Ακούσαντες δε οι εν Ιεροσολύμοις απόστολοι ότι δέδεκται η Σαμάρεια τον λόγον του Θεού, απέστειλαν προς αυτοὺς τον Πέτρον και Ιωάννην· οίτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ αυτών όπως λάβωσι Πνεύμα Άγιον· (Πράξεις 8, 14-15).

Το χωρίο αυτό είναι πολύτιμο γιατί δείχνει ότι δεν αποστέλλει κανείς ως πρόσωπον παρά μόνο σαν σώμα. Επομένως, αν ο Απόστολος Πέτρος ήταν ανώτερος από τους λοιπούς Αποστόλους δεν θα είχε την ανάγκη βέβαια να τον αποστείλει κάποιος. Αλλά μόνος του θα προγραμμάτιζε και θα εκινείτο για μια αποστολή. Λέει σαφώς το βιβλίο των Πράξεων ότι απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και τον Ιωάννην. Ποιοί απέστειλαν; Το σώμα των Αποστόλων. Άρα δεν είναι ο Απόστολος Πέτρος ανώτερος από τους άλλους Αποστόλους, αλλά ανωτάτη αρχή είναι το σώμα των Αποστόλων.

Γιατί είναι τόσο σπουδαίο το θέμα; Γιατί έχουμε το λεγόμενο πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, δηλαδή του Πάπα. Αυτός προτείνει το πρωτείο του. Από αιώνες πίσω το επρότεινε, αλλά πια με συνοδική πράξη καθιερώθηκε το πρωτείο και το αλάθητον του Επισκόπου Ρώμης. Η αλήθεια όμως δεν είναι στα πρόσωπα, αλλά στο σώμα της Εκκλησίας. Ό,τι σε συνόδους η Εκκλησία καθόρισε και διεκήρυξε. Δεν έχει ένα πρόσωπο α ή β την αλήθεια, αλλά η Εκκλησία έχει την αλήθεια.

Στην εποχή μας υπάρχει έντονο το φαινόμενο περί ενώσεως των Εκκλησιών. Και ο Πατριάρχης όπως και ο προκάτοχός του επισκέφθηκαν τη Ρώμη και οι χριστιανοί αναρωτιώνται τί πρέπει να γίνει;

Στις αιρετικές θέσεις που έχει σωρεύσει η Δύση κατά τη διάρκεια των αιώνων, που καθιστούν την Εκκλησία της την λεγόμενη Ρωμαιοκαθολική εκκοσμικευμένη, δεν θα ήθελα να επιμείνω για περισσότερη ανάλυση. Αυτό που έχει κεφαλαιώδη σημασία είναι η ίδια η εκκοσμίκευση γιατί εκκοσμικευμένη Εκκλησία θα πει Εκκλησία που δεν σώζει πια. Βέβαια περιττό να σας πω ότι και η δική μας η Εκκλησία δέχεται αρκετή εκκοσμίκευση και πρέπει να αγρυπνούμε πάνω στο σημείο αυτό. Θα ευχόμουν και θα ήθελα έτσι να είναι: ο λόγος του Θεού πάντα απερίτμητος, να μην είναι εκκοσμικευμένος για να μπορεί να σώζει... Οποιοδήποτε άλλο αμάρτημα κι αν επράτταμε θα μπορούσαμε να συγχωρεθούμε. Αν εκκοσμικεύσουμε το λόγο του Θεού και την Εκκλησία δεν έχουμε τρόπο να σωθούμε.

Όταν λέμε εκκοσμίκευση, θα θέλαμε να πούμε ότι είναι το εξής: Όταν βάλλουμε κοσμικά στοιχεία μέσα στην Εκκλησία και αυτά να διέπουν και να λειτουργούν την Εκκλησία... Ένα εξόφθαλμο κοσμικό στοιχείο είναι το ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποτελεί κράτος.

...Ο Απόστολος Πέτρος ουδέποτε υπήρξε επίσκοπος Ρώμης αλλά ούτε και ιδρυτής, γιατί η Εκκλησία της Ρώμης προϋπήρχε. Ούτε και ο Παύλος ήταν ιδρυτής. Απλώς ο Απόστολος Πέτρος εμαρτύρησε στη Ρώμη, όπως και ο Παύλος. Δεν είναι αυτό επιχείρημα για να έχει μια πόλη το πρωτείο. Και μάλιστα πρωτείο που θα επιβάλλει και θα υποτάξει τους πάντες. Το αποστολικό αξίωμα ήταν ανώτερο του αξιώματος του επισκόπου και ήταν ανεπανάληπτο. Ο Απόστολος Παύλος για παράδειγμα εγκαθιδρύει επισκόπους στις Εκκλησίες που ιδρύει, αλλά δεν γίνεται ο ίδιος επίσκοπος, γιατί το αξίωμα του επισκόπου ήταν κατώτερο από το αποστολικό... ούτε και διοικητικά διεκδικεί το πρωτείο γιατί αν κάποια Εκκλησία έπρεπε να προηγείται αυτή θα ήταν η Εκκλησία των Ιεροσολύμων που θεωρείται η "μητέρα Εκκλησία".

