تاربخ تجلیل ایشان2 نوامبر
می باشد.
همه آنها مسیحیان پارسی بودند و در سال 355 میلادی در زمان
سلطنت شاه شاپور (310-381)، شهید شدند.
سه قدیس نخست در دیوان سلطنتی خدمت می کردند، اما به طور
مخفیانه آنها خادم خداوند ما عیسی مسیح بودند. زمانی
که آنان توسط بت پرستان حسود متهم شدند، آنها را برای
قضاوت به نزد شاه بردند. او از آنها پرسید که از کجا
آمده اند و آنها پاسخ دادند:
"سرزمین ما و حیات ما، تثلیث اقدس جدا نشدنی است: پدر، پسر
و روح القدس - خدای سه گانۀ واحد".
او آنها را در معرض شکنجه وحشتناک با شلاق قرار داد، كه
آنها بسیار شجاعانه با مزامیر و دعاهای بی وقفه بر
لبانشان، تحمل کردند. اغلب، فرشتگان خدا در طول شکنجه
و حبس شان بر آنها ظاهر می شدند؛ در واقع، حتی خود
خداوند به شکل مردی " که صورتش مانند خورشید می
درخشید" بر آنها ظاهر شد.
یکی از شکنجه کنندگان - آفطونیوس - شخصاً شاهد معجزه ای
بود که شهیدان توسط آهن گداخته و داغی که به بدن آنها
زدند، هیچ آسیبی ندیدند. او بلافاصله به مسیح ایمان
آورد و فریاد زد: "خدای مسیحیان عظیم است!"
به دلیل اعترافش، سرش را بلافاصله قطع کردند. با این حال،
بسیاری دیگر شاهد آن رویداد معجزه آسا بودند و به خدای
حقیقی ایمان آوردند.
سپس شاه به جلادان دستور داد تا شهیدان آکیندینوس، پگاسیوس
و آنمبودیستوس را داخل پوست حیوانات ببندند و آنها را
به دریا بیاندازند. اما آفطونیوس از دنیای دیگر ظاهر
شد و همراه با سه فرشته درخشان، شهدای مقدس را به ساحل
هدایت کرد، جایی که آنها را آزاد ساخت.
الپیدیفوروس جزو مقامات عالی رتبه شاه بود. هنگامی که او
فاش ساخت مسیحی است و جسورانه شاه را بخاطر کشتار
مسیحیان بی گناه متهم کرد، شاه او را محکوم به مرگ
کرد. الپیدیفوروس با بیش از 7000 مسیحی دیگر (که به
مسیح ایمان آورده و تعمید یافته بودند) سر بریده شدند.
سه شهید آکیندینوس، پگاسیوس و آنمبودیستوس به همراه 28
سرباز و همسر شاه (آنها نیز به مسیح ایمان آورده
بودند) را به درون کورۀ داغ مشتعلی انداختند، جایی که
آنها روح صالح خود را به دستان خدا سپردند.
ـ
از کتاب "تقویم روحانی قدیس نیکولای ولیمیروویش"
