134. Οι ψυχές τών δικαίων γνωρίζονται μεταξύ τους στο παράδεισο και τών αμαρτωλών στoν Άδη; Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ τών ευρισκομένων στον παράδεισο, στον Άδη και τών ζώντων στην γη;

Το ότι οι δίκαιοι γνωρίζονται μεταξύ των στον παράδεισο, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία.

Αυτό μας το φανερώνει ο ίδιος ο Σωτήρ στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου· "Και εν τω Άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και τον Λάζαρο εν τοις κόλποις αυτού" (Λουκ. 16,23). Και όχι μόνο φαίνονται αλλά μαθαίνουμε από το ιερό Ευαγγέλιο ότι και ακούονται μεταξύ των. Ιδού τι λέγει ο πλούσιος από τον Άδη προς τον Αβραάμ: "Πάτερ Αβραάμ ελέησαν με και πέμψουν Λάζαρο".

Η σχέση που υπάρχει μεταξύ των είναι ότι ακούουν οι μεν τους δε, αλλά από μακριά, όπως οι κολασμένοι ζητούν την βοήθεια των σεσωσμένων για να λυτρωθούν από τα βάσανα.

Ενώ οι ζώντες έχουν σχέση πνευματικής αγάπης με τους νεκρούς, ασχέτως πού ευρίσκονται και κάνουν προσευχές και ελεημοσύνες για να λυτρωθούν από κάθε είδους τιμωρία.

Είναι καθήκον των και προπαντός στην Θεία Λειτουργία να προσεύχονται για τους νεκρούς, των οποίων είναι δυνατή η έξοδος της ψυχής των από τον Άδη και η μεταφορά της στον παράδεισο δια του θείου ελέους.

Και αυτό είναι δυνατόν μέχρι της εσχάτης κρίσεως, διότι μετά απ' αυτή δεν μπορούν πλέον ποτέ να αλλάξουν θέση.