|
مزمور
109
1خدای تسبیح من، خاموش مباش! 2زیرا که دهان شرارت و دهان
فریب را بر من گشوده اند، و به زبان دروغ بر من سخن گفته‌اند. 3به سخنان
کینه مرا احاطه کرده اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. 4به عوض محبت من،
با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا. 5و به عوض نیکویی به من بدی کرده اند.
و به عوض محبت، عداوت نموده. 6مردی شریر را بر او بگمار، و دشمن به دست
راست او بایستد. 7هنگامی که در محاکمه بیاید، خطاکار بیرون آید و دعای او
گناه بشود. 8ایام عمرش کم شود و منصب او را دیگری ضبط نماید. 9فرزندان او
یتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد. 10و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و
از خرابه های خود قوت را بجویند. 11طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و
اجنبیان محنت او را تاراج کنند. 12کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان
وی احدی رافت ننماید. 13ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو
شود. 14عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شود و گناه مادرش محو نگردد.
15و آنها در مد نظر خداوند دائما بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.
16زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر
شکسته دل تا او را به قتل رساند. 17چون که لعنت را دوست می داشت بدو رسیده
و چون که برکت را نمی خواست، از او دور شده است. 18و لعنت را مثل ردای خود
در برگرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی. 19پس مثل
جامه ای که او را می پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود،
خواهد بود. 20این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان
من بدی می‌گویند. 21اما تو ای یهوه خداوند به خاطر نام خود با من عمل نما؛
چون که رحمت تو نیکوست، مرا خلاصی ده. 22زیرا که من فقیر و مسکین هستم و دل
من در اندرونم مجروح است. 23مثل سایه ای که در زوال باشد رفته ام و مثل ملخ
رانده شده‌ام. 24زانوهایم از روزه داشتن می لرزد و گوشتم از فربهی کاهیده
می‌شود. 25و من نزد ایشان عار گردیده ام. چون مرا می‌بینند سر خود را می
جنبانند. 26ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات
ده، 27تا بدانند که این است دست تو، و تو ای خداوند این را کرده ای.
28ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما
بنده تو شادمان شود. 29جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را
مثل ردا بپوشند. 30خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در
جماعت کثیر حمد خواهم گفت. 31زیرا که به دست راست مسکین خواهد ایستاد تا او
را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهند برهاند.
|