1. Βίος τού αγίου Νικολάου

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου τού 270 μ.Χ. στην πόλη Πάταρα της Λυκίας (σημερινό Γκελεμίς Τουρκίας) από γονείς ευσεβείς και πλούσιους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Οι γονείς του, πιστοί χριστιανοί, ήταν για πολλά χρόνια άτεκνοι. Θαυμαστό ήταν το γεγονός ότι βρέφος ακόμα ο Άγιος αρνούνταν να θηλάσει, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Από μικρό παιδί έδειξε την αρετή του και τον ζήλο του για κάθε τι που είχε σχέση με τη Χριστιανική πίστη.

Σε σχετικά μικρή ηλικία χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον θείο του και επίσκοπο Νικόλαο. Ο βίος του ήταν αφιερωμένος στην προσευχή, στην νηστεία και στην αγρυπνία. Η μεγάλη αγάπη για το ποίμνιό του, φάνηκε όταν μετά τον θάνατο των γονιών του, μοίρασε όλη του την περιουσία στους φτωχούς. Η ελεημοσύνη και η συμπαράσταση σε κάθε αναξιοπαθούντα ήταν για τον Άγιο Νικόλαο τρόπος ζωής και ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Πάντα στεκόταν αρωγός όσων τον είχαν ανάγκη, προσπαθώντας ταυτόχρονα οι πράξεις του αυτές να μην γίνονται γνωστές. Ένα από τα παραδείγματα των πράξεών του αυτών, είναι όταν βοήθησε τρία νεαρά κορίτσια να παντρευτούν και έτσι να γλυτώσουν από την πορνεία στην οποία προσπαθούσε να τα ωθήσει ο πατέρας τους, πράξη την οποία έκανε έχοντας φτάσει σε απόγνωση μην έχοντας τα προς το ζην.

Εκτός από καλές και θεάρεστες πράξεις, ο Άγιος με την χάρη του Θεού, πραγματοποιούσε, εν ζωή ακόμα, και θαύματα. Όταν κάποια στιγμή είχε πάει στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει, με θαυμαστό τρόπο γαλήνεψε την φουρτουνιασμένη θάλασσα, γλυτώνοντας έτσι το πλοίο στο οποίο επέβαινε, και την ζωή των συνεπιβατών του. Κάποια στιγμή, ο Άγιος επέστρεψε στα Πάταρα και εκεί εξελέγη επίσκοπος μετά από Θεία παρέμβαση, όταν άγγελος Κυρίου εστάλη στην σύνοδο των επισκόπων. Έτσι ο Άγιος έγινε επίσκοπος της γειτονικής πόλης, των Μύρων.

Κατά την διάρκεια των μεγάλων διωγμών που έκαναν οι Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, ο Άγιος φυλακίστηκε χωρίς ούτε λεπτό να σταματήσει να κηρύττει τον λόγο του Θεού. Στο θρόνο της Βασιλεύουσας ανέβηκε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος και έτσι ο Άγιος ανέλαβε ξανά καθήκοντα επισκόπου. Ανάμεσα στις δραστηριότητές του ήταν πλέον και ο αγώνας κατά του Αρειανισμού. Στην ιστορία έμεινε το ράπισμα που έδωσε στον Άρειο κατά την διάρκεια της Α΄ Οικουμενικής συνόδου, πράξη που τον οδήγησε για μία ακόμη φορά στην φυλακή σιδηροδέσμιο. Το πρώτο βράδυ αυτής της φυλάκισής του, εμφανίστηκαν θαυματουργά στο κελί του ο Χριστός και η Παναγία και του έδωσαν ένα Ευαγγέλιο και ένα ωμοφόριο (ιερατικό άμφιο). Το πρωί όταν πήγαν να του δώσουν φαγητό, τον βρήκαν να φορά το ωμοφόριο και να διαβάζει το Ευαγγέλιο. Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό στον αυτοκράτορα ο οποίος και αποφυλάκισε τον Άγιο ζητώντας του συγγνώμη.

