متن زیر رونوشت درس پنجم الهیات آیکون های ارتدوکس توسط
کارگاه آیکون سازی است که در روز جمعه 2 دسامبر 2005 توسط پدر
کنستانتین استراتگوپولوس، ارائه شده است.
امروز ما آیکون تعمید خداوند را تحلیل خواهیم کرد. حوادثی
که اتفاق افتاده است با توجه به توضیحات موجود در انجیل نمایش
داده شده است. تعمید مسیح مقدمه ای - توسط مسیح - قبل از اثر
عمومی او بود. مسیح در عموم غسل تعمید یافت. مسیح نیازی به
تعمید نداشت.
به لحاظ الهیاتی، دو دلیل برای تعمید وجود دارد. اول، برای
آن است که گناهان مرتکب شده تا روز تعمید از بین برود. و دوم،
از عواقب گناه اصلی آزاد شویم. تعمید دو چیز انجام می دهد: شما
را از گناهانی که مرتکب شده اید، می رهاند و شما را از گناه
اصلی آزاد می کند. ممکن است بگوئید که، یک نوزاد هیچ گناهی
مرتکب نشده است؛ خوب، نمی توانم بگویم که آیا آن را انجام داده
یا نه؛ حتی یک فوران اشک های کودکی ممکن است به دلیل خودخواهی
باشد. با این حال، قطعا آزادی از عواقب گناه اصلی وجود دارد.
توجه داشته باشید که این بستگی به این دارد که چگونه این موضوع
را مشاهده کنید. هیچ کس مسئول گناهان آدم و حوا نیست. ما سرزنش
نمی کنیم. پس شما ممکن است بپرسید چرا باید از چیزی که ما
انجام نداده ایم، آزاد شویم. در اینجا توجه کنید: اگر من به
عنوان یک شخص بی مسئولیت، گازی سمی در این اتاق پرتاب کنم و
ریه های همه شما بیمار شود، این نمی تواند تقصیر شما باشد -
این امر جنون من است که آن را انجام دادم. بنابراین، کسی باید
در برابر عواقب اشتباه "اصلی" من (انداختن اسپری گاز سمی به
اتاق) که مرتکب شده ام از شما محافظت کند، قبل از این که نیاز
باشد شما به آن فکر کنید.
گناه اصلی تنها یک چیز شخصی نبود که آدم و حوا مرتکب شدند.
آن گناه همه چیز را مختل کرد؛ همه خلقت - حتی رابطه انسان با
طبیعت، با حیوانات ... با همه چیز. همه چیز مختل شد. و حتی
گرچه هر کسی که متولد می شود، مسئول (آن گناه اصلی) نیست که
متولد می شود، با این حال ما در یک فضای آشفته و گناه آلود
متولد می شویم.
و کلیسا - دقیقا - تلاش می کند، درست همانطور
که شما در تلاش برای نجات کودکی هستید که بی تقصیر در یک محیط
آلوده قرار گرفته و از آن محافظت می کنید، بنابراین کلیسا می
خواهد بشریت را از عواقب آن گناه اصلی آزاد سازد و محافظت کند.
به عبارت دیگر، این درباره منطق آنچه که من انجام دادم یا
انجام ندادم، نیست. به همین دلیل است که ما در کودکی فرزندان
خود را تعمید می دهیم - این دقیقا محافظت آنها از این عواقب
است. از آنجایی که، به عنوان موجودات تعمید نیافته، آنها در یک
دنیای آشفته سهیم خواهند بود؛ و این مانند زندگی در جایی است
که کودک شما بیمار می شود و می گویید که باید صبر کرد تا او
پانزده ساله شود، تا بتواند تصمیم بگیرد که آیا می خواهد درمان
شود یا خیر. اما پس از آن خیلی دیر خواهد بود. در مورد بسیاری
چیزهای دیگر که ما در زندگی خود انجام می دهیم چگونه است؟ به
عنوان مثال، ما به فرزندانمان شیر می دهیم و به آنها لباس می
دهیم تا بتوانند به مدرسه بروند. آیا ما این را می پرسیم؟ نه،
ما نمی پرسیم. او بعداً می تواند تصمیم بگیرد، زمانی که ذهن
عقلانی را کسب کرد، بگوید که این را نمی خواهد. به همین ترتیب
درباره آزادی کودک - اگر تعمید یافته باشد - مستلزم توانایی
بیان این است که "من نمی خواهم مسیحی باشم". این انتخاب آزاد و
شخصی اوست. تعمید کودک به هيچ وجه مانع آزادی شخصی او نمی شود.
