Η σάλα του Novotel της Αχαρνών είναι μισοσκότεινη, με την οθόνη προβολής να αποτελεί τη μόνη φωτεινή πηγή, και είναι γεμάτη με καρέκλες που κοιτάζουν προς την οθόνη, αλλά μόνο οι μισές είναι γεμάτες, με μερικές δεκάδες Σαϊεντολόγους που παρακολουθούν την προβολή σιωπηλά, σχεδόν ευλαβικά. Δεν μοιάζουν ούτε φτωχοί ούτε πλούσιοι, ούτε τρελοί, ούτε παρανοϊκοί, ούτε σατανικοί. Δεν ψάλλουν ύμνους, δεν κοιτάζουν τριγύρω, δεν μιλούν μεταξύ τους, μόνο παρακολουθούν το DVD μιας εκδήλωσης που έγινε στην Αμερική λίγες μέρες νωρίτερα, στις 13 Μαρτίου του 2006, μιας εκδήλωσης πολύ επίσημης, με τον ηγέτη της Εκκλησίας Ντέιβιντ Μισκάβιτζ να μιλά από το πόντιουμ, και μετά έναν ιστορικό να παρουσιάζει απίστευτα ασήμαντες και εξαντλητικά βαρετές λεπτομέρειες από τη ζωή του ιδρυτή της Σαϊεντολογίας Λ. Ρον Χάμπαρντ, και από κάτω τον Τζον Τραβόλτα, τη Τζένα Έλφμαν και εκατοντάδες ακόμα πιστούς με τα καλά τους να χειροκροτούν όρθιοι στο τέλος κάθε βίντεο. Οι θεατές του Novotel παρακολουθούν την οθόνη σιωπηλοί, και κάποιοι μοιάζουν συγκινημένοι, και στο τέλος κάθε βίντεο χειροκροτούν κι αυτοί, και στο τέλος του πρώτου μέρους, όταν ακούγεται η φωνή του Χάμπαρντ, ένα ηχογραφημένο voice over πάνω από ηλιοβασιλέματα και παχουλά σύννεφα, οι Έλληνες Σαϊεντολόγοι που έχουν συγκεντρωθεί εδώ, αυτή τη μέρα, την 1η Απριλίου, τη μέρα γενεθλίων του ιδρυτή της Εκκλησίας τους, σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούν την οθόνη προβολής και το DVD που παίζει, με βουρκωμένα μάτια.

–

Ο Λαφαγιέτ Ρόναλντ Χάμπαρντ, γεννημένος το 1911, ήταν ένας συγγραφέας ιστοριών επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους και τέρατα, τις οποίες πουλούσε σε φτηνά pulp περιοδικά τη δεκαετία του ’40. Σύμφωνα με τη βιογραφία του συναδέλφου του Λόιντ Έσμπαχ, ο Χάμπαρτ δήλωσε στα τέλη εκείνης της δεκαετίας: «Θα ήθελα να ξεκινήσω μια θρησκεία. Εκεί είναι τα πολλά λεφτά».

Το 1950 γνώρισε την επιτυχία όταν το βιβλίο του «Διανοητική», ένα εγχειρίδιο αυτοβελτίωσης 700 σελίδων έγινε best seller. Δύο χρόνια αργότερα, ο Χάμπαρντ ξανάγραψε τη Διανοητική εισάγοντας την ιδέα της Σαϊεντολογίας, που υποσχόταν όχι απλά την λύση των προβλημάτων του ατόμου, αλλά την ουσιαστική βελτίωση των χαρακτηριστικών του. Το 1954 ιδρύθηκε η πρώτη εκκλησία της Σαϊεντολογίας: Ο εκκεντρικός κοκκινομάλλης λάτρης των ταινιών του Χόλιγουντ και του αποκρυφισμού είχε πια την δικιά του, προσωπική θρησκεία.

Αν και, εδώ που τα λέμε, δεν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ακριβώς «θρησκεία».