Μερικά από τα θαύματα που έκανε εν ζωή ο Άγιος είναι τα εξής: Έσωσε από την πείνα την πόλη των Μύρων, εμφανιζόμενος θαυματουργικά στον καπετάνιο ενός πλοίου που μετέφερε σιτάρι κάνοντάς τον να φέρει το σιτάρι στους κατοίκους της πεινασμένης πόλης. Ένα άλλο θαύμα ήταν όταν παρουσιάστηκε στον ύπνο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου και του φανέρωσε ότι ήταν αθώοι οι τρεις αξιωματικοί που κατηγορούνταν για συνωμοσία. Με αυτόν τον τρόπο γλύτωσε τη ζωή των τριών αυτών ανδρών οι οποίοι έγιναν στη συνέχεια μοναχοί. Πολλές φορές γλύτωσε θαυματουργικά πλοία που κινδύνευαν από την φουρτουνιασμένη θάλασσα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται προστάτης των ναυτικών μας. Χαρακτηριστικό είναι ότι θαυματουργά μεταφέρθηκε σε ένα πλοίο που κινδύνευε στη τρικυμία και το οδήγησε ο ίδιος κρατώντας το τιμόνι σε ασφαλές λιμάνι. Ένα άλλο θαύμα του είναι όταν ένας ταξιδιώτης έπεσε στη θάλασσα από ένα πλοίο και είπε: «Άγιε Νικόλαε βοήθει μοι» ο Άγιος τον μετέφερε θαυματουργά στο σπίτι του. Όλα αυτά τα χρόνια ο Άγιος δεν υπήρχε δυστυχία που να μην συμπονέσει, αδικία που να μην επανορθώσει, διχόνοια που να μην ειρηνεύσει.

Το πότε ακριβώς πέθανε ο Άγιος Νικόλαος δεν είναι γνωστό. Σίγουρο είναι ότι τα λείψανα του Αγίου μετά τον θάνατό του φυλάσσονταν στην πόλη των Μύρων σε ναό που είχε ανεγερθεί προς τιμήν του. Κατά την παράδοση ο διάβολος μεταμορφωμένος σε γριά γυναίκα έστειλε με ένα καράβι λάδι για τις ακοίμητες κανδήλες του τάφου του Αγίου. Με αυτό το μαγεμένο λάδι είχε σκοπό να κάψει τον ναό και τα λείψανα του Αγίου, μην αντέχοντας την δόξα του Αγίου Νικολάου. Ο Άγιος εμφανίστηκε θαυματουργικά στον καπετάνιο του πλοίου που μετέφερε αυτό το λάδι και του είπε να πετάξει το μαγεμένο λάδι στην θάλασσα. Όταν ο καπετάνιος ακολούθησε την εντολή του Αγίου, το λάδι πήρε φωτιά τη στιγμή που ρίχτηκε στη θάλασσα και άρχισε να στροβιλίζεται.

2. Ο άγιος Νικόλαος σήμερα

Το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του βρίσκονται σήμερα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι της Ιταλίας κι ένα μέρος τους στον ναό του Αγίου Νικολάου στο νησάκι Λίντο της Βενετίας. Η μεταφορά τους στην Ιταλία έγινε επί βυζαντινού αυτοκράτορος Αλεξίου Β' Κομνηνού (1180-1183), όταν τα Μύρα κατακτήθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους και υπήρχε κίνδυνος να τα καταστρέψουν.

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ένας από τους Αγίους που αναγνωρίζει τόσο η Ορθόδοξη, όσο και η Παπική εκκλησία και η μνήμη του τιμάται από αμφοτέρους στις 6 Δεκεμβρίου. Ιδιαίτερα οι Ρώσοι τον θεωρούν προστάτη της γεωργίας.

Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ιδιαίτερα σε όλο τον ελληνικό χώρο από τους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι προστάτης των ναυτικών, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού. Είναι ο πολιούχος Άγιος της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου, του Γαλαξειδίου, της Κοζάνης, του Πολύγυρου, της Σητείας και της Σύρου. Αλλά και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής γης, είναι ως σήμερα γνωστά τα συνεχιζόμενα θαύματα που επιτελεί δι' αυτού η Χάρις τού Θεού.*

Στον Ρωμαιοκαθολικό Κόσμο ο Άγιος Νικόλαος, εκτός από τους ναυτικούς, είναι προστάτης των παιδιών, των απασχολουμένων στα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, των ενεχυροδανειστών, των φαρμακοποιών, των μεταμελημένων κλεπτών, των βαρελοποιών, των εμπόρων και των αδίκως κατηγορηθέντων.

3. Απολυτίκιο Αγίου Νικολάου

Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος

εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε

τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια

δια τούτω εκτείσω τη ταπεινώσει τα υψηλά

τη πτωχεία τα πλούσια.

Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ

σωθήναι τας ψυχάς ημών.

4. Προσωπική μαρτυρία τού κατασκευαστή τής ιστοσελίδας αυτής

(Νικολάου Μαυρομάγουλου)

Ο άγιος Νικόλαος, το ευλογημένο όνομα τού οποίου φέρω, αποδεικνύεται και προστάτης τής δικής μου οικογενείας. Γι' αυτό δύο μαρτυρίες θα αναφέρω εδώ, μία τής γιαγιάς μου και μία τής μητέρας μου:

Η γιαγιά μου Θεοδότη Σεκερτζόγλου γεννήθηκε στην Ισπάρτα τής Μικράς Ασίας και έμεινε εκεί ως την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, όταν ήλθε εδώ στην Ελλάδα ως πρόσφυγας. Συχνά λοιπόν, μεταξύ άλλων θαυμάτων αγίων που είχε βιώσει στην πατρίδα της, διηγόταν πώς όταν ήταν μικρή, μια μέρα που έπαιζε κοντά στον τοπικό Ορθόδοξο Ναό, είδε να ανοίγει ο ουρανός πάνω από τον Ναό, και να εμφανίζεται ο άγιος Νικόλαος, όπως τον έβλεπε στις άγιες εικόνες. Έτρεξε και φώναξε τη μητέρα της, η οποία μέχρι να πάει εκεί, το όραμα είχε τελειώσει.