به هر حال من تمام اینها را می گویم تا شما بتوانید با الهیات
تعمید آشنا شوید.
در حال حاضر، مسیح تعمید گرفته است، اما بدون هیچ یک از دو
دلیل فوق الذکر. هیچ مورد نیازی به خلاص شدن از گناه اصلی وجود
نداشت و نه گمانی که او هیچ گناهی داشته باشد. او بی گناه بود.
مسیح گذارد که تعمید داده شود تا به همه چیزهای بشری خود را
خوار سازد و نشان دهد که ما چه باید بکنیم. بدون نیاز به آن،
تعمید گرفت. به همین دلیل است که یحیی تعمید دهنده تعجب کرد و
از او پرسید: "اما من باید از تو تعمید یابم؟" و مسیح جواب
داد: «الان بگذار زیرا که ما را همچنین مناسب است تا تمام
عدالت را به کمال رسانیم». (متی 3: 15) کلمات "تمام عدالت" به
معنی "همه چیز فروتنانه" است. برای ما "عدالت" به معنای
درخواست عدالت نیست. ما کسانی هستیم که عدالت را در جهان قرار
می دهند. نهایت عدالت، نهایت فروتنی است که یک انسان می تواند
به آن دست یابد. "فقط" کسی است که فروتن است - نه کسی که به
دنبال توجیه کردن است.
بنابراین، ما این آیکون تعمید را داریم، که در آن ما آشکار
شدن تثلیث مقدس را مشاهده کنید. البته در آب، مسیح است. ما
نزول روح القدس را داریم که به شکل یک کبوتر می آید. و بالاتر
از آنها صدای پدر شنیده می شود. ما هرگز پدر را تصویر نمی
کنیم. صدای پدر شنیده می شود. بنابراین ما در اینجا، آشکار
سازی تثلیث مقدس را داریم.
من چیزی را که قبلا گفتم تأکید میکنم. روح القدس "مانند
کبوتر" است. در اینجا مراقب باشید، مسیح "مانند یک انسان نیست"
- او در واقع یک انسان است. کلمه "مانند" معنی متفاوتی دارد و
کلمه "بعنوان" معنای دیگری دارد. اگر من یک دکتر
هستم، بعنوان یک دکتر عمل می کنم. من مانند یک پزشک عمل می کنم
به این معنی است که من پزشکی را تقلید می کنم. انجیل می گوید
"مانند" یک کبوتر (متی 3: 16). این به این معنی نیست که روح
القدس تجسم یافته است و درون کبوتر، "مانند کبوتر" شده است. با
این حال، مسیح - در واقع طبیعت الهی مسیح در یک انسان مجسم شد.
به این واقعیت توجه کنید. ما یک شخص در دو طبیعت داريم (یک
مسیح در دو طبیعت - چهارمین شورای کلیسای جهانی). این یک شخص
است که در آن، دو طبیعت مشارکت دارند. اما تنها یک نفر وجود دارد که در
آن دو طبیعت مشارکت دارند.
مسیح چیزی را در شخص خودش به خود می گیرد. او چه به خود می
گیرد؟ طبیعت الهی او طبیعت انسانی را به خود می گیرد تا آن را
درمان کند. به همین دلیل است که او این را تقبل می کند. با
توجه به گفته گرگوری متکلم، هرچه گرفتنی نیست نمی تواند بهبود
یابد. به همین دلیل است که کار کلیسا همیشه بعهده گرفتن درمانی
است. هرچیزی که گرفته نشود، نمی تواند درمان شود. بنابراین،
مسیح، پسر تجسم یافته و لوگوس خدا است. او یک شخص در دو طبیعت
است.
ما آشکار شدن روح القدس را داریم، که مانند یک کبوتر ظاهر
می شود. و یک نمادگرایی برای این کبوتر وجود دارد. به یاد داشته باشید که یک کبوتر
به نزد نوح آمد و پیامی را برای او آورد که آبها عقب نشینی کرده اند. این نمادگرایی
به عهد عتیق بازمی گردد.