Η Σαϊεντολογία βασίζεται στην ιδέα ότι όλα τα προβλήματα του ανθρώπου, ψυχικά και σωματικά, είναι το αποτέλεσμα της «Αντιδραστικής Διάνοιας», το τμήμα της διάνοιας που δεν ελέγχεται από τη θέληση του ατόμου. Τα φάρμακα και η ψυχοθεραπεία θεωρούνται όχι απλά αναποτελεσματικές θεραπείες, αλλά ξεκάθαρα επικίνδυνες και η χρήση τους απαγορεύεται. Για τη Σαϊεντολογία, όλα τα προβλήματα βασίζονται στην ψυχή, και λύνονται με το ώντιτινγκ, μια θεραπεία κατά την οποία ένας ειδικός (ώντιτορ) συζητά με τον ασθενή/πιστό/πελάτη για τα προβλήματά του. Το ώντιτινγκ γίνεται συνήθως με τη βοήθεια του «ηλεκτρόμετρου», μια συσκευή που μοιάζει με τον ανιχνευτή ψέματος και μετρά τα μικρά ηλεκτρικά φορτία του σώματος, κατά τη διάρκεια της κουβέντας. Έτσι ο ώντιτορ ξέρει πότε αυτός που έχει απέναντί του λέει αλήθεια ή ψέματα. Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη Σαϊεντολογία από όλες τις άλλες θρησκείες του κόσμου είναι το ότι χρεώνει όλες –μα όλες- τις λειτουργίες που παρέχει στους πιστούς. Τα ώντιτινγκ προσφέρονται σε κομμάτια των 12,5 ωρών, και τα αρχικά στάδια στις ΗΠΑ κοστίζουν 750 δολάρια, ενώ στην Ελλάδα είναι πολύ πιο φτηνά, μόλις 175 ευρώ. Όσο προχωρά ο νέος «πιστός», όμως, τα πράγματα περιπλέκονται, και οι θεραπείες κοστίζουν όλο και περισσότερο, φτάνοντας τα 8000 και 9000 δολάρια στην Αμερική. Στην Ελλάδα, η εξέταση για ΟΤ ΙΙΙ κόστιζε 4 εκ. δραχμές το 1995.

OT σημαίνει Operating Thetan, δηλαδή Ενεργός Θήτα, και είναι ο στόχος όλων των Σαϊεντολόγων. Μετά από ατέλειωτα ώντιτινγκ (και πολλές χιλιάδες ευρώ) ο υποψήφιος θα φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, που υποτίθεται ότι σημαίνει πως κατέχει εξαιρετικές πνευματικές δυνατότητες. Υπάρχουν 8 επίπεδα OT –ο Τομ Κρουζ είναι ΟΤ VII, στο προτελευταίο στάδιο δηλαδή. Το πιο δύσκολο είναι το OTIII, γιατί όποιος φτάσει εκεί αποκτά το δικαίωμα να μάθει τα μυστικά του σύμπαντος.

Ένα άλλο μοναδικό χαρακτηριστικό της Σαϊεντολογίας που δεν συναντάται σε καμία άλλη θρησκεία, είναι το ότι αποκρύπτει βασικά στοιχεία του δόγματός της από τους πιστούς. Πράγματι, αν και δεν στο λένε στην αρχή, η Σαϊεντολογία έχει δόγμα, μια ιστορία δημιουργίας για το πώς φτιάχτηκε ο κόσμος, τι είναι ο άνθρωπος κλπ. Πρέπει να φτάσεις στην πολύ υψηλή (και πανάκριβη) βαθμίδα OTIII για να τη μάθεις, ωστόσο, ένα μυστικό που η Εκκλησία φυλούσε με νύχια και με δόντια, μέχρι που διέρρευσε στο Ίντερνετ και το έμαθε όλος ο κόσμος. Αυτοί που φτάνουν στο ΟΤΙΙΙ παίρνουν έναν φάκελο που περιέχει, με λεπτομέρειες, την ιστορία του σύμπαντος και της ανθρωπότητας.
Είναι μια ιστορία με εξωγήινους.

