|
“Όταν
βρισκόμουν στην Λάμψακο και φρόντιζα και έβοσκα τις χήνες,
κατήλθεν οργή από Θεού Παντοκράτορος, όχι μόνον σε εκείνον τον τόπο,
αλλά και στις γύρω περιοχές, δηλαδή οργή στα αμπέλια, στους κήπους,
και τα φύλλα και οι καρποί μαραίνονταν και αφανίζονταν. Βλέποντας
εγώ, ο ελάχιστος Τρύφων, τους καρπούς να σαπίζουν και τους ανθρώπους
να λιώνουν από θλίψη για αυτή την αιτία του αφανισμού των καρπών της
γης, των χωραφιών, των αμπελιών, των κήπων και λαχάνων και όλων των
δένδρων, προσευχήθηκα προς τον Κύριον και Θεόν μου, να αφανισθούν
όλα τα θηρία που προξενούν την αδικία και την φθορά στους κήπους, τα
χωράφια, τα αμπέλια και σε όλα τα δένδρα και τα λάχανα και μάλιστα
σε αυτούς που κατοικούν την κώμη, η οποία βρίσκεται κοντά στην λίμνη
και οι οποίοι ήλθαν μετά από παράκληση και πρόσκλησή μου.
Και ενώ
γονάτισα και προσευχόμουν στον Θεό με υψωμένα τα χέρια, ο Θεός, που
εισακούει αυτούς που έχουν στηρίξει την ελπίδα τους σε αυτόν, Αυτός
εξαπέστειλεν άγγελον, ο οποίος εσκότωσε τα κακούργα θηρία που
κατέστρεφαν τα αμπέλια, τους κήπους και την χώραν των δούλων Του και
των θηρίων αυτών τα ονόματα τα γνώριζε καλά και είναι τα παρακάτω:
κάμπη, σκώληξ, σκωληκοκάμπη, σκάνθαρος βρούχος, ακρίς, επίμαλος,
καλιγάρις, μακρόπους, μύρμηγξ, φθείρ, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυλοκόπος,
ερυσίβη, κοχλοί, ψαλίτης και κάθε άλλο που καταστρέφει και μαραίνει
τα σταφύλια και τα υπόλοιπα είδη και τα λάχανα. Αλλά, όμως, και εγώ
ο ίδιος τα έδενα με όρκον να μην έρχονται και μένουν στους τόπους
εκείνων που με προσκαλούν, αλλά τα διέταξα να απέλθουν σε τόπους
τους οποίους δεν πατά άνθρωπος”.
Και στην
συνέχεια ο άγιος Τρύφων παραθέτει τον όρκον με τον οποίο έδεσε τα
παραπάνω θηρία, όπως τα ονομάζει. Τα παραπάνω, δηλαδή η διήγηση και
ο όρκος του Αγίου, ευρίσκονται στο “Μικρόν Ευχολόγιον” (έκδ. Απ.
Διακ. 1992, σελ. 327 - 328) και διαβάζονται από τους Ιερείς στα
αμπέλια και στους κήπους, συνήθως μετά την τέλεση Αγιασμού, και με
το αγιασμένο νερό ραντίζονται τα δένδρα και τα φυτά.
Ο άγιος Τρύφων, όπως αναφέρεται στην παραπάνω διήγηση, και η οποία
αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο αυτοβιογραφία του, καταγόταν από την
Λάμψακο και έζησε στα χρόνια των βασιλέων Γορδιανού, Φιλίππου και
Δεκίου. Πολύ πτωχός από την παιδική του ηλικία, αναγκάσθηκε για
κάποιο καιρό να βόσκη χήνες για να ζήση. Και ενώ εργαζόταν,
συγχρόνως μελετούσε και την Αγία Γραφή και με πολύ ζήλο εφάρμοζε τις
εντολές του Χριστού. Και πράγματι, με την ευσεβή φιλομάθειά του
έγινε σιγά - σιγά ικανός όχι μόνον να ξέρη πολλά ο ίδιος, αλλά και
να τα διδάσκη. Έλαβε δε τόση Χάρη από τον Θεό, ώστε και ασθένειες
θεράπευε θαυματουργικά. Μάλιστα, ο βασιλιάς Γορδιανός, που είχε
πληροφορηθή για τα θαύματα που επιτελούσε ο Τρύφων, έστειλε και τον
έφεραν για να θεραπεύση την άρρωστη κόρη του. Ό Άγιος προσευχήθηκε,
η κόρη έγινε καλά και αφού αρνήθηκε τις τιμές και τα αξιώματα, που
του προσέφερε ο Γορδιανός, έφυγε ευγενικά. Στην εποχή όμως του
Δεκίου συνελήφθη. Ομολόγησε θαρραλέα τον Χριστό, υπέμεινε με
θαυμαστή καρτερία, υπομονή και προσευχή τα φρικτά βασανιστήρια, και
επειδή εξήλθε από όλα αλώβητος τον απεκεφάλισαν.
