بعضی از مردم در غرب به یک خدای سادیست معتقدند که
دائما افراد جهنمی را شکنجه می دهد. اما مسیحیان
ارتدوکس در شرق همیشه می دانستند که اشارات کتاب مقدس
به بهشت و جهنم به چه معناست. آنها هرگز به یک خدای
سادیست اعتقاد نداشته اند. پدران مقدس تعلیم می دهند
که با توجه به پارسایی هر فرد، خدا در هر دوی بهشت و
جهنم است. او همه را دوست دارد و همه را در آغوش خواهد
گرفت. اما همه او را بعنوان نور نخواهند دید. بعضی
افراد قادر نخواهند بود که عشق او را تحمل کنند و از
آن رنج خواهند برد، زیرا آنها فقط نفرت را آموخته اند
...
هنگامی که می گوییم خدا هر دوی نور و آتش است، اغلب
پروتستان ها از ما می پرسند: "این را در کجای کتاب
مقدس یافتید؟" هرچند آنان می دانند که غیرمنطقی است
باور کنیم که خدا مردم را شکنجه می دهد، اما آنها برای
متقاعد شدن به نقل از کتاب مقدس نیاز دارند .
البته ما مسیحیان نیازی نداریم چیزی را که در کتاب
مقدس نوشته شده است ببینیم تا آن را باور کنیم. اما ما
قصد داریم چند کپی از بخش های کتاب مقدس که نظر ما را
تأمین می کنند، ارائه دهیم. بنابراین، پروتستان ها
قادر خواهند بود که مفهوم غربی و کفرآمیز یک خدای
سادیست را رها کنند و ببینند که تعالیم کلیسای ارتدوکس
خداوند، همیشه درست است.
بیایید با اشعیا شروع کنیم:
"گناهکاران در صهیون ترسانند؛ و لرزه بر تن منافقان
افتاده است، ( و می گویند): کیست در میان ما که با آتش
سوزان منزل گزیند؟ کیست در میان ما که با آتش سوزان
ابدی ساکن شود؟ او که عادلانه راه می رود و به انصاف
سخن می گوید او که سود ظلم را خوار می شمارد، دستانش
را از گرفتن رشوه باز می دارد، که به شنیدن خونریزی و
قتل گوش نمی سپارد و چشم هایش را از دیدن شرارت فرو می
بندد. اوست که در مکان های رفیع ساکن می شود: پناهگاه
او قلعه هایی مستحکم همچون صخره ها می باشد: نان او
فراهم می شود؛ آبهای او برقرار خواهد بود "(اشعیا 33:
14-16)
توجه کنید که با آتش سوزان ابدی ساکن خواهد شد !!! نه
تنها ظالم، بلکه عادل هم هست! آیا می بینید که آنها
یکسان هستند؟ آنچه که توسط گناهکاران هراس است، توسط
صالحان "رفیع" محسوب می شود.
و "آتش سوزان" چیست؟
"زیرا خدای ما آتش سوزاننده است" (عبرانیان 12:
29)
این خدای "آتشین"، "نور" برای دیگران است. بر اساس
اشعیا:
"به جای برنج برایت طلا خواهم آورد و به جای آهن،
نقره، به جای چوب، برنج، و به جای سنگ، آهن خواهم
آورد. صلح را فرماندار تو خواهم ساخت، و عدالت را حاکم
تو. در سرزمین تو دیگر خبری از خشونت نخواهد بود، و نه
در حدود تو خبری از خرابی و ویرانی؛ بلکه حصارهایت را
'نجات' خواهی نامید و دروازه هایت را 'ستایش'. دیگر
نور خورشید در روز نور تو نخواهد بود، و درخشش ماه بر
تو نخواهد تابید؛ زیرا خداوند نور جاودان تو، و خدایت
جلال تو خواهد بود. آفتاب تو دیگر هرگز غروب نخواهد
کرد، و ماه تو زوال نخواهد پذیرفت؛ زیرا خداوند نور
جاودان تو خواهد بود، و روزهای ماتم تو به پایان خواهد
رسید." (اشعیا 60: 17-20)
کلمه "glory"
جلال (یونانی:
doxa)
همچنین به معنای "روشنایی" است. پولس رسول می نویسد:
"خورشید جلال خاص خود را دارد، ماه جلالی دیگر، و
ستارگان نیز جلالی دیگر؛ جلال هر ستاره نیز با جلال
ستارۀ دیگر متفاوت است" (اول قرنتیان 15:
41)
اما نقل قول از اشعیا به مواد اشاره دارد. واضح است که
خدا مواد کمتر را با مواد ارزشمندتر و تواناتر در
برابر تحمل آتش جایگزین می کند. این یعنی چی؟ پولس
رسول توضیح می دهد:
"اگر کسی بر این بنیاد عمارتی از طلا، نقره، سنگ های
قیمتی، چوب، علف، یا کاه بنا کند، کار هر کس آشکار
خواهد شد؛ زیرا که آن روز آن را ظاهر خواهد نمود، چون
آتش نتیجه کار را آشکار خواهد کرد. و آتش عمل هر کس را
خواهد آزمود، که چگونه است. اگر کار کسی که بر آن پی
بنا کرده است باقی بماند، پاداش دریافت خواهد کرد. و
اگر عمل کسی سوخته شود، زیان بدو وارد آید؛ هرچند او
خود نجات یابد؛ اما چنانکه از میان آتش "(اول قرنتیان 3:
12-15)
مهم این است که در این بخش مواد مختلف نماد اعمال هر
شخص است. اعمال خوب مانند مواد با ارزش هستند که ممکن
نیست از طریق آتش آسیب ببینند. از سوی دیگر، اعمال
شرور به عنوان موادی است که می توان آنها را سوزاند.
پس آتش فیض خدا عمل های ناشایست را خواهد سوزاند و
کسانی که آنها را مرتکب شده اند، آسیب خواهند دید زیرا
او هیچ چیز ارزشمندی برای ارائه دادن نخواهد داشت. هر
دو اعمال نیک و بد، هر دو فرد عادل و ظالم از طریق این
آتش گذر خواهند کرد...
زکریای پیامبر می گوید که آتش، فلزات ارزشمند را پاک
می کند. آتش آنها را نمیسوزاند، اما آنها را پاک میکند
و آنها را روشن میکند. هنگامی که یک فلز در آتش بماند،
آن نیز مانند آتش روشن می شود. اما آتش چوب را نیز
سیاه می کند و آن را می سوزاند:
"و من آن یک سوم را از میان آتش عبور خواهم داد و آنها
را همچون نقره تصفیه خواهم کرد و همچون طلا محک خواهم
زد. ایشان نام مرا خواهند خواند، و من ایشان را مستجاب
خواهم نمود؛ خواهم گفت: ایشان قوم من هستند، و ایشان
خواهند گفت: یهوه خدای من است. "(زکریا 13: 9)
بخش بعدی نیز نشان می دهد که عادل و ظالم از همان شعله
عبور می کنند. اگر چه گناهکاران احساس خواهند کرد که
با آتش می سوزند، فقط باید در آتش حضور و جلال
(روشنایی) خداوند بمانند:
"و شما را که رنج می برید با ما آرام بخشد، هنگامی که
خداوند عیسی همراه با فرشتگان قدرتمند خود از آسمان
ظهور خواهد نمود، در آتش شعله ور انتقام خواهد کشید از
آنانی که خدا را نمی شناسند و انجیل خداوند ما عیسی
مسیح را اطاعت نمی کنند، که جزای ایشان هلاکت جاودانی
از حضور خداوند و از جلال قدرت او خواهد بود."(دوم
تسالونیکیان
1: 7-9)
در مکاشفۀ یوحنا، ما در مورد رودخانه ی فیض خدا که از
تخت او جاری می شود، می خوانیم. این رودخانه، رودخانۀ
زندگی برای شخص صالح است:
"و او نهری از آب حیات را به من نشان داد، که همچون
بلور درخشنده بود، و از تخت خدا و بره جاری می شد. در
میان مسیر آن و در هر دو طرف رودخانه، درخت حیات بود
که دوازده نوع میوه می داد یعنی هر ماه یک بار. و برگ
های آن درخت برای شفای امت ها بود. "(مکاشفه 22: 1-2)
اما این رودخانه نیز به عنوان "آتش" توصیف شده است:
"نهری از آتش جاری شده، از پیش روی او بیرون آمد"
(دانیال 7:
10)
ما می توانیم تفاوت بین نحوه صالح بودن و چگونگی ظالم
بودن فیض خدا را درک کنیم.
این به این دلیل است که، به گفته نویسنده مزامیر، آتش
خداوند توسط او به انرژی روشنایی و سوزان تقسیم شده
است:
"آواز خداوند زبانه های آتش را می شکافد" (مزمور 29:
7، متن
Masoretic)
وقتی که آن روز می آید، آیا ما فیض خدا را به عنوان
"آتش" یا "نور" احساس می کنیم؟ تصمیم ماست ...