—

Πριν από 75 εκατομμύρια χρόνια ένας σατανικός άρχοντας, ο Ξένου, ήλεγχε 76 πλανήτες στο μέρος του γαλαξία που βρίσκεται η γειτονιά μας. Οι πλανήτες ήταν πυκνοκατοικημένοι και παρηκμασμένοι, ωστόσο, οπότε ο Ξένου μάζεψε τα 13,5 τρισεκατομμύρια εξωγήινων που τους κατοικούσαν και τους έφερε όλους στη Γη, και τους πέταξε στα ηφαίστεια στα οποία έριξε μετά βόμβες με αποτέλεσμα να εκραγούν όλα ταυτόχρονα και να πεθάνουν όλοι. Οι ψυχές των νεκρών εξωγήινων, που ονομάστηκαν «Θήτα», πέταξαν στον ουρανό της Γης για να πέσουν στις ηλεκτρονικές παγίδες του Ξένου, ο οποίος ενέθεσε στο άυλο μυαλό τους τις ψεύτικες δοξασίες περί Θεού, Χριστού και οργανωμένων θρησκειών. Πολλές από αυτές τις ψυχές στη συνέχεια στοίχειωσαν τα ανθρώπινα όντα. Ο καθένας μας, δηλαδή, είναι μια ψυχή ενός αδικοχαμένου εξωγήινου παγιδευμένη σε ένα ανθρώπινο σώμα. Ή περισσότερες από μία. Μπορεί στο κορμί σας αυτή τη στιγμή να συμβαίνει μια εξωγήινη παρτούζα ξαναμμένων Θήτα. Κανείς δεν ξέρει.

Η Εκκλησία που πρεσβεύει αυτές τις μπούρδες αυτοπροβάλλεται ως «η πιο ραγδαία αναπτυσσόμενη θρησκεία του κόσμου», μιλά για 10.000.000 μέλη, ενώ κάποιοι υπολογίζουν την περιουσία της (κυρίως σε real estate, την αγαπημένη επένδυση των θρησκειών) να φτάνει τα δισεκατομμύρια δολάρια. Η αλήθεια μοιάζει να είναι πολύ διαφορετική, όμως. Σύμφωνα με μια έρευνα του City University της Νέας Υόρκης, το 2001 οι άνθρωποι που δήλωναν Σαϊεντολόγοι στις ΗΠΑ δεν ήταν περισσότεροι από 55.000. Ψύχραιμες εκτιμήσεις μιλούν για 100-200.000 μέλη παγκοσμίως, ενώ ακόμα και με στοιχεία της ίδιας της εκκλησίας, στις διδασκαλίες της Εκκλησίας του Κλίαργουότερ της Φλόριντα, της ανεπίσημης «πρωτεύουσας» της Σαϊεντολογίας, συμμετείχαν λίγο περισσότεροι από 6000 άνθρωποι το 2004 –από 11.210 το 1989. Στην Ευρώπη, φυσικά, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, καθώς στα περισσότερα κράτη η Σαϊεντολογία δεν αναγνωρίζεται ως θρησκεία και διώκεται, με αποτέλεσμα στη Γερμανία ή τη Γαλλία να είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Στη δε Ελλάδα, τα μέλη που είδα στην (σημαντική, υποτίθεται) εκδήλωση για τα γενέθλια του Χάμπαρντ σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνούσαν τα εκατό. Η αιτία για την καταφανή και παταγώδη αποτυχία της εκτός ΗΠΑ είναι φυσικά οι διώξεις της από τις απανταχού αρχές, τις οποίες η οργάνωση παρουσιάζει ως άδικες και ρατσιστικές. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ωστόσο, και η Σαϊεντολογία δεν είναι μια αθώα θρησκεία που απλά προσπαθεί να διδάξει τα πιστεύω της ελεύθερα και δημοκρατικά.

—

Ο Αντώνης Μποσνακούδης είναι ένας φαλακρός διοπτροφόρος δημοσιογράφος γεμάτος ενέργεια, που μιλάει παθιασμένα για το θέμα της Σαϊεντολογίας, ένα θέμα που έχει μελετήσει καλά. Ήταν ο ίδιος μέλος του Κέντρου Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος, του περιβόητου ΚΕΦΕ, που ήταν στην πράξη η ελληνική «Αποστολή» της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας, μέχρι που αποπέμφθηκε, όπως υποστηρίζει ο ίδιος στο βιβλίο του, «Μισθοφόροι της Νέας Τάξης» (εκδ. Πελασγός) «λόγω της δημοσιογραφικής του ιδιότητας». Μου περιγράφει την εικόνα μιας οργάνωσης δαιδαλώδους και μοχθηρής, που προσπαθεί να ελέγξει το νου των μελών της, έχει μυστηριώδεις διασυνδέσεις σε υψηλά πόστα και ασκεί σκοτεινή επιρροή σε σημαντικά κέντρα. Αν και αυτά μοιάζουν λίγο υπερβολικά, η αλήθεια είναι ότι η Σαϊεντολογία από την αρχή αντιμετώπισε διώξεις και προβλήματα από τις αρχές των χωρών στις οποίες δραστηριοποιήθηκε, ακόμα και χωρών ανεκτικών σε μειονοτικές ιδεολογίες και μικρές θρησκείες.

