موعظه بر قرائت رسولی برای دوازدهمین یکشنبه لوقا
2019/01/20
(دوم قرنتیان 4: 6-15)
در قرائت امروز، در میان چیزهای دیگری که قدیس پولس رسول
درباره آنها صحبت می کند، به غم و اندوه و آزار و اذیت هایی که از آنها رنج می برد
(اما هرگز توسط آنها شکست نخورده) اشاره می کند. مسأله مصیبت برای همه ما بسیار مهم
است. چه کسی در زندگی خود دچار غم و اندوه نمی شود؟ عیسی با این کلمات ما را آماده
کرد: "در جهان، شما مصیبت خواهید داشت" (یوحنا 16: 33). پولس همچنین کسانی را که
اعضای کلیسا می شدند آماده می کرد، به این که "ما باید از طریق مصیبت های بسیار
وارد ملکوت خدا گردیم" (اعمال رسولان 14 :22). این قانونی جهانی است که همه ما با
مشکلات مواجه خواهیم بود. حتی بهترین افراد بشر، و خود قدیسین نیز از مشقت ها رنج
برده اند. حتی مادر مقدس خداوند ما درد را در وجود خود مانند یک شمشیر دو لبه احساس
کرد، همانطور که او به پسر خود و خدای خود که بر روی صلیب رنج می برد، نگاه می کرد.
این اتفاق دقیقا همانطوری بود که شمعون صالح، هنگامی که او نوزاد مقدس 40 روزه را
در معبد اورشلیم آورد، به او هشدار داد (نگاه کنید به لوقا 2 :35). تا زمانی که ما
زندگی می کنیم، باید بدانیم که با توجه به استقامت هر یک از ما، به سختی های بزرگ و
کوچک روی می آوریم.
آنچه که برای هر یک از ماست، این است که یاد بگیریم چگونه
با هر گونه درد که به ما می رسد روبرو شویم. هنگامی که یک بیماری جدی می آید، و
وضعیت بهبود نمی یابد، به سادگی می پرسید "چرا این اتفاق برای من افتاد؟". جهان به
شدت رنج می برد، پس چه چیزی طبیعی تر از چیزهای بزرگ و کوچکی است که برای من اتفاق
می افتد؟ از چندین بیماری کاملا شناخته شده قدیسین معروفی مانند قدیس پورفیریوس و
قدیس پایسیوس رنج می بردند؟ و همچنین بسیاری از قدیسین دیگر؟ اگر این برای آنها
اتفاق افتاد، چرا انتظار نداریم که آنها نیز به سراغ ما بیایند؟ بگذارید بشنویم که
چطور رسول بزرگ امت ها، پولس، با آزمایش ها مواجهه شد، به طوری که ما بتوانیم از
نمونه او پیروی کنیم. ما شنیدیم او امروز می گوید:
* "ما از هر طرف در زحمت هستیم، اما هنوز خرد نشده ایم" (آیه 8). دو فعل یونانی در این آیه
"من در زحمت هستم" و "من در غم و اندوه هستم"، به نظر می رسد که معنای مشابهی
دارند. اما با توجه به تفسیر پدران، پولس تمایزی مهم را ایجاد می کند. زحمت منشاء
در عوامل خارجی دارد: زمانی که ما از نیازهای اساسی محروم هستیم؛ حمله از سوی
دشمنان؛ از نفرت، بی عدالتی، توهین و خیلی چیزهای دیگر که نه تنها از دشمنان بلکه
از دوستان، حتی از اعضای خانواده ما نیز می آیند. همه این چیزها به خاطر اقدامات
دیگران است. با این حال، ترس و اضطرابی که ما احساس می کنیم، مخلوق خودمان است،
زمانی که اجازه می دهیم این آزمایشات ما را درهم بشکنند و به آنها تسليم می شویم.
این دقیقا نقطه مهمی است که باید هوشیار باشیم. این چیزی است که پولس موفق شد. او
در مواجهه با زحمات و مصیبت ها به گونه ای بود که موجب آزار و غم برای او نشد. نه
تنها احساس غم و اندوه نمی کرد، بلکه برعکس خوشحال بود. از زندان رم، او کلمات شگفت
انگیز زیر را به کولسیان می نویسد: "من اکنون از زحمت های خود در راه شما شادی می
کنم" (کولسیان 1: 24).
* پولس رسول در پیام خود اضافه می کند "ما متحیر هستیم،
اما ناامید نیستیم؛" (آیه 8).
به عبارت دیگر، گاهی اوقات ما خود را یک مرده می انگاریم، اما قلب را از دست نمی
دهیم. ما سعی می کنیم راه هایی دیگر برای زدودن و نجات یافتن از مشکلات پیدا کنیم.
برای همه ی مشقت هایی که باید با آن برخورد کنیم، می توانیم روش مناسب برای برخورد
با آنها را با الهام روح القدس پیدا کنیم.
* "تعاقب کرده شده، لیکن نه متروک" (آیه 9). پولس رسول هر جا که می رفت، آزار و اذیت هایی
که با آن روبرو می شد مکرر بود. او با میله ها مورد ضرب و شتم قرار گرفت، سنگسار
شد، به دادگاه برده شد، او به زندان افتاد ... با این حال، او هرگز شجاعت خود را از
دست نداد. او همیشه حضور مسیح را در کنار خود احساس می کرد، او را حمایت و تقویت می
کرد؛ مانند زندان فیلیپی که در آن او زخمی شده بود، به دلیل ضرب و شتم با میله که
قبل از آن بر او زده شده بود. او دعا می کرد و با سیلاس، که همراه او بود، خدا را
جلال می داد! خدا گاهی حتی معجزات را انجام می دهد تا از افرادی که در او امید
دارند محافظت کند. آیا این یک معجزه نبود که خدا پولس و سیلاس را از زندان فیلیپی
در همان شب آزاد کرد؟ همانطور که این دو رسول به خداوند سرود می خواندند، یک زلزله
شدید رخ داد، دروازه های زندان باز شد و زنجیرهای زندانیان شکسته شد. (نگاه کنید به
اعمال 16: 5-26).
پولس در آیه 9 اضافه می کند، "افکنده شده، ولی هلاک شده
نی". در اینجا پولس از تصویر کشتی گیران استفاده می کند، هر کدام از آنها تلاش
می کند تا رقیب خود را به پایین بکشد تا بیافتد و بر زمین خاک شود. رسول می گوید که
ما می افتیم، اما مقاومت می کنیم و مبارزه را از دست نمی دهیم.
بنابراین، قدیس پولس رسول، برای ما نمونه ای است از چگونگی
برخورد با هر گونه غم و اندوه ناشی از فقدان چیزهای ضروری در زندگی، دشمنی، آزار و
اذیت، بی عدالتی، بیماری و سایر دلایل دیگر. بیایید ما در همه وقایع غم انگیز این
زندگی با شجاعت و ایمان به خدای متعال مان مواجه شویم؛ با صبر و نماز پویا، با تلاش
مستمر و مبارزه مداوم به سوی پیروزی نهایی برویم. بیایید فراموش نکنیم که خدا اجازه
نخواهد داد که ما از غم و اندوه فراتر از آنچه که بتوانیم تحمل کنیم، رنج ببریم،
بلکه "با هر وسوسه، مفری نیز می سازد تا یارای تحمل آن را داشته باشید ." (اول
قرنتیان 10:13 را ببینید).