Σήμερα, το φυσικό περιβάλλον και οι άνθρωποι δεν κινδυνεύουν τόσο
από τα “θηρία” που προαναφέρθηκαν, όσο από τα σιδερένια θηρία που
μολύνουν και δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα και σκορπούν τον θάνατο.
Από τα κατασκευάσματα της ανθρώπινης αλαζονείας και μισαλλοδοξίας
των “δοκούντων άρχειν των εθνών”. Δηλαδή, η φοβερή αυτή καταστροφή
οφείλεται στα ανθρώπινα πάθη, και κυρίως στα μεγάλα πάθη της
φιληδονίας, της φιλαργυρίας και της κενοδοξίας, που όλα έχουν την
ρίζα τους στην φιλαυτία. Στον βωμό της κούφιας και πρόσκαιρης δόξας,
της αισθησιακής απολαύσεως και του υλικού συμφέροντος θυσιάζονται τα
πάντα. Αθώες υπάρξεις, καθημερινά, θανατώνονται ή αργοπεθαίνουν, η
κτίση αλλοτριώνεται, μολύνεται και στην συνέχεια “εκδικείται”. Ο
άνθρωπος ουσιαστικά αυτοκαταστρέφεται.
Η αντίδραση όσων αγαπούν τον Θεό και τα δημιουργήματά Του, μπροστά
στην καταστροφή πρέπει να είναι όμοια με εκείνη του αγίου Τρύφωνος,
επειδή είναι η μόνη που μπορεί να φέρη αποτελέσματα. Δηλαδή η
προσευχή και οι εξορκισμοί, δια των οποίων φυγαδεύεται ο δαίμονας, ο
πατέρας του ψεύδους και η πηγή παντός κακού, ο οποίος ενεργεί δια
των ανθρώπων. Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος αναφέρει ότι ο διάβολος
μας πολεμά δια μέσου των ανθρωπίνων παθών, και των δικών μας αλλά
και των συνανθρώπων μας. Άλλωστε ο διάβολος, όπως χαρακτηριστικά
τονίζει, θα ήταν εντελώς ανίσχυρος χωρίς τους ανθρώπους, διότι θα
κάναμε τον σταυρό μας και θα εξαφανιζόταν. Κατά το παράδειγμα,
λοιπόν, του αγίου Τρύφωνος να λέμε και εμείς με ταπείνωση: “Ορών ουν
εγώ ο ελάχιστος ούτω τηκομένους τους καρπούς... εδεήθην προς τον
Κύριον”.
Οι Άγιοι, επειδή με την προσευχή, την άσκηση και την μυστηριακή ζωή
έχουν καθαρθή από τα πάθη και έχουν αποκτήσει την ανιδιοτελή αγάπη,
αποτελούν πηγή ευλογίας για τους συνανθρώπους τους, αλλά και για το
φυσικόν περιβάλλον. Αντίθετα όσοι κυριαρχούνται από τα πάθη, χωρίς
να αγωνίζονται να θεραπευθούν, αποτελούν εστία μόλυνσης και πηγή
ανωμαλίας για τον περίγυρο στον οποίον ζουν και κινούνται. Όταν,
μάλιστα, κατέχουν εξουσία, τότε αποτελούν πληγή για μια ευρύτερη
περιοχή ή και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Αναδημοσίευση
από το κλαμπ "Αντιαιρετικό Εγκόλπιο":
http://clubs.pathfinder.gr/saints
Η εικόνα λήφθηκε από :
http://www.orthodox.gr/iconspage.htm |