Στην Αμερική τα προβλήματα άρχισαν από πολύ νωρίς. Το 1963 η FDA κατάσχεσε εκατοντάδες ηλεκτρόμετρα, και σύντομα ο Χάμπαρντ θα αναγκαζόταν να μεταφέρει την έδρα της στην Αγγλία, και στη συνέχεια, όταν έγινε σαφές ότι κανένα δυτικό κράτος δεν θα νομιμοποιούσε την παρουσία της «θρησκείας» του στο έδαφός της, σε ένα μικρό στόλο σκαφών, που έκαναν το γύρο του κόσμου, μακριά από τη δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους –και οποιασδήποτε εφορίας. Ταυτόχρονα, άρχισαν τα αντίμετρα. Το FBI σε εφόδους του στα γραφεία της οργάνωσης στην Ουάσινγκτον βρήκε και κατάσχεσε μηχανισμούς υποκλοπών, εργαλεία διαρρήξεων και 90000 σελίδες εγγράφων. Έντεκα αξιωματούχοι της Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης της τρίτης γυναίκας του Χάμπαρντ, πήγαν φυλακή. Στην Ευρώπη η παρουσία της είναι μηδαμινή (αν και δυσανάλογα θορυβώδης) εξαιτίας των διώξεων που δεν στρέφονται κατά της θρησκευτικής της υπόστασης, αλλά κατά των πρακτικών που ακολουθεί. Για να διερευνήσουμε αυτές τις πρακτικές, καλό θα είναι να ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία της οργάνωσης στην Ελλάδα, όταν αναγκάστηκε να τα βάλει με την πανίσχυρη δύναμη που λέγεται Ελληνικό Σόι.

—

Η Ντόρα Αποστολοπούλου ήταν μια νεαρή και δραστήρια κοπέλα όταν έπιασε δουλειά στο ΚΕΦΕ. Πολύ σύντομα οι σχέσεις της με την οικογένειά της άρχισαν να δοκιμάζονται. Η Ντόρα έγινε μέλος της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας και, αντί να βγάζει, άρχισε να απομυζά χρήματα από τους δικούς της. Στη συνέχεια ήρθαν οι εντάσεις, οι τσακωμοί, με αποκορύφωμα την ανακοίνωση της Ντόρας ότι θα πάει ταξίδι με το σκάφος της οργάνωσης, που αλώνιζε τους ωκεανούς του κόσμου «εκπαιδεύοντας» τα μέλη, και ενίοτε μεταφέροντας τον Τομ Κρουζ και τον Τζον Τραβόλτα στις διακοπές τους. Ο πατέρας Ανδρέας Αποστολόπουλος πήρε την κατάσταση στα χέρια του, και μπούκαρε στα γραφεία του ΚΕΦΕ στην Πατησίων, με ένα συνεργείο του ΤΗΛΕ ΤΩΡΑ στο κατόπι, και τα έκανε λίμπα.

Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για το ΚΕΦΕ.

Τα δεξιά –και στη συνέχεια, όλα- τα μέσα έπαιξαν το θέμα, και ο εισαγγελέας επενέβη, κάνοντας τρεις εφόδους στην έδρα του ΚΕΦΕ, κατάσχοντας χιλιάδες σελίδες υλικό.

Ήταν υλικό εκπληκτικό.

Ο Αντώνης Μποσνακούδης, που παρακολούθησε την υπόθεση από κοντά και συμπεριέλαβε πολλά από τα έγγραφα που κατασχέθηκαν στο βιβλίο του, μου έδειξε αρκετά εντυπωσιακά στοιχεία. Υπήρχαν καταγραφές εξομολογήσεων που είχαν γίνει κατά τη διάρκεια ώντιτινγκ ενός υψηλόβαθμου στελέχους της Εκκλησίας χρόνια πριν, που ανέφερε μεταξύ άλλων πότε έχασε την παρθενιά της, πόσες φορές έκανε έρωτα «από πίσω» με το σύντροφό της, και πόσες φορές αυνανίστηκε. Υπήρχε το γράμμα ενός άλλου μέλους προς τη μητέρα του:

«Έφυγα απ’ το σπίτι γιατί δεν μου έχεις εμπιστοσύνη, δεν με καταλαβαίνεις και δεν συμφωνούμε. Ξέρω ότι θέλεις να σταματήσω από το ΚΕΦΕ και προσπαθείς να το πετύχεις για να με έχεις στο σπίτι. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει».
Στη δεύτερη έφοδο βρέθηκαν και έγγραφα που είχαν συνταχθεί για την αντιμετώπιση της υπόθεσης μετά την πρώτη έφοδο, τα οποία προέβλεπαν μια εκστρατεία σπίλωσης της φήμης των επικριτών της, και την πρόσληψη ιδιωτικού ντετέκτιβ για να ανακαλύψει «οποιαδήποτε εγκλήματα στα οποία εμπλέκονται» ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και ο Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, τότε προϊστάμενος του Γραφείου κατά των αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου.

Από τα έγγραφα που αποκαλύφθηκαν περιγράφηκε μια οργάνωση που ανέκρινε εκ συστήματος τα μέλη της αποσπώντας απίστευτα προσωπικές λεπτομέρειες για τη ζωή τους, τις οποίες κατέγραφε και στη συνέχεια απέστελνε σε ξένα κέντρα της Εκκλησίας. Η οργάνωση ακόμα φακέλωνε Έλληνες πολιτικούς, δημοσιογράφους και ακτιβιστές ανάλογα με τη δράση τους, «βαθμολογούσε» τους αντιπάλους της ανάλογα με τη ζημιά που της έκαναν, και επίσης έστελνε αυτές τις πληροφορίες στο εξωτερικό. 15 κατηγορούμενοι προσήχθησαν σε δίκη, δεν τιμωρήθηκαν λόγω εξαλείψεως το αξιοποίνου, αλλά το ΚΕΦΕ έκλεισε, και η λειτουργία του κρίθηκε παράνομη. Σύμφωνα με την απόφαση του Εφετείου, οι κατηγορούμενοι «προέβαιναν με συντονισμένες ενωμένες δυνάμεις σε συστηματική παρακολούθηση και συλλογή πληροφοριών που αφορούσαν ιδιωτική κοινωνική, επαγγελματική, υπηρεσιακή ζωή, θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις, οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες σημαίνοντων προσώπων της δημόσιας ζωής της πολιτικής της εκκλησιαστικής και της δικαστικής αρχής της δημοσιογραφίας όπως του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, του θρησκευτικού λειτουργού Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, του Αντιεισαγγελέα Αρείου Πάγου Ηλίας Σπυρόπουλου, των Εισαγγελέων Πρωτοδικών Ιωάννη Αγγελή, Γεωργίου Γεράκη, των πολιτών Μ. Έβερτ, Α. Σαμαρά, Α. Λεντάκη, Κουναλάκη και των δημοσιογράφων Β. Νταγκουνάκη, Δ. Ρίζου, Μιχαλόπουλου κλπ και ακολούθως σε ταξινόμηση και καταχώρηση των άνω πληροφοριών σε έγγραφα και ατομικούς πληροφοριακούς φακέλους, στοιχεία τα οποία στη συνέχεια και απέστελναν σε ξένα κέντρα μυστικών πληροφοριών».

Ο Αντώνης Μποσνακούδης δίνει μεγάλο βάρος στο γεγονός ότι πολλοί, κυρίως εκπρόσωποι της ευρύτερης Αριστεράς, υπερασπίστηκαν την οργάνωση (ο Ιός της Ελευθεροτυπίας, ο Παναγιώτης Δημητράς του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, ο Βασίλης Ραφαηλίδης, ο Ανδρέας Λοβέρδος που ήταν δικηγόρος, ο Πέτρος Ευθυμίου που ήταν μάρτυρας υπεράσπισης), πράγμα όντως περίεργο, καθώς στην Αμερική, όπου η δράση της είναι περισσότερο γνωστή, οι αριστεροί είναι που δρουν εναντίον της, καθώς θεωρούν ότι παραβιάζει κατάφωρα τα ατομικά δικαιώματα των μελών της. Στην πραγματικότητα οι Έλληνες υπερασπιστές της μάλλον έδρασαν κυρίως από άγνοια, υπερασπίζοντας μια θρησκευτική οργάνωση που επέσυρε τη μήνι του αμφιλεγόμενου Γραφείου κατά των Αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου και ακροδεξιών Μέσων. Και ο ίδιος ο Μποσνακούδης σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι κανένας από τους επώνυμους υπερασπιστές δεν υπήρξε ποτέ μέλος της οργάνωσης.