Δεκαετίες αργότερα, η Στυλιανή Μαυρομάγουλου, μητέρα τού γράφοντος και κόρη τής προαναφερθείσας Θεοδότης, κάπου στη δεκαετία τού 1950, βρισκόταν στο κρεβάτι με Νευρική Ανορεξία, αποστεωμένη και ετοιμοθάνατη, αδυνατώντας να φάει οτιδήποτε για τρεις μήνες. Και ζούσε μόνο από το χαμομήλι που τής έβαζε η μητέρα της στο έντερο ως υποκλυσμό, επειδή αγράμματη όπως ήταν η γιαγιά μου, δεν μπορούσε να καταλάβει ότι αφού δεν έτρωγε η κόρη της, δεν ήταν δυνατόν και να ενεργηθεί! Αυτό όμως αποδείχθηκε σωτήριο για τη μητέρα μου και τη συντήρησε χωρίς καθόλου τροφή για τρεις μήνες.

Κάποια μέρα, και καθώς η μητέρα μου για πρώτη φορά ένιωσε πως πλησιάζει το τέλος της, και αισθάνθηκε μέσα της "να σβήνει", και μη αντέχοντας αυτό το αίσθημα, παραδόθηκε στον θάνατο με τη σκέψη: "Δεν αντέχω άλλο, ας πεθάνω να ησυχάσω". Και τότε ξαφνικά είδε να φεύγει ο τοίχος από μπροστά της, και έβλεπε αντί για τον τοίχο, τον ουρανό. Και από τον ουρανό είδε να κατεβαίνει ένας Ιερέας με τα λειτουργικά του ενδύματα προς το μέρος της, στο πρόσωπο τού οποίου αργότερα αναγνώρισε τον άγιο Νικόλαο.

Η μητέρα μου είχε παρασυρθεί από μικρή σε ακραία Προτεσταντική αίρεση, και δεν πίστευε ούτε στους αγίους ούτε στα θαύματα. Γι' αυτό βλέποντας παπά θεώρησε ότι έβλεπε "τον διάβολο", αδυνατώντας να καταλάβει ότι ο άγιος Νικόλαος εκείνη τη στιγμή τη θεράπευε. Γι' αυτό από μέσα της προσευχήθηκε τρεις φορές με τα λόγια τού Χριστού όταν τον επισκέφθηκε ο διάβολος στην έρημο: "Πίσω μου Σατανά, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και Αυτόν θέλεις λατρεύσει". Ήδη όμως το όραμα έφθανε στο τέλος του, και έσβησε από μπροστά της, και είδε πάλι τον τοίχο τού δωματίου.

Μόλις η μητέρα της μπήκε στο δωμάτιο σε λίγο, αδύναμα τής ψιθύρισε στο αυτί: "πεινάω!" και για πρώτη φορά μετά από τρεις μήνες μπόρεσε να φάει ξανά, και σε λίγες ημέρες δυνάμωσε και σηκώθηκε. Και όταν μετά από τρεις περίπου δεκαετίες έγινε και πάλι Ορθόδοξη Χριστιανή η μητέρα μου, κατανόησε την αληθινή αξία τού οράματος, και ως τον καιρό τής Χριστιανικής της κοίμησης, στα 82 της πλέον χρόνια, ευχαριστούσε τον άγιο Νικόλαο για τη θεραπεία που τής έδωσε τότε. Και όχι, δεν ήταν η φαντασία της, γιατί δεν ήταν καν Ορθόδοξη τότε ακόμα και δεν πίστευε καν στα θαύματα, ώστε να πλάσει με τη φαντασία της κάτι τέτοιο λόγω τής αρρώστιας της. Και το γεγονός είναι ότι ακριβώς την ημέρα εκείνη τού επικείμενου θανάτου της που είδε τον άγιο Νικόλαο, ακριβώς την ημέρα εκείνη θεραπεύθηκε και κατάφερε να φάει.

Σήμερα, και εγώ και ο γιος μου (που είναι ναυτικός), ευχαριστούμε τον άγιο για την προστασία του στην οικογένειά μας, και προσευχόμαστε να έχει ο γιος μου ήσυχα και ευλογημένα ταξίδια με τις ευχές και την προστασία τού αγίου Νικολάου τού προστάτη μας.