شنبه روح ها

 اسقف اعظم تيموتئوس از كريت

ما در اینجا چند کلمه اى در مورد معنای عمیق شنبه های روح ها بيان می كنيم. بدیهی است که این روزها به مردگان ، به روح ها ، به دنیای ارواح اختصاص یافته است.

مردم فقط جسمی نیستند که می بینیم در حال زندگی ، حرکت ، کار ، شادی ، رنج ، پیر شدن و مرگ هستند. آنها همچنین روح های نامیرایی هستند، كه تا زمانی که زنده هستند با بدن خود متحد مى باشند. وقتی بدن می میرد ، روح زندگی می کند ، آن وجود دارد و جاودانه می ماند. این یک ماهيت روحانى ، ابدی است و به دنیای نامرئی ارواح منتقل می شود.

کلیسا به عنوان یک مادر مهربان اينجاست ، نه تنها برای کسانی که در این دنیا زندگی می کنند ، بلکه همچنين برای فرزندان خود که درگذشته اند و روح آنها اکنون در جهان ارواح است.

این آموزش اصل اساسی ایمان ارتدوكس ماست. تعلیم دیگری که ارتباط نزدیکی به این امر دارد ، ادامه این جزم است. این آموزه كيفر و داورى است. خدا طبق کارهای مان، ما را داورى خواهد کرد.

در برابر عدالت الهی ، همه ما در گناهان بزرگ و كوچك مقصر هستیم. مهمترین وظیفه ما آماده بودن برای زندگی بعدی است.

کلیسا همیشه برای نجات فرزندان خود دعا می کند. این تلاش می کند تا قديسانى را برای ملکوت آسمان تولید کند. اما بسیاری از مردم با نقص و لکه می میرند ، نه به دلیل کمبود ایمان و تقوا بلکه به دلیل ضعف ها. ممکن است مرگ ناگهان بر آنها وارد شود و آنها با كمبود فضیلت و قداست ، با نقص عزيمت كنند.

کلیسا به اين روح ها کمک می کند و آنها را آرام می کند. آوردن هدایا و نذورات - شمع ، بخور ، چراغ های روغنی و غیره – به نمايندگى از عزيمت كرده گان، يك سنت باستانى و رسولى است. قديس آتاناسیوس كبير می گوید: "زيرا اینها مورد قبول خدا هستند و جبران زیادی می کنند."

قديس يوحناى زرين دهان می گوید: ‘بياييد برای خیرات مردگان خود نگران باشيم. بياييد کمک های مناسب – پيشكشى ها و اقدامات خيريه - به آنها ارائه دهیم زیرا این امر موجب آسودگی بسيار، سود و منفعت آنها می شود. زیرا چنین مواردی به طور تصادفی مقرر نشده اند ، بلکه توسط حكيم ترین شاگردان و رسولان خداوند به کلیسا تحویل داده شده اند. كاهن برای بزرگداشت مومنانى است که بر سر آيين مقدس بی عیب عزيمت كرده اند. و او می افزاید: "کسانی که فراموش می کنند و از انجام وظایف مردگان غافل می شوند مسئولیت و گناه بر دوش خود حمل مى كنند."

خدمات یادبود ، مراسم ليتورگى ، اقدامات خیريه و سایر مواردی که به نیابت از مردگان انجام می شود ، برای کسانی که در جنگ ها ، فجایع و بلایا ، در بیابان ها ، در دریا ها به هر طریقی کشته شده اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، خصوصاً اگر آنها کسی را نداشتند که براى روح ايشان دلسوزى كند.

کلیسا ياد "پدران و برادران ما از همه جای دنیا" را گرامى می دارد زیرا اين رحمت خدا را به رسمیت می شناسد و می داند که "طرف عاشق-مهربان غالب است".

این مراقبت كلیسا برای مردگان نیز درسی بزرگ برای زندگان است ، زیرا آنها را به آگاهی از گناهكاری خود ، در توبه و آماده سازی قاطع برای نجات روح خود در ابدیت خدا فرا می خواند.