اتهامات بسیاری شیطان با گذر قرن ها بر علیه کلیسای
خداوند ما عیسی مسیح فراهم آورده است. با استفاده از
تشویق برخی افراد جاهل در مورد این مسئله، او آنها را
متقاعد کرد که اشیاء خاصی که توسط کلیسا تکریم می
شوند، بُت هستند، و به همین دلیل تمام کسانی که به
آنها احترام میگذارند، بت پرست هستند.
ما
قصد داریم در اینجا بی اساسی این دیدگاه را به همراه
استدلال هایی که مَفّر آیکون شکنان روزهای اخیر است،
آشکار سازیم.
چه زمانی یک آیکون، بت در نظر گرفته می
شود؟
10 فرمان و تصویربرداری از قدیسین
تصویر نگاری از عیسی مسیح
تصویر نگاری از خدا
احترام گذاردن به یک شخص
سایه ها، تصاویر و "چیزها"
چه زمانی یک آیکون، بت در نظر گرفته می
شود؟
درست
است که عبارات متعددی - به ویژه در عهد عتیق، و همچنین
در جدید - وجود دارد که عبادت و حتی ساخت بت ها را
محکوم می کند. بنابراین، ما باید به منظور درک معنای
واقعی این ممنوعیت و اهمیت کلمات «بت» و «تصویر»، بعضی
از معانی مشخص شده در عبارات کتاب مقدس را بررسی کنیم.
یکی
از عبارات خاص که توسط آیکون شکنان مدرن به طور مرتب
مطرح شده است، اشعیا 40: 18-20، جایی است که می گوید:
«پس خدا را به که تشبیه می کنید؟ و کدام شبه را با او
برابر می توانید کرد؟ صنعتگر بت را می ریزد و زرگر
آنرا به طلا می پوشاند و زنجیرهای نقره برایش می ریزد.
کسی که استطاعت چنین هدایایی را نداشته باشد درختی را
که نمی پوسد اختیار می کند و صنعتگر ماهری را می طلبد
تا بتی را که متحرک نشود برای او بسازد. "
در
این عبارت، ما موارد زیر را مشاهده می کنیم: کلمه
"شباهت" به همان معنای کلمه "تصویر" استفاده شده است.
با این حال،
ما باید در اینجا تأکید کنیم که خطوط بالا مخالف ساخت
شباهت های خدا هستند و نه شباهت های موجودات مخلوق.
کلیسای
ارتدوکس با هماهنگی کامل با این عبارت، تولید هر نوع
شباهتی از خدا را ممنوع می کند. به همین دلیل،
آیکون های ارتدوکس تنها آنهایی هستند که قدیسین و
خداوندمان عیسی مسیح را در طبیعت بشری او به تصویر می
کشند. آیکون هایی که ظاهراً خدا را ترسیم می کنند،
توسط کلیسا بت محسوب می شوند.
این
روح است که به تمام عبارات کتاب مقدس که بت ها را
محکوم می کنند، نفوذ می کند. ساخت و تکریم تصاویر خلقت
محکوم نمی شوند، مگر اینکه این تصاویر برای نشان دادن
خدای غیر مخلوق و نامرئی، در نظر گرفته شده باشند، و
متعاقبا به عنوان خدا تکریم شوند.
تنها در این زمان است که آنها به
عنوان بت محسوب می شوند.
بیایید به چند عبارت دیگر نگاهی بیاندازیم:
اشعیا 44: 9-20: "آنانی که بت های تراشیده می سازند،
جمیع باطلند ... چه کسی خدا را ساخته؟ ......سروهای
آزاد برای خود قطع می کند ... و آن را می گیرد و خود
را گرم می کند. حتی آن را می سوزاند و نان می پزد. سپس
از آن خدایی ساخته، و آن را پرستش می کند. و از آن بتی
ساخته، در برابر آن سجده می کند ...... و از بقیه آن
خدایی یعنی بت خویش را می سازد. و پیش آن سجده کرده،
عبادت می کند و نزد آن دعا نموده و می گوید: «مرا نجات
بده، چونکه تو خدای من هستی».
