Όταν η ηγεσία τής οργάνωσης τής Σκοπιάς βεβαιώθηκε ότι το 1914 είναι λάθος, αντιλήφθηκαν ότι ο ισχυρισμός τούς ότι αποτελούν τον "Πιστό και Φρόνιμο Δούλο" είναι μετέωρος, και η εξουσία τους έτριζε. Έτσι επιδόθηκαν σε μία εκστρατεία μεγάλης σκληρότητας, εναντίον όλων τών ενσυνείδητων μελών τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά που αγαπούσαν την αλήθεια και ήθελαν να τη γνωστοποιήσουν.

Ο Ρέιμοντ Φρανς στο βιβλίο του "Κρίσης Συνείδησης", μεταξύ πολλών άλλων, αποκαλύπτει λεπτομέρειες από το ξεκίνημα αυτής τής εκστρατείας κατά τών ενσυνείδητων ομοθρήσκων τους.

Θα έπρεπε να είμαι τυφλός για να μην βλέπω ότι οι εκφράσεις μου σε ορισμένα θέματα, για τις οποίες παρείχαν κίνητρο αυτά που ένιωθα ως ξεκάθαρες Γραφικές θέσεις, δεν ευχαριστούσαν πολλούς στο Κυβερνόν Σώμα. Υπήρξαν φορές που πήγαινα σε συνεδριάσεις του Κυβερνώντος Σώματος έχοντας αποφασίσει να μη μιλήσω, προκειμένου να δω να αναπτύσσεται εχθρότητα. Αλλά όταν ανέκυπταν θέματα που μπορούσαν να επηρεάσουν σοβαρά τις ζωές ανθρώπων, έβρισκα ότι δεν μπορούσα να συγκροτηθώ και να μην εκφράσω γνώμη. Θα ένιωθα ένοχος αν δεν το έκανα. Δεν είχα ψευδαισθήσεις ότι αυτό που έλεγα θα είχε ιδιαίτερη βαρύτητα για την ακρίβεια ήξερα από εμπειρία ότι πιθανότατα θα έκανε τη δική μου θέση πιο δύσκολη, πιο επισφαλή. Αλλά αισθανόμουν ότι αν δεν υποστήριζα κάποιες συγκεκριμένες αρχές που ένιωθα ότι ήταν ζωτικές για το Χριστιανισμό, τότε δεν υπήρχε λόγος να βρίσκομαι εκεί, εν προκειμένω δεν υπήρχε πραγματικός σκοπός στη ζωή.

Έχει αναφερθεί ότι από το 1978 και μετά άρχισε να εκδηλώνεται μια αλλαγή κλίματος στο Κυβερνόν Σώμα. Η αρχική ευφορία που συνόδευε τη δραματική αλλαγή στη διοίκηση είχε ξεθωριάσει. Το πνεύμα αδελφικής «συντροφικότητας» που έμοιαζε να υπερισχύει για ένα διάστημα, μαζί με τις συνοδευτικές εκφράσεις μετριοπάθειας και μεγαλύτερης ελαστικότητας στις απόψεις, είχε επίσης μειωθεί αισθητά. Τα μέλη είχαν εδραιωθεί στις ιδιαίτερες θέσεις τους στις διάφορες επιτροπές και μετά από ένα διάστημα φάνηκε να παρουσιάζεται εκ μέρους ορισμένων μια «μυϊκή ακαμψία». Ευδιάκριτες γραμμές άρχισαν να παρουσιάζονται μεταξύ των μελών, ώστε συχνά δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς πώς θα εξελισσόταν η ψηφοφορία για κάποιο θέμα.

Αν, για παράδειγμα, σήκωναν το χέρι οι Μίλτον Χένσελ, Φρεντ Φράντς, Τεντ Τζάρας και Λόυντ Μπάρυ, μπορούσε κανείς να είναι γενικά σίγουρος ότι θα σήκωναν επίσης το χέρι και οι Κάρεϋ Μπάρμπερ, Μάρτιν Πέτσιγκερ, Ουίλλιαμ Τζάκσον, Γιώργος Γάγκας, Γκρανχ Σουτέρ και Τζακ Μπαρ. Αν οι πρώτοι δεν σήκωναν το χέρι, γενικά ουτε και οι δεύτεροι θα το σήκωναν. Μερικοί άλλοι πιθανόν να ψήφιζαν μαζί τους, αλλά η ψήφος τους δεν ήταν τόσο προβλέψιμη. Αυτό το μοντέλο επικρατούσε, με σπάνιες εξαιρέσεις.