Πράγμα λογικό.

Γιατί το πρώτο πράγμα που μου προκάλεσε την απορία από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα με το θέμα ήταν το ποιος στα αλήθεια πάει να γίνει μέλος στην Σαϊεντολογία;

—

Το ΚΕΦΕ μπορεί να μην υπάρχει πια, αλλά ο διάδοχός του, το βιβλιοπωλείο Νέος Πολιτισμός υπάρχει ακόμα στο ίδιο μέρος, στην Πατησίων, στο νούμερο 200, σε δύο ορόφους μιας παλιάς πολυκατοικίας. Η φράση «Εκκλησία της Σαϊεντολογίας» υπάρχει στην πρόσοψη, κι από πίσω ένας χαμογελαστός νεαρός που μου έδωσε φυλλάδια όταν του τα ζήτησα, και πήρε τηλέφωνο στον πάνω όροφο για να προετοιμάσει όσους βρίσκονταν εκεί για την άφιξή μου, ελαφρώς έκπληκτος, καθώς μάλλον ποτέ δεν μπαίνει κάποιος άσχετος στο κτίριό τους ζητώντας να μάθει πράγματα για τη Σαϊεντολογία.

Στον όροφο μια χαμογελαστή και ευπροσήγορη κυρία με κάθισε σε ένα τραπέζι και μου μίλησε για τις τεχνικές αυτοβελτίωσης που προσφέρει η Διανοητική και η Σαϊεντολογία. Στους νέους και άσχετους, φυσικά, δεν αφηγούνται ιστορίες για τον εξωγήινο άρχοντα Ξένου, απλά τους λένε δυο πράγματα, τους προτείνουν να αγοράσουν τη «Διανοητική» (πολύ ευγενικά), μοιράζουν μερικά φυλλάδια, και δίνουν ένα αντίγραφο ενός τεστ 200 ερωτήσεων που μοιάζει με τα ψυχοτεχνικά τεστ στις εξετάσεις για ΔΕΑ, και το οποίο πρέπει να συμπληρώσεις και να επιστρέψεις, για να αναλυθεί η ψυχοσωματική σου κατάσταση τη δεδομένη στιγμή. Αν θέλεις. Δεν υπάρχει κανενός είδους πίεση, κανένα sales pitch, καμιά ιδιαίτερη μεθοδολογία. Προφανώς τα (όποια) νέα μέλη προέρχονται από γνωριμίες, όχι από προσηλυτισμό. Γι’ αυτό και η ευπροσήγορη κυρία φάνηκε αρκετά έκπληκτη όταν με ξαναείδε μερικές μέρες αργότερα στο λόμπι του Novotel, έξω από την αίθουσα όπου μερικές δεκάδες Σαϊεντολόγοι που προσπαθούσαν να βελτιώσουν τη ζωή τους με το ηλεκτρόμετρο πιστεύοντας ότι είναι αθάνατες εξωγήινες οντότητες, έβλεπαν εκστατικοί ένα DVD.

Οπότε ποιο είναι το συμπέρασμα; Τι είναι η Σαϊεντολογία τελικά;

Μια ψευδεπιστημονική εμπορική οργάνωση, που προσπαθεί με τους celebrity κράχτες της και την πολιτική της δύναμη στις ΗΠΑ να κάνει φασαρία για να μοιάσει μεγαλύτερη από ότι είναι πραγματικά, επικίνδυνη για τα μέλη της ίσως, αλλά όχι ιδιαίτερα για την ευρύτερη κοινωνία που, αν τα στοιχεία των ανεξάρτητων πηγών ευσταθούν, φθίνει ολοένα. Μια new age μόδα ήδη ξεπερασμένη, που χρησιμοποιεί τεχνικές KGB για να κερδίσει μια δύναμη την οποία πιθανότατα ποτέ δεν είχε. Πράγμα που δεν εξηγεί το πώς ακριβώς σκέφτονται οι μερικές δεκάδες κυρίες και κύριοι που όρθιοι χειροκροτούσαν ένα DVD μέσα στο σκοτάδι, ακούγοντας τις απόψεις ενός συγγραφέα φτηνών παραμυθιών επιστημονικής φαντασίας.