مسیح وارد آب می شود و همه خلقت را تقدیس می کند. در اینجا
مسیح می تواند برهنه - کاملا برهنه به تصویر کشیده شود. در جای
دیگر، او را با پارچه ای به دور کمرش تصویر می کنند. در آیکون
نگاری مان، ما نمی ترسیم، و هیچ تردیدی برای نشان دادن برهنگی
نداریم. ما در مواردی مانند این، اخلاق گرا نیستیم. آنچه مهم
است، نوع برهنه ای است که شما تصویر می کنید. حتی در زندگی
روزمره، چطور می توانی در برابر همه برهنه باشی؟ البته یکی می
تواند بگوید "من آزاد هستم، من هیچ مشکلی ندارم، من می توانم
برهنه باشم". اما موضع کلیسای ما چیست؟ چه نوع عریانی را
کلیسای ما نشان می دهد؟ این عریانی زاهدانه را نشان می دهد.
برهنگی زاهدانه. شما می بینید که این نوع برهنگی تحریک آمیز
نیست. همه شیارهایی که در جسم مسیح قرار دارند مشخص کننده بدنی
زاهدانه است. کلیسای ما هیچ خطوط تحریک آمیزی را نقش نمی کند.
آنها خطوطی سخت هستند. بنابراین، این برهنگی برای ما شرم آور
نیست. آدم و حوا برهنه بودند و "شرمسار نبودند". این مشکلی
برای ما نیست. اگر ریاضت به آن تنیده باشد، برهنگی می تواند از
بدنی پوشیده، پیشی گیرد. به عبارت دیگر، اگر کسی به من بگوید:
"من می خواهم یک برهنه گرا باشم"، به او خواهم گفت "من هیچ
گونه مخالفتی به عنوان پدر روحانی ندارم"؛ من نخواهم گفت "اوه،
تو برهنه گرا هستی پس تو گناهکار هستی" از آن جا که او خواهد
گفت: «قدیس ماری مصری و قدیس آنوفریوس در صحرا برهنه زندگی می
کردند». قطعا. پس تو نیز باید سعی کنی چهل و پنج سال توبه و
اشک در بیابان را امتحان کنی، و سپس بروی برهنه شوی، یک برهنه
گرا شوی. من هیچ مخالفتی نخواهم داشت. اما این کاملا رویکردی
دیگر است. بنابراین، من هیچ سرزنش نمی کنم و نمی کویم "اوووه،
برهنه" ... و غیره. من پیشنهاد می دهم که مانند قدیس آنوفریوس
و قدیس ماری مصری، زاهد بشوی، اشک بریزی و غیره، و اگر شما یک
طرفدار برهنگی شدی، من ابداً هیچ مخالفتی نخواهم داشت. می
بینید؟ این رویکردی دیگر است ... گاهی اوقات ما برای چیزهایی
که خودمان ترسیم می کنیم، به شیوه ای اخلاقی سرزنش می کنیم.
در این آیکون، مسیح به عنوان برهنه به تصویر کشیده شده است. مسیح وارد آب می شود و
طبق استانداردهای تعمید مان، فرد تعمید گیرنده باید سه بار در آب غوطه ور شود - به
نام پدر، پسر و روح القدس. غوطه وری سه گانه اتخاذ خلقت تمام، را نشان می دهد. این
است که چگونه فرزندان ما تعمید می گیرند. سنت ما مستلزم آن است که فرزندان ما با سه
بار غوطه وری تعمید شوند.
ر کنار مسیح، قدیس یحیی تعمید دهنده است که او را تعمید می
دهد. او دست راست خود را بر روی سر خداوند گذاشته است و دست
دیگر او گشاده شده است - که دلالت بر پذیرش دارد: یعنی او این
رویداد را پذیرفته است. پذیرش این رویداد و یک حرکت دعا در
همان زمان. همچنین یک عمل حرکتی، لمس کردن مسیح. هر رمز و رازی
ولو به لحاظ مادی از طريق لمس انجام می شود. شما می دانید که
یک کشیش دعای برکت را می خواند، خرقه اش و دستش را روی سرتان
قرار می دهد. همه چیز از طریق تماس جسمی انجام می شود. خود
مسیح فرد بیمار را لمس کرد وقتی او را شفا داد. وقتی زنی که
خونریزی داشت او را لمس کرد، او گفت: "یکی مرا لمس کرده است"
(لوقا 8: 46) - یکی مرا لمس کرده است ... در اینجا این یک
اتخاذ جسمی است ... همانطور که می بینید، تعمید دهنده با پاهای
از هم جدا، در حال حرکت نشان داده شده است. این نشان دهنده این
واقعیت است که او برای انجام کار خود، فرستاده شده است.