Το μοντέλο αυτό επαληθευόταν ιδιαίτερα αν βρισκόταν υπό συζήτηση κάποια παραδοσιακή πολιτική ή θέση. Μπορούσε κανείς να γνωρίζει προκαταβολικά τα μέλη που σχεδόν σίγουρα θα ψήφιζαν υπέρ της διατήρησης της παραδοσιακής πολιτικής και εναντίον της οποιοσδήποτε αλλαγής σ' αυτήν. Ακόμα και στην περίπτωση του θέματος της «εναλλακτικής θητείας», που έχει ήδη συζητηθεί σε προηγούμενο κεφάλαιο, παρότι εδώ αυτά τα μέλη δεν είχαν την αριθμητική υπεροχή, μπορούσαν ακόμα να εμποδίσουν να αλλάξει η θέση για το θέμα αυτό από μια πλειοψηφία των δύο τρίτων.

Σε ορισμένες διαφιλονικούμενες περιπτώσεις φαινόταν να υπάρχουν τουλάχιστον κάποια στοιχεία προσπάθειας άσκησης πιέσεων εκ μέρους κάποιων μελών. Αισθανόμουν ότι αν κάποιος ήθελε να παρουσιάσει πληροφορίες επιπλέον της κανονικής συνεδρίας, ο καλύτερος τρόπος ήταν να τις θέσει εγγράφως και να παραδώσει αντίτυπα σε όλα τα μέλη. Τότε τουλάχιστον όλοι άκουγαν το ίδιο πράγμα και, ουσιαστικά, προθέσεις και σχέδια αποκαλύπτονταν ανοιχτά. Όμως κανονικά τέτοιες γραπτές εισηγήσεις δίνονταν πολύ αραιά, και. Όταν δίνονταν, σπάνια συζητούντο σε κάποια έκταση.

Η συνεδρίαση του Κυβερνώντος Σώματος της 14ης Νοεμβρίου του 1979 ήταν, πιστεύω, ένας προάγγελος τών τραυματικών γεγονότων που συγκλόνισαν βίαια τα Κεντρικά Γραφεία την άνοιξη του 1980, καταλήγοντας στην αποκοπή αρκετών μελών του προσωπικού για «Αποστασία», κι επίσης στη δική μου παραίτηση από το Κυβερνόν Σώμα και από το προσωπικό των Κεντρικών Γραφείων.

Την ημέρα εκείνη χειριστήκαμε τέσσερα ζητήματα ελάσσονος σημασίας· κάθε πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα. Όμως κάθε αίσθηση αρμονίας που μπορεί να υπήρχε, διαλύθηκε γρήγορα από ένα αταίριαστο, δυσάρεστο σχόλιο. Ο Γκραντ Σούτερ είπε ότι ήθελε να φέρει προς συζήτηση ένα θέμα, για το οποίο δήλωσε ότι υπήρχε αρκετό κουτσομπολιό. Είπε ότι είχε ακούσει αναφορές ότι κάποια μέλη του Κυβερνώντος Σώματος και της Επιτροπής Συγγραφής είχαν δώσει ομιλίες στις οποίες έκαναν σχόλια που δεν ήταν σύμφωνα με τη διδασκαλία της Οργάνωσης, κι ότι αυτό προκαλούσε σύγχυση. Είπε επίσης ότι είχε ακούσει ότι κάποιοι μέσα στην οικογένεια του προσωπικού των Κεντρικών Γραφείων χρησιμοποιούσαν εκφράσεις όπως: «όταν πεθάνει ο βασιλιάς Σαούλ τότε τα πράγματα θ' αλλάξουν».¹

Δεν είχα ακούσει ποτέ κανέναν από την οικογένεια των Κεντρικών Γραφείων να κάνει τέτοια παρατήρηση. Ο Γκραντ Σούτερ δεν είπε από που πήρε τις πληροφορίες του ή ποιος ήταν η πηγή του «κουτσομπολιού» στο οποίο αναφέρθηκε, όμως έγινε πολύ έντονος, και τόσο τα λόγια του όσο και οι εκφράσεις του προσώπου του αντανακλούσαν σφοδρή έξαψη και ταραχή. Και, για πρώτη φορά σε συζήτηση του Κυβερνώντος Σώματος, ήρθε στην επιφάνεια ο όρος «Αποστασία».

