Πόσο χρόνο δαπανά ένας "Μάρτυρας" για τα αναγκαία τής οργάνωσης;

Ενδεικτικά ας πάρουμε μιά οικογένεια με 4 άτομα. Αυτή πρέπει να παρακολουθεί 3 φορές την εβδομάδα συναθροίσεις, να προετοιμάζεται για τις συναθροίσεις, το κήρυγμα, την προσωπική μελέτη, και την οικογενειακή μελέτη.

Αρχίζουμε με τις συναθροίσεις, οι οποίες είναι 5 ώρες την εβδομάδα. Αν κάποιος δει τον ακριβή χρόνο που χρειάζεται για να τις παρακολουθήσει, θα βρει ότι είναι πολύ περισσότερος. Και εξηγούμαι:

Τα 4 άτομα θα πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται για να πάνε, τουλάχιστον 80 λεπτά προηγουμένως. Βάζουμε χρόνο προετοιμασίας για τον καθέ έναν: 20 λεπτά.

Προετοιμασία οικογένειας 4Χ20 = 80 λεπτά

Διαδρομή για την συνάθροιση     = 15 λεπτά

Να πάνε και λίγο πρίν αρχίσει     =  15 λεπτά

Χρόνος που δαπανάται μετά το τέλος = 15 λεπτά

Επιστροφή στο σπίτι                   =  15 λεπτά

Σύνολο χρόνου                            = 120 λεπτά Χ 3 συναθροίσεις = 6 ώρες

Χρόνος 5 συναθροίσεων             = 5 ώρες

Άρα για την παρακολούθηση των τριών συναθροίσεων της εβδομάδος, χρειάζονται 11 ώρες.

Μετά έχουμε την απαίτηση χρόνου για την προετοιμασία, ακόμη 4 ώρες

Οικογενειακή μελέτη 0,5ώρα

Προσωπική  μελέτη   0,5ώρα

Με το κάθε παιδί μελέτη 1 ώρα

Ανάγνωση τών περιοδικών Σκοπιά, Ξύπνα, τών νέων εντύπων και τού βιβλίου τού έτους, ακόμη μία ώρα.

Σύνολο 7 ώρες

Μετά υπάρχει και το κήρυγμα. Ένας καλός «Μάρτυρας» πρέπει να δίνει αναφορά για κήρυγμα 10 ωρών το μήνα. Αυτό σημαίνει ότι δαπανά τουλάχιστον 2 ώρες την εβδομάδα, και τις υπόλοιπες 2 μπορεί να τις βάλει στο «συμπτωματικό» έργο. ‘Ετσι και για της 2 ώρες χρειάζεται ακόμα 2 ώρες (προετοιμασία, συνάθροιση αγρού, δρομολόγιο) Σύνολο 4 ώρες.

Με μιά απλή αριθμητική πράξη βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο μέσος Μάρτυρας χρειάζεται για τα αναγκαία της Οργάνωσης 22 ώρες εβδομαδιαίως. Και αν κάποιος έχει και «προνόμια» υπηρεσίας (Πρεσβύτερος / Διάκονος) τότε ο χρόνος αυτός είναι πολύ περισσότερος.

Είναι πολύ εύκολο κάποιος να καταλάβει πόσο εξαντλημένοι είναι οι υπόλοιποι  τομείς της ζωής τους, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι πρέπει και να εργάζονται ακόμα 38 ώρες την εβδομάδα  Υπάρχει για της νοικοκυρές  η δουλειά στο σπίτι, και πολλές δουλεύουν σε κάποιο εργοδότη. Μετά είναι η φροντίδα των παιδιών, τα μαθήματα τους… Δεν υπάρχει χρόνος. Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι εκείνο το συνεχές τρέξιμο να προλάβεις. Συνέχεια υπό πίεσιν και άγχος. Και με τέτοιο πρόγραμμα σίγουρα δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς, να προβληματιστείς, να ερευνήσεις, αν τελικά αυτά που απαιτεί η οργάνωση, είναι αυτά που ζητά από σένα ο Θεός. Η Σκοπιά έχει μετατρέψει τον Θεό σε Θεό άγχους και πίεσης αφού ποτέ του δεν είναι ευχαριστημένος.

Όμως υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Το θέμα της οικογένειας. Στ’ αλήθεια πόσο χρόνο μια οικογένεια περνά μαζί; Να πάει κάποια εκδρομή, να κάτσουν  να μιλήσουν για λίγο μαζί, ο άνδρας με την γυναίκα του, με τα παιδιά του, αφού όλα επικεντρώνονται γύρω από τις δραστηριότητες της οργάνωσης;

Είναι καλό βέβαια η οικογένεια να δαπανά το χρόνο της σε πνευματικές δραστηριότητες. Όχι όμως αναγκαστικά. Όχι ακολουθώντας πιστά ένα προμελετημένο (από επιτήδειους) πρόγραμμα πλύσεως εγκεφάλου. Είναι καλό να συναθροιζόμαστε για κατήχηση, όχι όμως επειδή φοβόμαστε μη μας «ενοχλήσει» κάποιος «πρεσβύτερος» για να μας πιέσει γι’ αυτό. Η ενασχόληση με το Θεό, πρέπει να βγαίνει από την ίδια την επιθυμία του ανθρώπου, και όχι επειδή το απαιτεί μια οργάνωση. Η μελέτη πρέπει να γίνεται επειδή ο άνθρωπος έχει ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ για το Δημιουργό του, και όχι επειδή αυτό το πρόγραμμα έχει επιβάλλει μια οργάνωση για να κατευθύνει τις μάζες. Το να μιλάμε στους άλλους για το Θεό, είναι καλό, όχι όμως για να δώσουμε κάποια «έκθεση έργου» στην οργάνωση, δείχνοντας καλή διαγωγή ή «πνευματικότητα», αλλά επειδή αυτά τα λόγια ξεχειλίζουν από την καρδιά μας. Οι απαντήσεις μας για τους σκοπούς του Θεού, πρέπει να αντανακλούν την προσωπική μας έκφραση εκτίμησης και γνώσης για το Θεό, και όχι τα προκαθορισμένα και προσημειωμένα τμήματα μιας παραγράφου της Σκοπιάς, που συχνά ούτε καν τα κατανοούμε, και που αν την επόμενη ημέρα αλλάξουν από την οργάνωση, αλλάζουμε κι εμείς άποψη σαν να μην έχουμε λογική και άποψη.

Πολλοί «Μάρτυρες» νομίζουν ότι με αυτό το πλήρες πρόγραμμα, λατρεύουν επαρκώς το Θεό, και αισθάνονται «πλήρεις». Όμως είναι τόσο «πλήρεις», που ποτέ δεν βρίσκουν το χρόνο να σκεφτούν ή να δουν και κάτι πιο έξω από την οργάνωσή τους. Γιατί η Οργάνωση δεν τους άφησε τον Χρόνο να ερευνήσουν, και να δουν ότι ο πραγματικός πνευματικός πλούτος, και η αληθινή πνευματικότητα βρίσκεται έξω από την οργάνωση…

Κείμενο - Μορφέας.