...Η Ρώμη, όπως γράφει ο Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας, είναι η "προκαθημένη της αγάπης"... κι όταν λέει "προκαθημένη" εννοεί της "αγάπης" και όχι της διοικήσεως ή της αυθαιρεσίας ή της επιβολής ή της υποδουλώσεως. Έτσι ο προκαθήμενος επίσκοπος Ρώμης, όπως θέλει να λέγεται, από ποιόν αποστέλλεται; Από κανέναν, μόνος του αποφασίζει τί θα κάνει. Ενώ ο Απόστολος Πέτρος, ο υποτιθέμενος ιδρυτής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας αποστέλλεται από το σώμα των Αποστόλων...

Μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, κανείς δεν αποστέλλει. Αλλά όλοι αποστέλλονται. Τα πρόσωπα σε οποιονδήποτε βαθμό κι αν ανήκουν αποστέλλονται πάντοτε από το σώμα της Εκκλησίας. Στην Αντιόχεια σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο πάλι των Πράξεων: "λειτουργούντων δε αυτών τω Κυρίω και νηστευόντων είπε το Πνεύμα το Άγιον· αφορίσατε δη μοι τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον εις το έργον ό προσκέκλημαι αυτούς"

Ομιλεί το Πνεύμα το Άγιον και τους προσκαλεί σε ένα έργο. Είδατε το Πνεύμα το Άγιον; Είναι πρόσωπο και καλεί. Θα μπορούσαν να πουν και ο Παύλος και ο Βαρνάβας: "μας κάλεσε προσωπικώς το Πνεύμα το Άγιον, τί, θα πρέπει κι εσείς να μας δώσετε καμιά ευλογία; Αφού μας καλεί ο ίδιος ο Θεός". Τότε αφού νήστεψαν, ποιοί; Οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Και αφού προσευχήθηκαν και έβαλαν τα χέρια τους πάνω στα κεφάλια των δύο Αποστόλων για να πάρουν ειδικό χάρισμα για την ιεραποστολή που παρήγγειλε το Πνεύμα το Άγιον. Όλο το σώμα της Εκκλησίας. Είδατε εξάρτηση;... Μιλάει όλο το σώμα της Εκκλησίας και όχι ερήμην του Αγίου Πνεύματος.

Μας το δίδαξε ο Κύριος. Όταν ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, ποτέ δεν είχε την αναφορά εις τον εαυτόν Του, αν και Θεός. Διότι δεν είχε εξ αρπαγμού τη θεότητα. Δηλαδή ο Χριστός δεν ήταν Θεός γιατί άρπαξε από τον Πατέρα τη θεότητα. Ήταν Θεός. Εντούτοις τί κάνει; Με την ανθρωπίνη Του φύση υποτάσσεται στον Πατέρα. Και τί κάνει; "Ποιεί τα αρεστά Αυτώ". Κάνει αυτά που αρέσουν στον Πατέρα. Και τί λέγει όταν αποστέλλει τους μαθητές Του; "Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ καγώ πέμπω υμάς"...όπως με έστειλε εμένα ο Πατήρ έτσι στέλνω εγώ εσάς. Γιατί; Διότι η πηγή είναι ο Πατήρ. Και όλα έχουν την αναφορά τους στον Πατέρα... πόσο απέχει από αυτό ένας άνθρωπος που αποστέλλει τον εαυτό του!...

Δεν ξέρω τί θα γίνει, αν θα συνεχιστεί ο διάλογος... αλλά δεν πρέπει να γίνει ένωση μόνο της αγάπης. Πρέπει να γίνει και ένωση αληθείας. Είναι εκείνο που λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: Εν αγάπη και αληθεία. Ούτε η αγάπη εις βάρος της αληθείας, ούτε η αλήθεια εις βάρος της αγάπης. Γιατί η αλήθεια ποιά είναι; Είναι η Ορθοδοξία. Δεν μπορούμε λοιπόν εις βάρος της Ορθοδοξίας να μιλάμε για αγάπη. Αλλά υπάρχει πάντοτε πονηρία στους ανθρώπους, ξεκινάνε με τον διάλογο της αγάπης... δεν θα υπάρξει ποτέ παρακάτω διάλογος αληθείας διότι τα δόγματα θέλουμε να τα βάλλουμε μέσα στο ψυγείο... όχι μας χρειάζονται γιατί καθορίζουν την αλήθεια. Και θα πρέπει κάθε τι να είναι εν αγάπη και εν αληθεία, αλλιώτικα δεν συμφέρει...