Ακολούθησε αρκετή συζήτηση, με τα περισσότερα μέλη να δείχνουν ότι πρώτη φορά άκουγαν τέτοια πράγματα. Εγώ ανέφερα ότι είχα κάνει ομιλίες στις ΗΠΑ και σε πολλές χώρες, και ότι σε καμιά δεν έκανα δηλώσεις που να αντικρούουν δημοσιευμένες διδασκαλίες της οργάνωσης. Ήταν σπάνιο να μην ηχογραφούνται οι ομιλίες ενός μέλους του Κυβερνώντος Σώματος από ένα τουλάχιστον άτομο, και, αν είχε ειπωθεί οτιδήποτε άπρεπο θα υπήρχαν οι αποδείξεις. Σ' αυτή την περίπτωση το Κυβερνόν Σώμα δεν χρειαζόταν να βασιστεί σε φήμες για να το μάθει, επειδή σίγουρα κάποιος θα μας έγραφε γι' αυτό, ζητώντας απαντήσεις. Ρώτησα αν ο Γκραντ Σούτερ γνώριζε προσωπικά κάποια τέτοια περίπτωση εκ μέρους κάποιου μέλους του Κυβερνώντος Σώματος η της Επιτροπής Συγγραφής. Σχόλια σε απλά ότι «αυτά τα θέματα συζητιούνται» και ότι κάποια μέλη Επιτροπής Τμήματος που παρακολουθούσαν σεμινάρια στα Κεντρικά Γραφεία είχαν πει ότι «μπερδεύτηκαν» επειδή είχαν ακούσει κάποιες συγκρουόμενες απόψεις από αυτούς που διεξήγαν τα μαθήματα.

Πάρθηκε απόφαση να διεξάγει έρευνα η Επιτροπή Διδασκαλίας (που είχε την εποπτεία των σεμιναρίων). Σε μια κατοπινή συνεδρίαση, ανέφεραν ότι δεν είχαν βρει στοιχεία για τα πράγματα αυτά, και ότι η μόνη «σύγχυση» στους άνδρες του Γραφείου Τμήματος ήταν σχετικά μ’ ένα σημείο που αναπτύχθηκε σε μια τάξη από το μέλος του Κυβερνώντος Σώματος Κάρεϋ Μπάρμπερ. Πραγματεύθηκε ότι η Βασιλεία του Χριστού είχε αρχίσει το 33 Κ. Χ. Με την ανάληψή του στον ουρανό, και μερικοί δυσκολεύονταν να συμβιβάσουν αυτό με τη διδασκαλία για το 1914.² Η επίλυση του θέματος ήταν μια συμφωνία ότι όλα τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος θα πρόσεχαν όταν τους ανετίθεντο ομιλίες· όμως στη συνεδρίαση δηλώθηκε καθαρά ότι αυτό δεν συνεπαγόταν οποιαδήποτε προσπάθεια να ελεγχθούν οι ιδιωτικές συζητήσεις των μελών, όπως μεταξύ προσωπικών φίλων. Αυτή η τελευταία θέση δεν αποδείχθηκε αληθινή όταν δοκιμάστηκε στην πράξη.

Βρήκα τη συζήτηση σημαντική, γεμάτη νόημα. Παρότι ο Γκραντ Σούτερ δεν είχε κάνει νύξη ότι γνώριζε για κάποια περίπτωση όπου ένα μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, που του είχε ανατεθεί να κάνει ομιλία, έκανε σχόλια αντίθετα με τις δημοσιευμένες διδασκαλίες, γνωρίζω ότι θα μπορούσαν να μνημονευθούν κάποιες περιπτώσεις. Το Κυβερνόν Σώμα είχε ήδη υπόψη του την περίπτωση της επίσκεψης του Άλμπερτ Σρόντερ σε κάποια ευρωπαϊκά Τμήματα, κατά την οποία προωθούσε την άποψη ότι η έκφραση «αυτή η γενιά» μπορεί να είχε νόημα διαφορετικό από αυτό που είχε δημοσιευθεί. Μας είχαν  έρθει πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό από περισσότερα από ένα μέρη. Επίσης ήταν γνωστό ότι ο πρόεδρος, Φρέντερικ Φραντς, είχε εισαγάγει μια νέα άποψη αναφορικά με τα «κλειδιά της βασιλείας» (αναφερόμενος στο Ματθαίος Κεφ. 16, εδάφιο 19), όταν δίδασκε σε ορισμένες τάξεις στη Σχολή Γαλαάδ, μια άποψη που ερχόταν σε αντίθεση με δημοσιευμένες διδασκαλίες της Οργάνωσης. Αυτό είχε γίνει χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με το Κυβερνόν Σώμα και η άποψη δεν παρουσιαζόταν ως εισήγηση, αλλά ως η ορθή αντίληψη. ³