در
اینجا دوباره اشاره به تصویر خداست، و نه تصاویر
قدیسین، همانطور که در تمام عبارات مربوطه کتاب مقدس
است.
رومیان 1: 23، 25: "و جلال خدای غیر فانی را به شبیه
صورت انسان فانی و طیور و بهایم و حشرات تبدیل نمودند
... و ایشان (به این ترتیب) مخلوق را به جای خالق
پرستش و خدمت نمودند .. "
هیچ
کس نمی تواند کلیسای ارتدوکس را متهم کند که قدیسین را
همانند خدایان پرستش می کنند. قدیسین پرستش نمی شوند؛
آنها فقط به عنوان افراد برگزیده خدا مورد تکریم قرار
می گیرند. در نتيجه، اين عبارات فقط به آن دسته از
كسانی كه تصاويری از خدا می سازند و نتیجتاً آنها را
پرستش می کنند، اعمال می شود.
بنابراین، از آنجایی که بت فقط ترسیم خداست، این دروغی
ناعادلانه و اتهامی غیر منصفانه است که کلیسا ظاهراً
بتها را پرستش می کند؛ علاوه بر این، متهم کنندگان در
نهایت باید به دلیل بی اعتمادی که به کلیسای خدا نشان
داده اند، حساب پس دهند.
10 فرمان و تصویربرداری از قدیسین
بیایید نگاهی بیاندازیم به یکی دیگر از عباراتی که
مورد سوء استفاده توسط آنهایی که با آیکون ها مخالف
هستند، بکار می رود. این در خروج 20: 4 آمده است و یکی
از ده فرمان است: "صورتی تراشیده و هیچ تمثال از آنچه
بالا در آسمان است، و از آنچه پایین در زمین است، و از
آنچه در آب زیر زمین است، برای خود مساز. نزد آنها
سجده مکن، و آنها را پرستش منما؛ زیرا من، که یهوه
خدای تو می باشم، خدای غیور هستم ... "
منکران آیکون ها می گویند: "این عبارتی است که حتی
ترسیم مخلوقات را ممنوع می کند!" پاسخ ما به ایشان، به
شرح زیر است: "حتی این عبارت به ترسیم مخلوقات به
عنوان خدایان اشاره دارد؛ و ما می توانیم در تثنیه 4:
12-19 این را تایید کنیم: "و اگرچه خداوند با شما از
میان آتش متکلم شد ... لیکن شما (از او) هیچ صورتی
ندیدید، بلکه فقط آواز را شنیدید. و برای شما بیان کرد
... ده فرمان را ... پس مراقب نفس خود باشید (زیرا در
روزی که خداوند با شما در حوریب از میان آتش تکلم می
نمود، هیچ صورتی ندیدید)، مبادا فاسد شوید و برای خود
صورت تراشیده، یا تمثال هر شکلی شبیه مرد یا زن بسازید
... یا شبیه جانوران، ... یا خزنده گان، ... یا شبیه
هر ماهی ای ..... و مبادا چشمان خود را به سوی آسمان
بلند کنی، و با دیدن خورشید و ماه و ستاره گان و تمام
اجزای آسمان فریفته شوی و سجده کرده، آنها را پرستش
نمایی. "
در
اینجا به طور بسیار تحلیلی می بینیم که ترسیم چه چیزی
"به عنوان تصویری از خدا" ممنوع است. بار دیگر، این
ثابت می کند که ممنوعیتی از ترسیم قدیسین وجود ندارد؛
و تنها ممنوعیت از ترسیم خداست.
همچنین در اینجا می بینیم که دلیل آن که ترسیم خدا
ممنوع شده بود، به این علت بود که "هیچ صورتی از او
وجود نداشت".
