότι δεν είναι αδύνατη η διόρθωση και η ευθυδρόμηση αφού "τα αδύνατα παρ' ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ".