جشن ميانه پنطيكاست

مقدمه

چهارمین چهارشنبه پس از جشن مقدس پاسكا به عنوان ميانه پنطیکاست گرامی داشته می شود. این جشن نیمه راه بین پاسكا و جشن پنطیکاست را نشان می دهد. همانطور که در زیر توضیح داده شده است ، این جشن بسیار نزدیک به یکشنبه فرد مفلوج است.

زمينه

پس از آنکه منجی به طرز معجزه آسایی مفلوج را شفا داد ، یهودیان ، به ویژه فریسیان و کاتبان ، با حسادت تحت تأثیر قرار گرفتند و او را مورد آزار و اذیت قرار دادند و به بهانه اینکه او روز سبت را حفظ نکرده است، به قتل او پرداختند ، زیرا او در آن روز معجزه کرد. عیسی سپس به جلیل عزیمت کرد. تقریباً در اواسط جشن خیمه ها ، او دوباره به معبد رفت و به تعليم پرداخت. یهودیان که از حکمت سخنان او متعجب شده بودند ، گفتند: "این مرد از کجا اين سخنان را می داند که هرگز نياموخته است؟" اما مسیح ابتدا بی ایمانی و بی قانونی آنها را سرزنش کرد ، سپس با شريعت به آنها ثابت کرد که آنها می خواستند او را به ناحق بکشند ، گویا به عنوان یک تحقير كننده شريعت ، زیرا او فلج را در روز سبت شفا داده بود. بنابراین ، از آنجا که چیزهایی که مسیح در اواسط جشن خیمه ها بیان کرد مربوط به یکشنبه مفلوج است که به تازگی سپری شده است ، و از آنجا که ما در حال حاضر به نقطه میانی پنجاه روز بین پاسكا و پنطيكاست رسیده ایم ، کلیسا این ضیافت کنونی را به عنوان پیوندی بین دو عید بزرگ منصوب كرده است و بدین ترتیب ، هر دوى آنها را به هم پیوند می دهد و در فیض هر دو شریک می شود. بنابراین جشن امروز ميانه-پنطيكاست خوانده می شود و از انجیل خوانی ، "در جشن-ميانه" - اگرچه به جشن خیمه ها اشاره دارد - استفاده می شود.

لازم به ذکر است که سه جشن بزرگ یهودی وجود داشت: جشن فصح ، جشن پنطیکاست و جشن خیمه ها. عید فصح در پانزدهم نیسان ، اولین ماه تقویم یهودی ، که تقریباً با ماه مارس مصادف است ، جشن گرفته مى شد. این جشن به یاد آن روز بود که در آن به عبرانیان دستور داده شد که شب بره را بخورند و درهای خانه های خود را با خون آن مسح کنند. سپس ، با فرار از بند و مرگ مصری ها ، از دریای سرخ عبور کردند تا به سرزمین وعده بیایند. به آن "جشن نان فطیر" نیز گفته می شود ، زیرا آنها به مدت هفت روز نان فطیر می خوردند. اول از همه پنجاه روز پس از عید فصح جشن پنطیکاست برگزار شد زیرا قبایل عبری پس از ترک مصر به کوه سینا رسیده بودند و آنجا قانون شريعت را از طرف خدا دریافت کردند، ثانیاً ، این جشن برای بزرگداشت ورود آنها به سرزمین موعود برگزار شد ، جایی که آنها پس از چهل سال تغذیه با منا در بیابان نان نیز خوردند بنابراین ، در این روز آنها قربانی نان تهیه شده با گندم تازه را به خداوند تقدیم کردند. سرانجام ، آنها همچنین جشن خیمه ها از 15 تا 22 "ماه هفتم" را جشن گرفتند که تقریباً حدود سپتامبر ما مى شود. در این مدت ، آنها به یاد چهل سالی که در صحرا گذرانده اند ، در خيمه های ساخته شده از شاخه زندگی می کردند یعنی در چادرها زندگی می كردند (خروج 12: 10-20 ؛ لاویان 23).

سرود جشن

آپوليكتيكيون

 اى ناجى، در میانه راه ، روح تشنه مرا با آبهای روان تقوا تازه کن، زيرا تو به همه فریاد زدى ، "بگذاريد تشنگان نزد من آيند و بنوشد." تو، ای مسیح ، خدای ما ، چشمه حیات هستی ، جلال بر تو.