One Million Kids On Antipsychotics.

Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου της Suzan Rosenthal Καναδής παιδιάτρου, συγγραφέως και μαχητικής ακτιβίστριας, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Dissidentvoise.org. στις 25.9.2010 και αναδημοσιεύθηκε σε ελληνικά ιστολογία και εφημερίδες στις 29.9.2010.

Η Rosenthal στο άρθρο της αναφέρει ότι σε πρόσφατη έκθεση του FDA, του ομοσπονδιακού Οργανισμού Φαρμάκων και Τροφίμων των ΗΠΑ, υποστηρίζεται ότι, την τελευταία πενταετία, η συνταγογράφηση αντιψυχωτικών φαρμάκων σε παιδιά ηλικίας 0-17 ετών αυξήθηκε κατά 22%. Το 2008 από τις 32 εκατομμύρια συνταγές αντιψυχωτικών φαρμάκων, οι 4,8 εκατομμύρια συνταγές αφορούσαν παιδιά, και την ίδια χρονιά ένα εκατομμύρια παιδιά έλαβαν συνταγή αντιψυχωτικού φαρμάκου, 1.770 παιδιά ηλικίας 0-2 ετών, 64.664 ηλικίας 3-6 ετών, 414.451 ηλικίας 7-12 ετών και 540.761 παιδιά ηλικίας 13-17 ετών. Εξάλλου παλαιότερες έρευνες του ψυχιάτρου Peter Bregin και της συζύγου του Ginger τεκμηρίωσαν την ευρείας έκτασης χορήγηση διεγερτικών και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σε παιδιά στις ΗΠΑ.

Η Rosenthal ισχυρίζεται ότι οι ψυχικές διαταραχές και συμπεριφορές των παιδιών, που οδήγησαν στη χορήγηση αντιψυχωτικών φαρμάκων σ' αυτά, είναι η αντίδραση των παιδιών στην «γονεϊκή κατάθλιψη λόγω της ανυπαρξίας κοινωνικής πολιτικής». Σχολιάζοντας την πρόσφατη είδηση της εφημερίδος Washington Post, σύμφωνα με την οποία οι αμερικανικές επιχειρήσεις, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αποθησαυρίζουν το ποσό ρεκόρ των 1,8 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων συνολικά, περιμένοντας επενδυτικές ευκαιρίες, η Rosenthal συνδέει το γεγονός αυτό με τη χορήγηση αντιψυχωτικών φαρμάκων στα παιδιά.

«Η τάξη των επιχειρηματιών, γράφει η Rosenthal, έκλεψε τα τρισεκατομμύριά της, εκμεταλλευόμενη εργαζομένους στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό, πληρώνοντας λιγότερο από όσο αξίζει η εργασία τους, απολύοντας χιλιάδες εργαζόμενους και αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να δουλεύουν πολύ σκληρότερα για πολύ λιγότερα. Και τώρα κλέβουν και από τα παιδιά τους. Η εκμετάλλευση και η ανέχεια προκαλούν κατάθλιψη, οργή και άγχος. Περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά στην Αμερική, το ένα στα πέντε, ζουν με έναν γονέα που υπέστη κρίση κατάθλιψης το 2009. Τα παιδιά αντιδρούν στην γονεϊκή συμπεριφορά με δικά τους συμπτώματα και συμπεριφορές. Σ' αυτά τα παιδιά οι γιατροί κρεμούν ταμπέλες με ψυχιατρικές διαταραχές και τους χορηγούν φάρμακα για να τα "συμμορφώσουν». Τους κλέβουν την υγεία τους και κάθε ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους".

Το άρθρο της Rosenthal κλείνει με την ακόλουθη αξιοπρόσεκτη θέση: «Μόνο ένα άρρωστο κοινωνικό σύστημα θα ευνοούσε τον πλουτισμό των ολίγων δια της κλοπής των ζωών και των ελπίδων των πολλών».

Οι δυτικές κοινωνίες είναι όντως άρρωστες οικονομικά, κοινωνικά και προπάντων ηθικά. Η υλιστική αντίληψη που κυβερνά τις δυτικές κυρίως κοινωνίες και που βασίζεται στις θεοποιημένες αγορές, στην τελείως ανέλεγκτη επιχειρηματικότητα, στην ελεύθερη και χωρίς φραγμούς ανταγωνιστικότητα, στη γρήγορη και με κάθε τρόπο απόκτηση πλούτου, στη δίψα για συνεχή και χωρίς όρια ικανοποίηση κάθε καταναλωτικής ανάγκης, ενώ υπόσχεται ευημερία και ευτυχία για το σύνολο της κοινωνίας, οδήγησε το σύστημα σε κρίση.

Οι κοινωνίες που αντικατέστησαν τις ηθικές με τις οικονομικές και καταναλωτικές αξίες, οι κοινωνίες που ανέχονται την εκμετάλλευση του ανθρώπου γιατί ξέχασαν την αγάπη και την αλληλεγγύη, οι κοινωνίες που πορεύονται χωρίς Χριστό, δεν οδηγούν στην ευημερία και στην ευτυχία΄ σίγουρα όμως οδηγούν τους πολίτες τους, μικρούς και μεγάλους, στον ψυχίατρο, στη χρήση ψυχοτρόπων φαρμάκων και ουσιών, στην αυτοκτονία.

Αυτή την κατάσταση βιώνουμε σήμερα στο δυτικό κόσμο.