Όμως καμιά από αυτές τις περιπτώσεις δεν τέθηκε προς συζήτηση στη συνεδρίαση του Κυβερνώντος Σώματος, κι αισθανόμουν ότι δεν υπήρχε η διάθεση να γίνει αυτό. ⁴ Είχα όμως την αίσθηση ότι υπήρχε ένα συγκεκριμένο υπόγειο ρεύμα που θα αποκαλυπτόταν αργά η γρήγορα. Και δεν είχα αμφιβολίες ότι όταν αυτό θα συνέβαινε, η δύναμή του δεν θα στρεφόταν εναντίον κάποιων τέτοιων προσώπων, αλλά εναντίον μου, και, εκτός του Κυβερνώντος Σώματος, εναντίον του Έντουαρντ Ντάνλαπ.

Εξ αιτίας της διάθεσης που μπορούσα να διακρίνω σε πολλά μέλη, στάθμιζα ήδη το αν ήταν ενδεδειγμένο να παραιτηθώ από την Επιτροπή Υπηρεσίας, περιορίζοντας έτσι τη συμμετοχή μου σε Επιτροπές μόνο στην Επιτροπή Συγγραφής. Μια μέρα που συζητούσαμε με τον Ρόμπερτ Γουόλεν (Robert Wallen) που ήταν γραμματέας της Επιτροπής Υπηρεσίας (δεν ήταν ο ίδιος μέλος του Κυβερνώντος Σώματος), ανέφερα ότι είχα σχεδόν αποφασίσει να μειώσω τη συμμετοχή μου σε αυτή την Επιτροπή. ⁵ Μου απάντησε: «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Πρέπει να υπάρχει κάποια ισορροπία στην Επιτροπή». Με προέτρεψε ν’ αλλάξω γνώμη.

Όμως, η ίδια εχθρική ψυχική διάθεση που εκφράστηκε στη συνεδρίαση της 14ης Νοεμβρίου 1979, ήρθε στην επιφάνεια και σε άλλη μία συνεδρίαση, και, όπως είχα σκεφτεί, τώρα έγινε ειδική αναφορά σ’ εμένα. Ο Λόυντ Μπάρυ, που είχε την ευθύνη να εξετάζει αν κάθε τεύχος του περιοδικού Σκοπιά είχε συντεθεί και ήταν έτοιμο προς δημοσίευση, εξέφρασε έντονη ανησυχία για το γεγονός ότι δεν είχα βάλει τα αρχικά μου σε ένα μεγάλο αριθμό (είπε τον αριθμό) άρθρων που κυκλοφόρησαν στην Επιτροπή Συγγραφής. (Κάθε άρθρο που αναμενόταν να δημοσιευθεί, κυκλοφορούσε πρώτα ανάμεσα στα πέντε μέλη της Επιτροπής, και τα αρχικά τους, που γράφονταν στο πάνω μέρος της σελίδας, σήμαιναν αποδοχή.) Παρότι δεν καταλάβαινα το λόγο που έφερε το θέμα σε ολομέλεια, αντί να μου μιλήσει πρώτα ιδιαιτέρως ή σε συνάντηση της Επιτροπής Συγγραφής, παραδέχθηκα ότι αυτό που δήλωσε ήταν αλήθεια. (Πραγματικά εξεπλάγην ακούγοντας τον ακριβή αριθμό των άρθρων που δεν είχα υπογράφει, γιατί δεν κρατούσα λογαριασμό· αυτός είχε κρατήσει.)

Εξήγησα ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν είχα υπογράφει, απλά επειδή δεν μπορούσα να το κάνω για λόγους συνείδησης. Ταυτόχρονα δεν είχα κάνει καμιά προσπάθεια να εμποδίσω τη δημοσίευση των συγκεκριμένων άρθρων (μερικά από αυτά είχαν γραφτεί από τον πρόεδρο σχετικά με την προφητεία του Ιερεμία και τόνιζαν πολύ τον «προφητικό ρόλο» της Οργάνωσης και κάποιες ημερομηνίες, όπως το 1914 και το 1919), ούτε είχα κάνει την οποιαδήποτε προσπάθεια να δημιουργήσω θέμα. Η απουσία των αρχικών μου σήμαινε αποχή, όχι εναντίωση. Δήλωσα ενώπιον της ολομέλειας του Σώματος ότι αν αυτό εθεωρείτο πρόβλημα, αν εθεωρείτο ανεπιθύμητη ενέργεια να μην υπογράφει κάποιος για λόγους συνείδησης, τότε υπήρχε μια απλή λύση. Μπορούσαν να διορίσουν να υπηρετεί στην Επιτροπή Συγγραφής κάποιον άλλον, που δεν θα ένιωθε τέτοιες αντιρρήσεις συνείδησης σχετικά με την έγκριση υλικού. Ανέφερα ότι εκείνον τον καιρό σκεφτόμουν να παραιτηθώ από την Επιτροπή Υπηρεσίας, ούτως ώστε να αφιερώνω περισσότερο χρόνο συνεισφέροντας στις ανάγκες του Τμήματος Συγγραφής. Έτσι άφησα το θέμα στα χέρια τους, και κατέστησα σαφές ότι θα δεχόμουν την οποία ρύθμιση επέλεγαν να κάνουν.

