|
مزمور
116
1خداوند را محبت می نمایم زیرا که آواز من و تضرع مرا
شنیده است. 2زیرا که گوش خود را به من فرا داشته است، پس مدت حیات خود، او
را خواهم خواند. 3ریسمان های موت مرا احاطه کرد و تنگی های هاویه مرا
دریافت، تنگی و غم پیدا کردم. 4آنگاه نام خداوند را خواندم. آه ای خداوند
جان مرا رهایی ده! 5خداوند رئوف و عادل است و خدای ما رحیم است. 6خداوند
ساده دلان را محافظت می کند. ذلیل بودم و مرا نجات داد. 7ای جان من به
آرامی خود برگرد، زیرا خداوند به تو احسان نموده است. 8زیرا که جان مرا از
موت خلاصی دادی و چشمانم را از اشک و پایهایم را از لغزیدن. 9به حضور
خداوند سالک خواهم بود، در زمین زندگان. 10ایمان آوردم پس سخن گفتم. من
بسیار مستمند شدم. 11در پریشانی خود گفتم که «جمیع آدمیان دروغ گویند.»
12خداوند را چه ادا کنم، برای همه احسانهایی که به من نموده است؟ 13پیاله
نجات را خواهم گرفت و نام خداوند را خواهم خواند. 14نذرهای خود را به
خداوند ادا خواهم کرد، به حضور تمامی قوم او. 15موت مقدسان خداوند در نظر
وی گرانبها است. 16آه ای خداوند، من بنده تو هستم! من بنده تو و پسر کنیز
تو هستم. بندهای مرا گشوده ای! 17قربانی های تشکر نزد تو خواهم گذرانید و
نام خداوند را خواهم خواند. 18نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد، به
حضور تمامی قوم وی، 19در صحن های خانه خداوند، در اندرون تو ای اورشلیم.
هللویاه!
|