حال
نوبت ماست که بپرسیم: چطور در داخل معبد سلیمان
تصاویری از گاو نر وجود داشت؟ چطور بالای صندوق عهد
تصاویری از فرشتگان بود؟ چطور تصاویری از فرشتگان در
داخل جایگاه مقدس وجود داشت؟ (خروج، 25:18 و 36:35، و
دوم تواریخ 4: 3-4)
بنابراین آیا می توانیم فرض کنیم که فقط تصاویر
قدیسین، آیکون شکنان معاصر را برانگیخته است؟
تصویر نگاری از عیسی مسیح
حال
بیایید به چیز دیگری نگاه کنیم: امروزه، پس از چندین
سال، آیا ما مسیحیان - که دیگر تحت قوانین موسی نیستیم
- حق تصور خدا را داریم؟ همانطور که قبلا اشاره کردیم،
در آن زمانی که ده فرمان داده شد، خدا هیچ تصویری از
خود نداد.
با
این حال، وقتی که زمانش رسید، خدا تصویر خود را در شخص
عیسی مسیح بر ما آشکار ساخت، همانطور که در کولسیان 1: 15 اشاره
شده است: "...
و او صورت خدای نادیده است؛ نخست
زاده تمامی آفریدگان ". همچنین در یوحنا 14: 9 عیسی مسیح
می گوید: "...
کسی که مرا دید، پدر را دیده است".
بنابراین، امروز، ما می توانیم خدا را در شخص
عیسی مسیح ببینیم (و به همین ترتیب نیز او را ترسیم
کنیم)؛ ما خدا را در طبیعت الهی خود ترسیم نمی کنیم،
بلکه تنها در طبیعت انسانی اش، چون ما هرگز
الوهیت او را ندیده ایم.
تصویر نگاری خدا
تنها
نمونه های دیگری که کلیسای الهی - الهامی خداوند اجازه
می دهد تا ما خدا را به تصویر بکشیم، در آیکون "مهمان
نوازی ابراهیم" است، که در آن سه فرشته پیام رسان به
تصویر کشیده شده اند، نه به عنوان تصویر خدا، بلکه
به عنوان نمادی از تثلیث مقدس؛ همچنین در آیکون
تعمید مسیح، جایی که روح القدس از آسمان به شکل یک
کبوتر فرود می آید. و البته، این در اینجا اشاره نمی
کند که روح القدس فرم واقعی یک پرنده را دارد؛ روح
القدس به سادگی در آن زمان آن فرم را گرفت.
در
هر دوی این آیکون ها، ما فقط تصویری را ترسیم می کنیم
که ما - به عنوان انسان - می توانیم درک کنیم. ما هیچ
قصد نداریم ماهیت نامرئی و غیر قابل توصیف خدا را به
تصویر بکشیم.
