Ο αγώνας ενάντια στη συνείδηση

Η πιο δύσκολη παράμετρος στην διαδικασία εξόδου από τις ολοκληρωτικές αιρέσεις είναι η μάχη ενάντια στην συνείδηση. Τα βιώματα των ατόμων που έφυγαν από τέτοιες αιρέσεις είναι συγκλονιστικά. Στην προκειμένη περίπτωση της Εταιρείας Σκοπιά,  τα άτομα αυτά που «τόλμησαν» να αμφισβητήσουν την ηγεσία βρέθηκαν μπροστά σε τρομακτικά διλήμματα. Γνωρίζοντας τι έπαθαν άλλοι ομόπιστοί τους στο παρελθόν, που ακολούθησαν τον μοναχικό δρόμο της φυγής, οι επιλογές φαίνονται να είναι περιορισμένες. Είτε παραμένουν στην Σκοπιά για να μην διαλυθούν οι οικογενειακές τους σχέσεις ή φεύγουν αντιμετωπίζοντας τα επακόλουθα των πράξεών τους.

Μένοντας πρέπει να αντέξουν τον συνεχή βιασμό της συνείδησης τους, αφού τώρα δεν πιστεύουν στην «αλήθεια». Αυτό εξυπακούει την παρακολούθηση των συναθροίσεων (όπου εκεί της περισσότερες φορές η ύλη που εξετάζεται είναι επαναλαμβανόμενη σαν ξαναζεσταμένο φαγητό). Θα ακούσει αρκετές φορές για το 607 π.Χ, το1914 μ.Χ., το 1919 που διάλεξε ο Θεός την Σκοπιά, για τον Αρμαγεδώνα που θα έρθει σύντομα, για την Βαβυλώνα την Μεγάλη, το Θηρίο, για την δικαίωση του Ονόματος του Θεού που περιμένει από τους Μάρτυρες Του να τον δικαιώσουν, τους 144,000 που πάνε στον Ουρανό, τα Άλλα Πρόβατα στην γη, για της Έσχατες Ημέρες και φυσικά τον Πιστό και Φρόνιμο Δούλο. Εδάφια όπως το Ματθ. Κδ:14 και 45-47 που θα τα άκουσε χιλιάδες φορές στην διαδικασία της πλύσης εγκεφάλου που γίνεται για να εμπεδώσουν οι οπαδοί τα ψέματα σαν αλήθεια. Όσες περισσότερες φορές επαναλαμβάνεις κάτι στο τέλος γίνεται πιστευτό.

Το χειρότερο αν έχεις οικογένεια θα πρέπει σαν πατέρας να διδάξεις τα παιδιά σου την «αλήθεια» της Σκοπιάς. Έτσι καθημερινά αναγκάζεσαι να πηγαίνεις ενάντια στην συνείδησή σου σε όλους τους τομείς της ζωής. Είναι μια διαδικασία ψυχοφθόρα όπου στο τέλος δημιουργεί περισσότερα προβλήματα. Στο τέλος χάνει το άτομο την ταυτότητα, τον αυτοσεβασμό του, την γαλήνη του,  μέσα από αυτή την μάχη ενάντια στην συνείδησή του.

Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει τιμητικός τρόπος να φύγει κάποιος από την Σκοπιά φεύγεις με όλες της συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Γνωρίζοντας τι έπαθαν άλλοι ξέρεις πολύ καλά τι θα λένε για σένα. Θα αρχίσουν οι πρώην αδελφοί σου να σε κατηγορούν ότι έφυγες και έγινες αποστάτης και ήταν  ευκαιρία να καθαρίσει η «εκκλησία» από ένα τέτοιο σιχαμερό πλάσμα. Θα πουν ότι έγινες άπιστος, ανήθικος, πόρνος, ομοφυλόφιλος, και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτείς. Θα κάνουν το παν για να αμαυρώσουν το όνομα σου. Και όλα αυτά από μια θρησκεία που κηρύττει την αγάπη. Θα περπατάς στον δρόμο και θα σε φτύνουν, ή θα περνούν από δίπλα σου σαν να μην υπάρχεις.

Η πλύση εγκεφάλου που έχει γίνει στους πρώην αδελφούς σου που τους αγαπάς ίσως είναι μη αναστρέψιμη. Δεν είναι σε θέση να σκεφτούν: Στα αλήθεια τι συμφέρον έχεις να φύγεις από την Σκοπιά; Ξέρεις καλά ότι χάνεις φίλους, γονείς, παιδιά οικογένεια, εργασία, υπόληψη. Ξέρεις ότι οι γονείς σου θα σου κλείνουν στα μούτρα την πόρτα όταν πας να τους δεις, και τα παιδιά σου όταν θα παντρευτούν δεν θα σε καλέσουν στον γάμο τους γιατί το απαγορεύει η Σκοπιά. Δεν θα είσαι εκεί όταν θα γεννηθεί το εγγονάκι σου γιατί θα είσαι ανεπιθύμητος. Τις απλές χαρές της ζωής δεν θα τις ξανανιώσεις ποτέ. Μόνος χωρίς φίλους αφού τώρα θα είσαι νεκρός γι' αυτούς. Γιατί άραγε; Τι είναι αυτό που σε οδηγεί να χάσεις όλα αυτά τα πράγματα; Γιατί πρέπει να δεχτείς το μίσος τους και την απόρριψη τους; Κανέναν δεν έχεις βλάψει, απλώς έκανες την χρήση της ελεύθερης βούλησης που σου έδωσε ο Θεός.

Την μάχη ενάντια στην συνείδηση δεν μπορεί να την κερδίσεις. Είναι μια μάχη που θα χάσεις. Παρ’ όλες της απώλειες αξίζει να έχεις μια καθαρή συνείδηση, Και πάνω από όλα να υποφέρεις για χάρη του Κυρίου Μας Ιησού Χριστού

Αφιερωμένο στα άτομα που αγαπώ και που σύντομα θα χάσω.

Κείμενο – Μορφέας