اما فرشتگان در این ماموریت شان در تعمید، روح های عبادی
هستند. آنها به خدمتی ساده فرستاده نشدند، آنها دارای یک عمل
عبادی هستند: آنها برای پرستش کردن به مسیح می آیند. پاهای
آنها با هم، در توجه ایستاده است. بنابراین، تعمید دهنده یک
مامور در آیکون است، همانطور که می بینیم ... یک فرستاده، به
همین دلیل است که او با پاهایش به تصویر کشیده می شود؛ زیرا او
به سمت مسیح حرکت می کند. او خدمتی - ماموریتی برای ارائه کردن
دارد. حالا فرشتگان را مشاهده کنید. ما نیاز به دانستن نکات
اساسی خاص داریم. ما می توانیم گروه های فرشته گان را ببینیم -
قبلا ما آنچه را که مفهوم آنهاست آموخته ایم - اما توجه داشته
باشید که پای آنها با همدیگر هستند؛ آنها به وسیله خدمت، در
جایگاه ماموریت یا مراسم را بجا آوردن «بسته» شده اند. در همان
زمان، دستان خود را پوشانیده اند که شما می توانید ببینید. اگر
آنها خدماتی داشتند که به آن رسیدگی کنند - یک مأموریت خاص
مانند آنچه تعمید دهنده داشت - دستانشان آشکار می بود. اما در
اینجا آنها پوشیده شده اند. و همانطور که قبلا گفتیم، این
یادآور ردای عبادی به نام "phelonion
است. آن که توسط کشیش در خلال لیتورجی پوشیده می شود و بازوهای
او را پوشش می دهد، زیرا او عملی از خودش انجام نمی دهد. او
کار مسیح را انجام می دهد.
در پایین آیکون دو نفر کوچک هستند که معنای نمادین هم دارند.
آنها نماد رود اردن و دریای سرخ هستند. می بینید، در کتاب
مقدس، اشیای بی روح حتی "هویت" می گیرند. «اردن به عقب برگشت».
(مزمور 113) به عقب برگشت. همانطور که آن به وفق خود حرکت می
کرد، اگر آن اراده می داشت. این دو صورت نمادین هستند. آنها
شخصیتی را می گیرند. به همین دلیل است که ما دو پیام اساسی با
معنا از آب را می بینیم که در کتاب مقدس جای دارند. ما دریای
سرخ و اردن - دو آب را داریم. دریای سرخ قبل از نمادگرایی اردن
است. و هرچند که آنها هر دو اشیاء بی روح هستند، جریان طبیعی
آنها تغییر می یابد: آبهای دریای سرخ جدا شدند، و موسی با قوم
خود از آن عبور کردند. در این مورد جریان آب اردن تغییر کرد،
هنگامی که مسیح را در آبهای خود دریافت کرد.
سپس صخره ها وجود دارند. ما اغلب صخره ها را در نقوش مقدس مان
می بینیم. صخره ها پر معنا هستند. نمایش این صخره ها عجیب
هستند. آنها هرگز ملایم، تپه های مدور و غیره به تصویر کشیده
نمی شوند ... آنها در مقایسه با عادت های انسانی غیر طبیعی یا
ناهموار هستند. همانطور که در آیکون دیده می شود، در اینجا یک
کوه است. قد تعمید دهنده بسیار نزدیک به کوه است. شما می
بینید، تعادل تغییر کرده است. چشم انداز در آیکون نیز تغییر
کرده است. ما بیشتر به افراد احترام می گذاریم. خلقت در برابر
خالق تعظیم می کند. (این کوه می تواند کوه سینا باشد) اما کوه
ها کمی به سمت پایین شیب دار هستند، به عبارت دیگر در وضعیت
نماز رسمی خم شده اند. همه طبیعت خود را به این رویداد
فراخوانده است، و به همین دلیل است که این را سرازیر می بینید.
به طوری که آنها با سر خود تعظیم می کنند - درست مانند
فرشتگان، که سرشان نیز در وضعیت تکریم است.
در این آیکون نیز می توانید درختان کمی و چند نماد دیگر نیز
پیدا کنید. به عنوان مثال، یک تبر متکی به یک درخت، همانطور که
در کتاب مقدس ذکر شده است. در حال انتظار برای رشد درخت است.
آیا آن میوه می آورد؟ یا آن بی ثمر باقی می ماند؟ اگر میوه
نیاورد، آن قطع می شود. اگر میوه بیاورد، آن نجات خواهد داد.
