مبانى ارتدوكس
انسان چقدر آزاد است؟
از
آنجایی که انسان ذاتاً آزاد است، می تواند در انتخاب انگیزه ها، اعمال خاص
از طریق "من می خواهم" یا "من نمی خواهم" تعیین شود. با این حال، از نظر
طبیعت محدود است، او همیشه قادر به تحقق خواسته ها و ناخواسته های خود نیست
(به شکل "من می خواهم" - "من نمی خواهم") (به هر حال، هر چقدر هم که یک فرد
قدرتمند باشد، او قادر مطلق نیست).
قابل
توجه است که در حالی که "قوانین طبیعت" (فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی،
فیزیولوژیکی) که توسط اراده الهی تعیین می شود، انسان قادر به نادیده گرفتن
آنها نیست، می تواند الزامات اراده الهی را به معنای اخلاقی نادیده بگیرد
(مثلا. ، احکام الهی، هشدارهای الهی). این نشان می دهد که با توجه به
انتخاب اخلاقی، یک فرد دارای بالاترین درجه آزادی است.
هیچ آزادی واقعی بدون حقیقت وجود ندارد. انسان بدون شناخت حقیقت در بردگی
شر است. آزادی واقعی فقط آزادی انتخاب نیست، بلکه انتخاب در حقیقت و نیکی
است. برای اینکه واقعاً آزاد باشید (تا جایی که می توانید)، باید دائماً
اراده خود را با اراده خالق هماهنگ کنید. ایده آل برای این مثال، خدای
انسان عیسی مسیح است.
توصیه عملی
انجام یک مراسم دعای خاص به عنوان بخشی از لیتورگی الهی مغایر با منشور
کلیسا است.
برخی از افرادی که برای خدمت به معبد آمده اند در مراسم لیتورگی شرکت می
کنند و برخی فقط در همان زمان حاضر هستند و منتظر "دعای خاصی" هستند: اکنون
درخواست های شخصی آنها شنیده می شود و کاهن شروع به دعا برای آنها می کند.
سلامتی و تندرستی، اگرچه همه این درخواستها قبلاً در مراسم لیتورگی
گنجانده شده است. منجی جهان برای همه و همه چیز قربانی می شود.
یک سؤال طبیعی مطرح می شود: پس چرا اصلاً دعا و مراسم عبادی وجود دارد؟
آنها در زندگی کلیسا به عنوان اعمال غیر مذهبی حضور دارند. نه در یونان و
نه در بلغارستان، دعاها پس از لیتورگی انجام نمی شود و در روسیه قبلاً چنین
عملی وجود نداشت. کاهن را به خانه یا مکان دیگری دعوت می کردند که برای یک
مناسبت خاص، مثلاً برای نازل کردن باران، در آنجا مراسم دعا انجام می داد.
اگر نیاز به دعا برای کسی خاص در مراسم لیتورگی الهی وجود داشته باشد، برای
این امر درخواست های ویژه ای وجود دارد، برای تکمیل مراسم ویژه ( بلافاصله
پس از خواندن انجیل)، برای مسافران و اسیران، برای رنجوران و بیماران.
|