Η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων είναι τρομερή, και η θεσμική συγκάλυψή της την κάνει ακόμα χειρότερη. Από τις εκκλησίες έως τους αθλητικούς συλλόγους, έχουμε δει τόσα ιδρύματα να σιωπούν σε σκάνδαλα κακοποίησης για να προστατέψουν την φήμη τους. Όμως, όταν η ενδιαφερόμενη ομάδα είναι μία ασφυκτικού ελέγχου, καταστροφική λατρεία, υπάρχουν επιπλέον επίπεδα πίεσης και ψεμάτων που εμπλέκονται: επίπεδα, τα οποία οι περισσότεροι νομοθέτες και νομικοί ούτε καταλαβαίνουν, ούτε αναγνωρίζουν.

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια ολοκληρωτική ομάδα. Οι περισσότεροι πολίτες, δικαστές, ακόμα και νομοθέτες, τους θεωρούν ως «εκείνους τους καλούς ανθρώπους» που πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα προσφέροντας «βιβλικές μελέτες».

Οι κοινωνιολόγοι-υποστηρικτές των λατρειών, τους αποκαλούν «νέο θρησκευτικό κίνημα».  Όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την συγκάλυψη σεξουαλικής κακοποίησης από Μάρτυρες του Ιεχωβά (και άλλων, αυστηρά ελεγχόμενων οργανώσεων), αυτοί οι νομικοί ειδήμονες συχνά κάνουν το λάθος να χειρίζονται αυτές τις υποθέσεις όπως θα έκαναν για μια υπόθεση που αφορά τους Προσκόπους, την Εκκλησία των Μεθοδιστών, ή έναν αθλητικό σύλλογο, όταν στην πραγματικότητα, η οργάνωση με την οποία έχουν να κάνουν, είναι ελάχιστα πιθανό να συνεργαστεί με την επιβολή του νόμου.

Οι δεσπόζουσες θρησκευτικές ομάδες έχουν αποδειχθεί απρόθυμες να παραδεχθούν την ύπαρξη κακοποίησης, όμως από τη στιγμή που μία ξεσκεπάζεται, πολλές ομάδες κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεσκεπάσουν τους κακοποιούς. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ιρλανδία, ο Πάπας Φραγκίσκος συντάχθηκε με τα θύματα της κακοποίησης, και υποσχέθηκε να κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να εκριζώσει αυτό το κακό από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν τηρούν παρόμοια στάση.

Δεν πρέπει να υποτιμούμε τις υποθέσεις κακοποίησης σε ομάδες οι οποίες δεν ανήκουν στις καταστροφικές λατρείες, όμως υπάρχουν πολλοί λόγοι γιατί η συγκάλυψη της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών είναι διαφορετική – και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά - όταν εμπλέκονται ολοκληρωτικές ομάδες, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αποκοπή

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ως δόγμα τον εξοστρακισμό ή την «αποκοπή», δια του οποίου η επαφή και η επικοινωνία μπορεί να περιοριστεί ή και να απαγορευτεί εντελώς. Πρώην μέλη συχνά αποκόπτονται από σύσσωμη την συνάθροιση.  Παρότι ο δικηγόρος της Σκοπιάς κατάφερε πρόσφατα να πείσει το Καναδικό Ανώτατο Δικαστήριο ότι συνεχίζονται οι «φυσιολογικές οικογενειακές σχέσεις» για εκείνους που αποκόπτονται, αυτό είναι ένα ποταπό ψέμα:  οι ταινίες εσωτερικής προπαγάνδας της Σκοπιάς σαφέστατα καθοδηγούν τους πιστούς να ασκούν την αποκοπή.

Οποιοσδήποτε μιλήσει ανοιχτά για την κακοποίηση ρισκάρει με απομόνωση από ολόκληρη την κοινωνική ομάδα τους. Μπορούν κάλλιστα να αποκοπούν από τις οικογένειές τους, τους φίλους τους και ολόκληρο το υποστηρικτικό τους σύστημα. Σε πολλές περιπτώσεις, η απλή αναφορά για κακοποίηση στις αρμόδιες αρχές έχει κριθεί αδίκημα που δικαιολογεί την αποκοπή τους από την οργάνωση - που σημαίνει πως οι οικογένειες έχουν την επιλογή του Χόμπσον, δηλαδή να χάσουν την κοινότητά τους, ή να γυρίσουν τις πλάτες τους στις ανάγκες των παιδιών τους.

Πολιτικές διευκόλυνσης αρπακτικών

Ο κανόνας των «δύο μαρτύρων» που επιβάλλεται από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά – όπου η αναφορά  μιας κακοποίησης αγνοείται αν υπάρχει μόνο ένας κατήγορος –  είναι μεν η πιο γνωστή, όμως όλες οι ομάδες εκμετάλλευσης, χρησιμοποιούν ένα δίκτυο από πολιτικές σχεδιασμένες να διατηρούν υπό τον έλεγχό τους την ηγεσία και τους ακολούθους, και να αρνούνται δικαιοσύνη σε αυτούς που θυματοποιούνται από τους λύκους μέσα στο μαντρί.