در
این نقطه، خواننده احتمالا تعجب می کند که چرا (به
اصطلاح) "آیکون تثلیث مقدس" ( که پدر و مسیح و کبوتر
را بعنوان تثلیث مقدس نشان می دهد) در کلیساهای
ارتدوکس وجود دارد. متاسفانه ما با این موافق می
باشیم، چون این آیکون نباید وجود داشته باشد و مبدأ آن
پاپیست می باشد. هفتمین شورای کلیسایی آن را ممنوع
کرد، و سپس مسئولان کلیساهائی که این آیکون را
پذیرفتند مسئولیت بزرگی را به عهده گرفتند؛ زیرا آنها
باعث بت پرستی می شوند. این بدین معنا نیست که کل بدن
کلیسا باید سرزنش شود؛ فقط آن افراد خاص که مسئول
آن کلیساها هستند باید پاسخ دهند، که هیچ احترامی
قائل نمی شوند و یا به دلیل غفلت، از اصول ایمان نادان
هستند. کسانی که به این آیکون احترام می گذارند، نیز
سرزنش می شوند، زیرا برای آموختن جزئیات دقیق ایمانشان
نگران نیستند و در حالی که آنها تحت تاثیر آن هستند که
به روش ارتدوکسی عمل کنند، در واقع آنها مانند پاپیست
ها عمل می کنند. این آیکون خاص، به غیر از بت بودن آن،
همچنین در تصویر کشیده شده از شخصیت های تثلیث مقدس،
از خیلی جهات با موضوع مطالعه ما متناقض است. ("تصاویر
ممنوعه"، جورج
E. Gavriil).
احترام گذاردن به یک شخص
مسئله ی دیگری که کلیسا به آن متهم است، این است که ما
ظاهراً یک قطعه چوب را تکریم می کنیم! این کاملا
اشتباه است !! آنچه در واقع مورد احترام قرار می گیرد،
شخص به تصویر کشیده شده است و نه چوب، همانطور که در
عکسی از یک آشنایی، ما به کاغذ احترام نمی گذاریم،
بلکه به فردی که در آن تصویر شده است.
ممکن
است پرسیده شود، "اما پس چطور برخی از آیکون ها معجزه
آورند و برخی نیستند؟"
این
موردی است که در آن مواد چوبی آیکون هیچ نقشی ندارد،
تنها اراده خداست. تنها او می داند که به چه منظور
آیکون خاصی را انتخاب می کند. این ممکن است به خاطر
تقوای هنرمندی باشد که آن را ترسیم کرده است؛ ممکن است
به خاطر مکان مشخصی که آیکون در آن قرار دارد باشد؛
ممکن است به دلایل متعدد دیگری باشد که فقط او می
داند. علاوه بر این، اگر ما به کتاب مقدس مراجعه کنیم،
تمام حوض های اسرائیل مانند حوض بیت حسدا معجزه آسا
نبودند! (یوحنا 5: 2-4)
پس
ما چطور، پس از قرن ها، بدانیم که ویژگی قدیسین
چگونه بوده است؟
هر
نسلی از مسیحیان حفظ ویژگی های قدیسین معاصر خود را
تضمین کردند. اما حتی در مواردی که تصویر آنها حفظ
نشده بود، ما به آنها ظاهری شبیه به تصویر عیسی مسیح
می دهیم، از آنجا که آنها به نوعی تصویر مسیح بودند.
اهمیت در قدیس است و نه در تصویر دقیق او. به این دلیل
است که تصاویر متفاوتی از برخی قدیسین خاص را مشاهده
می کنیم. لازم به ذکر است که قدیسین دیگر مانند
زمانی که بر روی زمین زندگی می کردند، به نظر نمی
رسند!
به
همین دلیل است که آیکون نگاری بیزانسی، در نماد
نگاری برجسته است، که در آن ویژگی های شخصیتی به
تصویر کشیده می شود، و سعی ندارد به درستی تصویر دقیق
سیمای قدیس را به تصویر بکشد؛ فقط به صورت نمادین برخی
از ویژگی های قدیس را به تصویر می کشد.
سایه ها، تصاویر و "چیزها"
آخر
اینکه، ما باید یک تفاوت مشخص میان عهد قدیم و عهد
جدید را که مربوط به موضوع ما است بررسی کنیم.
در
رساله به عبرانیان، 10:1، کتاب مقدس به شرح زیر می
پردازد: "شریعت تنها سایه ی چیزهای نیکوی آینده
است؛ نه صورت واقعی آن چیزها ... "
با
توجه به این کلمات، می توانیم ببینیم که عهد عتیق (=
قانون) تنها سایه بود، در حالی که عهد جدید (= اکنون)
تصویر چیزهایی است که
مى آيد.
عهدعتیق به شیوه ای مبهم از خدا سخن گفته است و به
روشی سایه مانند، بنابراین قادر به استفاده از تصاویر
نبودند. به هر حال، عهد جدید، تصویری دقیق از آن
چیزهای آسمانی را به ما نشان داد، به عبارت دیگر، یک
جنبه واضح تر از آنها.
حال
که ما واقعاً تصویر خدا را در عیسی مسیح و کسانی که در
تصویر مسیح تقدیس شده اند را دیده ایم، می توانیم آنها
را ترسیم کنیم، تا زمانی که لحظه ای آید که ما آنها را
چهره به چهره ملاقات کنیم؛ هنگامی که ما خود را در
چیزهای آینده می بیابیم.
