|
Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος γεννήθηκε και έζησε στην
Ρώμη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Ακολούθησε την
μοναχική ζωή και αποδείχθηκε αληθινός ασκητής και «στο έπακρον
ελεήμων». Αξιώθηκε να γίνη Επίσκοπος και πάπας Ρώμης, τότε που η
Ρώμη ήταν Ορθόδοξη. Ονομάσθηκε Διάλογος, επειδή τα περισσότερα έργα
του τα έγραψε με διαλογικό τρόπο, δηλαδή με ερώτηση και απόκριση.
Όταν ήταν ακόμη μοναχός, τον επισκέφθηκε στο κελί του ένας
ηλικιωμένος ναυαγός, και ζήτησε την βοήθειά του. Ο άγιος Γρηγόριος
τον φιλοξένησε και του έδωσε έξι αργυρά νομίσματα. Ο γέροντας μετά
από λίγο ξαναήλθε και ο άγιος του έδωσε άλλα έξι. Ύστερα, ήλθε και
πάλι για τρίτη φορά και, επειδή ο Όσιος δεν είχε άλλα χρήματα, του
έδωσε ένα αργυρό σκεύος, που ανήκε στην Μονή. Και παρά το ότι ο
κανονισμός δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο, εν τούτοις δεν δίστασε να προβή
σε αυτή την ενέργεια, επειδή δεν μπορούσε να λυπήση άνθρωπο.
Όταν έγινε πάπας της Ρώμης, προσκαλούσε κατά διαστήματα τους πιο
πτωχούς της πόλεως και έτρωγε μαζί τους. Κάποτε, έδωσε εντολή να
έλθουν στην Επισκοπή δώδεκα πτωχοί για να τους φιλοξενήση. Την ώρα
που έτρωγαν, ο άγιος έβλεπε δεκατρείς προσκεκλημένους και ο ένας από
αυτούς ήταν διαφορετικός στην όψη. Είχε πρόσωπο φωτεινό και πότε
έμοιαζε με γέροντα στην ηλικία, πότε με νέο. Όταν οι άλλοι έφυγαν,
τον ερώτησε ποιος είναι και εκείνος απάντησε: «Είμαι
άγγελος Κυρίου. Σε έχω επισκεφθή και άλλη φορά, όταν ήσουν μοναχός,
και μου έδωσες ελεημοσύνη δώδεκα αργυρά νομίσματα και ένα αργυρό
σκεύος. Ο Θεός, θέλησε να δοκιμάση την προαίρεσή σου και με το
παράδειγμά σου να διδάξη και άλλους. Μάλιστα, από τότε έλαβα εντολή
να είμαι πάντα μαζί σου, για να σε προστατεύω. Ό,τι θελήσης από τον
Θεό να μου το πης και θα το μεταφέρω».
Είδαμε, λοιπόν, ότι αξιώθηκε να φιλοξενήση άγγελο Κυρίου, και να
συνομιλήση μαζί του. Στην συνέχεια, με αφορμή το περιστατικό αυτό,
θα δούμε τηλεγραφικά τα σχετικά με την ύπαρξη και το έργο των
αγγέλων.
Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από τον ορατό κόσμο και τον άνθρωπο.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Θεός
«έπλασε τούς αγγέλους πριν από εμάς για χάρη μας για να
αποστέλλονται ως διάκονοι, όπως λέγει ο Παύλος, στους μέλλοντας να
κληρονομήσουν την σωτηρία» (Ε.Π.Ε., τόμ. 9ος, σελ. 80, 81)
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, όπως συνοψίζεται στην διδασκαλία
του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, οι άγγελοι είναι υπάρξεις
πνευματικές, αεικίνητες, ελεύθερες, ασώματες, που υπηρετούν τον Θεόν
και είναι κατά χάριν αθάνατες. Το σχήμα και την κατάσταση των
υπάρξεων αυτών, μόνον ο Θεός τα γνωρίζει. Είναι όμως ασώματοι και
αεικίνητοι οι άγγελοι σε σχέση με τούς ανθρώπους. Σε σύγκριση με τον
Θεό, τον μόνον ασώματο, είναι δυσκίνητοι και υλικοί. Είναι πλασμένοι
από λεπτή ύλη. Μόνον ο Θεός είναι αληθινά άυλος και ασώματος. Δεν
έχουν ανάγκη από γλώσσα και ακοή, αλλά πληροφορούνται μεταξύ τους τα
προσωπικά διανοήματα και τις αποφάσεις τους, χωρίς τον προφορικό
λόγο. Όταν επικοινωνούν με τους ανθρώπους, τότε λαμβάνουν σχήμα και
μορφή για να μπορούν οι άνθρωποι να τους βλέπουν. Η θέα τους είναι
φωτεινή και τα ρούχα τους είναι συνήθως λευκά, πράγμα που φανερώνει
την καθαρότητά τους. Τροφή τους είναι η θέα του Θεού, τον Οποίο
βλέπουν, κατά το μέτρο της δυνατότητός τους.
Οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, διαφυλάττουν τα μέρη της γης, είναι
άρχοντες των λαών και των χωρών, όπως τούς όρισεν ο Δημιουργός,
τακτοποιούν τα ανθρώπινα και προστατεύουν όσους τούς επικαλούνται,
κυρίως από το μίσος και την μανία του διαβόλου. «Όπου επισκιάσει
η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου διώκεται η δύναμις, ου
φέρει γάρ τώ φωτί σου προσμένειν ο πεσών εωσφόρος...». (Δοξαστικό
των αίνων, 8ης Νοεμβρίου).
Σε κάθε θεία Λειτουργία, η οποία είναι Σύναξη ουρανού και γης,
συλλειτουργούν με τον Αρχιερέα ή τον Ιερέα άγγελοι. Στην μικρή
είσοδο, ο Λειτουργός παρακαλεί τον Κύριο να στείλη αγγέλους, για να
συλλειτουργήσουν μαζί του και θα συνδοξολογήσουν την αγαθότητα του
Θεού. Ο Διάκονος, επίσης, δέεται: «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν,
φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα».
«Εννέα είναι τα ουράνια τάγματα και τρεις τάξεις ή τρία συστήματα,
που το καθένα αποτελεί τριάδα.
Η πρώτη τριάς είναι αυτή που είναι πάντοτε γύρω από τον Θεό και
είναι έτοιμη να ενωθή με αυτόν αμέσως, χωρίς την μεσολάβηση κανενός.
Είναι η τάξη των εξαπτερύγων Σεραφίμ και των πολυομμάτων Χερουβίμ
και των αγιοτάτων Θρόνων.
Δευτέρα τάξη είναι εκείνη των Κυριοτήτων, των Δυνάμεων και των
Εξουσιών. Έργο της είναι οι διευθετήσεις των μεγάλων πραγμάτων, οι
ενέργειες των θαυμάτων και ο Τρισάγιος ύμνος, το Άγιος, Άγιος, Άγιος.
Τρίτη και τελευταία είναι η τάξη των Αρχών, των Αρχαγγέλων και των
Αγγέλων, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι το "λειτουργικόν
εν διακονίαις και τέλος ο ιερός ύμνος του Αλληλούϊα"» (Φιλοκαλία,
τόμ. 3ος, σελ. 354, 355).
Από την ώρα που βγήκαμε από την μήτρα της Εκκλησίας, την Κολυμβήθρα
του βαπτίσματος, μας παραστέκει ένας άγγελος, ο οποίος είναι φύλακας
των ψυχών και των σωμάτων μας. Δεν φεύγει από κοντά εάν εμείς δεν
τον διώξουμε με την αμαρτωλή ζωή μας. Εκείνο που τον ξαναφέρνει
κοντά μας είναι η αληθινή μετάνοια. Οι άγγελοι χαίρονται και
πανηγυρίζουν, όταν κάποιος μετανοή ειλικρινά.
Στο τέλος του «Μικρού Αποδείπνου», μιας κατανυκτικής ακολουθίας που
θα πρέπει να την διαβάζουμε όλοι μας κάθε βράδυ, υπάρχει μια
θαυμάσια προσευχή στον φύλακα άγγελό μας.
Ο π. Παΐσιος έλεγε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε φιλία
με τούς αγίους και τούς αγγέλους. Ιδιαίτερα, με τον άγιο του οποίου
φέρουμε το όνομα και με τον φύλακα άγγελό μας. Και αυτό μπορεί να
γίνη με την οργανική ένταξή μας στην πνευματική ατμόσφαιρα της
Εκκλησίας, με την αδιάλειπτη προσευχή, την μυστηριακή ζωή και την
άσκηση, ήτοι την βίωση των εντολών του Χριστού.
Αναδημοσίευση
από το κλαμπ "Αντιαιρετικό Εγκόλπιο":
http://clubs.pathfinder.gr/saints
Η εικόνα λήφθηκε από :
http://www.orthodox.gr/iconspage.htm |
