عبدا ، (همچنین عبداس، یا عبدیاس ) اسقف شوش در ایران بود. سقراط کونستانتینوپل او را "اسقف پارس" می نامد. وی پس از امتناع از بازسازی آتشکده زرتشتیان که ویران شده بود ، به دستور شاه یزدگرد اول اعدام شد. عبدا در قرن چهارم در چالدور از مادری زرتشتی به دنیا آمد که وی را در امور فضیلت آموزش می داد. عبدا در بزرگسالی ، به عنوان کاهن مسیحی منصوب شد و در زادگاه خود صومعه ای و مدرسه ای بنا کرد که حدود 60 معلم داشت. عبدا بسیاری از نوکیشان را در چالدور تعمید داد که باعث دستگیری او توسط مجوسیان شد. در زندان ، عبدا مورد تحقیر ، گرسنگی و شکنجه قرار گرفت ، اما تا آزادی مسیحی باقی ماند. عبدا در شوش اسقف شد. عبداس یکی از همکاران متروپولیتن ماروتاس بود. گفته می شود که عبدا به ماروتاس کمک کرده است تا دیو را از پسر شاه یزدگرد بیرون راند. با این وجود، بی باکی او به روابط خوب شاه ایران و جامعه مسیحیان پایان داد. در 419-420 میلادی، عبدا با همکاری گروهی از کاهن ها و غیر روحانیون مسیحی ، آتشکده زرتشتیان را ویران کرد و همین امر باعث شد به دادگاه احضار شوند تا پاسخگوی اقدامات خود باشند. یزدگرد با توجه به شهرت عبدا از او پرسید؛ "از آنجا که تو رئیس و رهبر این افراد هستی ، چرا اجازه می دهی که آنها پادشاهی ما را تحقیر کنند ، از فرمان ما تخلف کنند و مطابق با اراده خود رفتار کنند؟ آیا عبادتگاهها و بنیان های ما را تخریب و ویران می کنید؟ آتشکده های ما را، که از پدران پدرانمان برای احترام دریافت کرده ایم. در حالی که عبدا در جواب دادن تامل می کرد ، کاهنی از همراهان او پاسخ داد و گفت: "من بنیاد را خراب کردم و آتش را خاموش کردم زیرا این خانه خدا نیست و آتش نیز دختر خدا نیست. طبق گزارشات تخریب آتشکده روشی برای اشاعه" پیروزی مسیحیت "بود.  در نهایت عبدا از بازسازی آتشکده خودداری کرد و در نتیجه همراه با اطرافیانش ، اعدام شدند. و يزگرد تمام كليساهاى مسيحيان را ويران كرد. از همراهان عبدا می توان به کاهنین هاشو و اسحاق ، منشی افرائم ، شماس پاپا ، افراد غیر روحانی دادوک و دوردان اشاره کرد و پاپا ، برادر خود عبدا نیز کشته شد.

سی سال بعد ، موج جدیدی از شکنجه بر علیه مسیحیان آغاز شد ، زمانی که قدیسین بسیاری شاهد مسیح بودند. در حقیقت یکی از انها هرمیسدا بود که از نژاد اشرافی بود و همچنین بنیامین ، یک شماس معروف بود. تمام این شهدا ، از جمله اسقف عبدا ، در مدت شکنجه مبارزه کردند و برای ایمان خود قربانی شدند. لذا کلیسا در تاریخ 31 مارس يادبود ايشان را گرامى می دارد.