Ο θάνατος τού Πάπα Φραγκίσκου έδωσε την ευκαιρία σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα και τους δημοσιογράφους να επαινέσουν την ταπεινή στάση τού Πάπα Φραγκίσκου ως προς την διαμονή του στο Βατικανό, τον τρόπο έκφρασής του σε διάφορα σύγχρονα θέματα και τις οδηγίες που έδωσε για την κηδεία και την ταφή του. Κάθε άνθρωπος έχει την ιδιαιτερότητά του, τα χαρίσματά του, τον τρόπο τής έκφρασης του και αυτό συμβαίνει και με τον Πάπα Φραγκίσκο. Οι δημοσιογράφοι και άλλοι αναλυτές, όπως και άνθρωποι που τον γνώριζαν τον επήνεσαν δημόσια γι’ αυτά. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, ναι μεν, σημαντικό ρόλο παίζουν οι άνθρωποι που κατέχουν μια θέση, αλλά στην πράξη δε μπορούν να διαφοροποιηθούν ή να αλλάξουν το θεσμικό σύστημα μιας οργάνωσης πολλών αιώνων.

Είναι γνωστόν ότι το Βατικανό είναι ένα Κράτος με όλες τις εξουσίες του, με Πρωθυπουργό, Υπουργούς, ασκεί διπλωματία σε διάφορες χώρες με τους Νούντσιους, διαθέτει Τράπεζα, την ονομαστή Τράπεζα τού Βατικανού με διακίνηση τεράστιων χρηματικών ποσών, για τα οποία κατά καιρούς γράφονται πολλά. Οι κληρικοί χωρίζονται σε ποιμένες και διπλωμάτες, τα μοναχικά τάγματα έχουν χάσει την ησυχαστική παράδοση και ασχολούνται με κοινωνικά ζητήματα.

Το κυριότερο όλων είναι ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί διέπονται από μια ιδιαίτερη θεολογία που έχει διαφοροποιηθή από την θεολογία τών Πατέρων τής Εκκλησίας και τών Οικουμενικών Συνόδων, με τον λεγόμενο σχολαστικισμό και νεοσχολαστικισμό, με τις αιρέσεις τού actuς puruς και τού filioque που ανατρέπουν την ορθόδοξη θεολογία τών Πατέρων. Έπειτα, η διοίκηση έχει απομακρυνθή από το λεγόμενο συνοδικό σύστημα διοικήσεως, κυριαρχεί κυρίως το Φεουδαρχικό σύστημα διοικήσεως, όπως το παρουσιάζουν οι ίδιοι στα κείμενα που έχουν κατά καιρούς εκδοθή, ο Πάπας βρίσκεται πάνω και από αυτήν την Οικουμενική Σύνοδο.

Εμείς ειδικά οι Ορθόδοξοι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις σταυροφορίες, μάλιστα την τετάρτη σταυροφορία, το 1204 που κατέλυσε την Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κυριεύοντας την Κωνσταντινούπολη και επιβάλλοντας την Φραγκοκρατία σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν περάσαμε μόνον από την φρικτή Τουρκοκρατία αλλά και την σκληρή Φραγκοκρατία. Νεότερα εγκλήματα είναι πολλά, όπως η γενοκτονία τών Σέρβων, Εβραίων και Ρομά από τους Ουστάσι με την εντολή τού Καρδιναλίου και αρχιεπισκόπου Ζάγκρεμπ Στέπινατς, ο οποίος αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο.

Εκτιμούμε τους ανθρώπους και τους Χριστιανούς που είναι εκτός τής Ορθοδόξου Εκκλησίας και διαπνέονται από την απλότητα, την αγάπη στους πτωχούς και τους πονεμένους ανθρώπους, αλλά δεν μπορούμε να αμνηστεύσουμε τις σκληρές φεουδαλιστικές δομές και την αλλοτριωμένη θεολογία, που δημιούργησαν πολλά δεινά στην Ευρώπη. Ήδη η διαιρεμένη Ευρώπη από πλευράς Χριστιανισμού προέρχεται από αυτές τις σκληρές διοικητικές και θεολογικές δομές τού Παπισμού. Έπειτα το ότι η κηδεία τού Πάπα Φραγκίσκου ακούστηκε το «Χριστός Ανέστη» στην Ελληνική γλώσσα, δεν μπορεί να μάς χαροποιή, όταν γνωρίζουμε ότι αυτοί ήταν Ουνίτες ό,τι προκλητικό έχουν να παρουσιάσουν οι Λατίνοι που δημιούργησαν και δημιουργούν πολλές πληγές στις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες. Άλλωστε και ο τρόπος εκλογής τού κάθε Πάπα, ούτως ή άλλως καθορίζεται από πολιτικούς και διπλωματικούς παράγοντες ανάλογα την κάθε εποχή.

Τα ανωτέρω είναι μια πραγματικότητα την οποία γνωρίζουν και οι ίδιοι οι Ρωμαιοκαθολικοί, και γι’ αυτό αντιδρούν σε τέτοιες νοοτροπίες. Η εκκοσμίκευση είναι θεσμική και όχι προσωπική.