Μετά τη συνεδρίαση, ο Λάιμαν Σουίνγκλ, που τότε ήταν Συντονιστής τόσο της Επιτροπής Συγγραφής όσο και του Τμήματος Συγγραφής, μου μίλησε στο γραφείο του και είπε: «Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. Αν αποφασίσουν από μόνοι τους να σε αντικαταστήσουν στην Επιτροπή Συγγραφής, εντάξει. Αλλά μην προσφέρεσαι να παραιτηθείς». Μίλησε με αρκετή δύναμη και πειθώ. Του είπα ότι απλά το άφηνα στο Κυβερνόν Σώμα, αλλά ότι ήμουν κουρασμένος από την πολεμική και θα ήμουν ευτυχής με οτιδήποτε μείωνε κάπως την ένταση που ένιωθα. Επανέλαβε την επιμονή, πιεστική παράκλησή του.

Το Κυβερνόν Σώμα δεν έκανε καμιά αλλαγή στο διορισμό μου.

Μολαταύτα, είχα ένα ισχυρό προαίσθημα ότι προμηνύονταν προβλήματα. Αλλά δεν μπορούσα να ξέρω ότι μέσα σε έξι μήνες θα βρισκόμουν στη μέση μιας θύελλας σχεδόν φανατικής σφοδρότητας, με το Κυβερνόν Σώμα να αντιδρά με σκληρά μέτρα σ’ αυτό που θεωρούσε «συνωμοσία» επικών, τεραστίων διαστάσεων, η οποία απειλούσε την ίδια την καρδιά της Οργάνωσης.

Σημειώσεις

1. Ίσως γινόταν αναφορά στον πρόεδρο της Εταιρείας (τον Φρεντ Φραντς)· μερικοί προφανώς πίστευαν (λανθασμένα) ότι η προεδρία αντιπροσώπευε ακόμη τη βάση ισχύος που κατείχε μέχρι το 1976.

2. Η επιστήμη διδασκαλία ήταν ότι στην ανάληψή του ο Χριστός άρχισε να κυβερνά ως βασιλιάς της Εκκλησίας του μόνο· ότι το 1914 πήρε πλήρη εξουσία να κυριαρχήσει σ’ όλη τη γη.

3. Τελικά αυτό ήρθε ενώπιον του Κυβερνώντος Σώματος και, μετά από αρκετή διαμάχη, εγκρίθηκε (όχι ομόφωνα) και δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά της 1ης Οκτωβρίου 1979, σελ. 16-29.

4. Σε μια συνάντηση δικηγόρων και γιατρών Μαρτύρων του Ιεχωβά (πιστεύω στο Σικάγο), ένα άλλο μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, ο Γκραντ Σουτέρ, τους είχε καλέσει να εκφραστούν ως προς την ορθότητα της τότε τρέχουσας διδασκαλίας της Οργάνωσης για τη χρήση του όρου «χειροτονημένος κληρικός». Παρότι στη συνάντηση εκείνη ο Σουτέρ δεν είχε εκφράσει ανοιχτά κάποια δήλωση δυσαρέσκειας, το έκανε αυτό ενώπιον του Κυβερνώντος Σώματος, και η ανταπόκριση που ακολούθησε την πρόσκλησή του έδειξε καθαρά ότι αυτοί που άκουγαν, ένιωθαν ελεύθεροι να κριτικάρουν την τρέχουσα εκείνη θέση.

5. Τα άλλα μέλη της Επιτροπής Υπηρεσίας ήταν τότε ο Τεντ Τζάρας (συντονιστής), ο Μίλτον Χένσελ, ο Ουίλλιαμ Τζάκσον και ο Μάρτιν Πέτσιγκερ.