بنابراین، تعمید دهنده با "شمشیر دو لبه" خود - که ابزار تیز و
برش است - جلو می آید، به عبارت دیگر، موعظه او و کلمات برنده
اوست، که در مقابل آن ما باید خودمان را سنجش کنیم.
این خلاصه ای از آیکون تعمید بود.
اگر چیزی هست که می خواهید بپرسید، می توانید
بپرسید.
************
پرسش:
روح القدس "مانند" یک کبوتر، ظاهر شد. آیا مانند یک کبوتر
واقعی بود؟ یا چیزی شبیه یک فلاش نور به شکل کبوتر بود؟
پاسخ:
نه، آن مانند کبوتر واقعی بود. شبیه کبوتر، اما این بدان معنا
نیست که روح القدس در کبوتر تجسم یافته است. در آن لحظه نمادین
ظاهر شد.
پرسش:
آیا فرشتگان همیشه نوع جامه ای مشابه آن عصر گذشته دارند؟
پاسخ:
بله، این است که چطور آنها تصویر می شوند؛ این جامه مادی نیست.
فرشتگان ردای نور را در بر می گیرند ... "هر کسی که در مسیح
تعمید یافته است، مسیح را بر تن کرده است ..." (غلاطیان.3: 27)
این یک جامه ای از نور است. آنها ملبس به نور هستند. و این
طریقی است که ما به این جزئیات نزدیک می شویم.
پرسش:
آیا هر دوران فرشتگان را با شکل خاصی از لباس خود تصویر می
کند؟ به عنوان مثال با لباس های رومی؟
پاسخ:
نه. ما همیشه آنها را با رداهای درخشان نشان می دهیم. آنچه که
شما ذکر می کنید، ویژگی دورتری است و اساسا مربوط به فرهنگ
محلی است که به تدریج در شرح مقدسات نفوذ کرده است. به خصوص در
طول اشغال ترکیه، بسیاری از این عناصر انسان محور به کار گرفته
شد. به عنوان مثال، ظهور نظامیان و غیره .. این مناسب نیست. ما
قدیسین مان (مانند قدیس گرگوری و دیمیتری) را پوشیده شده با
آرایش نظامی به تصویر نمی کشیم. همچنین ما آنها را بر روی یک
اسب قاتل اژدها قرار نمی دهیم. هیچ کدام از اینها نیست. این ها
قدیسینی هستند که زره ایمان بر سینه شان قرار داده اند و کلاه
خود توکل به خداوند دارند. پولس رسول می گوید: «جوشن ایمان و
محبت و کلاه خود امید نجات را بپوشیم» (اول تسالونیکیان 5: 8).
این چیزهایی است که ما در آیکون نگاری تصویر می کنیم؛ نه سلاح
سربازان. قدیس آنها را تغییر داده است و به این ترتیب "سلاح"
دیگر- سلاح ایمان - به دست آورده است و این همان چیزی است که
ما تصویر می کنیم. تمام جزئیات دیگر فرهنگ عامه بی مورد است. و
دهها چنین تصاویری نیز از طریق تقلید آیکونهای غربی، و همچنین
- به طور استثنایی - از طریق قوه ادراکات در طول زمان اشغال
ترکیه، به نقوش مقدس وارد شده اند، زمانی که ما انتظار نبوت ها
("درخت سیب قرمز") و دیگر چیزهای مشابه را داشتیم .
پرسش:
آیا در زمان تعمید مسیح مردم آنجا حضور داشتند؟ از آنجایی که
هیچ کس دیگری در این آیکون تصویر نشده است.
پاسخ:
بله، بودند. مردم همیشه در اطراف تعمید دهنده ازدحام می کردند.
صدها نفر. و شما باید در اینجا توجه کنید که اولین شاگردان
مسیح، شاگردان یحیی بودند. بنابراین ما می توانیم بگوییم که
آنها بعدا "منتقل" شدند: قدیس یحیی تعمید دهنده به آنها گفت که
اکنون باید از عیسی پیروی کنند. بنابراین بله، زمانی که مسیح
تعمید گرفت، افراد دیگر آنجا بودند. و این یک واقعیت قطعی است،
این تنها یک احتمال نیست. قطعا شاگردان آینده ساز مسیح در میان
جمعیت بودند. سپس تعمید دهنده نیز به آنها گفت: «می باید که او
افزوده شود و من کاهش یابم» (یوحنا 3: 30). بنابراین شاهدان
حضور داشتند - شاگردان آینده - که انجیل را ثبت کردند. به همین
سادگی.