Δεν υποπτεύονται πως ένα τέτοιο –αλλά καθόλου φτηνό-, είναι το μόνο που τους έχει προσφέρει ο αλλόκοτος παχουλός κοκκινομάλλης;

—

Το 1986, κι αφού πέρασε κάμποσα χρόνια χαμένος σε άγνωστη τοποθεσία, ο Λ.Ρον Χάμπαρντ έπαθε μια καρδιακή προσβολή, και μια εβδομάδα αργότερα πέθανε. Στο αίμα του βρέθηκε το Vistaril, ένα από τα πολλά ψυχοφάρμακα που έπαιρνε τότε, στα τελευταία του. Στη διαθήκη του, η οποία είχε αλλάξει μια μέρα πριν πεθάνει, άφηνε τα πάντα στην οργάνωση, και όχι στη γυναίκα του ή τα πέντε του παιδιά. Σύμφωνα με τον διάδοχό του στην κορυφή της οργάνωσης, Ντέιβιντ Μισκάβιτζ, ο Χάμπαρντ πέρασε σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης, άγνωστο μέχρι σήμερα, και είναι ακόμα κάπου εκεί έξω. Σήμερα, κάθε οργάνωση της Σαϊεντολογίας διαθέτει ένα γραφείο κενό, επιπλωμένο, με βιβλία και γραφική ύλη, έτοιμο να τον υποδεχτεί σε περίπτωση που επιστρέψει από το υπερπέραν.

UPDATE: Λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση του άρθρου στο Esquire, έλαβα ένα θυμωμένο τηλεφώνημα από το Ελληνικό τμήμα της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας. Η κυρία με την οποία μίλησα είχε πολύ σοβαρές αντιρρήσεις για το κείμενό μου, και ήθελε να συναντηθούμε για να τις κουβεντιάσουμε από κοντά. Κλείσαμε ραντεβού στα γραφεία της ΙΜΑΚΟ λίγες μέρες αργότερα, αλλά δεν ήρθε μόνη -μαζί της έφερε τη διευθύτρια του γραφείου, και οι τρεις μας καθίσαμε σε μια αίθουσα και τα είπαμε.

Η αντίρρησή τους αρχικά ήταν το ότι δεν είχα επικοινωνήσει μαζί τους, για να γράψω και τη δική τους άποψη. Ήταν μια δίκαιη παρατήρηση. Τους εξήγησα ωστόσο πως αφ’ ενός τα στοιχεία της «δικής τους πλευράς» υπήρχαν ξεκάθαρα στα βιβλία και τα φυλλάδια της οργάνωσης, και τα είχα λάβει σοβαρά υπόψιν και, αφετέρου, το θέμα μου δεν ήταν μια κριτική παρουσίαση της Σαϊεντολογίας ως θρησκεία, αλλά το ιστορικό της πορείας της, το οποίο ήταν καλά τεκμηριωμένο σε μαρτυρίες και νομικά έγγραφα. Τους ξεκαθάρισα, επίσης, ότι ήμουν πρόθυμος να δημοσιεύσω μια απάντησή τους, και τους ζήτησα να μου αναφέρουν συγκεκριμένα σημεία του κειμένου που θεωρούσαν ανακριβή. Αντί γι’ αυτό, οι δυο κυρίες μου παρέδωσαν μια σακούλα γεμάτη με βιβλία και φωτοτυπίες, τα οποία αποδύκνειαν, όπως υποστήριζαν, πως ο Λ. Ρον Χάμπαρντ δεν ήταν «έτσι όπως τον παρουσίασα».

Σύντομα κατάλαβα πως δεν είχαν έρθει για να διαμαρτυρηθούν για οποιαδήποτε συγκεκριμένη ανακρίβεια στο ιστορικό που αναπαρήγαγα, αλλά για να με πείσουν πως ο Χάμπαρντ είναι ένας άγιος. Ήταν πολύ ενοχλημένες γι’ αυτά που είχα γράψει. Ωστόσο, πριν φύγουν, εγώ επέμεινα να μου στείλουν ένα e-mail ή ένα fax με τις ανακρίβειες του κειμένου μου. Δεν μου απάντησαν ποτέ.