Οι Μορμόνοι έχουν δεχθεί επίθεση, για σωρεία άκρως σεξουαλικά φορτισμένων ερωτήσεων που γίνονται σε εφήβους, σε «τετ-α-τετ» συναντήσεις με επίσκοπο «κεκλεισμένων των θυρών», ενώ άλλες ομάδες χρησιμοποιούν παρόμοιες μορφές ανάκρισης σχεδιασμένες να ντροπιάζουν και να μπερδεύουν τους νέους. Οι περισσότερες δεσπόζουσες θρησκευτικές ομάδες έχουν πολιτικές που κατηγορηματικά απαγορεύουν την οποιαδήποτε νομική ενέργεια εναντίον των ομοπίστων τους ή της ομάδας, κάνοντας αδύνατο, το να απαιτηθεί δικαιοσύνη για οποιαδήποτε αδικία διαπραχθεί μέσα στην κοινότητα.

Απομόνωση από την Κοινωνία

Οι ομάδες αυστηρού ελέγχου χρησιμοποιούν μια ποικιλία από μεθόδους για να απομονώσουν τα μέλη τους: στους Μάρτυρες του Ιεχωβά (όπως και σε άλλες καταστροφικές λατρείες), τα μέλη «προγραμματίζονται» στο να πιστεύουν πως όσοι είναι εκτός της ομάδας – ειδικά οι νομοθετικές και οι κοινωνικές υπηρεσίες - ελέγχονται από τον Σατανά. Αυτό τους εξασφαλίζει, πως τα πιστά μέλη δεν θα τολμήσουν να σκεφτούν να καταγγείλουν κακοποίηση στις αρχές – ούτε καν να συνειδητοποιήσουν πως έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Επιπροσθέτως, αυτοί που αφήνουν την οργάνωση, αντιμετωπίζονται ως αποστάτες που δεν πρέπει να γίνονται πιστευτοί, και έτσι παλιότερες υποθέσεις παραβλέπονται ως ψεύδη, ακόμα κι από εκείνους που την ίδια στιγμή βιώνουν την ίδια κακοποίηση.

Ήδη τραυματισμένα παιδιά

Όπως πολλές ομάδες που διαστρεβλώνουν την Χριστιανική θεολογία για να ασκήσουν έλεγχο, έτσι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εστιάζουν πολύ έντονα στον Αρμαγεδδώνα ή την «Μεγάλη Θλίψη», δηλαδή την τελική μάχη πριν ο Ιησούς επιστρέψει στην γη. Τα έντυπά τους είναι ασφυκτικά γεμάτα από βίαιες εικόνες καταστροφής: τα παιδιά διδάσκονται ότι οι συμμαθητές τους, οι δάσκαλοι, ακόμα και οι συγγενείς τους που δεν χαίρουν σοβαρής εκτίμησης από την Σκοπιά, θα πεθάνουν σε ένα βασανιστικό ολοκαύτωμα παγκόσμιου χάους και καταστροφής. Συνεπώς, τα παιδιά που υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση μέσα σε τέτοιες ομάδες δεν θα κουβαλάνε μόνο το τραύμα της κακοποίησης, αλλά θα έχουν να αντιμετωπίσουν και μια σειρά από άλλες φοβίες και συναισθηματικά τραύματα.

Η ενοχή ως μέρος της κουλτούρας

Όταν είσαι μέλος μιας ομάδας κακοποιήσεων, για τα πάντα φταις εσύ. Δεν είναι ασυνήθιστο να ακούς από επιζώντες σεξουαλικής κακοποίησης περιορισμένους μέσα σε μια ομάδα αυστηρού ελέγχου, πως τους έκαναν να αισθάνονται σαν να έκαναν εκείνοι την πρώτη κίνηση σεξουαλικής επαφής, ή πως «συνέβη», επειδή ήσαν έμφυτα αμαρτωλοί ή απλώς όχι αρκετά θεοσεβείς πιστοί.  Σε συνδυασμό με την «συνηθισμένη» ποσότητα ντροπής που βιώνουν σε τέτοιες καταστάσεις, όλα αυτά συμβάλλουν στην απροθυμία των θυμάτων να προσφύγουν σε αποκαλύψεις.

