169. Τι θα συνέβαινε με τον Αδάμ εάν δεν έτρωγε από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού, αλλά από το δένδρο της ζωής:

Εάν ο Αδάμ έτρωγε από το δένδρο της ζωής τότε και η τιμωρία του θα ήταν παντοτινή. Δεν θα απέθνησκε πλέον, ώστε με το θάνατο να διακοπτόταν η αμαρτία, αλλά θα αρπαζόταν στα βάθη της κολάσεως μαζί με τον διάβολο, χωρίς καμία ελπίδα συγχωρήσεως και εξαγοράς. (Έκδοσης Ορθόδοξου πίστεως. Αγίου Ιωάννου Δαμάσκηνου. Κεφ. 11).

170. Πώς θα πολλαπλασιαζόταν το ανθρώπινο γένος και ποια τύχη θα είχε εάν δεν έσφαλλε ο Αδάμ στον παράδεισο;

Ό άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει ότι ο πρώτος σκοπός του Θεού ήταν να μη γεννιόμασταν με την σαρκική ένωση δια του γάμου. Όμως η παράβαση της εντολής οδήγησε τους ανθρώπους, ώστε να πολλαπλασιάζονται με τον γάμο, δεδομένου ότι ο Αδάμ καταφρόνησε τον δοσμένο από τον Θεό νόμο. Οπότε, όλοι αυτοί πού γεννιούνται από τον Αδάμ "κυοφορούνται εν ανομία", λόγω της προπατορικής παραβάσεως.

Αυτό λέγει και ο προφήτης Δαβίδ: "Και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου" (Ψαλμ. 50)

Οπότε η Εύα, η μητέρα ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους γέννησε εν αμαρτίαις, δηλ. με ηδονή. Γι' αυτό και εμείς επειδή φέρνουμε επάνω μας την ενοχή της μητέρας μας Εύας, λέγομε ότι γεννηθήκαμε στην αμαρτία.

Μερικοί Άγιοι Πατέρες ισχυρίζονται ότι, εάν ο Αδάμ δεν αμάρτανε, το ανθρώπινο γένος θα πολλαπλασιαζόταν με τον λόγο του Θεού. Όσο αφορά αυτό, λέγει ο Μέγας Βασίλειος: "Τι λέγεις, άνθρωπε; Υπάρχει ποτέ κανένα έργο αδύνατο στον Θεό;

Άραγε ο Θεός πού πλήθυνε το γένος των πουλιών με διάφορα είδη, χωρίς μεταξύ των συνάφεια, δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό το έργο και για το ανθρώπινο γένος; (Εξαήμερος, Λογ.8) Και εάν ρωτάς τι τύχη θα είχε ο Αδάμ εάν δεν αμάρτανε στον παράδεισο, σου λέγω ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για να συμμετάσχει στην χαρά πλησίον του Θεού, στην ευτυχία της θείας γνώσεως, της αγάπης και να Τον δοξάζει πάντοτε".

Αυτός είναι το επιστέγασμα και στεφάνωμα ολοκλήρου της κτίσεως, είναι ένας μικρός κόσμος, όπως λέγουν οι Άγιοι Πατέρες. Με το σώμα του ο άνθρωπος έρχεται σε κοινωνία με τον ορατό κόσμο, ενώ με την ψυχή του κοινωνεί με τον Θεό. Ο άνθρωπος πλάσθηκε για να είναι εκλεκτό δοχείο της θείας δόξης.

Ο σκοπός του στον παράδεισο ήταν να εκπληρώσει την εντολή του Θεού και να εργάζεται με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος για την τελειοποίηση του, ώστε να φθάσει να γίνει κατ' εικόνα και ομοίωση με τον Θεό.