Η υπακοή ως τρόπος ζωής

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε καταχρηστικές ομάδες διδάσκονται να υπακούουν, χωρίς να ρωτούν ή να σκέπτονται. Σε ομάδες που ασκούν την «ανδρική ηγεσία», ένα κορίτσι πρέπει να υπακούει τους άνδρες της ομάδας - ό,τι και αν ζητηθεί από εκείνη.   Ακόμα και χωρίς την ανισότητα των φύλων, τα μέλη μιας καταστροφικής θρησκευτικής λατρείας πιστεύουν πως οι ηγέτες τους είναι οι διορισμένοι αντιπρόσωποι του Θεού, και το να τους παρακούσεις σημαίνει ότι πηγαίνεις αντίθετα με το θέλημα Του Θεού. Οι γονείς των κακοποιημένων παιδιών γίνονται απρόθυμοι να κινηθούν «εναντίον Του Θεού», και όσοι τελικά πηγαίνουν στις αρχές κατατρώγονται από τις ενοχές και παραλύουν από τον φόβο, καθότι πλέον πράττουν ενάντια σε ό,τι είχαν μάθει να πιστεύουν και να σέβονται.

Μηδενική ευθύνη

Ένα αρπακτικό ποτέ δεν ζητά συγγνώμη, και μια καταστροφική λατρεία ποτέ δεν θα παραδεχθεί πως πράττει αδικήματα. Αν και δεκάδες από τις δεσπόζουσες θρησκείες και οργανώσεις παραδέχονται τώρα την ενοχή τους, ζητώντας συγγνώμη από τα θύματά τους, απολύοντας τους υπεύθυνους, και εργαζόμενες να επανεκπαιδεύσουν τους αξιωματούχους τους, οι ηγέτες των ομάδων που κακοποιούν ποτέ δεν θα παραδεχθούν ανοιχτά την ευθύνη για την κακοποίηση ή για την συγκάλυψη. Μπορεί να πληρώσουν εκατομμύρια σε δικαστικά έξοδα, όμως όταν μιλούν στα μέλη τους, θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν πως οι όποιες αναφορές περί κακοποίησης είναι «ψεύδη προωθημένα από τους αποστάτες», και πως οι νομικές ενέργειες εναντίον τους είναι έργο του Σατανά.

Έλλειψη διαφάνειας

Οι  ολοκληρωτικές ομάδες είναι περιβόητες για την έλλειψη διαφάνειας: οι νεοσύλλεκτοι δεν ενημερώνονται τι θα απαιτηθεί από αυτούς να κάνουν, να θυσιάσουν ή να πιστέψουν, μέχρι να εισδύσουν στον «εσωτερικό κύκλο» των πιστών.  Πολλές καταχρηστικές ομάδες (ΣτΜ: όπως οι οπαδοί της «Ενωτικής Εκκλησίας» του Κορεάτη Αιδεσ. Moon, με το υποτιμητικό παρατσούκλι «Moonies»), θα ισχυρισθούν πως οι «άρτι αφιχθέντες» στην ομάδα τους δεν είναι έτοιμοι να λάβουν την κρυμμένη «γνώση», πληροφορώντας τα νέα μέλη με συγκρίσεις, όπως το να παραχωρούν την αλήθεια των πιο εσωτερικών πιστεύω της ομάδας (π.χ. πως ο Αιδεσ. Moon είναι ο νέος Μεσσίας), θα ήταν σαν να ταΐζουν ένα μωρό με ένα κομμάτι από μπριζόλα, οπότε, θεωρούν πως εφαρμόζουν μια «ουράνια εξαπάτηση». Παρομοίως, οι περισσότερες καταστροφικές λατρείες έχουν μια πολιτική του να ψεύδονται σε όσους  είναι «εκτός» - ειδικά σε δικαστικές και νομικές αρχές - σχετικά με τις πραγματικότητες της ζωής της ομάδας.  Επειδή ο «έξω κόσμος» ελέγχεται από τον Σατανά – ή μια συνομωσία ταγμένη να τους καταστρέψει - οι ηγέτες ομάδων όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν πρόβλημα στο να ψεύδονται στο δικαστήριο - ακόμα και ενόρκως. Το δικαιολογούν αυτό, κάνοντας αναφορά στην βιβλική ιστορία της Ραάβ, η οποία είχε πει ψέματα για να προστατέψει τους Ισραηλίτες κατασκόπους.

Εν κατακλείδι, η συγκάλυψη της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών σε οποιοδήποτε περιβάλλον είναι αξιοκαταφρόνητη. Ωστόσο, μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας κακοποιήσεων, το βάθος και το πλάτος της συγκάλυψης διογκώνεται, με πιο πολύπλοκα επίπεδα από ψέματα, φοβίες, ενοχές, και με τον εξαναγκασμό ο οποίος φιμώνει την αλήθεια. Είναι επιτακτική ανάγκη, οι δικαστές, η αστυνομία, οι νομοθέτες και όλοι όσοι εργάζονται στο να αποκαλύψουν τις θεσμικές συγκαλύψεις της σεξουαλικής κακοποίησης, να καταλάβουν πως δεν πρόκειται να ακούσουν κάτι που να θυμίζει την αλήθεια, από τους εκπροσώπους μιας αυστηρά δεσποτικής καταστροφικής λατρείας.